EP. 29 การพบเจอ

EP. 29 การพบเจอ

“ขอบใจมากที่พาชาลีมาหาฉัน”

“ผมรู้ว่านายหญิงคิดถึง”เตชินท์ยิ้มหน้าบานเมื่อเจ้านายได้พบกับสัตว์เลี้ยงคู่ใจอย่างชาลี ถ่ายวิดีโอไว้ในตอนที่มิลินกับชาลีกอดหอมกันด้วยความคิดถึง มิลินเป็นตัวเองและมีความสุขที่สุดเวลาได้อยู่กับมัน เขารู้ดี “จะพาชาลีเข้างานจริงๆเหรอครับ”

“เออ ฉันอยากเอาชาลีไปด้วย”

“คนเยอะนะครับ”

“แกจะไม่ขัดใจฉันสักนาทีจะตายไหม”

“ตามใจครับ”

“ก็แค่เอาชาลีเข้าไปด้วยคงไม่เป็นอะไร เนอะชาลีเนอะ”

“ใช่ครับ”นกตัวสีเทาตอบด้วยความดีใจ

“มันเป็นตรีมเวทมนตร์ ชาลีห้ามพูด ไว้ถึงคราวที่มีนเสกคาถา ชาลีค่อยพูดโอเคไหม”ชาลีพยักหน้ารับบ่งบอกว่าเข้าใจ

ร่างอรชรเดินนวยนาดเข้ามาในงาน ทุกย่างก้าวของเธอมีแต่คนให้ความสนใจ เพราะเสียงร้องทักทายของนกแก้วพันธ์แอฟริกันเกรย์ดึงดูดทุกคนที่อยู่ในงาน ซึ่งมันเกาะอยู่ที่ไหล่ของเธอ หันซ้ายหันขวาไปทำตาแป๋วใส่กล้องเมื่อมีคนถ่ายวิดีโอความน่ารักของมันไว้ แม้จะตื่นตระหนกกับคนง่าย แต่ถ้ามีมิลินก็รู้สึกปลอดภัยและไม่กลัวอะไร

“ไม่มีป้ายห้ามเอาสัตว์เข้าแปลว่าฉันเอานกเข้าได้ใช่ป่ะ”เธอเดินเข้าไปถามเจ้าของวันเกิดก่อน

“อาจจะต้องจ่ายเงินเพิ่ม”

“เท่าไร”

“แต่ถ้านี่เป็นของขวัญวันเกิดผมก็เข้าฟรีได้”

“ใครบอก ฉันเอามาเล่นด้วยเฉยๆ”

“ผมขอเล่นมันได้ไหม”

“ไม่ได้”

“มันน่ารักมาก มันชื่ออะไร”

“ชาลี”

“ผมขอจับมันนะ”

“จะจับก็ต้องจ่ายตังมา”

มาร์ตินขัดคำสั่งค่อยๆจับสัตว์เลี้ยงของมิลินอย่างเบามือ ท่าทางเชื่องของนกแก้วตัวโปรดทำให้มิลินไม่พอใจเล็กน้อย

“พอแล้ว ไม่ต้องจับนกฉัน”เธอจับชาลีมาไว้ที่ไหล่ข้างซ้ายให้อยู่ห่างจากเขา แค่พามันมาเปิดหูเปิดตาไม่ได้ตั้งใจจะมาให้เขาเอ็นดู ไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะชอบนก เธอยื่นของขวัญที่ถือมาด้วยให้เขาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ“นี่ของขวัญวันเกิดคุณ”

“อะไรครับ”

“แกะดูก็รู้เอง”

“ขอบคุณมีนมากนะ”

“อือ เป็นของขวัญวันเกิดและของขวัญสำหรับที่คุณช่วยชีวิตฉันแล้วกันนะ จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน”

มาเฟียหนุ่มขยับเข้าใกล้เธออีกนิด มือหนาเชยคางมน สายตาที่มองเธอมีแต่ความสงสัย“การที่คนเราจะไม่มีอะไรติดค้างกัน มันคงแปลว่าจากนี้อาจจะไม่เจอกัน ซึ่งสิ่งนั้นมันจะไม่เกิดขึ้น ไอ้คำว่าติดค้างกันของมีนคืออะไร”เขาดึงใบหน้าเข้ม ลำคอระหงของเธอก็ถูกมือหนากอบกุมไว้หลวมๆ

“จริงๆแล้ว ฉันรู้คุณคนนะ”

“รู้คุณคน? จริงเหรอ ผมเกือบตายเพราะใคร”

“ช่างมันเถอะ มันผ่านไปแล้ว”

“อย่างนี้ก็ได้เหรอ”

“อือ แล้วไม่ต้องทวงบุญคุณอีกนะ”

ชาลีแอบมองดูอยู่ได้แต่เอียงคอด้วยความสงสัย มีคำถามมากมาย มันจึงเบี่ยงเบนความสนใจของมาร์ตินได้มาก มาร์ตินคลายมือจากลำคอของหญิงสาวมาลูบหัวมันอีกครั้ง มันดูเชื่องและไม่ดุเหมือนเจ้าของ

“ไม่ต้องจับแล้ว”ความหวงแหนทำให้เธอสะบัดมือเขาออกแล้วเป็นฝ่ายลูบหัวเจ้านกแก้วต่อ

“มันดูไม่กลัวคนนะ”

“ถ้าไม่มีฉันอยู่ด้วยก็ไม่แน่”

“ผมจะพามีนไปรับแขกด้วย เอามันไปด้วยก็ได้”

“ฉันมาร่วมงาน เป็นแขก ไม่ใช่เจ้าของงานแบบคุณ”

“แต่นี่เป็นแขกคนสำคัญเลยนะ”

“สำคัญยังไงก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”

“เกี่ยวสิ มีนลองหันไปดูสิว่าใครมา”

เธอรีบหันไปมองบุคคลที่มาร์ตินกล่าวถึง หัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นที่เห็นชายวัยชราที่เธอเพิ่งเคยเห็นในรูปซึ่งมาร์ตินเรียกว่าปู่กำลังเดินมาหามาร์ติน เธอถอยกรูดโดยอัตโนมัติกับท่าทางน่าเกรงขาม

ตรรกวิทเหมือนในรูปทุกอย่าง ยังดูไม่แก่เท่าคนที่อายุ87ปี อาจเป็นเพราะการศัลยกรรม แต่ท่าทางกระฉับกระเฉงเกินวัยมันคงไม่มีหมอคนไหนทำให้ได้

“หมอตรรกวิทไง”

“ห๊ะ?”ราวกับถามตอบกันในความคิด มันคงเป็นไปไม่ได้ที่มาร์ตินจะรับรู้ความคิดเธอ แต่รอยยิ้มของเขายิ่งทำให้คิดแบบนั้น

สายตาของตรรกวิทที่มองมาที่เธอ เป็นสายตาที่เธอไม่กล้าจะสบตาด้วย เธอทำตัวไม่ถูกเมื่อปู่ของมาร์ตินเดินเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที ดึงมาร์ตินเข้ามาหา เขากำลังใช้ปู่มาข่มหรืออะไรกันแน่

“ไหนคุณบอกว่าจะไม่บังคับฉันไง”เธอแหวใส่เบาๆเกรงว่าตรรกวิทจะได้ยิน

“ปู่มางานวันเกิดผมเฉยๆครับ มีนไม่มีมารยาท มีนก็ไม่ต้องทักผู้ใหญ่ได้นะครับ”

“ว๊ายยยย!”มิลินร้องขึ้นด้วยความตกใจ จู่ๆชาลีก็มีปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไป ส่งเสียงร้องเหมือนหวาดกลัวอะไรบางอย่าง รีบบินไปหาเตชินเข้ากรงอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอตื่นตระหนกว่าเกิดอะไรขึ้นกับสัตว์เลี้ยงคู่ใจของเธอ

“ฉันไม่เป็นมิตรกับสัตว์น่ะ”ตรรกวิทพอจะรู้ปฏิกิริยาของสัตว์ที่เขาเจอ คำอธิบายของเขายิ่งทำให้มิลินขยับตัวเข้าใกล้มาร์ตินยิ่งขึ้น และขยับออกห่างตรรกวิทไปทุกที

“งั้นเดี๋ยวผมพาชาลีไปรอที่อื่นนะ”เตชินท์รีบปิดกรงและพาชาลีออกไปด้านนอก เจ้าของของมันอยากจะตามไปด้วยแต่มาร์ตินกอดเอวไว้แน่น

“ได้เจอกันซะทีนะ”คำทักทายของตรรกวิททำให้เธอยอมอ่อนข้อให้มาร์ติน เธอยอมอยู่แต่ไม่มีคำพูดใดออกจากปากเธอแม้แต่คำทักทาย สองมือเย็นเฉียบจับกันแน่น รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

“สวัสดี”

“สวัสดีค่ะ”ไม่รู้จะทำยังไงต่อ มิลินรีบยกมือไหว้“ฉันมิลินนะคะ ขอบคุณที่คุณช่วยฉันไว้นะคะ”

“เรียกปู่ก็ได้”

แม้แววตาของเขาจะดูดุ แต่ท่าทางสุขุมและการพูดการจาเนิบนาบ ไม่ได้โผงผางอย่างที่เธอจินตนาการ

“…”

“รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆนะลูก”

“ค่ะ”

“ไม่ทรมานใช่ไหม”

“คะ?”

เธอไม่เข้าใจที่ตรรกวิทพูดสักนิด มือของตรรกวิทเลื่อนมาจับที่ศีรษะของเธอทำให้เธอเกร็งตัวโดยอัตโนมัติ ปากของเขาขมุบขมิบหวาดระแวงว่าเขาจะนำอะไรไม่ดีใส่ตัวเธอ เท้าเล็กขยับถอยหลังทันทีโดยไม่กลัวเสียมารยาท

“ผู้ใหญ่ให้พรน่ะ ต้องทำไง?”

“…”ให้พรอะไร ทำไมเธอขนลุกแปลกๆ

ตรรกวิทแสยะยิ้มให้หญิงสาวผู้มีสีหน้าเจื่อนๆ เธอดูไม่เป็นตัวเอง สายตาบ่งบอกว่ากำลังหวาดระแวง จึงแตะไหล่ให้คลายกังวล

“อะ…อ๋อ ขอบคุณค่ะ”เธอยกมือขึ้นไหว้อีกครั้งอย่างเก้ๆกังๆ และหลีกเลี่ยงที่จะให้ตรรกวิทสัมผัสตัว “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะตัว”