เข้าสู่ระบบEP.18 ท้าทาย
“เต นั่งที่เดิม แต่แกอยากกินอะไรก็เต็มที่เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ คิดว่าเป็นบ้านแกก็ได้”เตชินท์รีบหยิบของทานเล่นมาใส่ปากอย่างรวดเร็ว ประโยคดังกล่าวควรเป็นมาร์ตินมากกว่ามิลินที่สั่ง รู้ว่าประชดประชันแต่เขาก็ไม่เกรงใจถือว่าคำสั่งของเจ้านายใหญ่ที่สุด ในระหว่างนั้นเตชินท์ยกนิ้วกลางใส่โอภาส ไม่รู้ว่าโอภาสมีปัญหาอะไรกับเขาถึงมองเขาเหมือนไม่พอใจอยู่ตลอดเวลา เขาเองก็รู้สึกแบบนั้นเพราะไม่ถูกชะตาโอภาสตั้งแต่แรกเห็น หน้าตากวนประสาทไม่แพ้เจ้านาย แกร่ก~ “ขออนุญาตค่ะบอสสสส”บรรยากาศที่กำลังกลับมาปกติของกลุ่มมาเฟียถูกขัดจังหวะด้วยหญิงสาววัยยี่สิบปีที่เดินเข้ามาพร้อมเอกสารในมือสองสามแฟ้ม หล่อนเดินมาหามาร์ติน ไม่กลัวว่าบรรยากาศกึ่งปาร์ตี้จะกร่อยลงเพราะงานของหล่อน “รายงานเรียบร้อย บอสลองเช็คดู…” เสียงเจื้อยแจ้วของหญิงสาวค่อยๆแผ่วลงเมื่อหล่อนสังเกตเห็นบุคคลที่ไม่คุ้นหน้าถึงสองคนอยู่ในห้องนี้ด้วย “เพื่อนใหม่บอสเหรอ” “ใช่ มีนนี่ตังนะ ตังนี่มีนและลูกน้องมีน” เมื่อคนกลางแนะนำ ทั้งสองสาวจึงหันมาสบตากันโดยพร้อมเพรียง มาตังยิ้มให้มิลินแต่ถูกกลับเมินเฉย มิลินสะบัดหน้าหนีไปทันที “บอสพามานอนด้วยเหรอ”ถามตรงไปตรงมา ความสอดรู้สอดเห็นทำให้หล่อนถูกสายตามาร์ตินตำหนิ “มีนเป็นคนของพี่ พี่ว่าจะพามีนมาขับรถเล่นซะหน่อย” “นี่เมียคุณเหรอ กี่ขวบอ่ะ ดูเหมือนยังไม่โต” มาตังหุบยิ้มลงเล็กน้อย ไม่คิดว่ามิลินจะกล้าดูถูกคนที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก “ตังเป็นลูกพี่ลูกน้องผม ผมให้มาเป็นคนจัดการงานทุกอย่างที่นี่ครับ ผมไม่ค่อยว่างมาดูแล มีหลายอย่างต้องรับผิดชอบ ส่วนใหญ่จะให้ตังจัดการ และก็จะวนเวียนมาตรวจงานเรื่อยๆ” “ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อมาตัง เรียกสั้นๆว่าตังก็ได้ ” “อือ” มาตังยื่นมือไปหาหมายจะจับมือกับเพื่อนใหม่ตามความเฟรนลี่ของหล่อน แต่มิลินกลับนิ่งเฉยไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบสนองนอกจากให้คำตอบผ่านลำคออย่างแผ่วเบา ชาไปทั้งหน้า มาตังรีบดึงมือกลับไปทำอย่างอื่น สางผมตัวเองแก้เขิน หากว่าจะทำแบบนี้งั้นหล่อนก็จะไม่เกรงใจเช่นกัน“หยิ่งเนอะ น่าจะคุยกันยาก” “…”คนโดนว่าไหวไหล่เบาๆไม่สะทกสะท้าน เธอไม่ได้อยากสนิทกับคนของมาร์ตินขนาดนั้น ถ้าไม่จำเป็น “ตังขอนั่งด้วยคนได้ไหม”หญิงสาวหาที่นั่งโดยไม่รอให้ใครอนุญาต มือเรียวเอื้อมไปหยิบขนมขบเคี้ยว แต่ขนมที่เธอหมายตากลับถูกมิลินแย่งไปเสียก่อน หนำซ้ำยังถูกสายตามิลินจิกกัดทั้งที่หล่อนก็ไม่ได้ทำอะไรผิด “แล้วไม่ไปแข่งเหรอ”มาร์ตินถามพร้อมกับหยิบของอีกอย่างที่มาตังชอบให้แทนของเดิม “อีกครึ่งชั่วโมงอ่ะ” “ไปเตรียมตัวเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน” “แล้วพี่ไปดูตังไหม” “น่าจะไม่ มีแขก” ถูกลดความสำคัญอย่างเห็นได้ชัด หล่อนเริ่มอารมณ์คุกรุ่นเล็กน้อย“ก็พายัยนี่ไปเป็นตุ๊กตาหน้ารถสิ” “ก็แล้วแต่มีน ถ้ามีนไม่อยากไปก็ไม่ไป” มาตังชักสีหน้าเพื่อบ่งบอกว่าไม่พอใจ มาร์ตินคงอยากอยู่กับผู้หญิงมากถึงไม่ยอมห่าง หล่อนเองไม่ชอบผู้หญิงคนนี้เท่าไรน่าหมั่นไส้เหมือนพวกผู้หญิงที่ผู้ชายชอบเอามาควงเล่นแก้เหงา คาดว่าคงไม่มีใครในที่นี้ถูกชะตา “เธอเคยขับรถแข่งไหม”มาตังถามมิลินแทน “ทำไม มีอะไร” “เห็นเธอหน้าเครียดๆ ก็เลยอยากแนะนำอะไรที่สนุกๆเธออาจจะชอบและไม่ทำหน้ายุ่งเหมือนมีใครตาย” “แล้วเธอมายุ่งอะไรกับหน้าฉันล่ะ อยากโดนตบป่ะถึงได้พูดจาแบบนี้” “แรงอ่ะ แค่จะบอกว่าหน้าเธอมันดุ เธออาจจะชอบความอันตราย รู้ไหมว่าผู้หญิงที่ชอบความอันตรายอ่ะ น่าค้นหาดีนะ เผื่อมีผู้ชายที่เขาสายตาไม่ดีถูกใจจะได้ไปกับเขา พี่ตินจะได้โล่งๆสบายตัว” “ก็ดีเหมือนกันนะ ขอบคุณที่ชี้ทางสว่างนะ ถ้ามีผู้ชายต่อยกันแย่งฉัน ฉันว่ามันคงจะสนุกแน่ๆ ยิ่งถ้านองเลือดด้วยยิ่งดี” มาตังเบ้ปากกับการสรรเสริญเยินยอตัวเองของมิลินอีกทั้งยังหงุดหงิดที่อีกฝ่ายไม่มีทีท่าสะทกสะท้านทั้งๆที่หล่อนตั้งใจไล่“งั้น หาอะไรสนุกๆทำดีกว่าไหม มาแข่งรถกับฉันนี่”แต่ถึงอย่างนั้นมาตังก็ชวนอยู่ดี “ชนะได้อะไรล่ะ” “ความภูมิใจมั้ง แน่ๆก็ความสนุก ชีวิตเธอมีไหม ในหัวคงคิดแต่เรื่องจะหลอกผู้ชายใช่ไหม” “อยากโดนตบจริงๆใช่ไหม” “ล้อเล่น หยอกๆน่า”เมื่อเห็นสายตาดุจึงแก้ตัวเผื่อจะรอด “มันมีสิ่งที่สนุกกว่านั้น สิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่ความสนุกและผู้ชาย แต่เป็น …เงิน” สองสาวคลี่ยิ้มออกมาพร้อมกันเงินเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้การแข่งขันสนุกขึ้น ความภาคภูมิใจมันกินไม่ได้ใครๆก็รู้ มาตังดี๊ด๊าจนเก็บอาการไม่อยู่มิลินเดินมาเข้าแผนของหล่อนอย่างง่ายดาย “งั้นถ้าใครชนะได้แสนหนึ่ง” “ล้านดีกว่าไหม” “แน่ใจว่ามีปัญญาจ่าย”มาตังมองมิลินด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม หากมิลินชนะอย่างมากมิลินก็คงขอมาร์ตินมาจ่าย “มีสิ รวย” “ก็เตรียมเงินไว้ละกัน” “ดีล!”มิลินยื่นมือมารอจับกับมาตัง แต่หล่อนคงจะไม่ยกมือไปจับด้วยเพราะเข็ดกับรอบที่แล้ว ปล่อยให้มิลินหน้าแตกบ้างก็ดี “ฉันว่าเราไปแข่งกันดีกว่า” มาตังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหมุนตัวโชว์หนึ่งรอบ นึกถึงเม็ดเงินที่จะมากองตรงหน้าอย่างง่ายดายก็มีความสุข “สู้ๆนะพอดีช่วงนี้ ฉันร้อนเงินด้วย ระวังแพ้ล่ะ ขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อน” หล่อนโบกมือลาก่อนจะเดินออกไป เร่งฝีเท้าไปยังห้องเตรียมตัว “มีน ตังเป็นนักแข่งรถตัวท็อป”แม้มิลินจะเคยขับรถแข่งมาบ้าง แต่เธอคงไม่สามารถสู้แชมป์อย่างมาตังได้ มีแต่เสียกับเสีย การประลองความเร็วในสนามที่มีนักแข่งระดับแชมป์มาเอง ก็มีแต่ความอันตราย “แล้วไง” “มันอันตราย” “อย่างมากก็แค่ตาย” “มีน!”มาเฟียหนุ่มกดเสียงต่ำ ข่มเธอด้วยน้ำเสียง บังคับให้เธอยอม ทั้งห่วงและหวง กลัวเป็นแบบที่มาตังพูด เพราะมาตังเองก็มีผู้ชายมาติดพันมากมาย ถ้ามิลินมีแบบนั้นบ้างเขาคงทนไม่ได้ “อยากอ่อยผู้ชายมากรึไง” “อยากมากเลย” “ผมไม่ให้ไป!” “ทำไม! มีสิทธิ์ในชีวิตและร่างกายฉันเหรอ ฉันจะทำอะไรไม่จำเป็นต้องขออนุญาตคุณด้วยซ้ำ”เห็นมาเฟียหนุ่มขบกรามแน่น นับว่าถูกใจเธอที่สามารถยั่วโมโหเขาได้“คิดเรื่องเงินเถอะ ถ้าฉันแพ้ก็เอาเงินคุณจ่ายไง ไม่เห็นจะยาก คุณเองก็เปย์เก่งไม่ใช่เหรอ”หญิงสาวตัดบท หยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงไม่รอช้ารีบเดินออกไปจากห้อง มาร์ตินจึงเร่งฝีเท้าตามไปอย่างไม่อาจเลี่ยงตอนพิเศษ 4 ปัจจุบันที่สวยงามปัจจุบัน@หลายเดือนต่อมา“เรื่องที่มีนเล่าโคตรสะใจเลย”“เรื่องที่ตินเล่าก็ทำให้มีนรักตินมากขึ้นนะ แบบมากๆเลยนะ เสียดายมากนะ วันนั้นตินน่าจะอยู่รอมีนฟื้น เราจะได้เจอกันเร็วขึ้นกว่านี้”“หลังจากที่มีนฟื้นมาจากการจมน้ำช่วงนั้นผมยุ่งมากเลย ทำให้ไม่ได้ตามมีนต่อ ผมโคตรเป็นห่วงมีนเลย ต่อมาเจอมีนอีกทีมีนก็กลายเป็นยักษ์ขมูขีไปแล้ว”“ฮ่าๆๆ มีนชอบตัวเองตอนนั้นมาก ตอนนี้ความรู้สึกที่เล่าให้ตินฟังมันสะใจมากไม่ได้เจ็บปวดแล้วนะ”“นี่สิมิลินคนแกร่งของผม”“มีนยังร้ายอยู่นะแต่ซ่อนพิษตัวเองไว้ ซึ่งตอนนี้มีนเป็นนางฟ้าสุดสวยของตินนะ มีนจะไม่ใช้ความร้ายกาจกับตินอีก”“ครับ แม่นางฟ้าคนสวยของผม ผมก็จะไม่ทำให้พิษที่มีนซ่อนไว้เผยออกมาอีกแน่นอน”คนคลั่งรักกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนโซฟา กอดกันกลมอย่างมีความสุข โดยได้ยินเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากของลูกชายซึ่งเล่นกับทวดของเขาเสียงดังเล็ดลอดมาในห้องที่ปิดประตูไม่ค่อยสนิทนัก แต่ทั้งสองก็ยังคงหยอกล้อกันด้วยความมันเขี้ยว เติมความหวานให้กันในช่วงที่มีเวลา“มีนรักตินมากเลยอ่ะ ขอบคุณที่ตอนนั้นช่วยมีน คอยเอาเสบียงมาส่ง คอยตามดูมีนอยู่ห่างๆนะ”มิลิ
ตอนพิเศษ 3 คลุ้มคลั่งมาเฟียหนุ่มเปียกโซกหนาวสั่น เขายืนดูกู้ภัยปั๊มหัวใจของมิลินด้วยความห่วงใย ญาติของมิลินตามมาในทันที เขาจึงต้องหลีกออกไปเล็กน้อยเพื่อเปิดทางแต่ก็ชะเง้อมองดูห่างๆ“ผมว่าผู้หญิงคนนี้ต้องปลอดภัย นายกลับกรุงเทพเถอะครับ เดี๋ยวไม่ทันการ” โอภาสพยายามดึงมาร์ตินออกมา หากช้าไปกว่าเวลาที่กำหนดงานจะมีปัญหาหนักกว่าเก่า“แต่กูยังไม่อยากกลับ”“เดี๋ยวเธอก็ถึงมือหมอ ไปก่อนเถอะครับ”มาร์ตินจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดห่วงหน้าพะวงหลัง หากไปตอนนี้เขาก็คงไม่มีอารมณ์คุยงาน แต่ทางเลือกมีไม่มาก เขาต้องตัดใจจากมิลิน ปล่อยให้กู้ภัยช่วยชีวิตมิลินต่อ ส่วนตัวเขาต้องกลับไปทำงานต่อทันที@โรงพยาบาลมิลินเหม่อมองเพดานขาวโพลนของห้องพักผู้ป่วยอย่างหมดอาลัยตายอยาก เธอไม่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตต่อไปทำไม ทำไมกู้ภัยต้องช่วยเธอไว้ หากรอดไปได้เธอคงโดนแม่บ่นจนหูชา ความรู้สึกตอนนี้คือเธออยากจะหนีออกจากโรงพยบาลและหายไปไม่อยากพบหน้าใคร“อยากออกไปจากที่นี่ ได้ยินไหม! ใครก็ได้ปล่อยฉันที!”มิลินขยับได้ยากลำบากเพราะมือและเท้าถูกมัดไว้กับเตียง แต่เธอก็พยายามดิ้นให้ถึงที่สุด“น้องคลุ้มคลั่งพี่จำเป็นต้องทำอย่างนี้นะ”พยาบ
ตอนพิเศษ2 ความเจ็บปวด@คอนโดโอมเมื่อเท้าเล็กก้าวพ้นขอบประตูเข้ามาในห้องโอม การฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีของมิลินก็หยุดลงทันที ไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องกระทบกายบ่งบอกว่าโอมอยู่ในห้อง เธอจะนำน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ที่ซื้อมาระหว่างทางไปเทใส่แก้วให้โอม เท้าเล็กดันไปเหยียบกับอะไรบางอย่างหน้าห้องเสียก่อน“ระ…รองเท้าใคร”ตั้งคำถามขึ้นมาแต่หัวใจดวงน้อยดันสั่นระรัว รองเท้าส้นสูงคู่นี้ไม่ใช่ของเธอแน่นอน แต่มันคุ้นตาเธอมากเสียจนเธอคิดในแง่ดีต่อไปไม่ได้ มือเรียวที่สั่นเทาหยิบขึ้นมาดู เธอต้องการคำตอบของความสงสัยทั้งหมดจึงรีบเดินไปหาโอม“…!”มิลินอ้าปากค้าง ชุดชั้นในของผู้หญิงกองเรี่ยราดอยู่เต็มพื้น เธอเดินตามมันไปก็พบเจ้าของของมันนอนอยู่บนเตียงเดียวกับโอมโดยทั้งสองปราศจากเสื้อผ้าห่อหุ้มร่างกาย มีเพียงผ้าห่มที่ปกปิดท่อนล่างไว้ ผู้หญิงที่นอนกับโอมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเพื่อนที่คบกันมานานหลายปี เป็นคนที่เธอไว้ใจ เป็นเพื่อนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต น้ำตาไหลเอ่อออกมาอย่างไม่อาจกลั้นได้ หัวใจดวงน้อยเจ็บปวดคล้ายมันกำลังถูกทุบอย่างรุนแรงจนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แทบจะยืนไม่ไหว ชาไปทั่งร่างกรี๊ดดดดดดดด
ตอนพิเศษ1 อดีต@หลายปีก่อนหน้ามิลินในชุดนักศึกษาถูกระเบียบก้าวเท้าเข้ามาในสนามบาสเกตบอลในช่วงเย็นหลังจากเลิกเรียน เธอมองซ้ายมองขวามองหาโอมซึ่งเป็นแฟนหนุ่มของเธอ เขาเป็นนักบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย เธอจึงนำน้ำและขนมติดไม้ติดมือมาฝากเขาด้วยเพื่อจะได้ให้เขามีแรงซ้อมและทุกครั้งที่มา มักจะเจอเพื่อนนักบาสของโอมซ้อมอยู่ก่อนแล้วในสนาม ซึ่งหากเจอผู้ชายคนอื่นเธอไม่อยากเข้าใกล้ เพราะเธอมักจะถูกพวกผู้ชายเหล่านั้นแซวเล่นหรือไม่ก็ถูกกลั่นแกล้ง“ไงจ๊ะ น้องมีน เอาเสบียงมาให้ไอ้โอมเหรอ”สิ่งที่เธอไม่ชอบก็เกิดขึ้นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ชายทั้งสี่คนเดินเข้ามาหาเธอ พวกเขามีจุดประสงค์จะมาเอาน้ำและขนมที่เธอซื้อมาให้โอมไปทาน บางครั้งเธอเลยต้องซื้อมาฝากพวกเขาด้วยเพื่อตัดปัญหา แต่วันนี้เธอตั้งใจนำมันมาให้โอมเพียงคนเดียวจึงรีบวิ่งหนี“จะหนีไปไหน เห้ย!พวกมึงตามดิ๊”“พวกพี่อย่ามายุ่งกับมีนสิ มีนเอาของมาให้พี่โอม ไม่ได้เอามาให้พวกพี่”“เป็นคนหวงกินตั้งแต่เมื่อไร”“พวกพี่มีตังก็ไปซื้อเองสิ อย่ามาแย่งของมีนนะ”“ใจร้ายจังครับคนสวย”“พี่ๆอย่ามายุ่งกับมีนนะ”ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสี่มายืนล้อมเธอหมายจะกลั่
แชะ!เสียงกดชัตเตอร์จากกล้องถ่ายรูปราคาแพงทำให้มิลินที่นั่งอยู่บนรถไหวตัวด้วยความตกใจ แต่เมื่อเธอหันมาเห็นกล้องจึงโพสต์ท่าให้ตากล้องส่วนตัวถ่ายทุกอิริยาบถของเธอเก็บไว้ “ดึงเกาะอกขึ้นนิดนึง มันจะเห็นทั้งเต้าละนะครับ”“อย่างนี้เหรอ”เธอดึงลงมาอย่างยั่วยวน เผยความเซ็กซี่ให้เขาเห็นโดยไม่ปิดบัง“อยากโดนอีกรอบเหรอครับ”เขาเข้ามาดึงเกาะอกให้กลับที่เดิม“มีนชอบยั่วตินเฉยๆ”“ชุดมีนมันจะแหวกกี่ที่ครับ”“ก็ชอบแบบนี้ รูปที่ตินถ่ายออกมามันก็ดูไม่ได้โป๊นะ”ภาพที่เขาถ่ายให้มันถูกใจเธออีกเช่นเคย จนอดใจที่จะเก็บไว้ดูคนเดียวไม่ได้ต้องโพสต์ภาพลงโซเชียลส่วนตัว‘คุณแม่แซ่บมากเลย เกาะอกจริงๆ เซ็กซี่มากแม่’‘คนท้องที่แซ่บที่สุดอยู่ตรงนี้ ใครอย่ามาเทียบเคียงหญิงมีนของฉันนะยะ’‘นางแบบสวยที่สุด ตากล้องรู้ใจสุด อยากได้ตากล้องส่วนตัวแบบนี้บ้าง’‘ถ่ายหนึ่งได้ถึงสอง อวดความสวย อวดผัวที่ถ่ายรูปเก่ง น่าอิจฉา’ มิลินคลี่ยิ้มกว้างด้วยความสดใส ยื่นโทรศัพท์ไปให้มาร์ตินดูคำชมของคนในโซเชียล เธอไม่รู้ว่ามีใครอิจฉาเธออย่างที่พูดรึเปล่า แต่ตอนนี้เธออิจฉาตัวเองที่มีความสุขมากขึ้นทุกวัน“ตินเคยไปเรียนถ่ายรูปจริงจังไ
EP.74“มองเหี้ยอะไรนักหนา”เสียงของโอภาสดังขัดจังหวะสวีทหวานของเจ้านาย เขาไม่อาจทนเพื่อรักษาบรรยากาศได้เพราะเตชินท์กวนประสาทและตั้งใจหาเรื่องเขาก่อน“มึงนั่นแหละมองอะไรวะ”ผั๊วะ!เตชินท์เป็นฝ่ายเริ่มปล่อยหมัดหนักๆใส่โอภาส โอภาสจึงไม่ยอมง่ายๆกระทำแบบเดียวกันคืน จากนั้นทั้งสองก็ปล่อยหมัดใส่กันไม่ยั้งมิลินกับมาร์ตินยืนมองนักมวยมือสมัครเล่นอย่างเอือมระอา ปล่อยให้ทั้งสองก่นด่าและต่อยกันคนละหมัดจนมีรอยแผลบนใบหน้าคนละแผล“หยุด!”มาร์ตินใช้น้ำในแจกันดอกไม้มาสาดใส่ทั้งสองจนเปียกปอนทำให้ทั้งสองแยกตัวออกห่างจากกันได้ “เป็นหมารึไง อยู่บ้านเดียวกันจะทะเลาะกันทำไม”“…”“ตอบ!”“…”ไร้คำตอบจากปากของทั้งคู่มีเพียงการก้มหน้ารับผิดที่ไม่อาจรู้ได้ว่าสำนึกจริงๆรึเปล่า“มึงจะทะเลาะกันทำไม”“ตินคืนนี้ฉันอยากให้ลูกน้องเราทั้งสองนอนด้วยกัน จะได้ละลายพฤติกรรมกัน และรักกันมากขึ้น”“โถ่นายหญิง ไม่เอาครับ”เตชินท์รีบปฏิเสธทันที คงจะอยู่ร่วมห้องกับคนที่ไม่ชอบไม่ได้“ผมเห็นด้วยนะ”มาร์ตินยกนิ้วโป้ง เห็นด้วยกับความคิดมิลินเสียงจิ๊ปากของโอภาสดังพอๆกับเสียงถอนหายใจของเตชินท์ คงไม่อาจหนีได้ ผู้เป็นนายสั่งอย่า







