ตอนที่ 44 จบเรื่อง และความจริงเรื่องใหม่เสียงคลื่นกระทบฝั่งเบาๆ ดังสม่ำเสมอ บ่งบอกถึงค่ำคืนที่เงียบสงบไม่ต่างจากหัวใจของชาวบ้านทั้งหมู่บ้าน ที่วันนี้เปี่ยมไปด้วยความหวังอีกครั้ง หลังจากที่ไกรสรถูกจับและทุกอย่างเริ่มคลี่คลายไฟนั่งอยู่หน้าเต็นท์ชั่วคราว ที่พวกชาวบ้านใช้เป็นศูนย์กลางในการรวบรวมหลักฐานและให้คำปรึกษาทางกฎหมาย เขายังคงสวมผ้าพันแผลที่แขน แม้หมอจะสั่งให้พัก แต่เขากลับเลือกจะใช้เวลาช่วยชาวบ้านยื่นเรื่องฟ้องเพื่อเอาที่ดินคืน“คุณไฟครับ นี่คือรายชื่อเจ้าของที่ดินที่พร้อมจะฟ้องในรอบแรกครับ” ชาวบ้านคนหนึ่งยื่นแฟ้มมาให้ด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม“ดีมากครับ เดี๋ยวผมจะจัดเรียงตามลำดับและแนบคำร้องไว้ให้ทุกคนในวันพรุ่งนี้” ไฟตอบกลับอย่างใจเย็น“ยืนยันตามราคานี้อีกครั้งนะคะ” โรสพูดกับผู้ใหญ่ทองคำ ตัวแทนกลุ่มชาวบ้านที่มาเจรจาในวันนี้ “ฉันจะซื้อที่พวกคุณในราคาที่มากกว่าตลาดกลางร้อยละห้าสิบ…เพราะมันควรค่ากับชีวิตของทุกคนที่ปกป้องมันไว้”ผู้ใหญ่ทองคำยิ้มออกมาอย่างซาบซึ้ง เขาไม่คิดว่าสาวสวยจากกรุงเทพฯ ที่ดูภายนอกเหมือนจะเป็นนักธุรกิจเย็นชา จะพูดคำพูดแบบนี้กับเขา“หนูโรส…ขอบใจแทนทุกคนในหมู่บ้า
ตอนที่ 43 รอยแผลและคำว่ารักเสียงฝีเท้าของไฟดังอย่างสม่ำเสมอขณะที่เขาเดินออกจากห้องพักของโรงแรมในเช้าวันถัดมา ใบหน้าของเขานิ่งขรึม ทว่าแววตากลับแฝงไปด้วยความแน่วแน่ เขาสวมเสื้อเกราะใต้เสื้อเชิ้ตเรียบหรู สูทสีน้ำเงินเข้มคลุมทับ ข้างในกระเป๋าเอกสารคือหลักฐานสำคัญที่จะใช้ยื่นฟ้องไกรสรโดยมีธามและแดเนียลเดินเคียงข้าง ลูกน้องของเฟร็ดเดอริกแฝงตัวอยู่รอบบริเวณอย่างแนบเนียน ความเงียบที่ปกคลุมไม่ได้ทำให้ความระแวดระวังของใครลดลง“ระวังตัวด้วย สายบอกว่ามันมาแล้ว”แดเนียลบอก หลังจากที่เขาอ่านข้อความที่ส่งมาในมือถือ สายที่เขาบอกก็คือคนของเฟร็ดเดอริค ที่เขาใช้ให้ไปสืบเรื่องมือปืนการจะจับมือปืนสำหรับเฟร็ดไม่ใช่เรื่องยาก เพราะเขารู้ตัวมือปืนอยู่แล้ว แต่ไฟต้องการให้มือปืนลงมือ เพราะจะได้มีหลักฐานแน่นหนาพอที่จะจับไกรศรชนิดที่ดิ้นไม่หลุด“ถ้ายัยโรสรู้ว่านายวางแผนแบบนี้ นายได้ถูกด่าแน่”ธามพูดอย่างรู้นิสัยน้องสาวของเขา“ครับ ผมก็คิวว่าน่าจะเป็นแบบนั้น”ไฟตอบ ริมฝีปากเขายกยิ้มขึ้นน้อย ๆ พอพูดถึงโรส เมื่อเช้าโรสจะตามเธอมาให้ได้ แต่ถูกกรห้ามไว้ กรบอกกับหญิงสาวว่าถ้าไม่รออยู่ที่ห้อง เขาจะพาเธอกลับกรุงเทพต่อ
ตอนที่ 42 แผนการและคำว่ารักบรรยากาศภายในห้องนอนเต็มไปด้วยความตึงเครียด หลังจากที่ไฟพาโรสเข้ามาในห้องนอนที่ว่าง เขาก็ไม่พูดอะไร แต่กลับเดินไปนั่งที่ปลายเตียง แล้วถอนหายใจออกมา"เธอมาที่นี่ทำไม โรส" เขาถามเสียงต่ำ โรสยืนหลังตรงก่อนจะตอบคำถาม "ก็มาตามนายไง ใครใช้ให้นายหนีมาหลังจากทำเรื่องพวกนั้นเสร็จ” โรสตอบอย่างกวนๆ“ไม่ตลกโรส ฉันเขียนโน๊ตไว้แล้วไม่ใช่เหรอ เธอไม่เห็นหรือไง” ไฟถาม “ไอ้กระดาษแผ่นนั้นของนายนะเหรอ เห็นสิ” โรสตอบ “แต่ต่อให้เห็นแล้วยังไง ฉันต้องทำตามด้วยเหรอ” “โรส ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันไม่อยากให้เธอมา เพราะว่าที่นี่มันอันตราย” ไฟบอกอย่างโมโห กับความดื้อของหญิงสาว“ใช่ นายก็รู้นี่ว่ามันอันตราย ถ้ารู้ว่ามันอันตรายแล้วนายจะมาทำมัย” โรสเองก็ถามอย่างโมโหเหมือนกัน ไฟถอนหายใจ ดวงตาอ่อนลงเล็กน้อยเมื่อเห็นแววตาดื้อรั้นของเธอที่เต็มไปด้วยความห่วงใย "เธอรู้ไหม ว่าฉันไม่เคยกลัวอะไรเท่ากับ กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปอีกแล้ว"โรสเดินเข้าไปหาไฟ แล้วจับมือเขาไว้แน่นก่อนจะพูดความในใจของเธอออกมา "แล้วนายคิดว่าฉันไม่กลัวหรือไง ถ้าฉันต้องนั่งรอฟังข่าวนายอยู่ที่กรุงเทพ ฉันคงจะบ้าตายเพร
ตอนที่ 41 นายกล้าทิ้งฉันเหรอแสงแดดยามเช้าลอดผ่านม่านโปร่งบาง โรสพลิกตัวบนเตียงกว้างอย่างงัวเงีย มือของเธอควานหาความอบอุ่นของร่างที่แบบชิดกับเธอเมื่อคืน แต่แล้วเธอก็ต้องลืมตาขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกว่าด้านข้างของเตียงว่างเปล่า"ไฟ" เธอเรียกเสียงเบา ลุกขึ้นนั่งแล้วกวาดสายตาไปทั่วห้อง แต่ไม่มีแม้เงาของชายหนุ่มที่เมื่อคืนนอนอยู่ข้างเธอโรสลุกขึ้นเพื่อจะแต่งตัวเพราะเธอคิดว่าเขาน่าจะอยู่ที่ข้างนอก แต่ก็พบเสื้อผ้าที่ถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย พร้อมกับกระดาษโน้ตแผ่นเล็กวางอยู่ด้านบน"ขอโทษที่ออกไปก่อน เรื่องที่ภูเก็ตฉันจะจัดการเอง เธอรอฟังข่าวอยู่ที่นี่" ไฟโรสยืนนิ่งหลังจากที่อ่านข้อความในจดหมายจบ มือของเธอกำกระดาษแน่นด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งตกใจ ไม่พอใจ และ...เป็นห่วง“หมอนั่นทำอะไร คิดว่าแค่ทิ้งจดหมายไว้แล้วฉันก็จะนั่งรอเฉยๆงั้นเหรอ บ้าไปแล้ว" เธอสบถเบาๆ ก่อนจะรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็วแต่เมื่อเดินออกมาถึงห้องรับแขก โรสก็ต้องชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า หมอกร หรือพี่กร ญาติผู้พี่ของเธอที่เธอเคารพ กำลังนั่งไขว่ห้างอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา จิบกาแฟอย่างสบายใจ"พี่กร" โรสเรียกด้วยเสียงแผ่วเบา “ทำไมพี่ถึง
ตอนที่ 40 ลงโทษเด็กดื้อ NCเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงในที่สุดรถของเธอก็จอดนิ่งในอาคารจอดรถแห่งหนึ่งโรสเงยหน้าจากกองเอกสารก่อนจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถ แต่ประตูฝั่งของเธอก็ถูกเปิดออกก่อนที่มือของเธอจะถึงที่จับประตูเธอเงยหน้ามองคนที่เปิดประตูให้เธอก่อนจะแสดงสีหน้าตกใจออกมา เพราะคิดไม่ถึงว่าคนที่เปิดประตูให้เธอจะเป็นเขา“ไฟ” โรสเรียกชื่อของชายหนุ่มด้วยความตกใจชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาก้มลงอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าก่อนจะเดินเข้าไปในตัวอาคารทันทีโรสที่พึ่งได้สติเธอมองสำรวจรอบๆ นี่มันไม่ใช่สนามบิน แต่มันเหมือนคอนโดมากกว่า“นี่นายจะทำบ้าอะไร ปล่อยฉันลงนะ” โรสดิ้นพร้อมกับโวยวาย แต่ไฟก็ไม่สนใจยังคงอุ้มเธอขึ้นคอนโดต่อไปทันทีที่เข้ามาในห้องเขาก็โยนเธอลงกับโซฟาอย่างไม่เบา สีหน้าเขาเรียบนิ่งแต่ดวงตานั้นเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธอย่างเห็นได้ชัด“นายทำบ้าอะไร” โรสโวยวายขึ้นมาทันที เธอดันตัวลุกขึ้นยื่นก่อนจะเดินมาเผชิญหน้ากับเขา“ฉันเคยบอกเธอแล้วนะ ว่าห้ามไปภูเก็ตคนเดียว ทำไมเธอถึงไม่ฟัง” ไฟพูดเสียงดังเกือบเป็นตะคอกตอนที่แดเนียลสามีของเฟย่าส่งข้อความมาหาเขาบอกว่าโรสขอไปพบเฟย่า เขารู้สึกใจหายกลัวว่าเธอจะทำอะไรบ้าๆ ถ้า
ตอนที่ 39 ผู้ทรงอิทธิพลตัวจริงรถยนต์คันหรูแล่นไปบนถนนโดยมีโรสนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ในมือของเธอถือแฟ้มเอกสาร เธออ่านทวนเอกสารในมืออบย่างตั้งใจ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับแผนการใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้นในภูเก็ตด้วยตัวเองคนเดียวหลังจากทะเลาะกับไฟในบ้านของเขาวันนั้นนี่ก็ผ่านมาแล้วเกือบหนึ่งอาทิตย์ ที่เธอกับเขาไม่ได้ติดต่อกันเลย เขาไม่ติดต่อมาเธอก็ไม่ติดต่อไป ต่างคนเหมือยต่างหายไปจากชีวิตของกันและกัน แม้กระทั่งเรื่องที่เธอกำลังจะทำวันนี้เธอก็ตัดสินใจเองโดยไม่ได้ปรึกษาเขาวันนี้โรสกำลังไปหาเฟย่า เพื่อนสนิทของริลดาและลาน่า ซึ่งเป็นภรรยาของพี่ธามกับพี่กรพี่ชายทั้งสองของเธอเธอ เพื่อขอความช่วยเหลือในการจัดการกับพวกไกรสร เพราะในภูเก็ตคนที่ได้ชื่อว่าทรงอิทธิพลอย่างแท้จริงคก็คือ พี่น้องริชแมน และวันนี้เธอก็มีนัดกับริชแมนคนน้องนั่นก็คือเฟย่า ความจริงเธออยากเจอคนพี่นะ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เธอจะเจอกับคนนั้นได้ต่อให้จะขอให้พี่ชายเธอช่วยก็ตาม“คุณเฟย่ารออยู่ข้างในค่ะ” เสียงของเลขาที่เปิดประตูให้บอกกับโรส โรสเดินเข้าไปในห้องทำงานของเฟย่า เธอมองสำรวจภายในห้องของเฟย่าที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวสบายตา ภายใ