ตอนที่ 4

(เนตร)

ผมรู้จักพี่เขาดีเป็นผู้ชายเจ้าชู้ชอบจีบคนไปทั่วในตอนนั้นที่ผมยังเป็นเด็กผมเคยเจอกับพี่เขาในงานเลี้ยงของงานแต่งงานพี่สาวผมพี่นุ่มนิ่ม เคยเป็นแฟนเก่าของพี่ธัญ พวกเขาคบกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย สมัยพวกเขาเรียนมหาลัยผมยังเป็นเด็กกับเปี๊ยกอยู่เลย เขาจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นน้องของใครรู้แค่เพียงว่าผมเป็นเพื่อนของน้องชายเขาผมกับเขาอายุห่างกัน 13 ปี ไม่มีตรงไหนเลยที่เราจะสามารถเข้ากันได้ผมจึงตัดไฟตั้งแต่ต้นลมโดยการบอกกับพี่เขาไปว่าผมมีแฟนแล้วนะพี่เขาก็คงจะเชื่อ เพราะดูจากดวงตาของที่เขาแล้วเชื่อเต็ม 100% เลยละ

"เนตร"

"ครับพี่นุ่มนิ่ม"

"เป็นอะไรหน้านิ่งเชียว"

"พี่นุ่มนิ่มจำพี่ธัญได้มั้ยครับ"

"จำได้สิทำไมจะจำไม่ได้มีอะไรอย่าบอกนะเจ้านั่นน่ะมาจีบเนตร"

"ครับพี่เขามาจีบผม"

"แล้วยังไงตอบปฏิเสธเขาหรือว่าตกลงกับเขาล่ะ"

"ผมปฏิเสธเขาไปบอกว่าผมมีแฟนแล้ว"

"ทำไมล่ะเจ้านั่นน่ะก็เป็นคนดีนะพี่ยังเสียดายอยู่เลยนะที่พี่เลิกกันกับเขาอ่ะ"

"เขาเป็นแฟนเก่าของพี่นะครับพี่จะให้ผมไปคบกับเขาได้ยังไง"

"คิดอะไรเกินไปหรือเปล่าเรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้วพี่กับเขาล่ะก็จากกันด้วยดีไม่ได้ทะเลาะเบาะแว้งกัน"

"แล้วพี่เลิกกับเขาทำไมครับ"

"ก็ ตอนนั้นนะพี่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยไม่มีเวลาให้เขาแล้วพี่เป็นคนบอกเลิกเขาเองแหละ พี่อยากให้เขาหาคนที่อยู่กับเขาได้ตลอดไม่ใช่ทำงานโดยไม่มีเวลาให้เขาเขาเป็นคนขี้เหงานะ เขาสร้างธุรกิจของตนเองตั้งแต่เรียนมหาลัยเขาเป็นคนมีความฝันนะจนพี่ไม่อาจที่จะปีนเข้าไปในความฝันของเขาได้พี่เลยต้องยอมแพ้ ก็ไม่เชิงว่าพี่แพ้หรอกนะแต่พี่ไม่อยากทำร้ายข้าวไว้น่ะเขาดีกับพี่มากเลยนะ ถ้าพี่ย้อนเวลากลับไปได้นะพี่จะไม่ทิ้งเขาหรอก"

"พี่ยอมให้เขาเสียใจงั้นหรอครับ"

"ก็ต้องยอมทำนั่นแหละ พี่ยอมเสียใจปล่อยให้เขาไปมีความสุขในอนาคตดีกว่ามาจมปลักอยู่กับพี่ที่ตอนนั้นแม่พี่จะทำงานแต่พี่ก็ไม่ได้มีอนาคตอะไรที่ดีขนาดนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่พอเจ้านายพี่ พี่ก็คงไม่ได้เป็นพี่สาวเป็นเลขาที่แสนเก่งกาจแบบนี้หรอก ทุกอย่างพี่ก็ผ่านอะไรมาเยอะเหมือนกัน"

"พี่ยังรักเขาอยู่ไหมครับ"

"รักสิแต่รักในแบบเพื่อนนะเพราะว่าเราไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ ตั้งแต่เขาเลิกกันกับพี่เขาก็ไม่มีแฟนอีกเลยนะน้อยครั้งที่เขาจะมาบอกชอบใครสักคนขนาดตอนที่คบกันน่ะพี่ยังเป็นคนขอเขาเป็นแฟนเลย"

"พี่สาวผมนี่สุดยอดไปเลยครับ"

"พี่รู้เหตุผลของเนตรนะแต่ว่าพี่ไม่อยากให้เนตร ต้องเสียใจอีก รักเขาชอบเขาก็ไปบอกรักเขาไปบอกชอบเขาแล้วก็คบกับเขาสิ อย่าเอาประเด็นที่ว่าพี่เคยคบกับเขามันเป็นตัวตั้งคำถามและเหตุผลของตัวเองได้ไหม ความรักของเนตรไม่ใช่ความรักของพี่นะพี่แต่งงานมีครอบครัวแล้ว พี่กับเขาเป็นแค่อดีตและในปัจจุบันพี่กับเขาเป็นแค่เพื่อนกัน อย่าคิดเองเออเองแบบนี้อีกได้ไหม"

"ผมเข้าใจแล้ว"

"ให้มันเข้าใจจริงๆเถอะไม่ใช่ว่าเข้าใจแต่ปากเปล่านะเจ้าเด็กดื้อ"

"ผมเข้าใจแล้วจริงๆ"

"พี่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนได้อีกอย่างเนตรก็เข้าไปได้ด้วยไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวพี่ไปส่งเอง"

ผมมาถึงผับแห่งหนึ่งที่พี่นุ่มนิ่มขับรถมาส่งผมได้พาผมเข้าไปข้างในและผมก็เห็นผู้ชายที่มาบอกชอบผมเมื่อตอนเย็นที่กำลังนั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนมากมาย

"ธัญ!"

"นุ่มนิ่ม...เนตร..."

"เป็นไงไม่เจอกันนานสบายดีหรือเปล่า"

"ก็ดีแล้วมั้งอกหักว่ะ"

"ใครทำให้มึงอกหักขนาดนั้น"

"เด็กผู้ชายคนนึงทำให้กูอกหัก"

"แย่เหมือนกันนะพอดีน้องชายของฉันก็อกหักเหมือนกันพอดีว่าเขามาตามหาผู้ชายที่เขาแอบชอบน่ะ"

"ใครหรอที่ทำให้น้องเนตรต้องเสียใจแบบนี้"

"พี่ธัญ"

"ครับว่าไง"

"เนตรชอบพี่ธัญนะครับ"

"เหี้ย น้องบอกชอบกูว่ะ"

"แล้วก็ขอโทษที่โกหกพี่ด้วยนะครับ"

"พวกมึงกูมีแฟนแล้วว่ะ"

"ไอ้ธัญมีแฟนแล้วว่ะ!"

ทุกคนต่างก็แซวผมจนผมรู้สึกเขินอายผมอายจริงๆนะครับไม่คิดเลยว่าจะต้องมาโดนคนแซวเยอะขนาดนี้ผมได้แต่ก้มหน้าก้มตาก่อนที่พี่เขาจะเดินมาจับมือของผมก่อนเจอพาผมเดินออกมาจากผับแห่งนั้นและพาผมขึ้นรถมาส่งผมที่บ้านโดยมีพี่สาวของผมขับรถตาม

ความรักของผมทำไมมันง่ายๆแบบนี้อยู่ๆก็รักกันอยู่ๆก็คบกันผมเองก็ตามความคิดเห็นของตัวเองไม่ทันเหมือนกัน

"ทำไมต้องนั่งก้มหน้าด้วย"

"เนตรไม่มีอะไรจะคุยครับ"

"อยากคุยก็คุยมาเถอะเขินหรอ"

"ครับ"

"น่ารักดีพี่ชอบเนตรมาตั้งแต่ พี่คบกันกับนมนิ่มแล้วพี่ว่าพี่ชอบน้องตั้งแต่ตอนนั้น และนุ่มนิ่มคงจะรู้แล้วล่ะเขาก็เลยขอเลิกกับพี่พี่ก็เสียใจหลายปีอยู่เหมือนกันนะที่ต้องเลิกกันกับผู้หญิงที่พี่รัก"

"ผมเข้าใจพี่นะครับ"

"ถึงบ้านแล้วลงไปเข้าบ้านได้แล้วทีหลังอย่าไปที่พักอีกนะมีเบอร์ของพี่มีอะไรก็ติดต่อพี่ได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยล่ะ"

"พี่ก็เวอร์ไปแล้วใครจะมารับโทรศัพท์ถึง 24 ชั่วโมงขนาดนั้น"

"ก็พี่ไงล่ะ"

"จริงจังป่ะเนี่ย"

"พี่ไม่ใช่เด็กนะที่จะพูดอะไรนะไม่คิดพี่จริงจังกับคำพูดของพี่นั่นแหละ"

"เมื่อกี้ยังอกหักอยู่เลย"

"ไม่เคยได้ยินหรอหักดีกว่ารักไม่เป็นเพราะพี่อกหักปุ๊บความรักก็เด้งเข้ามาหาพี่ทันที"

"เพ้อเจ้อไปเองแล้ว"

"ฝันดีนะ"

"ฝันดีเหมือนกันครับผมเข้าบ้านก่อนบ๊ายบายนะครับขับรถระวังด้วยแล้วก็อย่ากลับไปดื่มอีกนะครับ"

"พี่เองก็จะกลับบ้านเหมือนกันเพราะพรุ่งนี้พี่ต้องไปทำงาน"

"บ๊ายบายครับเดินทางปลอดภัยนะครับ"

"ครับบาย"

ผมมีหน้าแดงขึ้นมาทันทีผมรีบสาวเท้าเข้าไปในห้องของตัวเองก่อนที่จะมุ่งไปยังกระจกหน้าต่างที่พี่เขากำลังขับรถออกไปจากบริเวณหน้าบ้านของผมพร้อมกับมีรถอีกคันของพี่สาวผมขับเข้ามาภายในบ้านผมเองเมื่อเห็นรอยยิ้มของพี่เขาก็ทำเอาผมหน้าแดงซ่านไปทั่วหูผมนี้เป็นสีแดงหมดเลย

ทั้งเขินทั้งอายผมไม่คิดเลยว่าเขาจะชอบผมเหมือนกับผมชอบเขาในอดีตผมใจง่ายเกินไปหรือเปล่านะแต่ถ้าการใช้ง่ายของผมได้ครอบครองและได้รักกันกับผู้ชายที่ผมแอบชอบผมก็ยอมใจง่ายนะ