ขายครั้งที่ 2 - พ่อของลูก

“ไม่มีปัญหาค่ะ ถ้าคุณอลิษาอยากทำหมอก็จะทำให้”

อลิษายิ้มเต็มใบหน้า หลังจากค้นหาข้อมูลมาหลายที่ในที่สุดก็มีคุณหมอยอมทำลูกให้เธอเสียที แต่อะไร ๆ มันดันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้ เพราะตอนนี้อลิษาไม่มีสิ่งที่สำคัญที่สุด..

สเปิร์มของพ่อพันธุ์เกรดพรีเมี่ยม

“คนนี้สูบบุหรี่ ตัดทิ้ง”

“คนนี้สูงแค่ร้อยหกสิบเก้าเอง ไม่เอา”

“คนนี้ใช้ได้ แต่บุคลิกไม่ดีเลย”

“โห คนนี้ชอบเที่ยวกลางคืน ลาเถอะค่ะ..” โพรไฟล์ของผู้ชายคนสุดท้ายถูกปิดลง “ทำไมมันยากขนาดนี้นะ”

การจะหาพ่อพันธุ์ดี ๆ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อลิษาไม่ต้องการสเปิร์มจากธนาคารสเปิร์ม นั่นเพราะธนาคารจะไม่เปิดเผยหน้าตาตอนโตของผู้บริจาค รู้แค่ประวัติคร่าว ๆ กับรูปตอนเด็กซึ่งมันไม่พอ เธอต้องการพูดคุยกับพ่อของลูกเพื่อดูนิสัยใจคอด้วย ไหนจะเรื่องของกฎหมายต่าง ๆ ที่บังคับให้เธอต้องมีทะเบียนสมรสอีก

เธอไม่ได้อยากมีสามี ไม่อย่างนั้นคงไม่ใช้วิธีลัดแบบนี้ จะให้จ้างผู้ชายมาจดทะเบียนสมรสด้วยก็ไม่ใช่ว่าจะทำกับใครก็ได้ เพราะเธอมีธุรกิจ มีทรัพย์สิน จะมั่นใจได้ยังไงว่าผู้ชายที่จ้างมาจะไม่โกง หรือเล่นตุกติกเพื่อแบล็กเมล์เธอทีหลัง

สุดท้ายก็เลยตัดสินใจซื้อสเปิร์มจากเว็บไซต์สีเทา ที่มีการซื้อขายสเปิร์มกันอย่างลับ ๆ แทน ราคาแพงแต่ได้ของดีและสดใหม่แน่นอน รวมถึงได้รู้ประวัติของผู้ขายละเอียดยิบตั้งแต่เด็กจนโต

แต่มีข้อดีก็ต้องมีข้อเสีย เพราะพอได้อ่านประวัติทั้งหมดของแต่ละคนแล้วอลิษาก็เจอข้อเสียที่ไม่ปลื้มจนต้องปัดตกไป สิบคนที่เลือกมาไม่เข้ารอบแม้แต่คนเดียว

“เฮ้ออ”

ผู้บริหารสาวสวยยกมือขึ้นนวดขมับ ปวดหัวตุ้บ ๆ ไปหมด เครียดยิ่งกว่าประชุมงานไม่รู้กี่เท่า

การจะมีลูกหนึ่งคนสำหรับอลิษามันไม่ใช่แค่มีส่ง ๆ ไป เธอต้องการให้เด็กคนนี้เกิดมาอย่างสมบูรณ์แบบ ร่างกายครบสามสิบสอง มีสมองที่ชาญฉลาด และสุขภาพแข็งแรง

ดังนั้นนอกจากร่างกายเธอต้องพร้อมแล้ว เจ้าของสเปิร์มเองก็ต้องพร้อมมากเหมือนกัน ประเภทที่สูบบุหรี่หรือกินเหล้าอลิษาไม่ต้องการ ถ้าจะต้องเสียเงินตั้งมากมายเธอก็ต้องได้สเปิร์มที่ดีที่สุด

แต่เพราะมันหาได้ไม่ง่ายนี่แหละ อลิษาถึงได้เครียดขนาดนี้ สองเดือนแล้วที่เธอจมจ่อกับการหาพ่อพันธุ์มาทำลูก แต่ก็คว้าน้ำเหลวซ้ำ ๆ ผิดหวังแล้วก็เริ่มต้นใหม่วนไปวนมา

“พี่ลิษา ช่วงนี้ดูอ่อนเพลียนะคะ”

ผู้ช่วยอย่างมะปรางทนเห็นอลิษาในสภาพย่ำแย่ไม่ไหว พี่สาวในคราบเจ้านายคนนี้รักสวยรักงามยิ่งกว่าอะไร ขนาดตอนงานหนักยังไม่โทรมขนาดนี้ นี่ถึงขนาดปล่อยให้ใต้ตาคล้ำนิด ๆ แบบนี้คงเป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ

“เหรอ”

“ตาคล้ำแล้วนะคะ”

“อืม..”

พูดขนาดนี้อลิษายังไม่มีท่าทีตกใจ อาการหนักจนมะปรางปล่อยผ่านไปไม่ได้

“มีอะไรระบายให้มะปรางฟังได้นะคะ”

“เรื่องทำลูกน่ะสิ” มือเรียวเสยผมดัดลอนของตัวเองขึ้นด้วยท่าทางเคร่งเครียด “พี่หาพ่อของลูกไม่ได้”

“ไม่ใช่ว่าพี่ลิษาจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเหรอคะ”

“ใช่ แต่พี่ท้องเองไม่ได้ไงมะปราง พี่ต้องหาสเปิร์มมาผสมกับไข่ของพี่แล้วฉีดเข้ามาในมดลูก หลังจากนั้นถึงจะมีเจ้าตัวน้อยน่ารัก ๆ ออกมา”

“อ่า.. ค่ะ”

มะปรางได้แต่หัวเราะแห้ง อลิษาพูดตรงเกินไป ตรงจนผู้ช่วยอย่างเธออายแทน

“แล้วพี่ลิษามีสเปกในใจแบบไหนคะ”

“พี่ไม่ขออะไรมากหรอก แค่หน้าตาใช้ได้ สูง ต้องสูงนะเพราะพี่อยากให้ลูกสูง จมูกโด่งด้วยเผื่อได้ลูกชายจะได้หล่อ ๆ ไม่สูบบุหรี่ไม่กินเหล้าในช่วงห้าปีนี้ ไม่เที่ยวกลางคืนบ่อย ไม่นอนกับคนอื่นไปทั่ว ที่สำคัญต้องฉลาด พี่อยากได้คนที่จบขั้นต่ำปริญญาโทเหมือนพี่ แค่นี้เอง ทำไมมันหายากจัง”

มะปรางหัวเราะแห้งกว่าเดิม คุณสมบัติพ่อของลูกพี่ลิษาเหมือนเจ้าชายในละครที่ไม่มีอยู่จริง แต่พอมองกลับมาที่อลิษามะปรางก็พยักหน้ารับ ที่จริง.. อาจจะมีคนเพอร์เฟกต์ขนาดนั้นอยู่บนโลกนี้ก็ได้

เพราะตัวอลิษาเองก็มีคุณสมบัติตรงตามที่อยากได้เป๊ะ ๆ ทั้งหน้าตาดี หุ่นดี เก่ง ฉลาด ไม่ดื่มไม่สูบ เที่ยวกลางคืนบ้างแต่ส่วนมากแค่ตามไปเฝ้าและรอเก็บซากน้อง ๆ ที่เมาแอ๋เท่านั้น

เพราะความเพอร์เฟกต์ที่มีทำให้อลิษาโสดมาทั้งชีวิต คนที่รู้จักแค่ผิวเผินจะรู้สึกว่าอลิษาสูงส่งเอื้อมไม่ถึง อยู่ใกล้ก็ทำให้ผู้ชายธรรมดาดูต่ำต้อยด้อยค่า แต่คนสนิทอย่างมะปรางน่ะรู้ดีว่าภายใต้ความสวยสง่านั้น อลิษาก็แค่ผู้หญิงโก๊ะ ๆ คนหนึ่ง ไม่ได้เก่งทุกเรื่อง ทำได้ทุกอย่างเหมือนที่คนภายนอกมองเข้ามา

“หรือพี่จะไม่มีบุญได้มีลูกเป็นของตัวเองนะมะปราง”

“พี่ลิษาอย่าเพิ่งท้อเลยค่ะ ลองปรึกษาคุณหมออีกครั้งไหมคะ เผื่อว่าคุณหมอจะมีคอนเนคชั่นดี ๆ คุณหมออินทัชน่ะดังและมีคนรู้จักเยอะมาก เขาน่าจะมีผู้ชายดี ๆ สักคนแนะนำให้พี่ลิษาได้”

“มะปรางก็รู้จักหมออินทัชด้วยเหรอ”

“เอ๊ะ? มีคนไม่รู้จักหมออินทัชด้วยเหรอคะ?” พอเห็นรอยยิ้มแห้ง ๆ ของอลิษามะปรางก็หุบปากฉับ “คือ.. หมออินทัชเขาค่อนข้างดังน่ะค่ะ”

อลิษาเท้าคางตั้งใจฟังตาแป๋ว ไม่เหลือมาดนางพญา มีเพียงอลิษาผู้หญิงธรรมดาแสนน่ารัก เป็นอีกมุมของอลิษาที่มีแค่คนสนิทเท่านั้นที่จะได้เห็น

“เขาเป็นอัจฉริยะของประเทศเลยค่ะ เรียนจบหมอตั้งแต่อายุยี่สิบเห็นว่าสอบหมอได้ตั้งแต่อายุสิบสี่ พอเรียบจบก็เรียนต่อเฉพาะทาง พร้อมกับเรียนปริญญาตรีบริหารอีกใบ หลังจากนั้นก็เรียนต่อปริญญาโทและปริญญาเอกที่อังกฤษ พอกลับมาที่ไทยก็เปิดสถาบันเกี่ยวกับเพศและครอบครัว อายุแค่สามสิบห้าแต่ประสบความสำเร็จกว่าคนที่อายุมากกว่าบางคนอีกค่ะ”

“เดี๋ยวนะ เขาอายุสามสิบห้าแล้วเหรอ”

“ค่ะ หมออินทัชอายุสามสิบห้าแล้วค่ะ แต่หน้าเด็กมากกก”

อลิษาพยักหน้ารับ เพราะตอนนั้นเธอเองก็เข้าใจว่าเขาอายุไม่เกินสามสิบปีเหมือนกัน ดีที่ไม่เผลอเรียกน้องหมอไป ไม่อย่างนั้นคงถูกด่าในใจไปแล้ว

“มันมีคนที่เก่งขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยเหรอ”

“เยอะแยะไปค่ะ อย่างคุณพ่อคุณแม่ของหมออินทัชนี่ก็เป็นอัจฉริยะเหมือนกัน พอแต่งงานมีลูกก็เลยได้คนเก่ง ๆ แบบหมออินทัชมา เรื่องความฉลาดมันส่งต่อผ่านพันธุกรรมจริง ๆ แหละค่ะ”

“พ่อแม่หมออินทัชหน้าตาดีไหมมะปราง”

“ดีสุด ๆ เลยค่ะ คุณหมอเอาส่วนดีของพ่อกับแม่คนละหน่อยยังหล่อจนสาว ๆ เพ้อ พี่ลิษาไปเจอตัวจริงแล้วคิดว่ายังไงคะ หล่อไหม”

อลิษานึกถึงผู้ชายที่เจอเมื่อสองเดือนก่อน ชีวิตของอลิษาเจอคนหน้าตาดี ๆ มาเยอะ ตั้งแต่ระดับพระเอก นายแบบ ทั้งไทยทั้งต่างประเทศ แต่ก็ไม่เคยเจอใครที่เพอร์เฟกต์ได้ขนาดนั้นมาก่อน

“อืม หล่อ”

“ใช่ไหมล่ะคะ!” มะปรางปรบมือถูกใจ “นี่ขนาดมะปรางเคยเห็นแค่ไกล ๆ นะคะ พูดแล้วก็อิจฉาพี่ลิษาที่ได้เจอแบบสองต่อสอง”

“เป็นแฟนคลับเขาหรือไงเรา”

มะปรางยิ้มเขิน แก้มสองข้างแดงขึ้นน้อย ๆ แล้วพยักหน้ารับ

“เป็นแฟนคลับมาหลายปีแล้วค่ะ"

"แล้วเขาแต่งงานหรือยัง”

“คะ?”

“หมออินทัชน่ะ แต่งงานหรือยัง หรือเขามีแฟนไหม ตอนนี้น่ะ”

“เท่าที่รู้.. ไม่มีนะคะ”

ปัง!

อลิษาตบโต๊ะเสียงดังจนมะปรางสะดุ้งตกใจ เธอลุกขึ้นยืนแล้วยิ้มหวานออกมา ผู้ช่วยตัวน้อยรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว อลิษายิ้มแบบนี้ทีไรต้องมีเรื่องทุกที อย่างครั้งล่าสุดก็ที่บอกทุกคนว่าจะมีลูกนั่นไง

“ขอบใจนะมะปรางน้องรัก”

อลิษาเดินเข้าไปกอดผู้ช่วยคนเก่ง ถ้าไม่เกรงใจคงจับหอมแก้มไปแล้ว

“มะปรางคือผู้ช่วยที่ดีที่สุดในโลก ไม่ว่าปัญหามันจะยุ่งเหยิงแค่ไหนก็แก้ได้ทุกครั้ง พี่โชคดีที่สุดเลยที่มีมะปราง”

มะปรางงุนงงที่จู่ ๆ ก็ถูกชื่นชมยาวเหยียด แต่ยังไม่ทันได้ถามอลิษาก็เฉลยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“พี่ตัดสินใจแล้ว คนนี้นี่แหละคือพ่อของลูกพี่!”

“คะ? ใครคะ?”

“หมออินทัชไงจ๊ะ” อลิษาตบไหล่ผู้ช่วยเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มกว้าง “พี่จะขอซื้อสเปิร์มหมออินทัชมาทำลูก ถ้าสำเร็จปีนี้พี่จะให้โบนัสมะปรางเพิ่ม”

“พี่ลิษา คิดดีแล้วเหรอคะ”

“แน่นอนจ้ะ ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกที่เหมาะจะเป็นพ่อของลูกพี่เท่าหมออินทัชอีกแล้ว.. เอ๊ะ? หรือว่ามะปรางหึง ขอโทษนะ พี่ลืมคิดไปเลย มะปรางชอบเขามากนี่นา”

“ไม่ใช่เลยค่ะ มะปรางชอบเขาเหมือนชอบดาราเฉย ๆ ค่ะ”

มะปรางรีบตอบเสียงซื่อ อลิษาเห็นแบบนั้นก็อมยิ้มเอ็นดู

“โถ..เด็กน้อย ไม่เป็นไรนะ ตอนนี้ได้เป็นแค่แฟนคลับหมออินทัช แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่พี่ท้องจากเสปิร์มของเขา มะปรางจะได้เป็นคุณน้าของอินทัชจูเนียร์เลยน้าา”

“ค่ะ..”

มะปรางได้แต่ปลงตก ดูเหมือนว่าอลิษาจะมั่นใจมากว่าจะทำได้สำเร็จ แต่ทำไมในความรู้สึกของมะปรางมันไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น

.

.

.

.

.

TBC

เธอมองไม่เห็นเหตุผลที่คนอย่างหมออินทัชจะหมดสิ้นหนทาง จนต้องขายสเปิร์มตัวเองเลย..