บทที่ 147

———————

หลังจากฉันกับเขากินสปาเกตตีจานนั้นจนหมด ก็ขอเขาแยกเข้ามาอาบน้ำก่อนแต่มันก็เป็นเพียงข้ออ้างที่จะหลบหน้าเขาเพื่อมาจัดการกับความรู้สึกตัวเอง

น้อยหน่ายืนมองกระจกเงาบานใหญ่ มองตัวเองที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษาที่ไม่เรียบร้อยนัก มองสภาพแวดล้อมโดยรอบ มองทุกอย่างที่สามารถมองเห็นผ่านกระจกบานนี้

"ทำไมใจง่