แชร์

7 อันตราย!

ผู้เขียน: sammi'P
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-19 01:20:34

ทะเลโยนถุงปาท่องโก๋ทิ้งถังขยะใกล้ๆ ประตู รีบย่ำเท้าออกมาหมายจะให้ถึงคอนโดมิเนียมให้ไวที่สุด แต่เพราะฝนกระหน่ำเมื่อบ่าย ทำให้ถนนเฉอะแฉะนองไปด้วยน้ำเป็นหลุมเป็นบ่อ

ทะเลหลบหลุมไม่พ้นจึงเผลอเหยียบก้อนหินจนข้อเท้าพลิกอีก

โธ่เว้ย!

ด้วยความโมโห ทะเลจึงย่ำเท้าอีกข้างแรงๆ ประชดชีวิตหมายให้เป็นที่ระบายอารมณ์จนหนำใจจึงจะเดินต่อ แต่คราวนี้ไม่ใช่เล่นๆ ทะเลรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าข้างที่พลิกจึงค่อยลดความห้าวลง

เจ็บเป็นบ้า!

ไอ้ทะเลคนงี่เง่าเอ๊ย!

เขาได้แต่ตำหนิตัวเองก่อนจะค่อยๆ ก้าวเดินต่อด้วยความเจ็บ แต่ไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ แหวกบรรยากาศที่แสนจะเงียบเหงาวังเวงดังเข้าโสตประสาท ทะเลรู้สึกถึงอันตราย

จนกระทั่ง...

“ช่วย... ด้วย...”

“ช่วย.. ด้วย...”

นั่นใคร!!

ทะเลชะงัก ผ่อนฝีเท้าลง มองซ้ายมองขวาเห็นเงาวูบวาบ ฉับพลันก็ขนลุกซู่ นั่นคนหรือผีกันนะ ทะเลเริ่มใจเสีย ชะงักดูทีหากเห็นท่าไม่ดีเขาจะหาทางหนีทีไล่ยังไง รู้งี้เดินกลับทางหน้าถนนใหญ่เสียก็ดี

ทะเลได้แต่นึกหวาดระแวงในใจ มือสั่นเทาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือจากในกระเป๋าขึ้นมาเตรียมพร้อมไว้ก่อน

แต่ทว่า... 

“เฮ้ย! พวกมึงสั่งสอนมันดิ๊!”

เสียงคำรามดุดันที่ดังมาจากมุมหนึ่งของซอกตึก ทำให้ทะเลสะดุ้งสุดตัว รีบพุ่งตัวเข้าหลบมุมเสาทันที

นั่นพวกไหนอีกล่ะเนี่ย!

เกิดอะไรขึ้น!

“เร็วๆ ดิวะ! มัวชักช้าหาพ่อมึงเหรอ”

“ไอ้ไก่อ่อนมันจะไม่ตายเหรอลูกพี่ โดนทั้งเตะทั้งถีบอีกคนละทีสองทีมีหวังมันตาย”

“ไอ้นี่มันไม่ใจเสาะขนาดนั้น”                              

“แต่ผมว่า...”

“มึงจะทำไม่ทำ!”

เสียงตวาดลั่นไม่สนว่าใครจะได้ยิน ทำให้ทะเลนึกเสียวสันหลังวูบ พวกมันกำลังทำอะไรกันแน่ เขาตั้งท่ากดโทรศัพท์แจ้งเหตุ แต่เสียงโต้ตอบอ่อยๆ เหมือนเสียงเด็กหนุ่มไม่เหมือนเสียงผู้ใหญ่ทำให้ทะเลยั้งไว้

หรือจะเป็นพวกนักเรียนเกเร!

ทะเลละล้าละลังจึงหยุดรอฟังอีกนิด คิดหาทางช่วยเจ้าของร่างตะคุ่มที่นอนร้องโอดโอยบนพื้นนองน้ำเฉอะแฉะ แต่เขาหรือจะสู้กำลังพวกเด็กเหล่านั้นได้ หากเกิดเรื่องอะไรอย่างที่เพื่อนรุ่นพี่เตือน เขาอาจจะตกงานโดยไม่รู้ตัว  

“ผมยังไม่อยากติดคุกนะพี่” 

“ไม่ติดหรอกน่า พ่อกูใหญ่”

“แต่มันจะตายเอา” 

“เอ๊ะ! ไอ้นี่!”

“ก็ได้ๆ ทีเดียวนะ”

“เออ”

ทะเลตกใจแทบช็อคเมื่อเห็นท่าทีเงื้อง่าราคาแพงของเด็กหนุ่มที่ถูกบังคับกลายๆ ให้เตะคนนอนขดตัวงอซัดเต็มข้อ ทะเลได้ยินแต่เสียงครางโอดโอย แต่เขาก็ปอดเสียจนไม่กล้า

ทำยังไงดีๆ

ทะเลตัดสินใจหันหน้าเข้าหากำแพง เอามือปิดหน้าจอที่กำลังส่องแสงวาบเมื่อสัมผัส มือเขาเริ่มสั่นเมื่อได้ยินเสียง

“มึงได้ยินเสียงปะ”

“เสียงอะไรลูกพี่”

“มึงดูว่ามันมีหนูท่ออยากลองดีปะ”

            ทะเลชะงักมือที่กำลังกดปุ่มไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว เมื่อเสียงฝีเท้าสวบสาบที่เดินแกมวิ่งมา เขารีบหลบเข้าหลังกำแพงให้เงาตึกบดบังเร้นกาย

            แต่ทว่า...

            “พวกมึงก็แค่หมาหมู่”

            “มึงว่าอะไรนะ!”

            คนกร่างที่อ้างตัวเป็นลูกพี่ตวาดลั่นไม่พอ กระโจนขึ้นคร่อมร่างเจ้าของคำพูดเหยียดหยันที่กำลังพยุงตัวลุกนั่งทันที

            “กูบอกให้พูด!”

            “ไอ้... หมา...หมู่”

          พลั่วะ!!! พลั่วะ!!!

            “ไอ้ชั่ว! มึงสิหมาหมู่! ปากดีนักมันต้องโดน!”

          คนลุแก่โทสะตั้งท่าง้างหมัดอีกหน แต่ถูกสมุนเสียงอ่อยเมื่อครู่ห้ามไว้ก่อน

            “พอแล้วพี่! หนีกันเถอะ”

          “กูจะเอาเลือดหัวมัน!”

            “ไม่ได้! ไปเถอะพี่”

          “ไม่ไปเว้ย!!!”

            ขาดคำ หมัดลุ่นๆ ก็ประเคนเข้าใส่เจ้าของร่างที่ลุกขึ้นยืนอ่อนแรง ทั้งสองเข้าโรมรัน และคนเพลี่ยงพล้ำก็เป็นเด็กหนุ่มที่สะบักสะบอมกว่า

ทะเลที่ทนฟังไม่ได้ เป็นไงเป็นกัน เขาจะต้องออกไปห้ามทัพ อย่างน้อยความเป็นผู้ใหญ่กว่าอาจทำให้เด็กพวกนั้นฟังเขา

ทันใดนั้นทะเลก็ต้องสะดุ้ง เพราะเสียงของหนักกระแทกพื้น จนน้ำนองกระจาย ของเหลวสีแดงฉานกระเด็นใส่เขา มีกลิ่นคาวอย่างน่าขยะแขยง

เลือด!!

“เอาไงต่อดีพี่”

“กูจะซัดมันอีกที!”

ฝ่ายลิ่วล้อได้แต่ส่ายหน้าระอาเพราะอีกฝ่ายไม่รามือไม่พอ ดูจะเอาแต่ใจขั้นสุด มันว่าพลางย่างสามขุมตรงมาที่คนนอนหายใจรวยริน ยกเท้าขึ้นเหนือร่างหมายกระทืบซ้ำ

แต่ทว่า...

“เดี๋ยวพี่!!! พอแล้ว ผอ.โทรมา!!”

“โทรมาทำไมวะ คนกะลังเข้าด้ายเข้าเข็ม”

“ไปเหอะพี่ เร็วๆ “

“เออ”

 หัวโจกตัวร้ายก้าวยาวๆ ถึงตัวคนนอนแล้วเตะอัดเข้าที่ท้องอีกฝ่ายเต็มแรงจนเสียงดังลั่นซอยที่เงียบสนิท

“โอ๊ย!!!”

พลั่กกกก

“อ๊ากกก”

“พอแล้วพี่! ไปเร็วๆ”

ลูกพี่ฮึดฮัดขัดใจครู่หนึ่งจึงอัดบุหรี่แรงๆ ก่อนเตะลมแล้งด้วยความขัดใจ

ทะเลรีบอุดปากไม่ให้เสียงตัวเองทะลุออกมาด้านนอก เงาดำทะมึนที่มองเห็นริบหรี่จากความมืด พลิกคว่ำพลิกหงายตามแรงเตะก่อนจะคว่ำหน้าลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ

ทะเลเห็นดวงหน้าคมสันของคนที่นอนหันมาทางเขาเต็มตา เหมือนว่าเคยเห็นที่ไหนสักที่

แต่ที่ไหนกันนะ!

ทะเลตั้งท่าจะออกไป แต่เด็กคนนั้นส่ายหน้าทำให้เขาชะงัก

“อย่าออกมา”

“อะไรนะ” ทะเลกระซิบ

“บอกว่าอย่า... ออก... มา”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   11 ไม่ได้ตั้งใจช่วยหรอกนะ

    เด็กหนุ่มเตะประตูห้องอีกหนด้วยความหงุดหงิดที่ไม่ได้อย่างใจ ทำให้ทะเลถึงกับสะดุ้ง ! “เป็นไรอะ”“เจ็บมือ ล้วงไม่ได้”ทะเลก้มมองดูสภาพมือที่เต็มไปด้วยบาดแผลก็พยักหน้าเห็นด้วย “ก็น่าจะเจ็บอยู่หรอก มา ล้วงให้”“จะดีเหรอ”“ทำไมล่ะ”“กลัวครูล้วงผิด”“บ้า!” ทะเลสวนทันควัน รู้หรอกว่าเด็กนี่คิดอกุศล เขาไม่คิดยังอดคิดไมได้จนเผลอหน้าร้อนเห่อแต่เสกลบเกลื่อน “อยู่ข้างไหนล่ะ”“ในเป๋าเกงไม่รู้ข้างไหน แต่ว่าลึ้กลึก หนูคิตตี้จะกล้าเหรอ” เด็กหนุ่มยั่วน้ำเสียงยานคางเป็นพิเศษทะเลถึงกับย่นจมูกกับลีลามากเรื่องของคนเตรงหน้า อยากจะด่ากับความลีลาให้ลืมโลก แต่ก็อดสงสารไม่ได้กับสภาพขนาดนี้“ตกลงข้างไหน”“ไม่รู้หาเอาเหอะ อะ...”เด็กหนุ่มยื่นสีข้างให้ ทะเลก้มมองแล้วลอบกลืนน้ำลายเพราะตาสอดส่ายไปทั่วจึงเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้าให้ “มองอะไร”“ก็ ก็กุญแจไง กำลังคิดว่าข้างไหนกันแน่” “อ้อ เห็นมองอย่างอื่น เป๋าเกงไม่ใช่เป้าเกงนะ”โถ่ ไอ้เด็กบ้าลามกนี่! ทะเลหน้าแดงก่ำรีบล้วงหากุญแจให้มันจบๆ ไป แต่กระเป๋าซ้ายว่างเปล่าแถมลึกและแน่นเพราะกางเกงเนื้อหนาสลิมฟิต ทำให้ทะเลหายใจไม่ทั่วท้อง หลังจากพยายามจะชักมือออกแต่ปลายนิ้

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   10 ห้องตรงข้าม

    “ได้ครับครู แล้วนี่ไปโดนใครซ้อมมา”“ผมก็ไม่รู้”“หรือว่าจะเป็นพวกเด็กเกเรกลุ่มเดิมที่ชอบมาเล่นยาแถวนี้““แถวนี้มีเด็กเล่นยาด้วยเหรอครับ” ทะเลถามหน้าตื่น“จะเหลือเหรอครับ”“แล้วไม่มีใครรู้เหรอ”“มันพูดยากครับครู ไม่มีใครอยากยุ่งกับเด็กพวกนี้หรอก มันแบ็คดีจะตาย”รปภ.ว่าไม่พอยังพยักหน้ายืนยันขณะกุลีกุจอเข้าช่วยอีกแรง ทะเลก็หิ้วปีกอีกข้างจับคนหมดสภาพให้ลุกยืน แต่ไม่สิ้นสงสัย “แสดงว่าเกิดเหตุในตรอกนี้บ่อยเหรอ” “ก็เดือนละหลายครั้งอยู่ครับ”“แล้วไม่แจ้งตำรวจล่ะ” ทะเลถามย้ำรปภ.หนุ่มแค่นยิ้มพลางส่ายหน้าดิก “ไม่มีใครกล้าแจ้งหรอกครับครู รู้ๆ กันอยู่ว่าเด็กพวกนี้ลูกใครแบ็คใหญ่ขนาดไหน”“แต่ผมคิดว่า...”ไม่ทันที่ทะเลนะได้บอกเจตนารมณ์ ก็ปรากฏเสียงเหมือนฝีเท้าคนวิ่งย่ำน้ำด้วยความเร็วมุ่งตรงมาทางนี้ ทั้งสองเฝ้ามองด้วยความระแวงระวังที่แท้เป็นหนึ่งในสามอันธพาลเมื่อครู่ที่วิ่งกระหืดกระหอบมาดักหน้า“เดี๋ยวก่อนครับ ผมเห็นครูเมื่อกี้๊““นายเห็นเหรอ แล้วพวกนั้นล่ะเห็นรึเปล่า”“ไม่เห็น จุ๊ๆ”“อะไร” ทะเลถามหน้าตื่นเด็กหนุ่มหน้าเครียดพลางถอนหายใจเหลียวซ้ายแลขวา ไม่เห็นใครอีกก็รีบบอก “ผมเ

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   9 ช่วยด้วย!

    “ไหนว่าพอแล้วไงพี่”“ก็เมื่อกี้น้องแอนกู”“ผมว่าพอเหอะ สั่งสอนมันแค่นี้มันก็หยอดน้ำข้าวต้ม เสนอหน้ามาให้น้องแอนพี่เห็นไม่ได้เป็นเดือนแล้วมั้ง” ตัวหัวโจกหัวเราะลั่นขณะจ้องเด็กหนุ่มที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ ดูไม่ยี่หระที่สภาพแบบนั้นด้วยซ้ำ“มึงดูดิ๊ว่ามันเป็นไงบ้าง”“รากเลือดแล้ว”“สมน้ำหน้า”เสียงทุ้มห้วนไม่พอยังใช้เท้าเขี่ยต้นขาคนเจ็บแล้วเอียงคอมอง ก่อนเตะเข้าที่บั้นเอวอีกหลายครั้งราวประกาศศักดา ทำให้เด็กหนุ่มร่างบอบช้ำหงายหลังผึ่งแน่นิ่งไปทันที“มันนิ่งไปแล้วอะพี่”“ดูดิ๊ว่ามันตายยัง”“ยังๆ อย่าตายเลย ผมกลัว”หนึ่งในลูกสมุนรูปร่างอ้วนเตี้ยทรุดนั่งเอามืออวบอ้วนตบหน้าคนนอนจมกองเลือดเบาๆ แต่ร่างนั้นแน่นิ่งไม่ไหวติงไปแล้ว“ไม่รู้ตายยัง”“เฮ้ย!”สมุนอีกคนนั่งยองๆ เอานิ้วอังจมูกที่เต็มไปด้วยเลือดของอีกฝ่ายแล้วถอนใจหนัก ก่อนลุกขึ้นยืนต่อหน้าลูกพี่ใหญ่ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก“ผมว่าพามันไปหาหมอเหอะ”“เรื่องสิ”“แต่ผมได้ยินว่ามัน...”“มันเป็นลูกใคร ก็ไม่เกี่ยวกับกู” คนเป็นลูกพี่ยักไหล่บอก “ซ่าดีนัก ก็ทิ้งไว้นี่แหละ”“แล้วถ้าเกิดมันตายล่ะลูกพี่”“ไม่ตายหรอก แต่ถึงมันตายแล้วใครจะเห็นวะ”สมุนสองคนรวมก

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   8 เข้าใจผิด

    เด็กหนุ่มส่งเสียงแผ่วเบาย้ำอีกครั้งออกมาจากริมฝีปากบวมช้ำเขาจ้องมองมาด้วยสายตาแทนความรู้สึก มันดูลึกล้ำ มีแววกังวลห่วงใยจนเห็นได้ชัด ทะเลเห็นแล้วใจกระตุกแทนที่เขาจะต้องเป็นห่วง กลับกลายเป็นเด็กคนนี้เสียเองที่ดูกังวลกว่าเขาทะเลมองจ้องจับไปยังสองคนที่พ่นควันจากปลายมวนบุหรี่สีแดงวาบ ทั้งสองคุยกันหลังจากคนเป็นลูกพี่วางสายจากเบอร์ปริศนา เหมือนกำลังตกลงอะไรบางอย่างคงไม่ทันได้สนใจ สักพักมันก็ดีดก้นบุหรี่ทิ้งลงข้างทางแล้วทิ้งร่างเด็กหนุ่มไว้ตามลำพังก่อนจะเดินหายไปในความมืด เขาจึงตัดสินใจกดโทรศัพท์ส่งข้อความทันที “แจ้งเหตุครับ... คือว่า มี...” ไม่ทันได้บอกกล่าวสาเหตุให้ปลายสายรับรู้ ก็ถูกเด็กหนุ่มเอื้อมมือมาปัดโทรศัพท์จนกระเด็น “เฮ้ย! นั่นมันโทรศัพท์ผม” “บอกว่าอย่าแจ้งไง...” “เอ๊ะ! ทำไมล่ะ” “อยากหาเรื่องเดือดร้อนหรือไง”เสียงเด็กหนุ่มขาดห้วงจนทะเลหน้าเสีย เป็นขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่เป็นอะไรได้ไง แล้วยังยืนกระต่ายขาเดียวไม่ยอมให้เขาแจ้งความอีก“งั้นไม่แจ้งความก็ได้ แต่เรียกรถพยาบาลละกัน” “ก็บอกไม่เป็นไร” “ไม่เ

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   7 อันตราย!

    ทะเลโยนถุงปาท่องโก๋ทิ้งถังขยะใกล้ๆ ประตู รีบย่ำเท้าออกมาหมายจะให้ถึงคอนโดมิเนียมให้ไวที่สุด แต่เพราะฝนกระหน่ำเมื่อบ่าย ทำให้ถนนเฉอะแฉะนองไปด้วยน้ำเป็นหลุมเป็นบ่อทะเลหลบหลุมไม่พ้นจึงเผลอเหยียบก้อนหินจนข้อเท้าพลิกอีกโธ่เว้ย!ด้วยความโมโห ทะเลจึงย่ำเท้าอีกข้างแรงๆ ประชดชีวิตหมายให้เป็นที่ระบายอารมณ์จนหนำใจจึงจะเดินต่อ แต่คราวนี้ไม่ใช่เล่นๆ ทะเลรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าข้างที่พลิกจึงค่อยลดความห้าวลงเจ็บเป็นบ้า!ไอ้ทะเลคนงี่เง่าเอ๊ย!เขาได้แต่ตำหนิตัวเองก่อนจะค่อยๆ ก้าวเดินต่อด้วยความเจ็บ แต่ไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ แหวกบรรยากาศที่แสนจะเงียบเหงาวังเวงดังเข้าโสตประสาท ทะเลรู้สึกถึงอันตรายจนกระทั่ง...“ช่วย... ด้วย...”“ช่วย.. ด้วย...”นั่นใคร!!ทะเลชะงัก ผ่อนฝีเท้าลง มองซ้ายมองขวาเห็นเงาวูบวาบ ฉับพลันก็ขนลุกซู่ นั่นคนหรือผีกันนะ ทะเลเริ่มใจเสีย ชะงักดูทีหากเห็นท่าไม่ดีเขาจะหาทางหนีทีไล่ยังไง รู้งี้เดินกลับทางหน้าถนนใหญ่เสียก็ดีทะเลได้แต่นึกหวาดระแวงในใจ มือสั่นเทาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือจากในกระเป๋าขึ้นมาเตรียมพร้อมไว้ก่อนแต่ทว่า... “เฮ้ย! พวกมึงสั่งสอนมันดิ๊!”เสียงคำรามดุ

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   6 คนที่ทำให้ความยุ่งยากตามมาโดยไม่รู้ตัว

    ทะเลแกล้งไขสือทั้งที่รู้อยู่ว่าเอราวัฒน์แกล้งมาทำหมาหยอกไก่กับเขาก็เพื่อหลอกใช้ทั้งที่ใจเขาชอบครูอีกคนอยู่ ดีที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย“เปล่าสักหน่อย ก็ที่ผมมขอแลกเวรกับครูเลคืนนี้เพราะรู้ว่าคุณว่างไงครับ”“แต่ครูคนอื่นก็มี”“แต่ครูเลอยู่ใกล้โรงเรียนที่สุด นะครับ ช่วยผมนะครับ” เอราวัฒน์ทำตาเล็กตาน้อยออดอ้อน “ผมมีธุระจริงๆ เนี่ยถ้าไม่ติดว่าครูณัฐต้องอยู่คนเดียว ผมคงไม่ขอครูเลช่วยหรอกครับ ผมก็เกรงใจ”“คุณว่าใครต้องอยู่คนเดียวนะครับ”“ก็ครูณัฐคนดังประจำโรงเรียนเราไงครับ ผมกลัวว่าครูณัฐจะคุมเด็กคนเดียวไม่ไหว ก็เลยเสนอครูเลเป็นผู้ช่วย”“แล้วเขาว่าไงครับ”“ครูณัฐพอรู้ก็ดีใจมากๆ นะครับ”ทะเลหูผึ่ง เพราะได้ยินว่าณัฐพลอยู่คนเดียว อย่างนี้เท่ากับว่าการแลกเวรดูเด็กซ้อมกิจกรรมต้อนรับผู้บริหารโรงเรียนชุดใหม่ก็ไม่เลว เพราะมีณัฐพล ครูพละสุดหล่อที่เขาแอบชอบอยู่โอกาสดีแบบนี้ใช่ว่าจะมีบ่อยๆ...“ถ้าครูเลไม่ว่างจริงๆ ก็...”“ว่าง! ว่างครับ ผมว่าง” ทะเลตอบรับหน้าชื่นตาบานทันที“แหม่ ขอบคุณนะครับครูเล”เอราวัฒน์คว้ามือทะเลมากุมไว้ทั้งสองมือแล้วแกว่งไปมาด้วยความยินดี จนทะเลเหลียวมองรอบๆ ด้วยความกระดากท่าม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status