คนเจ้าชู้

ตอนเด็ก ๆ ทั้งสองคนมักจะทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่เสมอ เรียกว่าเป็นไม้เบื่อไม้เมากันเลยก็ว่าได้

จนพิมผกาเรียนจบชั้นมัธยมปลายแล้วต้องไปศึกษาต่อยังมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพฯ ทั้งสองจึงไม่ค่อยได้พบเจอกันสักเท่าไหร่

แต่เมื่อไม่นานมานี้ เธอสำเร็จการศึกษาแล้ว กลับมาช่วยงานที่ค่ายมวย ทั้งคู่จึงได้กลับมาเป็นคู่กัดกันอีกครั้งหนึ่ง ประมาณว่า เจอหน้ากันทีไรเป็นได้ไฟท์กันทุกทีสิน่า

สี่ปีที่พิมผกาได้ไปร่ำเรียนในสาขาวิชาการจัดการ เพื่อนำความรู้กลับมาบริหารงานในค่าย แต่สิ่งหนึ่งที่เธอนำกลับมาด้วยก็คือ ความสวยสาวสะพรั่งที่ดูจะเปลี่ยนแปลงเป็นคนละคนจากวัยเด็ก

ทั้งผิวพรรณที่สะอาดสะอ้าน ทรวดทรงองค์เอวสุดเซ็กซี่ หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ที่ดูสวยผิดหูผิดตาจนไม่อยากจะเชื่อ

“พ่อ...แม่ของนายแสนนี่เป็นใครเหรอ ทำไมพ่อต้องเห็นแก่หน้าเขาด้วยล่ะ”

พิมผกาหันไปถามพ่อของเธอระหว่างที่กำลังขับรถกลับบ้านด้วยกัน

“นังสร้อยแม่ของไอ้แสน ก็เป็นลูกชาวนาบ้านอยู่หลังค่ายมวยของเรานี่แหละ มันเคยทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ที่ค่ายมวยเรา ทำงานดี ยิ้มแย้ม แจ่มใส ซื่อสัตย์ไว้ใจได้ แถมยังหน้าตาดีอีกด้วย ทั้งสวยทั้งคม ผิวสีน้ำผึ้ง”

“พ่อก็เลยชอบ...” พิมผกาแทรกขึ้นมา

“เฮ๊ย...เอ็งจะมาขัดพ่อทำไมวะ”

“แหม...ล้อเล่นน่า...พ่อก็” พิมผกาแอบสังเกตเห็นพ่อของเธออมยิ้มนิด ๆ แต่ก็ไม่กล้าแซวต่อ

“แต่สุดท้าย...แม่มันก็ไปได้กับฝรั่งที่มาเรียนมวยไทยในค่ายเรานี่แหละ รู้สึกว่าจะเป็นคนฝรั่งเศสอะไรประมาณนี้ พ่อเองก็ไม่แน่ใจ แล้วก็มีลูกหนึ่งคน ก็คือไอ้แสนนี่แหละ หน้าตามันถึงได้หล่อเหลาคมคายลูกครึ่งแบบนี้ไง”

“อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง”

“แต่แม่มันกลับโชคร้าย เพราะตอนที่ไอ้แสนอายุได้เพียงสองขวบ ผัวมันก็ถูกรถชนตาย”

“อ้าว...โห น่าสงสารจัง”

“แต่แม่มันเศร้าได้ไม่นาน ก็ได้ผัวใหม่เป็นฝรั่งอีก แต่คราวนี้ได้คนเยอรมัน ตบแต่งกันเป็นเรื่องเป็นราว สุดท้ายเขาก็ต้องกลับไปประเทศของเขา เลยพาแม่ไอ้แสนกลับไปด้วย ส่วนลูกแม่มันก็ฝากให้พ่อเป็นคนช่วยเลี้ยงดูจนโตป่านนี้ไงล่ะ”

“แหม...เรื่องราวอย่างกับในละครเลยนะ พ่อนักมวยลูกครึ่ง...”

“ไอ้แสน...มันหน่วยก้านดีนะ พ่อว่า แต่พักหลังมานี่ มันอ่อนซ้อมไปหน่อย ส่วนไอ้เรื่องเจ้าชู้น่ะ มันเป็นเรื่องปกติ พ่อเองตอนสมัยหนุ่ม ๆ ก็เป็น เลยเข้าใจมันดี”

ลุงกุ่ยแอบยิ้มที่มุมปาก

“ปกติยังไง...คนเจ้าชู้มีเมียเยอะ เรี่ยวแรงก็หายหมด แล้วจะขึ้นไปชกสู้กับใครเขาไหวได้ยังไง”

พิมผกาตวาดแว๊ด

“เฮ๊ย...แล้วเอ็งจะมาตะโกนใส่หูพ่อทำไมวะนังพิม!!! เอ่ออีนังนี่ เป็นเดือดเป็นร้อน ทำอย่างกับเป็นเมียไอ้แสนมันงั้นแหละ”

“พ่ออ่ะ...พูดอะไรเนี่ย โอ๊ย...ไม่มีทางหรอก ต่อให้ผู้ชายหมดโลก ฉันก็ไม่มีทางเอาไอ้แสนมันมาทำผัวหรอก ไม่มีทาง”