บทนำ
“ใส่ชุดนี้ให้ดูหน่อย”
คุณสามียื่นชุดนอนสีขาวให้ภรรยาที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จจนตัวหอม เธอมองชุดในมือเขาแล้วนึกขึ้นได้ เห็นมันเมื่อไม่กี่วันก่อนตอนที่มีคนมาส่งของ มันคือชุดนอนไม่ได้นอน เป็นชุดลูกไม้ซีทรูสีขาวครีมที่ใส่ไปก็เหมือนไม่ได้ใส่ ที่จริงเธอคิดว่าเขาสั่งมันไปให้ผู้หญิงคนไหนสักคนซึ่งไม่ใช่เมียที่ถูกต้องตามกฎหมายคนนี้
“ยังไม่ได้ซักนี่” รับมันไว้ในมือจับเนื้อผ้าดูก็รู้ว่าเขาเพิ่งเอามันออกมาจากกล่อง
“ก็แล้วทำไมตอนที่เปิดกล่องดูเธอไม่ซักล่ะ?” สามีถามกลับ มันแปลว่าเขารู้ว่าภรรยาได้แอบเปิดกล่องชุดนอนไม่ได้นอนตัดหน้าเขาไปแล้ว
“ก็อิงค์ไม่รู้ว่าพี่เหนือจะเอามาให้อิงค์ใส่” เธองอนเขามาหลายวัน งอนตั้งแต่ที่เห็นชุดนอนไม่ได้นอนมาส่งที่หน้าบ้าน เขาไม่เคยรู้ตัวอะไรทั้งนั้น…เขาไม่เคยสนใจว่าเธอที่เป็นเมียรู้สึกยังไง
“งอนอยู่จริงๆ สินะ ก็ว่าทำไมมื้อเช้าเค็มแปลกๆ มาหลายวันแล้ว ใส่เกลือเยอะไป…หรือแคะขี้มูกป้าย?” เขามันเป็นคนกวนประสาท ชอบแซะชอบแซว ชอบแกล้งเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร รู้ทั้งรู้ว่าเธองอน แทนที่จะง้อกับพูดจาสุนัขไม่รับประทาน
“อิงค์ไม่ตลก!” คุณเมียช้อนสายตามองคุณผัวอย่างไม่พอใจ แต่งงานกับเขามาสองปี ไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะไม่หาเรื่องให้เธอต้องหงุดหงิด แม้กระทั่งตอนที่อยู่บนเตียง เขาก็ยังใช้คำพูดหมาๆ มาทำให้เธอต้องหัวร้อน
“ไปเร็ว…เอาชุดไปใส่ พี่อยากเห็นเธอใส่ชุดนี้” ยัดชุดนอนไม่ได้นอนใส่มือภรรยา เขาก็เดินไปนั่งรอที่ปลายเตียง ไม่ได้คิดจะหันมองเธอที่กำลังเปลี่ยนชุด เขาอยากเห็นในตอนที่ใส่เสร็จแล้วทีเดียว อยากเชยชมความงามที่สมบูรณ์แบบแล้วจับเธอฟัดให้ถึงพริกถึงขิง ให้สมกับที่ขาดมาหลายคืน
ไม่นานภรรยาสาวก็เดินมาหยุดที่ตรงหน้าเขา แม้จะอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนักแต่เธอก็ทำตามความต้องการของเขาอย่างว่าง่าย เป็นแบบนี้มาเสมอ…ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอจะทำตามอย่างเชื่อฟัง ถึงจะเขินอายที่ต้องใส่ชุดโป๊เปลือยยั่วเพศ ยั่วอารมณ์หื่นกามอีกฝ่ายแบบสุดๆ เธอก็ต้องเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ ต่อจากนี้ไปจะไม่ยอมให้เขาได้รับรู้ความรู้สึกของเธออีกต่อไปแล้ว
“เมนส์หมดหรือยัง? ต้องหมดแล้วสิ…พี่นับอยู่” เรื่องเดียวที่ไอ้คุณผัวสนใจก็คือเรื่องการนับรอบเดือนของเมีย ไล่สายตามองความงามตรงหน้า แลบลิ้นเลียริมฝีปากแบบคนหื่นกาม สวยฉิบหาย…อกอวบๆ ล้นออกมา หน้าท้องแบนราบที่รับเข้ากับสะโพกได้อย่างดีทำเขาหายใจติดขัดไปหมด แล้วดูตรงเนินเนื้อกลางกายนั่นสิ มันอวบจนนูนเห็นได้อย่างชัดเจน แค่ได้มองก็ปวดหนึบไปหมดแล้ว แบบนี้จะไม่ให้เขาหวงยังไงไหว?
“มีเวลาว่างมานับรอบเมนส์อิงค์ด้วยเหรอ?” คุณเมียยังคงงอน
“ยื่นมือมา เอาสองมือเลย” ไม่คิดจะตอบคำถามแกมประชดของเมีย ปลดเนกไทจากคอเสื้อขณะที่สายตายังไม่อาจละจากความงามของเธอได้
“คิดจะเล่นอะไรแผลงๆ อีก? พี่เหนือเป็นซาดิสม์หรือไง?” มองปราดเดียวเธอก็รู้ว่าเขาคิดจะเอาเนกไทมาทำอะไรสักอย่างกับตัวเธอแน่
“วันนี้ไปไหนมา?” อีกครั้งที่เขาไม่ตอบคำถาม ที่จริงไม่เห็นต้องบอกว่าเขาเป็นซาดิสม์ มาโซคิสม์หรืออะไร เพราะต่อให้เขาจะพิสดารมากแค่ไหน ก็รู้ดีว่าเธอชอบ เมียคนนี้น่ะเสพติดเซ็กส์ของผัวยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ตอนที่ถามเขาก็จับสองมือมารวบไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ตามด้วยการเอาเนกไทมาถูกข้อมือเธอไว้ ไม่รอช้า…ยังไม่ได้คิดจะลากเธอขึ้นเตียงตอนนี้ ดันคนตัวเล็กที่แรงน้อยกว่ามากไปประชิดกับผนังห้องแล้วยืดยึดสองแขนของเธอให้สูงขึ้นเหนือศีรษะ “เร็ว! ตอบสิว่าวันนี้ไหนแล้วไปกับใครมา!”
“จะอยากรู้ไปทำไม? พี่เหนือเคยสนใจเรื่องอิงค์ตั้งแต่เมื่อไหร่?” ภรรยาเชิดหน้าถาม เธอทั้งงอนและน้อยใจเขาอยู่หลายเรื่อง ไม่ใช่แค่เรื่องชุดนอนไม่ได้นอน สองปีที่แต่งกันมา…ความรู้สึกน้อยใจที่มีมันสั่งสมทับถมจนเธอแทบจะทนไม่ไหวแล้ว
“เป็นผัวทำไมจะรู้เรื่องเมียไม่ได้…ทีเมียพี่ชอบแคะขี้มูกใส่ในจานให้พี่กิน พี่ยังรู้เลย”
“จะอ้วก! อิงค์ไม่เคยทำแบบนั้น! แล้วก็เลิกล้ออิงค์เรื่องแคะขี้มูกได้แล้วนะ!”
“ก็เธอชอบแคะขี้มูก”
“นั่นมันตอนเด็กๆ ทีพี่เหนือชอบเดินเกาไข่อิงค์ยังไม่เคยเอามาล้อเลย!”
“อยากล้อก็ล้อสิ...” ทำไมคุณผัวจะรู้ไม่ทันว่าคุณเมียพยายามเบี่ยงประเด็นเพราะไม่อยากตอบว่าวันนี้เธอไปไหนแล้วไปกับใครมา แค่คิดว่าเธอมีความลับ เขาก็รู้สึกไม่พอใจ…เมียที่ดีห้ามมีเรื่องปิดบังผัว “ไหนว่าจะเป็นเมียดีไง?”
“แล้วไหนว่าจะเป็นผัวที่ซื่อสัตย์ไง!”
“ไม่ต้องมายอกย้อน…ไม่คิดจะตอบใช่ไหมว่าวันนี้ไปไหนมา!”
“พี่เหนือปล่อย! อิงค์เจ็บ! โดนตัวไหมมาไม่ทราบถึงได้มาทำท่าทางหื่นกามแบบนี้ใส่อิงค์!”
“พี่เชื่อได้ไหมว่าเธอเจ็บจริง” พูดไปก็ยิ่งตรึงแขนให้สูงขึ้นมากกว่าเดิม สองปีที่แต่งงานกันมามองไม่ออกเลยว่าภรรยานิสัยประหลาดของเขาคนนี้คิดอะไรอยู่ในสมอง บางครั้งเธอก็ชอบให้เขาทำรุนแรง แต่บางครั้งเขาแตะติดแตะหน่อยก็ร้องเจ็บ เชื่อไม่ลงว่าเธอเจ็บ…เจ็บจริงน่ะหรือ หากเจ็บแล้วทำไมยังทำสายตาท้าทายเขาได้อีก มือหนากระชับเนกไทที่ผูกมัดข้อมือเล็กทั้งสองของเธอไว้ด้วยกัน อีกมือหนึ่งสอดลึกเข้าในชุดนอนลูกไม้ซีทรู ชุดที่เขาซื้อให้เธอโดยเฉพาะ
“ไอ้พี่เหนือ! ไอ้บ้าเอ๊ย! ปล่อยสิวะ! จะมัดแขนเพื่อ?! เป็นซาดิสม์หรือไง?!” พูดเพราะไปเขาก็ไม่รัก ทำดีไปเขาก็ไม่เห็นค่า ถึงเวลาที่เธอจะเอาความเป็นตัวเองออกมาแล้ว
“พี่นึกว่าเธอชอบแบบนี้ ชอบให้จับมัดแล้วเอาแรงๆ” ตอบกลับเสียงเรียบ กดสายตามองคนตัวเล็กที่เริ่มบิดเร้ารุนแรงขึ้นเมื่อปลายนิ้วเรียวยาวทำงานหนัก สอดเข้าใต้ชั้นในแสนบางที่เห็นไปถึงไหนต่อไหนจนไม่จำเป็นต้องใส่ กดลึกเข้าถึงภายในผ่านรอยแยกแห่งความสาว แทรกเรียวนิ้วเข้าบดขยี้ กระทำความเสียวให้คนใต้การควบคุมยิ่งสั่นไหว
“อิงค์พูดตอนไหน! เมียเก่าพี่หรือเปล่าที่ชอบ!” เธอส่ายหน้าคล้ายว่าปฏิเสธ หากที่จริงแล้วมันเป็นเพราะความวาบหวามที่เสียดแทงจนทำให้อยู่นิ่งไม่ได้ “ฮึก! พี่เหนือ…เอามือออกไปนะ!”
“แล้วท้าทายพี่ทำไม?” จ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา เปิดริมฝีปากเพียงนิดเพื่อเอ่ยถาม มันเป็นสไตล์ของเขาที่ชอบกวนประสาทเธอ กลั่นแกล้งเธอด้วยสายตาเย็นชา ทำปากปีจอใส่แล้วจับกดลงเตียง กำราบเธอด้วยเซ็กส์ที่เธอเสพติดจนถอนตัวไม่ขึ้น “ตอบสิ…เธอท้าทายพี่ทำไม?”
“อะไรคือการท้าทาย?” เธอถามกลับทันควัน สองขาเริ่มเบียดชิด ปลายเท้าเริ่มยืนไม่ติดพื้นเมื่อคนตัวโตเร่งเร้าเคล้นคลึง บดขยี้เน้นๆ ตรงกลางกายอย่างเร็วรัว เขากำลังใช้ความเสียวเล่นงานเธอ ท้องนิ้วที่สัมผัสกับโพรงน้ำหวานกำลังทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
“พี่รู้ว่าเธอไปเจอไอ้พิชญ์มา”
“อ๊ะ! พี่เหนือ…ลึกเกินไปแล้ว ฮึก! เอามือออกไป!” จังหวะของเหนือนทีทำเอาอินทิราต้องร้องครางออกมา เธอเกือบจะไปถึงจุดนั้นแล้ว อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้น มันคงน่าอายหากเธอยับยั้งมันเอาไว้ไม่ได้แล้วสำเร็จความใคร่ตรงหน้าเขาแบบนี้
“ไม่ต้องเอาความเป็นพี่ที่สนิทมาอ้าง เธอก็รู้อยู่ว่ามันคิดอะไร”
“พี่เหนือ…ไม่ไหว อ๊ะ! พี่เหนือ…ลึกเกินไปแล้ว! เอามือออกไปก่อนได้ไหม?”
“ไม่ชอบเหรอ? พี่คิดว่าเธอชอบให้สอดลึกๆ แบบนี้ซะอีก” ในตอนที่ถามคุณสามีก็เร่งมือตวัดเรียวนิ้วเข้าในโพรงหวานที่ชุ่มฉ่ำจนแทบหยาดเยิ้ม ทั้งสอดใส่ทั้งบดคลึง เน้นทุกการเคลื่อนไหวจนร่องรักคับแคบตุบตอดไม่หยุด
“อ๊าห์! พี่เหนือพอแล้วค่ะ! ไม่เอาแบบนี้…อ๊ะ! พี่เหนือ!”
“ไม่เอาแล้วครางทำไม?”
“ฮึก…พี่เหนือ!”
“จะเสร็จ?”
“อึก!” สิ้นคำถามของอีกฝ่ายร่างบางกระตุกขึ้นมาในทันใด…เสียงลมหายใจรุนแรงประสานกับเสียงคราง แข่งขาไร้เรี่ยวแรงจนต้องอ่อนยวบในอ้อมกอด “พี่เหนือแกล้งอิงค์ทำไม?”
“หึ!” มุมปากกระตุกยิ้มกระชับกอดร่างบางที่สั่นไม่หยุดไว้แน่น เขารู้จังหวะความต้องการของภรรยาเป็นอย่างดี สองปีมานี้ใช่ว่าเธอได้เรียนรู้เขาคนเดียว เขาเองก็เรียนรู้เธอด้วย อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเธอชอบแบบไหน ท่าไหน จังหวะแบบไหน รู้ดีว่าภรรยาของเขา…แค่สะกิดนิดเดียวเครื่องก็ติดแล้ว
“ตอบมานะว่าแกล้งอิงค์ทำไม! จะมาทำแบบนี้ทำไม?!”
“เธอต่างหากที่กำลังแกล้งพี่ พี่บอกแล้วไงว่าให้อยู่ห่างๆ ไอ้พิชญ์…ทำไมไม่ฟัง?”
“แล้วตัวเองล่ะ แต่งงานแล้ว…ทำไมยังไม่เลิกทำตัวเจ้าชู้?! ทำไมยังไปยุ่งวุ่นวายกับเมียเก่าอยู่อีก?!” แม้ว่ายังหอบและกระตุกเบาๆ อยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่มแต่อินทิราก็อดที่จะถามออกไปไม่ได้
“ก็พี่เป็นแบบนี้ ตอนแต่งงานกันเธอก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?” เขาตอบทันควันด้วยน้ำเสียงสุดแสนจะเย็นชา
“เหอะ! ถ้าจะอ้างแบบนี้ก็ต้องยอมรับให้ได้สิถ้าอิงค์จะทำบ้าง!”
“ไม่ให้ทำ!”
“อิงค์เบื่อเป็นเมียที่ดี ที่เชื่อฟังผัวแบบพี่เหนือเหมือนหมาโง่ๆ แล้ว!”
“เธอไม่ใช่หมาโง่ แต่เธอเป็นแมวขี้เกียจที่เอาแต่นอนทั้งวัน”
“เออ! จะเป็นอะไรก็ช่างเถอะ! แต่รู้ไว้เลยนะว่าอิงค์จะไม่ยอมทำตามที่พี่เหนือบอกแล้ว!”
“แล้วเธอจะทำอะไรได้ กล้าทำเหรอ? ไหนบอกว่ารักพี่ไง?”
“…อย่าเอาความรักของอิงค์มาล้อเล่นนะ…”
“ไม่ได้ล้อเล่น พี่กำลังจริงจังอยู่ จริงจังมากด้วย!”
“อ๊ะ!” ภรรยาสาวร้องเสียงหลงเมื่อถูกคว้าตัวมาโยนลงบนเตียงนอนอย่างแรง สายตาสั่นสะท้านเมื่อคุณสามียกมือขึ้นเสยพี่ตัวเองตามด้วยการถอดเสื้อแล้วเข้ามาคร่อมเธอไว้ “พี่เหนือ…อิงค์ไม่ชอบแบบนี้! แก้มัดอิงค์เดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“เธอไม่ชอบแต่พี่ชอบ ถ้าเมียมันดื้อนักก็ต้องจับมัดแล้วเอาแรงๆ นี่คือการลงโทษ” สิ้นคำนั้นคุณสามีก็ยัดเยียดจูบแสนดุดันให้กับภรรยา บดเบียดจูบแล้วสอดลิ้นเข้าตวัดดูด กวาดกลืนกินความหวานฉ่ำแล้วถอนออกมา…จ้องลึกเข้าในดวงตาสั่นไหวก่อนจะฉีกชุดนอนไม่ได้นอนของเธอจนขาดวิ่น
“อ๊ะ! พี่เหนือ!!! อื้อ!” ร้องเรียกชื่อเขาไม่ทันขาดคำก็ถูกมือหนากอบกุมใบหน้าเล็กพร้อมทั้งสอดนิ้วโป้งเข้ายัดโพรงปากเล็ก
“นับจากวันนี้ไปห้ามเธอออกไปหาไอ้เหี้ยพิชญ์อีก!”
“อ๊าห์!”
ให้ตายเถอะ!
นี่เธอที่เป็นภรรยากำลังถูกเขาที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีขืนใจอยู่หรือไง? แต่งงานกันมาสองปีเต็มเธอเป็นภรรยาของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบไม่ขาดตกบกพร่อง วางตัวเป็นช้างเท้าหลังคอยสนับสนุนเขาไม่ว่าเรื่องงานหรือแม้แต่เรื่องในบ้าน หวังว่าสักวันเขาจะรัก หวังว่าสักวันเขาจะมองเห็นความสำคัญและรับรู้ถึงความรู้สึกที่เธอมี ทำดีแทบตาย ว่านอนสอนง่ายเชื่อฟังแต่ผัวสุดท้ายกลับได้เพียงเซ็กส์ ไร้ซึ่งความรักความเสน่หาแต่อย่างใด รางวัลปลอบใจความดีของเมียมีเพียงอย่างเดียวคือความฟินชั่วครั้งชั่วคราว เขาเอาแต่พูดอยู่ได้ว่าอยู่กันไปแบบนี้ จ้องแต่จะเน้นย้ำว่าไม่มีทางรักเธอ…เอาแต่พร่ำพูดว่าคนเราแต่งงานกันความรักไม่จำเป็น สำคัญคือแค่เอามันก็พอ! ถามหน่อยเธอผิดอะไร ถามหน่อยว่าเธอไม่ดีตรงไหนทำไมเขาถึงไม่รัก ถ้าไม่รักแล้วทำไมชอบนอนกับเธอนัก ถ้าไม่รักแล้วทำไมไม่ยอมหย่า ถ้าไม่รักแล้วจะรั้งเธอไว้เพื่ออะไร รู้ดีว่าถามไปก็เท่านั้นเพราะเขาคงไม่มีวันตอบ เขาคงมองว่าเธอเป็นเมียที่มีไว้ทำกับข้าว ซักเสื้อผ้า ปรนนิบัติรับใช้บนเตียง แต่สำหรับเธอเขาคือสามี เขาเป็นรักแรก เป็นรักเดียวที่มี จนถึงตอนนี้ ก็ยังรักอยู่ ทว่าไม่ไหวจะทนกับผัวจอมใจดำ ปากหมาแถมยังขี้เอา!
49รัก! เมีย! ที่! สุด! เลย!ท่าทีของภรรยาออกจะเคอะเขินอยู่สักนิด เพราะคุณสามเอาแต่นอนนิ่งปลดปล่อยออกมาเพียงเสียงลมหายใจที่ถี่แรงพร้อมกับกระตุกเล็กน้อยในตอนที่โดนเรียวลิ้นเล็กแตะสัมผัสไปทั่วตัว ตอนที่บอกเขาว่าเธอนั้นจะเป็นเสือสาวที่พร้อมจะขย้ำเขาทั้งตัว เขาก็รีบถอดทั้งเสื้อทั้งกางเกงร้องขอให้เธอโกยกินกิน ยิ้มชอบใจเมื่อคนที่คอยเป็นฝ่ายรับมาตลอดตอนนี้กำลังตั้งหน้าตั้งตารุกใส่เขา เธอละเมียดละไมเลียที่หัวนม ค่อย ๆ ดูดเบา ๆ พอให้เขาได้เสียว ช้อนสายตาขึ้นมองแล้วส่งรอยยิ้ม“เวลาอิงค์เลียแบบนี้พี่เหนือชอบไหม?” เอ่ยถามพร้อมน้ำเสียงแผ่วเบาแฝงเอาไว้ด้วยความกระเส่าสั่น “เวลาโดนดูดที่หัวนม…ผู้ชายเสียวเหมือนกันไหมคะ?”“อื้อ! เสียวสิ…ก็คงจะเหมือนของผู้หญิงนั่นแหละ ดูสิว่ามันแข็งไปหมดแล้ว แค่เธอเลียนิดเดียวพี่ก็แข็งไปทั้งตัว” เหมือนว่าเมียจงใจใช้ความไร้เดียงสา อยากรู้อยากเห็นมายั่วให้เขายิ่งมีอารมณ์ เวลาที่เธอเคลื่อนไหวช้า ๆ อยู่บนตัวเขา เขาสั่นไหวมีอารมณ์ความต้องการ ที่จริงอยากจะจับเธอกดให้จมกับเตียง แล้วกระหน่ำบรรเลงเพลงรักให้รู้แล้วรู้รอด แต่จำต้องทน ต้องอดกลั้นมันไว้เพราะเขาอยากลองเป็นฝ่ายรับดูบ้
48คนติดเมีย“เราไปฮันนิมูนกันจริง ๆ ดีไหม?”เหนือนทีเอ่ยขึ้นมาในตอนที่เขากำลังนอนโอบกอดให้อินทิราหนุนแขนอยู่บนเตียง ทั้งสองกลับมาคืนดีกันอย่างเป็นทางการ เคลียร์หมดทุกปัญหาที่เคยเกิดขึ้น ต่างคนต่างรู้ว่ารัก ต่างคนก็ต่างเป็นทั้งผู้ให้และผู้ได้รับ เป็นสิ่งที่ภรรยาสาวต้องการตลอด“เราก็ไปฮันนิมูนกันมาแล้วไม่ใช่เหรอ?” หญิงสาวถามกลับ เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่นอนอยู่สูงกว่าเธอ“เอาฮันนิมูนจริง ๆ สิ ครั้งก่อนที่ไปเกาหลีพี่ไปทำงาน ไม่มีเวลาได้พาเธอไปเที่ยวเลย ครั้งนี้พี่อยากให้เราได้ไปเที่ยวกันจริง ๆ ตั้งแต่ที่แต่งงานกันมา พี่ทำแต่งานจนไม่มีเวลาได้สนใจเธอเลย”“เพิ่งรู้ตัวเหรอ?” แกล้งถามพร้อมรอยยิ้ม ได้แต่สงสัยว่าจุดไหนกันที่ทำให้เหนือนทีมองทุกอย่างรอบด้านแล้วก็เป็นช่องโหว่ขึ้นมา“รู้ตัวช้าก็ดีกว่าไม่รู้ตัวเลยไม่ใช่เหรอ? พี่อยากใช้เวลากับเธอ…อยากไปเที่ยวด้วย พี่อยากให้เรามีเวลาคุยกันเยอะ ๆ”“แต่งานพี่เหนือก็เยอะไม่ใช่หรือไง? เรื่องไปเที่ยวน่ะจะไปตอนไหนก็ได้ แต่มันหลายวันแล้วนะที่อิงค์ไม่เห็นพี่เหนือออกไปทำงาน”“ก็พี่อยากอยู่กับเธอ พี่ไม่รู้สึกอยากออกจากบ้านเลย…แค่เธอไปเข้าห้องน้ำพี่ก็คิดถึงแล้ว
47เผชิญหน้าและแล้วเวลาที่อินทิรากลัวมากที่สุดก็มาถึง มันคือวันที่มิรินทร์คนรักเก่าของเหนือนทีกลับมา และมาแสดงตัวอยู่ตรงหน้าเธอ ที่บอกสามีว่ามีนัด…นั่นก็คือนัดของมิรินทร์ ทั้งสองคนมาเจอกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง พอมาถึงต่างคนก็ต่างเงียบเอาแต่จ้องมองกันและกันด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ อินทิรานั้นเคยเห็นมิรินทร์แต่เพียงในรูปถ่าย พอได้เจอตัวจริงก็ยอมรับเลยว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นคนสวย รูปลักษณ์ภายนอกดูไฮโซอย่างที่ใครเขาว่ากัน ทั้งเครื่องประดับ เสื้อผ้าและรองเท้า เป็นของแบรนด์เนมด้วยกันทั้งนั้น“เริ่มกันเลยดีไหมคะ? คุณมิรินทร์นัดฉันออกมาทำไมคะ?” สุดท้ายก็เป็นอินทิราที่เริ่มเปิดบทสนทนา กาแฟพร่องจนเหลือแค่ก้นแก้วแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้เหตุผลว่าทำไมมิรินทร์ถึงต้องการจะเจอเธอ“ขอแบบไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกันนะ แล้วก็ขอแทนตัวเองว่าพี่…เพราะพี่น่าจะอายุเยอะกว่าอิงค์”“ค่ะ”“อิงค์เองก็คงรู้จักพราวฟ้า แล้วก็คงรู้แล้วด้วยว่าที่พี่ต้องหนีไปในคืนวันก่อนงานแต่งงานมันเป็นเพราะอะไร พี่แค่อยากจะบอกว่า…พี่อยากได้โอกาสน่ะ พี่กลับมาเพื่อขอโอกาสจากเหนือ พี่ผิดเอง…พี่ยอมรับความผิดทั้งหมด ที่หนีไปตอนนั้นเป็นเพราะพี่เชื่อใจเหนือไ
46ขอโทษและขอบคุณเสร็จจากมื้อเย็นอินทิราก็ขึ้นมานั่งพักบนห้องนอน รอให้อาหารย่อยอย่างเต็มที่แล้วค่อยอาบน้ำ ระหว่างที่รอก็เปิดโซเชียลดูความเคลื่อนไหวของผู้คนไปเรื่อย กระทั่งอยู่ ๆ ก็มีสายเรียกเข้าจากเบอร์แปลกโทรเข้ามา เธอรับสายนั้นโดยไม่คิดอะไร ทว่าพอได้ยินชื่อของอีกฝ่ายตัวก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที[นี่มิรินทร์นะ]“ค่ะ มีธุระอะไรเหรอคะ?”[รู้จักอยู่แล้วสินะคะ เพราะงั้นเข้าเรื่องแบบไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน…ฉันอยากเจอคุณเป็นการส่วนตัวค่ะ ขอเป็นพรุ่งนี้…]“เจอเพื่ออะไรคะ? ถึงฉันจะรู้จักคุณ…ถึงจะรู้ว่าคุณเป็นใครแต่เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันจนต้องมาเจอกันเป็นการส่วนตัวนี่คะ”[ทำไมเราจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันล่ะ? ก็ตอนนี้คุณอินทิรากำลังแต่งงานกับแฟนของฉันอยู่นะคะ ฉันกับเหนือ…เราสองคนยังไม่ได้เลิกกันเลย]“…”[ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ แล้วฉันก็ไม่อยากให้คุณคิดว่าฉันจะมาหาเรื่องทะเลาะด้วย ฉันแค่…อยากเจอคุณสักครั้ง มาเจอกันนะคะ แล้วฉันจะส่งสถานที่นัดเจอไปให้]มิรินทร์ทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะวางสายไป ซึ่งมันเป็นเวลาเดียวกับที่เหนือนทีเข้ามาในห้องนอนพอดี แน่นอนว่าเขาได้ยิน…และต่อให้ไม่ได้ยินที่ปลายสายพูด
45พี่มีเวลาทั้งชีวิตความรักคือการกระทำไม่ใช่คำพูดเหนือนทีท่องประโยคนั้นอยู่ในใจมาตั้งแต่เช้า ไม่แน่ใจว่าเวลานี้ภรรยาเชื่อบ้างไหมว่าเขารู้ตัวแล้วว่ารักเธอจริง ๆ เขาหันหลังใส่งานที่ออฟฟิศ ไม่สนใจการประชุมใด ๆ ทั้งสิ้น ที่ทำอยู่ตอนนี้คือเก็บกวาดบ้านทั้งหลัง เริ่มตั้งแต่ปัดฝุ่น กวาดบ้าน ตามด้วยการถูพื้น จบท้ายด้วยเช็ดกระจกบานใหญ่ในบ้านทั้งหลัง นี่ไม่ใช่ตัวเขาเลย ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าจะมีวันที่คนอย่างเขามาตั้งหน้าตั้งตาทำงานบ้านเพื่อง้อเมียแบบนี้โทรศัพท์ของเขามีสายเรียกเข้าดังอยู่ไม่หยุดหย่อน แต่เขาไม่สนใจจะรับสายคนที่โทรเข้ามาเพื่อเรียกตัวให้เขาออกไปทำงาน ที่ออฟฟิศยังดำเนินงานต่อไปได้โดยไม่มีเขา แต่อินทิราอาจไม่รอเขาอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่เสียเธอ จะไม่ทำเธอหลุดมือไปกับแค่เพราะออกไปเซ็นเอกสารไม่กี่ใบแน่ พอเช็ดกระจกเสร็จก็ถึงเวลาที่ต้องเอาผ้าไปซัก เดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมสภาพชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งตัว เห็นภรรยากำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียง เขาก็แอบยิ้ม…แปลกใจที่วันนี้เธอไม่ออกไปไหน ปกติไอ้พิชญ์จะต้องหาเรื่องชวนเธอออกไปข้างนอกไม่ใช่หรือยังไง?“วันนี้ไม่ไปไหนเหรอ?” เอ่ยถามขณะที่เอาต
44แค่เธอเท่านั้นอินทิรากลับบ้านมาในตอนเที่ยงคืน ภาพที่เห็นเป็นภาพแรกในตอนเดินเข้ามาในบ้านคือสามีที่นอนกอดขวดเหล้าอยู่ที่พื้น เป็นภาพเดียวกับที่เธอเคยเห็นเมื่อสองปีก่อน สภาพเขาสะบักสะบอม ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เนื้อตัวเปียกปอนแถมยังมีรอยเลือด“พี่เหนือ?!” เห็นสภาพเขาแล้วก็ตกใจไม่น้อย รีบเข้าไปพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง “ทำไมสภาพเป็นแบบนี้?!”“อึก! อิงค์เหรอ?” เหนือนทีถูกการ์ดซ้อมมาอย่างหนัก ก็เพราะเขาต้องการจะเข้าไปหาอินทิราในร้านไวน์ มันเป็นการกระทำโง่ ๆ ของคนไร้สติ “อิงค์กลับมาหาพี่แล้วเหรอ?”“ไปมีเรื่องกับใครมา? ทำไมเมาแบบนี้? แล้วทำไม…เลือดเต็มไปหมดแบบนี้?! ตากฝนมาด้วยเหรอ?! พี่เหนือเป็นบ้าไปแล้วหรือไง?!” เห็นสภาพเขาแบบนี้แล้วเธอจะทำใจแข็งเย็นชาใส่ได้ยังไงกัน?“อิงค์…” น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่หมองเศร้าของคนเมา สายตาที่มองเธอมันชัดเจนแล้วว่าเขากำลังทรมาน “เธอมีความสุขไหมเวลาที่อยู่กับไอ้พิชญ์?”“มาถามอะไรตอนนี้? ลุกขึ้นมา…อิงค์จะพาไปทำแผล!”“ตอบพี่สิ…เธอมีความสุขหรือเปล่าที่เราต้องกลายเป็นแบบนี้? ผู้ชายคนอื่นให้ความสุขกับเธอได้มากกว่าพี่ใช่ไหม?” เหนือนทีไม่ยอมทำตามที่อินทิราบอก ทำตัวแข็