Share

บทที่ 74

last update Terakhir Diperbarui: 2025-11-01 00:56:49

บทที่ 74

หกเดือนผ่านไป…

ณ มหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งซึ่งมีบัณฑิตมากมายกำลังถ่ายรูปกับญาติสนิทมิตรสหายด้านหน้าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ หนึ่งในบัณฑิตที่มีคนมาแสดงความยินดีอย่างคับคั่งก็คือเนวิน

“ชิดกันหน่อย โอเค เปลี่ยนท่าครับ ยื่นขาออกข้างหนึ่ง โอเค แขนแตะไหล่กันข้างหนึ่งแล้วมองกล้อง โอเค!”

“คุณตากล้องคะ เหนื่อยแล้วพอได้หรือยัง”

“เพิ่งถ่ายไม่กี่ช็อตเองครับคุณโณ ฮึบ ๆ เอาอีกหน่อย”

โณถอนหายใจแล้วโพสต์ท่าตามที่ช่างกล้องบอก รุ เน ธนา รณที่ร่วมเฟรมด้วยมีเพียงรุกับเนเท่านั้นที่ไม่แสดงอาการเหนื่อยเลย ตรงข้ามกับผู้บริหารทั้งสามที่ไม่ชอบถ่ายภาพแบบนี้

“ไปถ่ายตรงป้ายหน้าคณะก็พอแล้วครับพี่ เดี๋ยวที่อื่นผมจะไปถ่ายกับพี่รุสองคน…ได้ไหมครับพี่สาวคนสวย”

รุผินหน้ามองบัณฑิตป้ายแดงแล้วพยักหน้ารับ รณเห็นสายตาที่น้องชายและรุมองกันแล้วเขาก็ลอบกลอกตา ส่วนโณที่เห็นพี่ชายทำหน้าเหมือนคนเหม็นความรักก็หันไปกระชับมือสามี ชูมือขึ้นให้รณได้ดูเผื่อเขาจะอิจฉาคู่ตนด้วย รณเข้าใจในสิ่งที่น้องสาวจะสื่่อจึงได้ถลึงตาใส่ ในใจคิด…

เย้ยกันเข้าไปเถอะ

รณและโณถ่ายรูปกับน้องชายต่ออีกไม่กี่ภาพก็ขอตัวกลับ ของขวัญแสดงความยินดีแก่บัณฑิตนั้
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม   บทที่ 80 (บทส่งท้าย)

    บทที่ 80 บทส่งท้ายตอนเช้ารุเปลี่ยนมาใส่ชุดสูทลินินขาสั้นสีเขียวพร้อมสวมหมวกสีเดียวกับชุด ตอนแรกเนเห็นก็คิดว่าหญิงสาวเผยแค่เรียวขาเท่านั้นจนกระทั่งเธอเข้ามาในเต็นท์แล้วรูดซิปเสื้อสูทลง จึงเห็นว่าด้านในเป็นบิกีนี่สีเขียวขี้ม้า แหวกหน้าอกจนเห็นเนื้อสีขาวทะลักออกมา เขาจึงรีบเอื้อมมือไปรูดซิปขึ้นจนถึงคอทำเอาหญิงสาวหน้าเหวอไปเลย“อะไรเน พี่จะพ่นสเปย์รักแร้”เนหน้าเจื่อนไปนิดหนึ่ง แต่ก็ยังทำเป็นเข้ม “ก็ทำสิครับ”ชุดสูทตัวนี้ต้องถอดเสื้อออกก่อนรุถึงจะสามารถพ่นสเปย์ให้โดนใต้วงแขนในระยะพอดีได้ เพราะเช่นนั้นตอนรุถอดเสื้อออกเนจึงได้เห็นบิกี่นี่ท่อนบนเต็ม ๆ ดวงตาคมกริบจ้องส่วนขาวนวลที่ล้นออกมาจากบิกี่นี่ กลืนน้ำลายเหนียวลงคอเมื่อหญิงสาวเตรียมจะใส่เสื้อตามเดิม1 2 3…“ว้าย!”การทดเลขในใจไว้ของเขาไม่เป็นผลเมื่อสุดท้ายเนก็ผลักรุลงนอนอีกครั้งเตรียมจะจรดริมฝีปากลงอกอิ่มเกินตัว ริมฝีปากหนาครอบครองยอดยกทั้งสองข้างจนชุ่ม กระตุ้นเส้นประสาทจนรุเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงของผู้ตั้งแคมป์คนอื่นเดินผ่านมา เธอก็รีบตีไหล่หนาให้พอได้แล้ว“สักรอบไม่ได้เหรอครับ”เขาเงยหน้าขึ้นจากอกอิ่มด้วยสีหน้า

  • ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม   บทที่ 79

    บทที่ 79รุตัวแข็งทื่อเมื่อโดนเนรุกอย่างกะทันหัน จนกระทั่งสะโพกสัมผัสได้ถึงความแข็งกลางกายเขา เธอจึงทราบว่าแท้จริงแล้วชายหนุ่มมีความรู้สึกมาได้สักพักแล้ว และตอนนี้ก็พร้อมสำหรับก้าวต่อไปแล้วด้วย“เข้าใจแล้ว ดับตะเกียงเพราะกลัวคนเห็นเงาจริง ๆ ด้วย”เนไม่ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่เพราะเขากำลังเน้นปฏิบัติ ริมฝีปากหนาพรมจูบไปยังใบหน้าเนียนกลิ่นสะอาด ก่อนที่จะเลื่อนจมูกลงต่ำเรื่อย ๆ มายังลำคอหอมอ่อน ๆ ยิ่งได้กลิ่นกายเฉพาะตัวเธอมากเท่าไรก็ยิ่งเป็นการเพิ่มอารมณ์ให้เขามากขึ้นเท่านั้น“เน…เบา ๆ นะ”รุเอ่ยเสียงกระซิบทั้งยังเอียงหน้าไปทางตรงข้ามกับที่ริมฝีปากหนากำลังไล่ลงต่ำ ขนอ่อนบนกายชูชันด้วยหวั่นไหวไปกับสัมผัสของเขา“ที่บอกว่าเบา ๆ เป็นเสียงหรือว่าสัมผัสจากผมครับ”ถามเสร็จมือหนาก็สอดเข้าไปใต้ร่มผ้าในชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์มขายาวของรุ หญิงสาวไม่ตอบทั้งยังชูแขนขึ้นให้เขาได้ถอดเสื้อยืดตัวโคลงซึ่งด้านในมีเสื้อชั้นในตัวเล็กปกคลุมเอาไว้“หมายถึง…เสียง”ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มมุมปาก เมื่อหญิงสาวเปิดทางให้แบบนี้แล้ว เสื้อชั้นในตัวเล็กก็ไม่ได้เกาะอยู่กับร่างกายเธออีกต่อไป รวมถึงเสื้อผ้าตัวอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน

  • ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม   บทที่ 78

    บทที่ 78เมื่อเสร็จพิธียกช่อฟ้ารุกับเนไม่ได้กลับในทันทีเพราะวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะขึ้นไปกางเต็นท์บนลานชมดาวของอุทยานแห่งชาติ รุแอบดีใจที่ลานชมดาวไม่ได้มีเพียงเธอและเน ที่นี่มีเต็นท์อีกสิบกว่าหลัง บรรยากาศไม่เงียบสงบเกินไปแต่ก็ไม่เหงาจนเกินไป“ดีนะบนนี้ยังมีสัญญาณอินเทอร์เน็ตอยู่บ้าง ไม่งั้นอัพโหลดคลิปใหม่ไม่ได้แน่…สำเร็จ!”รุชูมือขึ้นเหนือฟ้าเมื่อสามารถอัพโหลดคลิปวิดีโอลงบนบัญชีติกต๊อกส่วนตัวได้สำเร็จ ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเธอสามารถเรียกตัวเองเป็นดาวติกต๊อกได้แล้ว เพราะว่าผู้ติดตามในตอนนี้ขึ้นเลข ‘1M’ แล้วเนที่กางเต็นท์เสร็จแล้วยิ้มดีใจกับพี่สาวคนสวย เขากางเต็นท์คนเดียวโดยให้รุนั่งตัดคลิปไป ตอนแรกเธอก็อยากเข้ามาช่วยเขา แต่ช่วยแล้วเนกางเต็นท์ได้ยากกว่าเดิม เขาจึงให้เธอไปนั่งพักแล้วกางเต็นท์ต่อคนเดียว รุที่ไม่มีอะไรทำจึงได้ตัดคลิปที่ถ่ายในงานพิธีวันนี้ลงโซเชียล“เนเก่งมาก ต่อไปนี้ก็ไปแคมป์ปิ้งกลางป่าได้แล้วสิ แต่พี่ไม่ไปด้วยนะพี่กลัวงู แต่ถ้าเป็นลานชมดาวที่โล่ง ๆ แบบนี้พี่อยู่ได้”เนหยิบเก้าอี้พับอีกตัวให้รุ มือหนาตบลงบนเก้าอี้ให้เธอได้นั่งลง เมื่อรุหย่อนก้นนั่งลงก็กวาดตามองโดยรอบ เ

  • ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม   บทที่ 77

    บทที่ 77พูดคุยเรื่องต่าง ๆ กันอยู่นานเวลาก็ล่วงเลยมาสี่ทุ่มแล้ว รุจึงชวนชายหนุ่มนอนที่นี่ ตอนแรกเธอก็ไม่กล้าชวนเขานอน แต่เมื่อยายพิศเคยเอ่ยปากอนุญาตแล้ว เธอจึงได้ชวนเขาขึ้นมานอนบนบ้าน ปูที่นอนพร้อมกางมุ้งให้อีกฝ่ายด้วยยายพิศได้ยินเสียงเลยตื่นออกมาดูครู่หนึ่ง สนทนากับเนไม่นานก็กลับเข้าไปนอน ก่อนที่รุจะเข้าไปนอนในห้องเธอก็ตรวจความเรียบร้อยของมุ้งว่าเหน็บมุ้งดีหรือไม่ ด้วยกลัวว่ายุงจะเข้าไปด้านในมุ้งของเนเนที่นั่งอยู่ในมุ้งสีขาวให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจยิ่งแล้ว มองรุที่กำลังคลานไปเหน็บมุ้งกับที่นอนรอบทิศ ท่าทางเธอในตอนนี้เหมือนแม่ที่กำลังห่วงลูกน้อยกลัวว่าลูกน้อยจะโดนลิ้นไรไต่ตอม“พอแล้วครับพี่รุ ยุงเข้าไม่ได้แล้ว”“เข้าไม่ได้แน่ แต่ว่าจะเป็นการขังมันไว้ด้วยหรือเปล่า ด้านในมีไหม เผื่อขังยุงเอาไว้” ไม่ว่าเปล่ายังเพ่งสายตาเข้ามาด้านในด้วย เนจึงได้ยื่นมือไปบีบแก้มเธอผ่านมุ้งจนรุร้อง “โอ๊ย!”“ไปนอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้ต้องไปงานยกช่อฟ้านะ ผิวไม่ดีเดี๋ยวแต่งหน้าไม่สวยนะครับ”งานยกช่อฟ้าจัดขึ้นพรุ่งนี้ โณและธนาไม่ว่างเนและรุจึงเป็นตัวแทนของทั้งสองเป็นประธานของพิธีแทน“ก็ได้”รุลุกขึ้นยืน ปิดไฟตรงห

  • ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม   บทที่ 76

    บทที่ 76“แม่รอตั้งนานทำไมมาช้าจังเลย”เมื่อจอดรถแล้วเดินเข้ามาในบ้านประโยคแรกที่มานีทักขึ้นก็คือประโยคนี้ รุไม่เห็นรถเนจอดหน้าบ้านไม่ว่าจะเป็นรถยนต์หรือว่ารถมอเตอร์ไซด์จึงเดาว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วไม่อยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกหรือว่ากลับไปแล้วนะ“ไหนจ๊ะ ลูกชายที่แม่ว่า”“เนกลับไปแล้ว เราอยากมาช้าเอง”รุได้ยินเช่นนั้นในใจยิ่งรู้สึกระอุขึ้น…มาที่นี่แต่ไม่รับสายกันหมายความว่ายังไงกันแน่“กลับที่ว่ากลับกรุงเทพฯ หรือว่ากลับบ้านมินิมอลคะ”มานียิ้มแก้มปริเมื่อเห็นลูกสาวเก็บอาการไม่อยู่ ไม่วายเอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ“ทำไม อยากรู้ล่ะสิ ถ้าอยากรู้ทำไมไม่โทร.ไปหาเองล่ะ”โทร.ไปแล้วแต่เขาไม่รับใครจะกล้าโทร.กลับไปอีกรอบล่ะ“หนูจะไปอาบน้ำแล้วจ้ะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”“อ้อ ๆ เสร็จแล้วมากินข้าวนะ แม่กับพ่อกินไปก่อนแล้ว เก็บไว้ให้หนูแล้วด้วย”รุพยักหน้าแทนการพูด จากนั้นก็เดินไปห้องตัวเองผลัดเปลี่ยนเป็นชุดผ้าขนหนูแล้วอาบน้ำในห้องน้ำหลังใหม่เอี่ยมไร้เงาอึ่งอ่างในห้องน้ำเช่นในอดีต“รุ อาบน้ำตั้งนานแล้วยังไม่เสร็จอีกเหรอหนู ตัวเปื่อยยุ่ยแล้วมั้ง”เพราะกำลังอยู่ในภาวะคิดหนัก รุจึงใจลอยจนทำทุกอย่างช้

  • ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม   บทที่ 75

    บทที่ 75‘กิเลสตัณหาใดยับยั้งช่างใจได้เลย’รุเก็บคำพูดของเนวันนั้นมาคิดตลอด กระทั่งผ่านมาหลายวันจนเธอกลับจังหวัดบ้านเกิด ช่วงไหนที่ว่างเธอจะคิดถึงคำพูดนี้ของเขาทันทีแม้กระทั่งตอนที่พายายมาหาหมอในโรงพยาบาลรัฐตามวันที่หมอนัด ช่วงที่ไม่มีอะไรทำเธอก็คิดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง“เขาพูดจริงเหรอ หรือแค่กำลังล้อเราเล่น”“ใครล้อใครเล่นหรือหนู”รุกลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริงอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงของคุณยายดังขึ้น ใบหน้าที่แต่งบาง ๆ รีบดึงรอยยิ้มกลับมาประดับใบหน้า“หนูกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจ้ะยาย แล้วนี่ยายกำลังหาหมากทานอยู่เหรอจ๊ะ อดใจก่อนได้ไหมจ๊ะยาย เดี๋ยวหมอก็เรียกแล้วใกล้ถึงคิวแล้วจ้ะ”ยายพิศถอนหายเมื่อโดนหลานห้ามไม่ให้เคี้ยวหมาก แต่สุดท้ายก็เชื่อฟังหลาน นั่งมองผู้สูงอายุในวัยไล่เรี่ยกันเดินเข้าห้องตรวจตามคิว การตรวจสุขภาพจะมีทุกสี่เดือน ปรกติแม่กับน้าคนที่สองของเธอจะเป็นคนพามา แต่พอรุย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดแล้ว เธอจึงเป็นคนพายายมาแทนคุณยายพิศมีโรคประจำตัวคือเบาหวาน โรคนี้ถ่ายทอดทางพันธุกรรมมาถึงน้าคนที่สองและลูกสาวของน้าด้วย ดีว่ามานีไม่เป็น มิเช่นนั้นรุก็มีโอกาสเป็นเบาหวานตามการถ่ายทอด

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status