ตอนที่ 70 ว่าที่เจ้าสาว
เสียงเรียกเข้า วีดีโอคอล ดังขึ้นบนหน้าจอมือถือของ “สิ” ที่ตอนนี้นั่งอยู่ในร้านกาแฟเล็ก ๆ พร้อมกับเอกสารการหย่าฉบับจริงที่เพิ่งรับมาเมื่อเช้า
“ตายแล้ว เธอโทรมาเวลานี้ ต้องมีเรื่องเด็ด” สิพูดกับตัวเองก่อนจะกดรับสาย
ภาพใบหน้าสวยจัดของโรสโผล่มาเต็มจอ พร้อมกับรอยยิ้มที่ผิดปกติชัดเจน
นั่นมัน…ยิ้มคนมีความรักหนักมาก
“อะไรของเธอ ยิ้มแบบนี้ อย่าบอกนะว่าคุณทนายทำอะไรเธอมาอีกแล้ว ว่ามารอบนี้จะอวดอะไรล่ะ”
โรสหัวเราะเบา ๆ แล้วเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ในห้องนอนของไฟ เธอกำลังอยู่บ้านเขา ที่ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกเหมือนเป็น บ้านของเธอด้วย
“ฉันมีเรื่องจะบอกแต่ห้ามกรี๊ด ห้ามร้องไห้ ห้ามอิจฉา เพราะฉันก็ยังงงอยู่เหมือนกัน”
สิหรี่ตามอง “พูดมาขนาดนี้…อย่าบอกนะว่าท้อง”
“ไม่ใช่ ยัยบ้า” โรสหัวเราะเสียงดัง “เขาขอฉันแต่งงานเมื่อคืนนี้เอง”
สิเงียบไป 0.2 วินาที แล้ว
“กรี๊ดดดดด ขอแต่งงานเหรอ พูดจริงใช่มั้ย โรสเล่าเดี๋ยวนี้”
โรสหลุดหัวเราะกับรีแอคชั่นของเพื่อนที่ไม่มีฟิลเตอร์แม้แต่นิดเดียว ก่อนจะเอา
ตอนที่ 72 รอบแรก ลูกไม่น่าจะมา NC -จบ-หลังจากที่เขาปลดปล่อยทุกหยดเข้าในกายเธอ เสียงหอบหายใจยังสะท้อนในความเงียบของห้องนอน ร่างเปลือยเปล่าของโรสนอนพาดอยู่บนอกเขา ผิวเนียนนุ่มแนบแน่นไปกับแผ่นอกแกร่งที่ยังร้อนระอุจากไฟรักเธอกำลังจะเคลิ้มหลับ แต่เสียงทุ้มต่ำของคนใต้ร่างก็ดังขึ้นใกล้ใบหู พร้อมกับลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารด“รอบแรก… ลูกไม่น่าจะมานะโรส”“หืม” เธอขมวดคิ้วงัวเงีย ถามเสียงแหบไฟยกยิ้มมุมปาก รอยยิ้มที่โรสรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร เธอมองไฟที่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และหื่นมาก“คงต้องต่อรอบสอง…” มือหนาเริ่มเลื่อนลูบไปตามต้นขาเธออย่างมีจังหวะ ก่อนจะล้วงเข้าไปในจุดที่ยังฉ่ำชื้นจากบทรักที่ผ่านมา“ไฟ…” โรสสะดุ้ง มือเล็กผลักอกเขาเบา ๆ “ไม่เอาแล้ว… ฉันเหนื่อย”“เหนื่อยก็แค่นอนเฉย ๆ เดี๋ยวฉันทำเอง” เสียงของเขาแหบพร่า แต่แฝงด้วยความอ่อนโยนอย่างเหลือเชื่อ “นะ… อดใจไม่ไหวแล้วจริง ๆ&rdqu
ตอนที่ 71 พิธีแห่งรักของเธอและเขา NCเสียงเพลงคลอเบา ๆ ท่ามกลางบรรยากาศสวนสวยยามเย็นที่ถูกประดับด้วยผ้าโปร่งสีขาว ดอกกุหลาบสดเรียงรายทั้งสองฝั่งทางเดิน โคมไฟแขวนลอยระยิบระยับเมื่อแสงแดดอ่อนท้ายวันตกกระทบ สร้างภาพที่เหมือนความฝันแขกเหรื่อเริ่มทยอยเข้ามาจับจองที่นั่ง อนุวัตรในชุดสูทหรูยืนอยู่หน้าเวทีด้วยรอยยิ้มเปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจข้างพัชชา ที่แม้จะยังไม่เรียกกันว่าภรรยา แต่วันนี้โรสก็ไม่ได้กันเธอออกไป พัชชาเพียงยิ้มเงียบ ๆ ขณะมองบรรยากาศแห่งความสุข“เจ้าสาวมาแล้วค่ะ”เสียงพิธีกรกล่าวขึ้น ท่ามกลางเสียงฮือฮาเบา ๆ จากแขกในงานโรสในชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาดที่ปักลูกไม้ละเอียดทุกตารางนิ้ว เดินเยื้องอย่างสง่างามในอ้อมแขนของพ่อ เธอดูสวยที่สุดเท่าที่ทุกคนเคยเห็น ผมถูกรวบขึ้นหลวม ๆ ติดดอกไม้สีขาวที่ขับให้เธอดูอ่อนโยนในแบบที่เธอไม่เคยรู้ตัวมาก่อนไฟยืนรออยู่หน้าแท่นพิธี ดวงตาเขามีแต่ภาพของโรส เขากลั้นรอยยิ้มไว้ไม่ได้เลยตั้งแต่เธอก้าวขาแรกออกมาจากมุมโค้งต้นไม้เมื่อโรสเดินมาถึง ไฟยื่นมือออกไปรับจากพ่อของเธอ อนุวัตรสบตากับเขาเล็กน้อ
ตอนที่ 70 ว่าที่เจ้าสาวเสียงเรียกเข้า วีดีโอคอล ดังขึ้นบนหน้าจอมือถือของ “สิ” ที่ตอนนี้นั่งอยู่ในร้านกาแฟเล็ก ๆ พร้อมกับเอกสารการหย่าฉบับจริงที่เพิ่งรับมาเมื่อเช้า“ตายแล้ว เธอโทรมาเวลานี้ ต้องมีเรื่องเด็ด” สิพูดกับตัวเองก่อนจะกดรับสายภาพใบหน้าสวยจัดของโรสโผล่มาเต็มจอ พร้อมกับรอยยิ้มที่ผิดปกติชัดเจนนั่นมัน…ยิ้มคนมีความรักหนักมาก“อะไรของเธอ ยิ้มแบบนี้ อย่าบอกนะว่าคุณทนายทำอะไรเธอมาอีกแล้ว ว่ามารอบนี้จะอวดอะไรล่ะ”โรสหัวเราะเบา ๆ แล้วเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ในห้องนอนของไฟ เธอกำลังอยู่บ้านเขา ที่ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกเหมือนเป็น บ้านของเธอด้วย“ฉันมีเรื่องจะบอกแต่ห้ามกรี๊ด ห้ามร้องไห้ ห้ามอิจฉา เพราะฉันก็ยังงงอยู่เหมือนกัน”สิหรี่ตามอง “พูดมาขนาดนี้…อย่าบอกนะว่าท้อง”“ไม่ใช่ ยัยบ้า” โรสหัวเราะเสียงดัง “เขาขอฉันแต่งงานเมื่อคืนนี้เอง”สิเงียบไป 0.2 วินาที แล้ว“กรี๊ดดดดด ขอแต่งงานเหรอ พูดจริงใช่มั้ย โรสเล่าเดี๋ยวนี้”โรสหลุดหัวเราะกับรีแอคชั่นของเพื่อนที่ไม่มีฟิลเตอร์แม้แต่นิดเดียว ก่อนจะเอา
ตอนที่ 69 แค่เธออยู่ฉันก็ไม่กลัวโถงหน้าห้องฉุกเฉินเงียบสงัด มีเพียงเสียงนาฬิกาเดิน กับลมหายใจหนัก ๆ ของคนสองคนที่นั่งอยู่เคียงกันไฟนั่งกอดไหล่โรสไว้แน่น ขณะที่โรสก็จับมืออีกข้างของเขาแน่นไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เธอไม่พูดอะไรแต่เขารู้ว่าเธอกำลังพยายามกลั้นน้ำตา“ไม่เป็นไรนะโรส แม่ฉันเข้มแข็ง”“ฉันรู้ แต่ฉันก็กลัวอยู่ดี”เสียงของโรสเบาราวกระซิบ น้ำเสียงเครือสะท้อนถึงความตกใจที่เธอพยายามกลืนมันลงไปไฟลูบแขนเธอเบา ๆ จูบหน้าผากเธอเพื่อให้เธอมั่นใจ… ทั้งที่หัวใจของเขาก็ไม่ต่างกันรออยู่เกือบชั่วโมง ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก และชายในชุดกาวน์สีขาวก็ปรากฏตัวขึ้น“พี่ธาม”โรสลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นพี่ชายของเธอ หมอธามถอดถุงมือออกขณะเดินมาหา ดวงตาสบตาน้องสาวและชายหนุ่มที่อยู่เคียงข้างอย่างจริงจังแต่ไม่ตึงเครียด“แม่นายปลอดภัยแล้ว ฟื้นแล้วด้วย ตอนนี้ยังอยู่ในห้องสังเกตอาการ แต่ไม่ต้องห่วงนะ ไม่มีภาวะอันตรายเฉียบพลัน”โรสถอนหายใจเฮือกแรงจนตัวโยนก่อนจะร
ตอนที่ 68 ถึงเวลาเก็บกวาดห้องประชุมใหญ่ของบริษัทเต็มไปด้วยบรรยากาศกดดันเล็ก ๆ แม้จะเป็นเพียงการประชุมแผนกบริหารตามปกติ แต่วันนี้มีบางอย่างต่างออกไปโรส นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ด้านซ้ายคือพัชชา ด้านขวาคือผู้จัดการฝ่ายบัญชีการเงิน ชื่อว่า “คุณเอกชัย” ชายวัยสี่สิบที่อยู่กับบริษัทมานาน มีผลงานดี แต่ช่วงปีหลังกลับมีรายงานการเงินที่คลาดเคลื่อนหลายครั้งระหว่างประชุม ทุกอย่างดูปกติ จนกระทั่งโรสเปิดโปรเจคเตอร์แสดงข้อมูลบางอย่างขึ้นมา“ก่อนจะจบประชุม ฉันขอเพิ่มเรื่องหนึ่งค่ะ เรื่องความปลอดภัยของข้อมูลในบริษัทเรา”เสียงของโรสนิ่งเฉียบ แววตาเธอเย็นเฉียบขึ้นเรื่อย ๆ จนหลายคนเริ่มกลืนน้ำลาย“มีพนักงานระดับสูงคนหนึ่ง ส่งข้อความไปเตือนบุคคลภายนอก ให้หนีการตรวจสอบของฝ่ายกฎหมายที่เราส่งไป ทั้งที่บุคคลนั้นคือผู้ต้องสงสัยในคดีอาญา”เธอหันไปทางเอกชัยทันทีโดยไม่มีการอ้อมค้อม“และข้อความนั้น ก็ส่งออกจากเครื่องที่ล็อกอินชื่อของคุณค่ะ คุณเอกชัย”เสียงในห้องเงียบกริบ ทันใดนั้นหน้าของเอกชัยซีดเผือด เขาพยายามตั้งสติ“ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายบริษัทนะครับ ผมแค่ เขาแบล็กเมล์ผม ผมเคย ยักยอกเงินบริษัทไปใช้หนี้พนันนิด
ตอนที่ 67 ให้อภัยแสงไฟหัวเตียงสลัวอาบผิวของหญิงสาวที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงหลังอาบน้ำเสร็จ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากแชมพูผสมกลิ่นกายของโรสลอยฟุ้งในอากาศ เธอกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมพลางบ่นเบา ๆ“พรุ่งนี้ฉันจะเข้าบริษัทแล้วนะ ทิ้งงานไว้นานขนาดนี้ ถ้าไม่รีบกลับไปทำ พัชชาคงจะปีนขึ้นเหยีบหัวฉันแน่ ๆ ”ไฟที่นั่งอยู่ข้างเตียง เงยหน้าขึ้นมองเธอ เขายิ้มนิด ๆ แล้วถามเสียงเบา“เธอยังโกรธพัชชาอยู่เหรออีก”โรสเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะวางผ้าขนหนูลง หันมานั่งพิงหมอนแล้วตอบอย่างหนักแน่น“ไม่หรอก เรื่องนั้นฉันไม่คิดอะไรแล้ว ไม่ได้แค้น ไม่ได้อยากทำลายเธอ แต่จะให้กลับไปยิ้มแย้มญาติดีด้วยน่ะ มันก็ยาก แล้วที่สำคัญ”เธอหันขวับไปมองเขา ตาคมมีแววเจ็บปนดื้อรั้น“ฉันไม่มีวันยอมรับเธอเป็นเมียใหม่ของพ่อ”ไฟพยักหน้าเบา ๆ เขาไม่พูดปลอบ ไม่พยายามโน้มน้าวอะไร เพราะเขารู้ว่าโรสไม่ต้องการคนชี้นำ เธอแค่อยากมีใครสักคนฟังและเข้าใจ ซึ่งเขาเลือกที่จะเป็น “คนนั้น”เขาขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะเอื้อมมือมาเกลี่ยผมเปียกของเธออย่างเบามือ แล้วพูดช้า ๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“ไม่ต้องยอมรับใครก็ได้ แค่ยอมรับว่าฉันจะอยู่ข้างเธอ ไม่ว่ากับใคร ไม่ว่าเม