서재
검색
홈 / โรแมนติก / ขอคุณเพื่อนเลื่อนเป็นภรรยา / ทำที่ค้างไว้ต่อ

공유

ทำที่ค้างไว้ต่อ

작가: มนต์สิงหา
last update 최신 업데이트: 2025-03-25 18:45:37

 ปิ่นปักรีบปฏิเสธเขา ในจังหวะเดียวกันที่มีเสียงโทรศัพท์ภายในของโรงพยาบาล ดังเข้ามาขัดจังหวะไว้ได้พอดี

Rrr! Rrr! Rrr!

จอมทัพจึงหยุดการรุกรานหญิงสาวเอาไว้แค่นั้น ก่อนจะผละร่างหนาออกมาให้อีกฝ่ายได้ใส่เสื้อผ้า ที่ดูเหมือนกับว่าเจ้าตัวจะลนลาน เพราะต้องการรีบรับโทรศัพท์ ที่คิดว่าน่าจะมีเคสฉุกเฉิน

“ปิ่น...แกอย่าลน..หันหลังมาสิฉันจะติดตะขอให้...”

จอมทัพเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเชิงสั่งนั่นแหละ เพราะหากปล่อยให้หญิงสาวทำเอง คงต้องใช้เวลานานและอาจจะรับโทรศัพท์ที่กำลังดังอย่างต่อเนื่องนั่นไม่ทัน

หมอสาวตวัดสายตาหันมาตั้งท่าจะแหวใส่ แต่ก็รีบทำใจหันหลังให้อีกคนทำอย่างที่เจ้าตัวเขาต้องการ

หลังจากที่วางโทรศัพท์ ปิ่นปักจึงหยิบชุดกาวน์ที่แขวนไว้มาใส่ทับชุดไปรเวท ก่อนหันองศาไปหาอีกคน และเห็นสายตาของเขา ที่กำลังมองหญิงสาวอยู่ก่อนแล้วเช่นเดียวกัน

“พยาบาลที่ห้องฉุกเฉินโทรมาน่ะ มีเคสคนโดนตะขาบกัดมา แล้วน่าจะแพ้มาก ฉันต้องออกไปดูคนไข้ ว่าแต่แก....”

“..ฉันจะนอนรอแกอยู่ที่นี่แหละ..แกไปเถอะ..ฉันง่วง!”

จอมทัพรีบแทรกขึ้นมา เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรต่อ...

ไม่ไล่เขากลับ ก็อาจจะอ้างว่ามีธุระอะไรสักอย่างนั่นหละ  เพราะคนตัวเล็กกว่ารู้ดีว่าหากให้จอมทัพตามเธอกลับห้อง แน่นอนว่าทั้งสองคนต้องมีอะไรกัน นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มรีบตัดบท ก่อนจะเอนตัวลงนอนขดบนโซฟาตัวยาว ด้วยสีหน้าที่หญิงสาวเดาทางได้ถูกหมดทุกอย่าง กระทั่งรอยยิ้มร้าย ที่เจ้าตัวจงใจส่งมาให้อย่างรู้ทันกันนั่นอีก

ที่ห้อง

กริ๊ก!

“อ๊ะ!!”

เสียงกดล็อกประตูห้อง ดังมาพร้อมกับที่ปิ่นปักถูกกอดรัดด้วยวงแขนแกร่ง ก่อนจะดันร่างบางจนแผ่นหลังชิดกำแพง  จากฝีมือของร่างหนาที่เดินตามหลังกันมาติด ๆ แล้วอีกคนก็ไวพอที่จะยกแขนของตัวเองกันไว้ เพื่อไม่ให้ร่างกายของทั้งสองคนปะทะกันตรง ๆ

 ปิ่นปักถลึงตาใส่ ก่อนจะมีเสียงโวยวายตามมาทีหลัง

“ไอ้จอม!..แกจะทำอะไร!?

“ทำที่ค้างไว้ต่อให้แกไง”

“ไอ้บ้า!..อื้ออ~~~”

ริมฝีปากหยักฉกวูบลงมา โดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรต่อจากนั้นทันที 

จอมทัพจูบปิ่นปักอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน จากนั้นจึงผละออกมาสบตากับเจ้าของร่างบางนิ่ง ๆ ก่อนจะพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ดวงตาคู่คมไม่ฉายแววขี้เล่นเหมือนที่เคยเป็น

“เราไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์แล้วนะปิ่น แล้วพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานต่อจนกว่าจะปิดคดี อีกไม่รู้กี่วันกว่าที่ฉันจะได้กลับมาหาแก.”

จอมทัพอธิบายให้หญิงสาวฟังด้วยน้ำเสียงติดจะหอบนิด ๆ ซึ่งผิดกับอีกคนที่เงยองศาขึ้นฟังคนตรงหน้าโดยที่ไม่ได้แทรกอะไรออกมาแต่ทว่าหอบหนักกว่า เพราะถูกจูบเอา ๆ จากคนตรงหน้าอย่างหนักหน่วง จนริมฝีปากของเธอน่าจะบวมเจ่อไปแล้วละมั้ง...

มือหนายกขึ้นมาวางนาบบนแก้มใส ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือไล้ริมฝีปากของหญิงสาวอย่างบางเบาก่อนจะพูดคำว่า...

“คิดถึง..”

นั่นออกมา...มันทำให้อีกฝ่ายใจอ่อนยวบ..ราวกับถูกขี้ผึ้งลนไฟเมื่อได้ยินประโยค ที่ไม่มีแม้แต่ประธานนำหน้า แต่คือคำกิริยาที่เธอก็รู้ดีว่ามันหมายความว่ายังไง

“แค่ฉันอยากจะเห็นหน้าแกก่อนไป...แล้วก็อื้ม~~”

เป็นปิ่นปักเองที่เป็นคนรั้งต้นคอของจอมทัพ ลงมารับกับริมฝีปากของตัวเอง...เป็นฝ่ายจูบเขาก่อนอย่างที่เจ้าตัวไม่เคยทำ...

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
이전 챕터 다음 챕터

최신 챕터

  • ขอคุณเพื่อนเลื่อนเป็นภรรยา   เนื้อคู่อยู่ตรงนี้แล้ว ( จบ )

    “ฉันรักแก อยากแต่งงานกับแกแล้วก็มีลูกกับแก กับแกคนเดียวเท่านั้น...แต่ฉัน..แค่ไม่อยากทำลายความฝันของแก...แล้วแกก็...”“แกยังมีต่ออีกเหรอวะ! ฉันกำลังอินเลย...”ปิ่นปักแทรกขึ้นมาขัดจังหวะ เพราะคิดว่าก็ไม่น่าจะทันละมั้งก็ตั้งแต่ได้ผัวเป็นมัน นั่นน่ะทำลายความฝันของเธอไปแล้วหนึ่งข้อ ส่วนข้อที่สองมาบอกรักกันแถมยังขอแต่งงาน ความฝันห่าอะไรนั่นก็ลืมมันไปได้เลย“มีอีกนิด”“งั้นเชิญแกพูดออกมาให้หมดเลย...ฉันกำลังรอฟัง”พอได้ยินอย่างนั้นจอมทัพจึงยอมพูดความในใจออกมาให้เธอได้ฟังทั้งหมดว่า... “แล้วแกก็กำลังจะไปเรียนต่ออเมริกาตั้งหลายปี ฉันก็แค่อยากจะใช้เวลาอยู่กับแกสองคนให้มากที่สุด เพราะฉันคงจะตามไปดูแลแกที่นั่นไม่ได้ ระยะเวลาสี่ปีหรือมากกว่านั้นมันอาจจะทำให้แกเปลี่ยนไป เพราะเราอยู่ไกลกันมาก แล้วอีกอย่างที่นั่นมีแต่ฝรั่งทั้งนั้น มันอาจจะทำให้แกเขว เพราะแกเองก็อยากจะได้ผัวฝรั่งอยู่แล้วนี่ แล้วฉันก็ดันเบิกทางให้พวกมันไปแล้วด้วย ฉันคงทนไม่ได้เวลาที่นึกภาพว่าแกกำลังเอากับมัน...ปิ่นแก...”แป่ะ!“ไอ้บ้า! เดี๋ยวๆๆ นะ แกช่วยหยุดพูดก่อนได้มั๊ยวะ? ปิ่นปักรีบพูดแทรกขึ้นมา พร้อมกับเอาฝ่ามือเข้าไปปิดปากอีกคนหนึ

  • ขอคุณเพื่อนเลื่อนเป็นภรรยา   ยอมสารภาพ

    ปิ่นปักรีบผละออกมาก่อนที่จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกกับเธอมากเกินไป แต่มันก็ไม่น่าจะทันแล้วมั๊ย? เพราะจอมทัพเป็นคนที่รู้สึกไวต่อสัมผัสของคนตรงหน้ายิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ถ้าเปรียบเขาเป็นไฟหญิงสาวก็คือน้ำมันชั้นดีนั่นเลย“เรามาฉลองครัวใหม่กันมั๊ย?”เหมือนที่ปิ่นปักคิดเอาไว้ไม่มีผิดเลยสักนิดไง ก็คนมันรู้ใจแล้วก็เห็นขี้เห็นไส้กันมานานก็อย่างงี้นี่แหละ...“กินข้าวเอาแรงกันก่อนดีกว่ามั๊ยคะผู้กอง?...แล้วก็ลองสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ...จากนั้นก็บอกตัวเองว่ายุบหนอๆ เป็นเด็กดีนะคะ แล้วก็ช่วยทำตามที่คุณหมอแนะนำนะ...”จอมทัพหัวเราะพรืดออกมาทันที ที่เห็นคนตรงหน้ายกฝ่ามือบางขึ้นมาตบกลางอกเขาเบาๆ ในตอนที่บอกกับเขาว่าให้หายใจเข้าออกลึกๆ นั่นแต่มันก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เมื่อฝ่ามือบางเลื่อนลงไปลูบไล้ตรงช่วงล่างแล้วก็สั่งให้มันยุบลงหมับ!จอมทัพจับหมับลงมาบนข้อมือของคนตัวเล็กกว่า เพราะรู้นะสิว่าเธอจงใจจะแกล้งกัน แล้วมันก็ทำให้เขาอยากจะแกล้งเจ้าตัวกลับไปบ้าง...อย่างงี้...“พอดีผมเป็นเด็กดื้อนะครับ ก็คุณหมอเล่นลูบคลำมันซะขนาดนั้น มันก็ต้องมีแต่พองหนอๆ อย่างเดียว...เป็นงั้นผมก็จะขอเอาคุณหมอตรงนี้เลยน่าจะดีกว่ามั๊ย

  • ขอคุณเพื่อนเลื่อนเป็นภรรยา   ของมีค่าที่อยู่ใกล้ตา

    “จอม!...แกตั้งใจจะเซอร์ไพร์สฉันใช่มั๊ยละเนี่ย? ถึงได้ไม่ยอมบอกกัน แล้วปล่อยให้ฉันเข้ามาเห็นเองงี้เหรอ...งื้อ...มันน่ารักมากเลยว่ะ”ปิ่นปักอุทานตั้งแต่เห็นบ้านดินมาแต่ไกลๆ และกระโดดลงไปจากรถในทันที โดยที่จอมทัพยังไม่ทันได้ดับเครื่องมอเตอร์ไซค์เลยด้วยซ้ำเจ้าของร่างบางวิ่งเข้าไปสำรวจภายในบ้านดินที่ปลูกเอาไว้ได้อย่างน่ารัก หลังจากที่หญิงสาวดูทุกอย่างจนทั่วแล้วนั่นแหละเจ้าตัวถึงได้เปิดหน้าต่างออกไป ในขณะที่เห็นร่างหนากำลังถือข้าวของเดินเข้ามาใกล้ในจังหวะนั้นพอดี“ที่แกจ้างเขาทำไปทั้งหมดเนี่ย เสียเงินไปเท่าไหร่วะ แพงมากป่ะ?”“ไม่เท่าไหร่หรอก เพราะไม่ใช่เงินฉัน แต่เป็นเงินคุณนายจันทรา” จอมทัพตอบพร้อมกับยิ้มขำรับ ในขณะที่วางของทุกอย่างลงบนโต๊ะไม้ที่อยู่ติดกันกับหน้าต่าง พลางหันไปถามเจ้าของร่างบาง“แล้วไม่คิดจะช่วยกันขนของ?”“ฉันเป็นผู้หญิงต้องอ่อนแอป่ะ? แกทำไปคนเดียวเลยนะอย่ามาบ่น!” แล้วจอมทัพก็ถูกย้อนกลับมาทันทีอย่างที่เห็นว่าเขาแล้วหญิงสาวก็หมุนตัวเดินสำรวจไปทั่วๆ อีกรอบอย่างรู้สึกชอบใจเพราะช่วงหลังๆ ทางโรงพยาบาลมีคนไข้ถูกถ่ายเทมาจากที่อื่นค่อนข้างมาก ปิ่นปักจึงไม่มีเวลาได้มาพักที่นี่สัก

  • ขอคุณเพื่อนเลื่อนเป็นภรรยา   อย่ารอเวลา

    จอมทัพเลี้ยวรถเข้าไปจอดภายในบริเวณบ้านของหญิงสาว พร้อมกับหิ้วกระเป๋าให้เจ้าตัวที่เดินตามหลังเขาไปติดๆเมื่อมาถึงห้องรับแขก เจ้าของร่างใหญ่จึงเข้าไปกราบทักทายบิดามารดาของปิ่นปักที่กำลังนั่งรอลูกสาว จากนั้นเขาจึงขอตัวกลับบ้านที่อยู่ติดกันหลังถัดมาเมื่อเปิดประตูเข้าไปในบ้าน ก็เห็นคนเป็นมารดานั่งรอเขาอยู่ก่อนหน้านั้น เพราะรู้ว่าลูกชายจะกลับมาหาท่านในวันนี้เจ้าของร่างหนายกมือขึ้นไหว้ ก่อนจะกวาดสายตามองหาน้องสาว ต่อเมื่อไม่เห็นเจ้าจันทร์นั่นละเขาจึงได้เอ่ยปากถามขึ้นมา“ไอ้เจ้ามันไปไหนละครับแม่ ป่านนี้แล้วผมยังไม่เห็นหน้ามันเลย”“เจ้ามันรู้ว่าจอมจะกลับมาบ้านวันนี้ไง ก็เลยขอแม่ไปค้างบ้านครูตาลสักสามวันเพื่อติวข้อสอบกับเพื่อน ๆ ของมันนั่นแหละ คราวนี้จะกลับมาอยู่กับแม่สักกี่วันละ? เห็นน้องมันบอกว่าหนูปิ่นก็กลับมาพร้อมกันนี่ใช่มั๊ยลูก?”นางจันทราถามลูกชายในสองประโยคหลัง นัยน์ตาสีเจือจางบ่งบอกวัยมองหน้าลูกชายนิ่งๆ เชิงรอคำตอบจากเจ้าของร่างใหญ่ในขณะที่ทิ้งตัวลงนั่งอยู่ข้างกัน“ครับแม่..ผมได้กลับมาอยู่กับแม่อาทิตย์หนึ่งครับ”“เห็นเจ้ามันเล่าให้แม่ฟังอีกว่า หนูปิ่นน่ะสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเ

  • ขอคุณเพื่อนเลื่อนเป็นภรรยา   ไม่ปฏิเสธ

    จอมทัพขับรถมารับปิ่นปักช่วงเย็น หลังเวลาเลิกงานเพื่อเดินทางกลับบ้านของทั้งคู่ที่อยู่ต่างจังหวัดพร้อมกันด้วยระยะทางที่ไม่ห่างจากกรุงเทพมากนัก จอมทัพจึงใช้เวลาในการขับรถไม่เกินชั่วโมงครึ่งก็ถึงแล้วบ้านของทั้งคู่มีรั้วอยู่ติดกันแต่คนละสไตล์ บ้านของจอมทัพเป็นบ้านไม้สักหลังใหญ่ ห่างออกไปในบริเวณเดียวกันเป็นโรงงานทำขนมไทย ที่ใช้แรงงานจากคนในหมู่บ้านทั้งนั้น และเป็นอาชีพที่สืบทอดกันมานานตั้งแต่สมัยตายาย และขนมที่ทำทั้งหลายจะถูกส่งไปขายทั่วประเทศไทย มีทั้งที่ส่งให้และมารับไปขายเองพื้นที่ทางด้านหลังยาวออกไปคือสวนผลไม้ ที่นางจันทราปลูกเอาไว้มากมายหลากหลายชนิดอยู่ติดกับบึงใหญ่ และมันก็เป็นสถานที่ที่จอมทัพมักจะพาปิ่นปักเข้าไปยิงนกตกปลาเล่นๆ กันเป็นประจำส่วนบ้านของปิ่นปักจะเป็นบ้านทันสมัยสไตล์ยุโรป ทั้งพ่อและแม่ของหญิงสาวมีอาชีพเดียวกันนั่นก็คือเป็นแพทย์ของโรงพยาบาลประจำจังหวัดและเปิดคลีนิครักษาคนไข้ในช่วงเวลานอกราชการทั้งสองครอบครัวสนิทกันมากเนื่องจากนางจันทราซึ่งเป็นมารดาของจอมทัพ เป็นเพื่อนสนิทกับแพทย์หญิงสมฤทัยแม่ของปิ่นปักนั่นเองอีกทั้งนางจันทรายังได้แบ่งที่ทางด้านข้าง ขายให้กับสมฤทัยใน

  • ขอคุณเพื่อนเลื่อนเป็นภรรยา   มันก็ทำได้แค่คิด

    เพียงแต่...วันนี้มันมีอะไรที่ต่างไปจากเดิม...ต่อให้จอมทัพจะจาบจ้วงอย่างหนักหน่วงหรือล่วงล้ำหญิงสาวมากแค่ไหน แต่ในวันนี้มันกลับทำให้เธอรู้สึกลึกซึ้ง มากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาด้วยคำพูดที่ว่า เธอคือคนพิเศษอีกทั้งยังเป็นที่รักของมันเพียงคนเดียว...และอ้อมกอดจากร่างใหญ่ ที่มีให้กันตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั่งทุกอย่างได้จบลง...“จอม...ตื่นเถอะ”“......”มือบางเขย่าร่างหนาที่นอนซุกใบหน้าคมคายเอาไว้ตรงสองเต้าที่เจ้าตัวโปรดปราน ในขณะเดียวกันร่างใหญ่ก็ใช้วงแขนกอดรัดร่างของหญิงสาวเอาไว้แน่นจนแทบจะกระดิกไปทางไหนไม่ได้เลยถึงปิ่นปักจะเรียกยังไงแต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ยิน หญิงสาวจึงตัดสินใจเรียกมันอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าเดิม“ไอ้จอม!...ตื่น!...”“......”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากร่างหนา ถึงแม้ว่าเธอจะเรียกมันอยู่ข้างหู แต่ทว่าเจ้าตัวก็ยังนอนนิ่งเฉยอยู่ได้ พอเห็นอย่างนั้นหญิงสาวจึงตัดสินทำอะไรบางอย่างกับเจ้าของร่างใหญ่...แบบนี้ไง...หงับๆ!“โอ๊ย!..ไอ้หมาปิ่น!...แกกล้ากัดหูฉันเหรอ!?”จอมทัพสะดุ้งโหยง ก่อนจะร้องเสียงหลงโวยวาย จากนั้นจึงก้มลงไปงับหัวนมของอีกฝ่ายเพื่อเอาคืนในเวลาอันรวดเร็ว“นี่แน่ะ!...”หงับ!

더보기

다른 추천

좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status