EP 1 – เพื่อเป้าหมาย

EP 1 – เพื่อเป้าหมาย

@ผับ

ภายในผับหรูใจกลางเมืองที่เป็นแหล่งรวมของเหล่านักศึกษาวัยรุ่นจากมหาวิทยาลัยแถบนั้น เสียงบีทดังกระหึ่มจากดีเจชื่อดังที่ยืนปั่นแผ่นอยู่หน้าเวที ปลุกบรรยากาศให้ร้อนแรง นักท่องราตรีต่างพากันโยกย้ายร่างกายตามจังหวะอย่างอิสระและเร่าร้อน

ทว่าบรรยากาศครึกครื้นรอบตัว กลับไม่มีผลต่อหญิงสาวในชุดเกาะอกสีดำสนิทที่แนบไปกับเรือนร่างที่สะกดสายตาใครต่อใครให้หันมามองแทบพร้อมกัน 

ใบหน้าหวานดูบึ้งตึง บ่งบอกถึงอารมณ์ หงุดหงิดของเธออย่างที่สุด จนไม่มีใครกล้าเข้ามาทักหรือขอแลกไลน์กับเธอแต่อย่างใด ซึ่งเธอยังคงไม่หายจากอาการหงุดหงิดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ปะทะกับคู่กรณีสองคนนั้นที่ห้างสรรพสินค้าเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา

โดยเฉพาะสายตาคมที่ดูแคลนเธอของผู้ชายคนนั้น!

น่าโมโหที่สุด!

“ชิ อย่าได้เจอกันอีกนะ!” เสียงสบถหลุดลอดไรฟันออกมา พอให้ตัวเองได้ระบาย ก่อนที่เธอจะหยิบแก้วที่เต็มไปด้วยเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นดื่มอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์

ไม่นานนัก...

เสียงยูนะดังขึ้นทันทีที่เดินมาถึง เธอหย่อนตัวลงนั่งข้างเพื่อนก่อนจะยื่นมือไปเขย่าแขนไอโกะเบา ๆ

“หน้าเหวี่ยงระดับสิบขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าเรื่องตอนเย็นยังไม่หายแค้น”

ซีรินเดินตามมาติด ๆ พลางทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม ไอโกะไม่ได้พูดอะไรในทันที ดวงตากวาดมองเพื่อนสาวทั้งสองคนที่มานั่งประกบข้างกันเหมือนรู้ทัน

“ก็ใช่น่ะสิ จะเป็นเรื่องอะไรได้อีกล่ะ?” เธอโพล่งออกมาทั้งที่ยังถือแก้วอยู่ในมือ น้ำเสียงบ่งบอกชัดว่าความหงุดหงิดยังคุกรุ่นไม่หาย

“หึ… คิดแล้วไม่ผิด”ซีรินยิ้มมุมปากแบบรู้ทัน เพราะรู้จักนิสัยเพื่อนสาวคนนี้ดีเกินไป

ไอโกะ, ยูนะ และซีริน เป็นเพื่อนรักที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ผ่านทั้งเรื่องดี เรื่องร้ายมาด้วยกันไม่รู้กี่หน จนรู้ไส้รู้พุงกันหมด

และในบรรดาสามคนนี้… ถ้าพูดถึงเรื่อง ‘ไม่ยอมคน’ ต้องยกให้ไอโกะเป็นที่หนึ่ง จึงไม่แปลกเลยที่เธอจะหัวร้อนไม่หายจากเหตุการณ์เมื่อตอนเย็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเกิดต่อหน้าสาธารณชนให้เสียฟอร์มแบบนั้น

“เอาน่าช่างมันเถอะ หงุดหงิดเดี๋ยวหน้าแก่” ซีรินแซวขำ ๆ พร้อมแกล้งใช้นิ้วดึงแก้มไอโกะเบา ๆ

“ว่าแต่คืนนี้จะตกผู้ไปเป็นนายแบบให้ได้ไหม มัวแต่หน้าเหวี่ยงคิ้วขมวดชนกันแบบนี้”

เธอพูดต่อพร้อมส่งสายตาวิบวับใส่เพื่อนสาว

ใช่...ที่ทั้งสามมาเยือนผับแห่งนี้ในคืนวันธรรมดาแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเบื่อบ้าน แต่เพราะมี ‘ภารกิจ’ บางอย่างต้องจัดการ  

ซึ่งนั่นก็คือ ภารกิจตามหานายแบบ!

“ก็เรื่องมันน่าหงุดหงิดไม่หายจริง ๆ นี่นา!” ไอโกะยังเถียงต่อ ขณะยกแก้วดื่มอีกอึกอย่างพาล ๆ ถึงแม้จะบ่นเรื่องนี้ในแชตกลุ่มจนยาวเป็นซีรีส์ไปแล้วก็เถอะ

“หยุดเหวี่ยงค่ะเพื่อนสาว มาสนใจภารกิจคืนนี้ดีกว่า” เป็นยูนะที่เอ่ยบอก เพราะยิ่งถามถึงเรื่องนี้ทีไร เพื่อนสาวของเธอก็ดูมีทีท่าจะหัวร้อนเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

“นั่นสิ หยุดคิดเรื่องนั้นได้แล้ว มาสนใจคนที่แกจะต้องตามหาดีกว่า” ซีรินพยักหน้าพลางเอ่ยบอกอย่างเห็นด้วย

“แล้วผู้ชายคนนั้นมาหรือยัง” ซีรินหันไปเอ่ยถามยูนะต่อในทันที

“นายแบบอะเหรอ ยังไม่เห็นมานะ นั่นโต๊ะประจำของกลุ่มพวกเขา” ยูนะพูดพร้อมชี้ขึ้นไปยังโต๊ะบนชั้นสอง ที่ตอนนี้ยังไม่มีใครนั่งอยู่ ไอโกะกับซีรินหันตามสายตาไปอย่างพร้อมเพรียง

“แล้วกลุ่มพวกเขามีใครบ้าง” ไอโกะถามพลางขมวดคิ้ว

“มีสายฟ้า ทิวเขา และก็ ภาม” ยูนะเอ่ย เพราะพอรู้จักกลุ่มพวกเขาเป็นอย่างดี

“เดี๋ยวนะ แกไปรู้จักพวกเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ซีรินหรี่ตามองเพื่อนด้วยความสงสัย

“ก็หนึ่งในนั้นเคยเป็นคนคุยฉันเมื่อตอนปีหนึ่งไง” ยูนะยักไหล่ตอบหน้าตาเฉย

คำตอบนั้นทำให้สองสาวอีกคนถึงกับพยักหน้าพร้อมกัน เพราะเริ่มนึกอะไรบางอย่างออก

“เอ ว่าแต่ ตอนปีหนึ่ง... แกคบพี่นทีไม่ใช่เหรอ?”ไอโกะถามพลางหรี่ตา

“ใช่ ๆ ที่แกเทคนคุยในสต๊อกหมด เพื่อคบพี่นทีที่แกคิดว่าเพอร์เฟกต์สุด ๆ” ซีรินเสริมเข้าอีกคน

“อ๋อออ แล้วสุดท้ายเป็นไงนะ?” ไอโกะถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มองเพื่อนสาวที่เริ่มทำหน้าสลด

“ก็เลือกคนผิดไงล่ะ!” ยูนะโพล่งออกมาพร้อมยกแก้วดื่มอีกทีแบบเซ็ง ๆ “ทั้งที่มีเมียอยู่แล้วก็ยังมาหลอกซ้อนอีก อย่าพูดถึงเลย ยังแค้นไม่หาย ทำฉันพลาดคนดี ๆ ไปเลย”

“คนดี ๆ เหรอ? พูดได้เต็มปากเนอะคะแม่”ซีรินแกล้งพูดลากเสียงแซวแบบจิกนิด ๆ

“มันก็พิสูจน์แล้วไง ว่าคนดีอะ ไม่เหมาะกับแกหรอก”

ไอโกะเสริมทันที พร้อมกับยักคิ้วหยอกเพื่อนหน้าตาย

“นี่ฉันเอง ฉันเพื่อนพวกแกไงจ๊ะ” ยูนะส่งสายตาขอความเห็นใจจากเพื่อนสาวทั้งสองที่กำลังรุมเธอด้วยสายตาและคำพูด

“คนที่บอกคือหนึ่งในสามคนนี้เหรอ ชื่ออะไรนะ?”   ซีรินเอ่ยถามต่อเพราะเธอจำคนคุยของเพื่อนคนนั้นไม่ได้แล้ว

“ทิวเขา...” ยูนะเอ่ยบอกอย่างเสียงดังฟังชัด

“นี่อยากจะช่วยเพื่อนจริง ๆ หรืออยากหาเรื่องเข้าใกล้คนคุยเก่ากันแน่” ไอโกะเห็นท่าทีเพื่อนสาวตรงหน้าก็เอ่ยขัด

“ยอมรับว่าเพื่อตัวเองก็ส่วนหนึ่ง แต่ฉันก็หวังดีกับแกจริง ๆ อ้อ แล้วก็คนชื่อสายฟ้าอะ เขาเป็นถึงนายแบบดังที่สุดในตอนนี้ชื่อเสียงของเขาดังไม่ใช่แค่ในมหาวิทยาลัยเรานะ แต่ดังในวงการนายแบบด้วย เอาเถอะถ้าโปรเจกต์นี้ แกได้ตัวสายฟ้ามานะ แกต้องได้คะแนนสูงชัวร์” ยูนะเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ

ซึ่งโปรเจกต์ที่ยูนะเอ่ยถึง เป็นโปรเจกต์งานส่งอาจารย์ที่ชี้วัดความเป็นความตายของไอโกะ เธอที่มีคะแนนเข้าคาบเรียนเป็นศูนย์ รวมถึงคะแนนสอบย่อยก็น้อยนิดฉะนั้นความหวังที่จะทำให้เธอไม่ติดเอฟก็คือโปรเจกต์งานชิ้นนี้

ดังนั้นเธอจึงตามหาบุคคลที่สามารถช่วยให้ผลงานของเธอได้คะแนนสูงขึ้นเพื่อผ่านวิชานี้ไปให้ได้

“ไม่ใช่ว่ามีคนตัดหน้าทาบทามให้ไปเป็นนายแบบแล้วเหรอ” ไอโกะเริ่มท้อ ในเมื่อเพื่อนสาวอย่างยูนะบอกว่าเขาเป็นถึงนายแบบดัง ถ้าเขาดังมากขนาดนั้นก็คงไม่ได้มีแค่เธอที่ต้องการให้เขามาเป็นนายแบบให้แต่คนเดียว

“ได้ยินมาว่าสายฟ้าไม่รับช่วยใครสักคน” ยูนะเอ่ย เพราะเหตุนี้เธอจึงคิดว่าเพื่อนเธอยังมีหวัง

“ไม่ช่วยใครเลย แล้วแกคิดว่าเขาจะช่วยฉันเนี่ยนะ?” ไอโกะโวยวายขึ้นเล็กน้อย ตีหน้ายุ่งขึ้นมาอีกรอบ

“เมื่อกี้ยังมีหวังอยู่เลย อยู่ดี ๆ มาหั่นความหวังกันทิ้งเฉย!”

“โอ๊ย ใจเย็นแก! ไม่ลองก็ไม่รู้ป้ะ~” ยูนะวางมือลงบนไหล่ไอโกะเบา ๆ เหมือนจะปลอบ แต่สีหน้าคือกำลังวางแผนล่อเพื่อเหยื่อเต็มที่

“อีกอย่าง...สายฟ้าอะขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงเลยนะ มีข่าวคั่วนางแบบแทบทุกเดือน” ยูนะกระซิบต่อพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

 “แกอย่าบอกนะว่าจะให้ฉันเอาตัวเข้าแลก บะ บ้าไปแล้ว เห็นฉันอย่างนี้ฉันก็ไม่ได้ง่ายนะ” ไอโกะโวยวายหนักกว่าเดิม

“ใครบอกให้เอาตัวเข้าแลกยะ! ฉันหมายถึงใช้ มารยาหญิง นิดหน่อยก็พอ ท่องไว้...เพื่อคะแนนจ้ะ!” ยูนะรีบเบรก ก่อนที่ไอโกะจะคิดไปไกล

“เออก็จริงของยูนะ แกก็สวยระดับนี้ มีผู้ต่อคิวจีบเกือบทุกคณะ” ซีรินเสริมพลางยุต่อ

“ใช้เสน่ห์นิด ๆ หน่อย ๆ ถ้าสายฟ้าเป็นอย่างที่ยูนะว่าอะ...จะมีเหรอที่เขาจะไม่สนใจแก”

“เพื่อโปรเจกต์นะเพื่อน ท่องไว้”

“ยูนะเน้นย้ำ พร้อมกับจ้องตาไอโกะให้มั่นใจในสิ่งที่กำลังจะทำ

ไอโกะเงียบไปอย่างชั่งใจ ก่อนที่เธอจะถอนหายใจแล้วเบะปากอย่างยอมจำนน

“เออออ... ทำก็ทำวะ เพื่อโปรเจกต์! ฉันจะลองดูก็แล้วกัน!”