ตอนที่ 68 ถึงเวลาเก็บกวาดห้องประชุมใหญ่ของบริษัทเต็มไปด้วยบรรยากาศกดดันเล็ก ๆ แม้จะเป็นเพียงการประชุมแผนกบริหารตามปกติ แต่วันนี้มีบางอย่างต่างออกไปโรส นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ด้านซ้ายคือพัชชา ด้านขวาคือผู้จัดการฝ่ายบัญชีการเงิน ชื่อว่า “คุณเอกชัย” ชายวัยสี่สิบที่อยู่กับบริษัทมานาน มีผลงานดี แต่ช่วงปีหลังกลับมีรายงานการเงินที่คลาดเคลื่อนหลายครั้งระหว่างประชุม ทุกอย่างดูปกติ จนกระทั่งโรสเปิดโปรเจคเตอร์แสดงข้อมูลบางอย่างขึ้นมา“ก่อนจะจบประชุม ฉันขอเพิ่มเรื่องหนึ่งค่ะ เรื่องความปลอดภัยของข้อมูลในบริษัทเรา”เสียงของโรสนิ่งเฉียบ แววตาเธอเย็นเฉียบขึ้นเรื่อย ๆ จนหลายคนเริ่มกลืนน้ำลาย“มีพนักงานระดับสูงคนหนึ่ง ส่งข้อความไปเตือนบุคคลภายนอก ให้หนีการตรวจสอบของฝ่ายกฎหมายที่เราส่งไป ทั้งที่บุคคลนั้นคือผู้ต้องสงสัยในคดีอาญา”เธอหันไปทางเอกชัยทันทีโดยไม่มีการอ้อมค้อม“และข้อความนั้น ก็ส่งออกจากเครื่องที่ล็อกอินชื่อของคุณค่ะ คุณเอกชัย”เสียงในห้องเงียบกริบ ทันใดนั้นหน้าของเอกชัยซีดเผือด เขาพยายามตั้งสติ“ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายบริษัทนะครับ ผมแค่ เขาแบล็กเมล์ผม ผมเคย ยักยอกเงินบริษัทไปใช้หนี้พนันนิด
ตอนที่ 67 ให้อภัยแสงไฟหัวเตียงสลัวอาบผิวของหญิงสาวที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงหลังอาบน้ำเสร็จ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากแชมพูผสมกลิ่นกายของโรสลอยฟุ้งในอากาศ เธอกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมพลางบ่นเบา ๆ“พรุ่งนี้ฉันจะเข้าบริษัทแล้วนะ ทิ้งงานไว้นานขนาดนี้ ถ้าไม่รีบกลับไปทำ พัชชาคงจะปีนขึ้นเหยีบหัวฉันแน่ ๆ ”ไฟที่นั่งอยู่ข้างเตียง เงยหน้าขึ้นมองเธอ เขายิ้มนิด ๆ แล้วถามเสียงเบา“เธอยังโกรธพัชชาอยู่เหรออีก”โรสเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะวางผ้าขนหนูลง หันมานั่งพิงหมอนแล้วตอบอย่างหนักแน่น“ไม่หรอก เรื่องนั้นฉันไม่คิดอะไรแล้ว ไม่ได้แค้น ไม่ได้อยากทำลายเธอ แต่จะให้กลับไปยิ้มแย้มญาติดีด้วยน่ะ มันก็ยาก แล้วที่สำคัญ”เธอหันขวับไปมองเขา ตาคมมีแววเจ็บปนดื้อรั้น“ฉันไม่มีวันยอมรับเธอเป็นเมียใหม่ของพ่อ”ไฟพยักหน้าเบา ๆ เขาไม่พูดปลอบ ไม่พยายามโน้มน้าวอะไร เพราะเขารู้ว่าโรสไม่ต้องการคนชี้นำ เธอแค่อยากมีใครสักคนฟังและเข้าใจ ซึ่งเขาเลือกที่จะเป็น “คนนั้น”เขาขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะเอื้อมมือมาเกลี่ยผมเปียกของเธออย่างเบามือ แล้วพูดช้า ๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“ไม่ต้องยอมรับใครก็ได้ แค่ยอมรับว่าฉันจะอยู่ข้างเธอ ไม่ว่ากับใคร ไม่ว่าเม
ตอนที่ 66 ลูกสาวอีกคนเสียงกาน้ำร้อนในห้องทำงานเดือดดังเบา ๆ คล้ายจะกล่อมเช้าให้เนิบช้าลงอีกนิด แต่ในห้องนั้นกลับเต็มไปด้วยบรรยากาศน่ารัก ๆ ปนหวานระหว่างคนสองคนที่ยังไม่อยากห่างกันแม้แต่วินาทีเดียวไฟนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน กำลังไล่อ่านเอกสารคดีใหม่ที่เพิ่งเข้ามา แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นสิ่งที่เขาเห็นไม่ใช่ตัวหนังสือ แต่เป็นสายตาซุกซนของโรสที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์บนโซฟาเธอมาอยู่ที่สำนักงานกับเขาทุกวันตั้งแต่เรื่องวุ่นวายจบลง ไฟไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่งวันนี้“โรส เธอจะไม่กลับบ้านหน่อยเหรอ หรือไม่กลับไปทำงานที่บริษัทบ้าง”น้ำเสียงเขานุ่มนวล แต่ก็อดมีความห่วงกังวลปนอยู่ไม่ได้โรสวางมือถือ ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาเขาอย่างไม่รีรอแล้วแทนที่เธอจะตอบ เธอกลับปีนขึ้นไปนั่งตักเขาอย่างหน้าตาเฉย“ถามแบบนี้เพราะเบื่อฉันแล้วเหรอ”เธอเอียงคอถาม แววตากรุ้มกริ่มปนงอน ๆ นิดหน่อยตามสไตล์สาวปากร้ายแต่ใจบางของเธอไฟแทบวางปากกาไม่ทัน เขาสอดแขนโอบเอวบางไว้แน่น ก่อนจะซบหน้าลงบนไหล่ของเธอ“ไม่มีทางที่ฉันจะเบื่อเธอได้หรอกโรส ฉันกลัวมากกว่าว่า เธอจะเป็นฝ่ายเบื่อฉันต่างหาก”โรสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเขี่ยปลายคางเขาเล่
ตอนที่ 65 ของหวานก่อนนอน NC“แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ คุณโรสของผม”เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงทุ้มนุ่มที่ฟังแล้วทำให้หัวใจอ่อนละลายโรสที่ยืนหน้ากระจกในชุดเดรสยาวสีเบจพลิ้วเบา ๆ หันมายิ้มให้เงาตัวเอง ธอไม่ค่อยถนัดชุดเรียบร้อยนัก แต่วันนี้อยากให้เขาเห็นว่า เธออยากสวยเพื่อเขาประตูเปิดออกช้า ๆ ไฟยืนอยู่ในชุดสูทสีกรมท่าที่ดูเรียบแต่หล่อจนต้องกลืนน้ำลาย“ว้าว…” เขาอุทานเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหา“เธอสวยมากเลยรู้มั้ย?”“ก็แต่งให้คนพาไปกินข้าวดูดีหน่อย” เธอยิ้มขำ ๆ แต่แก้มก็แดงเพราะสายตาของเขาที่มองเธอแบบไม่ละไปเลยร้านอาหารริมแม่น้ำเปิดไฟนวลตา เสียงเพลงแจ๊สบรรเลงเบา ๆ คลอเคลียบรรยากาศรอบตัวแสงเทียนบนโต๊ะเล็ก ๆ ระหว่างทั้งสองคนสะท้อนดวงตาอุ่นของไฟที่มองเธอไม่วางตา“วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า ทำไมถึงพาฉันมาดินเนอร์หรูขนาดนี้” โรสถามขณะจิบไวน์สีแดงในแก้ว“แค่อยากให้เธอยิ้ม” เขาตอบเสียงนุ่ม “หลังจากที่เราเจอเรื่องร้ายมาเยอะ ฉันอยากให้วันนี้เป็นวันของเธอ วันที่ไม่มีความกลัว ไม่มีน้ำตา”โรสวางแก้วลงก่อนจะยิ้มบาง “แล้วพรุ่งนี้ล่ะ ถ้ามีอะไรอีก นายจะยังอยู่ข้างฉันไหม”ไฟยื่นมือมาแตะหลังมือเธอเบา
ตอนที่ 64 ความสุขหลังผ่านเรื่องร้าย NCเสียงนกร้องแว่วเบา ๆ จากนอกหน้าต่าง พร้อมแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า ที่ลอดผ่านผ้าม่านสีอ่อนเข้ามาทาบบนผิวเนียนของคนที่ยังหลับตาพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่มโรสขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความปวดเมื่อยที่ช่วงล่าง“โอ๊ย นี่กะจะเอาให้เดินไม่ได้เลยรึไงนะ”เธอบ่นในลำคอเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้น และเห็นหน้าของไฟอยู่ใกล้แค่คืบไฟยังนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเธอ ดวงตายังหลับ แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มเหมือนรู้ว่าเธอกำลังแอบมองอยู่เธอจ้องหน้าเขา แล้วก็ก้มลงไปกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู“จะหลับต่ออีกเหรอคะคุณทนาย หรือว่ากำลังฝันดีถึงใครอยู่”เขาลืมตาขึ้นมาทันที ยิ้มมุมปากด้วยความขี้แกล้ง“ถ้าไม่ได้ฝันถึงเมีย จะโดนอะไรบ้างนะ”เธอหัวเราะในลำคอ พลางใช้ปลายนิ้วแตะอกเขาเบา ๆ“เมื่อคืนยังไม่พอหรือคะ”“พอ” เขาตอบ แต่ใบหน้ากลับก้มลงมาใกล้ “แต่เช้านี้ยังไม่ได้เลย”เขาไม่รอให้เธอหนีทัน ริมฝีปากของเขาก็ประทับลงบนริมฝีปากเธอเบา ๆ ก่อนจะกดจูบซ้ำแล้วซ้ำอีก จนคนใต้ร่างครางประท้วง“ไฟ จะไม่ให้ฉันลุกจากเตียงเลยใช่มั้ย”“ก็ถ้าเธอยังยั่วอยู่แบบนี้” เขาพูดพลางไล้ปลายนิ้วจากไหล่เธอลงต่ำ “จะลุกไม่ขึ้น
ตอนที่ 63 คนที่อยู่ข้างหลังภายในห้องนอนที่เงียบสงัด แสงไฟจากโคมข้างเตียงสาดส่อง ขับเงาร่างสองคนที่นั่งแนบชิดบนเตียงใหญ่ให้ดูอบอุ่นไฟนั่งพิงหัวเตียง มีโรสซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา หัวของเธอแนบลงที่อกเขาอย่างเหนื่อยล้า ส่วนเขาเองก็โอบรอบไหล่เธอไว้แน่น ไม่ได้พูดอะไรนอกจากปล่อยให้ความเงียบเป็นบทสนทนาผ่านไปสักพัก เสียงทุ้มนุ่มของเขาก็เอ่ยขึ้นเบา ๆ ใกล้ข้างหูเธอ“ตอนที่รู้ว่าเธอจะไปเจอพวกมันคนเดียว ฉันกลัวมาก โรส กลัวจนใจสั่นกลัวว่าจะเสียเธอไป กลัวว่าฉันจะปกป้องเธอไม่ทัน”แขนที่โอบรอบไหล่เธอแน่นขึ้นเล็กน้อย เหมือนเขากำลังย้ำกับตัวเองว่าเธอยังอยู่ตรงนี้ ยังปลอดภัยโรสขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของเธอแดงน้อย ๆ จากความอ่อนล้า แต่ก็ยังสว่างด้วยความมั่นคง“แต่ฉันไม่กลัวเลยสักนิด นายรู้ไหมว่าทำไม”ไฟสบตาเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้ตอบ เธอเลยเอื้อมมือแตะแก้มเขาเบา ๆ แล้วยิ้มจาง ๆ“เพราะฉันรู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นายจะอยู่ข้างหลังฉันเสมอ รู้ว่านายจะตามฉันไปทุกที่ จะไม่ปล่อยให้ฉันเผชิญหน้ากับอะไรคนเดียว”เธอหยุดนิดหนึ่ง เหมือนจะกลั้นน้ำตาไว้ ก่อนพูดต่อด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ห