ขอรักเจ้าตัวร้าย

ขอรักเจ้าตัวร้าย

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-29
โดย:  sammi'Pอัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel12goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
79บท
238views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

ซีรีส์ ชุด Return (รัก) นิยาย yaoi มี 3 เรื่อง 1. ขอรักเจ้าตัวร้าย "พี่ทะเล อยู่กับผม เราอยู่ด้วยกันตลอดไปเลยได้ไหม" "นายแน่ใจเหรอ" "ผมแน่ใจ" "งั้น... ฉันก็..." 2. Run to Love รีเทิร์น 2 รัก อาคเนย์มองสบดวงตาสีน้ำตาลไหม้ที่ยังคงรอคอยคำตอบจากเขาด้วยความสับสน จนกระทั่งถูกมือน้องน้อยกอดรัดเข้าให้ เพียงสัมผัสอุ่นร้อนที่ส่งผ่านปลายนิ้วระหว่างกันทำให้เขาใจเตลิด ไม่สนใจใครแล้วดีไหมนะ... เห็นแก่ตัวสักครั้งดีไหมนะ... อาคเนย์ชั่งใจครู่หนึ่งจึงกอดตอบแอลที่ผละออกเมื่อเห็นเขาไม่ตอบรับ "ก็ได้... งั้นคืนนี้เราอยู่ด้วยกันนะ" 3. Catch Me If You รัก เมื่อร้านหนังสือที่รักกำลังจะถูกปิด กวินรู้สึกใจหาย เขาอยากส่งต่อหนังสือที่รักให้ใครสักคน และคนที่เข้ามาคนนั้นก็คือ เจษฎ์ เขาจ้างกวินให้เป็นคนส่งหนังสือแทนความรู้สึกดีๆ เมื่อได้ใกล้ชิดก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ กวินจะทำยังไงกับคนที่ทำให้หัวใจสั่นไหวในฤดูหนาวนี้.

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

1 เด็กกำพร้า

The term “sister in all but blood” implied less-than-innocent connotations. If Lucas Goodwin failed to give me a proper explanation on that day, I would cancel the engagement banquet.

To my surprise, Lucas responded coldly, “Who are you? Since when does a stranger like you get to question my relationship with Vivian?”

I was about to tell him that I was his fiancee, but he hung up abruptly.

I became angry. How dare he not save my contact information?

Meanwhile, Vivian Morrow, who was standing beside me, grinned triumphantly. “You wench! Did you really think having Lucas’s number makes you special? Keep dreaming!”

She looked at me with open contempt. “Even the janitors at Goodwin’s Group dress better than you.”

I had always preferred simple, comfortable clothes and never cared about brand names. I never thought that would give people a reason to look down on me.

“What era are you even living in? To think you’d still be judging people by their looks. Lucas must be out of his mind to call you his ‘sister in all but blood.’”

My mood for shopping was ruined, thanks to her antics.

I grabbed the gown and headed straight to the checkout counter.

The saleswoman hesitated before saying, “Miss, I’m sorry, but we prioritize our members first.”

Vivian smirked and slammed her shiny gold membership card onto the counter.

“Only people who’ve spent over a million get this card. What’s a broke loser like you even doing here?”

I was not usually one to pick fights, but on that day, Vivian had really crossed a line.

I pulled out a black card and handed it to the saleswoman. I suppressed my anger and said, “Sign me up for a membership. Then bag the gown.”

Vivian glared at the saleswoman and threatened, “The Goodwins own Flodon. If you sell her that gown today, I’ll have Luc buy this store out tomorrow.”

The saleswoman shrank back timidly and said, “Miss, I’m just an employee. I can’t risk offending Goodwin’s Group.”

Several onlookers turned to me and offered me advice in whispers.

“That’s Ms. Morrow. I’ve seen her around. Lucas Goodwin spoils her rotten. You should just let it go.”

“The last time someone crossed her, Goodwin’s Group drove them into bankruptcy.”

“You may have some money, but it’s pocket change compared to Goodwin’s Group. Just apologize to Ms. Morrow now and beg her to spare you.”

Flattered by their words, Vivian’s ego swelled like a balloon.

“You wench, get on your knees and say ‘I’m a worthless poser, and I’m sorry.’ Maybe then I’ll consider letting you off the hook.”
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
79
1 เด็กกำพร้า
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของเมืองใหญ่ ทะเลแนบใบหน้ากับกระจกสีชาของรถแท็กซี่ จ้องความสูงของตึกระฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับของร้านรวงที่ตกแต่งประดับประดาไปด้วยแสงไฟแห่งการเฉลิมฉลอง ใกล้ปีใหม่แล้วสินะ... ชายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นไม่คลายนับแต่ย่างเท้าก้าวลงมาจากรถไฟที่มุ่งตรงจากภาคเหนือมายังปลายทางกรุงเทพมหานคร จะว่าเชยก็เชย... ทะเลไม่เคยมากรุงเทพฯ เลยสักครั้ง ถึงแม้จะชื่อว่าทะเล แต่เขาก็ยังไม่เคยเห็นทะเลกับตาตัวเอง ไม่เคยรู้แม้กระทั่งว่าน้ำทะเลมีรสเค็มอย่างไร แล้วทำไมคนถึงชอบมาทะเล เขารู้แค่ว่าชื่อจริงของเขานั้นมีที่มาจากพ่อที่เป็นคนทะเล อยากเจอจัง... ทะเลอยากเจอพ่อ ก็เลยหมายใจว่ามาทำงานที่กรุงเทพฯ เขาจะออกตามหาพ่อ ไม่ว่าจะเจอหรือไม่ เขาก็อยากลองดูสักครั้ง“ถึงแล้วครับ”ทะเลมองผ่านกระจกหน้าต่างรถแท็กซี่ที่เพิ่งจอดสนิทลงตรงหน้าประตูรั้วของ ‘อคินพร็อพเพอร์ตี้’ คอนโดมิเนียมมิเนียมกลางเก่ากลางใหม่ใจกลางกรุงเขาขยับตัวไล่ความเมื่อยขบแล้วหยิบกระเป๋าเป้เตรียมพร้อมก่อนจะล้วงกระเป๋าเงินขึ้นมาล้วงหยิบธนบัตรสีม่วงหนึ่งใบส่งให้“
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-16
อ่านเพิ่มเติม
2 คนที่เจอกันคืนนั้น
“ครับพี่”ทะเลกระตือรือร้นตอบรับ สักพักปลายสายก็ตอบกลับมา“ถึงแล้วเหรอ”“ครับ”“กินไรยัง ไปกินข้าวกัน”“ไม่เป็นไรครับ ผมอิ่มพอดีเลย”ทะเลได้ยินเสียงปลายสายหัวเราะ เขาก็หัวเราะตาม เสียงหัวเราะของณัฐพล ครูพละหนุ่มโรงเรียนอคิราห์วิทยาทำให้ทะเลยิ้มหวานดีใจจังที่ได้มาทำงานที่เดียวกับพี่ณัฐ...ชายหนุ่มผิวขาวร่างเพรียวบาง สูงร้อยเจ็ดสิบเซ็นติเมตร ผุดลุกขึ้นเดินไปมาแก้เขินขณะฟังเสียงณัฐพลคุยจ้อไม่หยุด“นายยังใส่แว่นอยู่ปะ”“ใส่ครับ”“ทรงผมหยอยเหมือนเดิมสิท่า”“ครับ”“ว่าแล้ว ฮ่าฮ่า”ทะเลเผลอหัวเราะตาม ขณะมวนผมลอนข้างหูของตัวเองตามความเคยชิน สิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของทะเลเห็นจะเป็นแว่นสายตาหนาเตอะที่เข้ากันพอเหมาะพอดีกับดวงหน้านวลที่บดบังดวงตาสดใสของเขาเสียสนิท ซึ่งทะเลก็หาได้แคร์ไม่ เขายังสวมแว่นสายตากรอบหนาที่บดบังดวงตาคู่งามเช่นเดิมเขาไม่เคยสนใจ ว่าใครจะว่าหรือมองรูปลักษณ์ภายนอกของเขายังไง เขายังคงไว้ผมทรงเดิมเหมือนสมัยเรียนอย่างที่ณัฐพลเพิ่งล้อ ปอยผมหยักศกที่ตกลงมาข้างหูกับผมหน้าม้าที่ปิดหน้าผากเหนือคิ้วที่ไม่ได้กันให้เป็นระเบียบตามเทรนด์ ส่งผลให้ทะเลดูแตกต่างจากคนอื่นมากกว่าจะเป็นชายหนุ่มว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-16
อ่านเพิ่มเติม
3 หลงตัวเอง
ทะเลใจหายวาบเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ราวกับกำลังมุ่งร้าย ร่างที่โถมปะทะเข้ามาทั้งสูงใหญ่และกำยำจนเขาเหมือนจะจมมิดไปกับแผงอก กระทั่งแสงไฟจากกระบอกไฟฉายสาดส่องเข้ามาในห้องสมุด ทะเลรวบรวมแรงผลักร่างโถมออกห่าง จะโบกมือให้คนด้านนอกช่วย แต่แล้วก็ถูกรวบตัวผลักเข้าชิดมุมผนังจนมุม“ปล่อยผมนะ...”“ปล่อย ผมก็โดนจับดิ”ทะเลผลักอกแน่นใต้เสื้อหนังตัวหนาออกห่าง แต่กลับพบว่าอีกฝ่ายไม่สะทกสะท้าน แถมยังพยายามดันเขาเข้าผนังอีก ทะเลเหมือนปลาหมึกถูกหนีบจนแบนอีกนิดเดียวคงโดนเครื่องบดขยี้จนตัวแฟบแล้ว“ผมไม่บอกใคร สาบาน สาบานจริงๆ”“ฝันเหอะ คิดว่าจะเชื่อเหรอ”“ผมจะร้องให้ช่วยแล้วนะ!”“ก็ลองดู ครูร้องให้ช่วยเมื่อไหร่ ผมจูบ”“ห๊ะ จะบ้าเหรอ! นายเป็นเด็กนะ!”“เด็กแล้วไง จูบผู้ใหญ่ได้ก็แล้วกัน”เฮ้ย!“ไม่ได้เฟ้ย!” ทะเลถึงกับสบถ เพราะคนในความมืดดูจะคุกคามเขาไม่ลดละ “ชะ ช่วยด้วย! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!”“ผมเตือนครูแล้วนะ”เด็กหนุ่มในมุมมืดกระซิบริมหู ก่อนที่ริมฝีปากของทะเลจะถูกปิดทันควัน ทะเลตาค้างเมื่อถูกร่างสูงใหญ่เบียดชิดจนเขาจมอยู่กับมุมเสาริมผนังด้านหลังชั้นหนังสือลึกเข้าไปด้านใจจนสุดปลายทางเดิน เข
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-16
อ่านเพิ่มเติม
4 คนที่เจอกันอีกครั้ง
ทะเลอดหัวเราะไม่ได้ ขนาดเห็นหน้าแวบๆ จากแสงสลัวในความมืด ทะเลก็รู้สึกว่าเขาดูดี แต่จะดีกว่านี้หากไม่ยกหางตัวเองแบบนี้“ว่าแต่นายชื่ออะไร”“ทำไม สนใจเหรอ”“บ้านนายดิ” ทะเลโพล่งตอบไอ้คนหลงตัวเอง...“ครูไม่ต้องห่วงว่าจะติดเชื้อบ้าจากผมล่ะ ถึงจะโดนหมาหมู่รุมกัดมาแต่ผมจำได้ว่าไม่ได้กัดครู อย่างมากก็แค่รู้สึกว่าปากครูก็หอมดีนะ”“หอมเหรอ หมายความว่าไง”เด็กหนุ่มถูมือขวากับอกเสื้อไปมาล้อเลียน ทะเลหน้าม้านเพราะเมื่อครู่มือนี้ที่ปิดปากเขาแน่นแทบหายใจไม่ออกนั่น...“อะ ไอ้บ้า!”“ไปนะ หนูคิตตี้” “นี่! เดี๋ยวสิ นาย! แล้วหนังสือที่ถือไปน่ะ ยังไง...”“ไว้เอามาคืน” ทะเลมองตามมือไหวๆ ที่ยกหนังสือสันเท่าก้อนอิฐขึ้นโบกเหนือหัวไม่บ่งบอกว่าสะทกสะท้านใดๆ กับความผิดที่ก่อไว้ เขารู้สึกคุ้นท่าทีแบบนี้มากกว่าเดิม เหมือนจะไม่ใช่แค่เด็กนักเรียนเกเรในโรงเรียน แต่เขาเหมือนจะเคยพบคนลักษณะเช่นนี้มาก่อนเมื่อไม่นานมานี้เองว่าแต่ว่าเขาเป็นใครกัน...ทะเลมองตามเด็กคนนั้นไปจบลับสายตา ขณะจะก้าวออกจากห้อง เขาก็เห็นแว่นสายตากรอบเงินวางตั้งอยู่บนโต๊ะ เงาวับแวววาวของมันสะท้อนผ่านตาของเขาแวบหนึ่งทะเลจำได้ว่ามันคือแว่นของเข
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-16
อ่านเพิ่มเติม
5 คนที่แอบปลื้ม
ทะเลงัวเงียลืมตาตื่น เพ่งมองหน้าเจ้าของเสียงที่คุ้นเคย ปรับโฟกัสสายตาได้จึงรีบหยิบแว่นสายตาที่ถูกถอดวางไว้บนหนังสือปกแข็งขึ้นมาสวม พอเห็นชัดๆ ว่าใครก็ถึงกับตาเบิกกว้าง “ครูเอ”“ครับ ครูเลไปทำอะไรกับใครมาเอ่ย ดูท่าหลับเพลินเลย”“เปล่าครับ แต่ครูเออย่าเพิ่งเรียกผมว่าครูเลย ผมยังเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวเอง”“อีกเดี๋ยวก็ใช่ ได้ยินว่ายื่นสมัครที่นี่ด้วยไม่ใช่เหรอครับ”“ครับ แต่ยังไม่มีตำแหน่งว่างเลย”“ไม่เป็นไร ผมว่าครูเลได้อยู่แล้วล่ะ ผมเรียกไว้ให้ชินก่อนน่ะครับ”“แหม ครูเอก็...” ทะเลตอบเขินๆชายหนุ่มที่ถูกเรียกชื่ออย่างสนิทสนมฉีกยิ้มกว้างขณะก้มหน้ามอง ทำให้ทะเลเขยิบตัวขึ้นนั่งหลังตรงด้วยความตกใจ“ตกลงเมื่อคืนไปทำอะไรกับใครมาครับ” “เปล่า เปล่า ผมไม่ได้ทำอะไรกับใครเลยจริงๆ ครับ”ทะเลโบกมือปฏิเสธอย่างไว หน้าแดงแก้มแดงจนครูหนุ่มยื่นหน้ามาใกล้จนทะเลถึงกับผงะ“งั้นแสดงว่าครูเลยังไม่มีใคร”“อะไรนะครับ”ทะเลยิ้มเก้อ ไม่กล้าสบตาครูพละหนุ่มด้วยซ้ำเพราะกลัวจะสงสัยว่าทำไมคนกระตือรือร้นกับการทำงานอย่างเขาถึงตกอยู่ในโหมดง่วงเหงาหาวนอนได้ ก็เมื่อคืนกว่าจะกลับถึงคอนโดมิเนียมที่แม้จ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-17
อ่านเพิ่มเติม
6 คนที่ทำให้ความยุ่งยากตามมาโดยไม่รู้ตัว
ทะเลแกล้งไขสือทั้งที่รู้อยู่ว่าเอราวัฒน์แกล้งมาทำหมาหยอกไก่กับเขาก็เพื่อหลอกใช้ทั้งที่ใจเขาชอบครูอีกคนอยู่ ดีที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย“เปล่าสักหน่อย ก็ที่ผมมขอแลกเวรกับครูเลคืนนี้เพราะรู้ว่าคุณว่างไงครับ”“แต่ครูคนอื่นก็มี”“แต่ครูเลอยู่ใกล้โรงเรียนที่สุด นะครับ ช่วยผมนะครับ” เอราวัฒน์ทำตาเล็กตาน้อยออดอ้อน “ผมมีธุระจริงๆ เนี่ยถ้าไม่ติดว่าครูณัฐต้องอยู่คนเดียว ผมคงไม่ขอครูเลช่วยหรอกครับ ผมก็เกรงใจ”“คุณว่าใครต้องอยู่คนเดียวนะครับ”“ก็ครูณัฐคนดังประจำโรงเรียนเราไงครับ ผมกลัวว่าครูณัฐจะคุมเด็กคนเดียวไม่ไหว ก็เลยเสนอครูเลเป็นผู้ช่วย”“แล้วเขาว่าไงครับ”“ครูณัฐพอรู้ก็ดีใจมากๆ นะครับ”ทะเลหูผึ่ง เพราะได้ยินว่าณัฐพลอยู่คนเดียว อย่างนี้เท่ากับว่าการแลกเวรดูเด็กซ้อมกิจกรรมต้อนรับผู้บริหารโรงเรียนชุดใหม่ก็ไม่เลว เพราะมีณัฐพล ครูพละสุดหล่อที่เขาแอบชอบอยู่โอกาสดีแบบนี้ใช่ว่าจะมีบ่อยๆ...“ถ้าครูเลไม่ว่างจริงๆ ก็...”“ว่าง! ว่างครับ ผมว่าง” ทะเลตอบรับหน้าชื่นตาบานทันที“แหม่ ขอบคุณนะครับครูเล”เอราวัฒน์คว้ามือทะเลมากุมไว้ทั้งสองมือแล้วแกว่งไปมาด้วยความยินดี จนทะเลเหลียวมองรอบๆ ด้วยความกระดากท่าม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-17
อ่านเพิ่มเติม
7 อันตราย!
ทะเลโยนถุงปาท่องโก๋ทิ้งถังขยะใกล้ๆ ประตู รีบย่ำเท้าออกมาหมายจะให้ถึงคอนโดมิเนียมให้ไวที่สุด แต่เพราะฝนกระหน่ำเมื่อบ่าย ทำให้ถนนเฉอะแฉะนองไปด้วยน้ำเป็นหลุมเป็นบ่อทะเลหลบหลุมไม่พ้นจึงเผลอเหยียบก้อนหินจนข้อเท้าพลิกอีกโธ่เว้ย!ด้วยความโมโห ทะเลจึงย่ำเท้าอีกข้างแรงๆ ประชดชีวิตหมายให้เป็นที่ระบายอารมณ์จนหนำใจจึงจะเดินต่อ แต่คราวนี้ไม่ใช่เล่นๆ ทะเลรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าข้างที่พลิกจึงค่อยลดความห้าวลงเจ็บเป็นบ้า!ไอ้ทะเลคนงี่เง่าเอ๊ย!เขาได้แต่ตำหนิตัวเองก่อนจะค่อยๆ ก้าวเดินต่อด้วยความเจ็บ แต่ไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ แหวกบรรยากาศที่แสนจะเงียบเหงาวังเวงดังเข้าโสตประสาท ทะเลรู้สึกถึงอันตรายจนกระทั่ง...“ช่วย... ด้วย...”“ช่วย.. ด้วย...”นั่นใคร!!ทะเลชะงัก ผ่อนฝีเท้าลง มองซ้ายมองขวาเห็นเงาวูบวาบ ฉับพลันก็ขนลุกซู่ นั่นคนหรือผีกันนะ ทะเลเริ่มใจเสีย ชะงักดูทีหากเห็นท่าไม่ดีเขาจะหาทางหนีทีไล่ยังไง รู้งี้เดินกลับทางหน้าถนนใหญ่เสียก็ดีทะเลได้แต่นึกหวาดระแวงในใจ มือสั่นเทาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือจากในกระเป๋าขึ้นมาเตรียมพร้อมไว้ก่อนแต่ทว่า... “เฮ้ย! พวกมึงสั่งสอนมันดิ๊!”เสียงคำรามดุ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-19
อ่านเพิ่มเติม
8 เข้าใจผิด
เด็กหนุ่มส่งเสียงแผ่วเบาย้ำอีกครั้งออกมาจากริมฝีปากบวมช้ำเขาจ้องมองมาด้วยสายตาแทนความรู้สึก มันดูลึกล้ำ มีแววกังวลห่วงใยจนเห็นได้ชัด ทะเลเห็นแล้วใจกระตุกแทนที่เขาจะต้องเป็นห่วง กลับกลายเป็นเด็กคนนี้เสียเองที่ดูกังวลกว่าเขาทะเลมองจ้องจับไปยังสองคนที่พ่นควันจากปลายมวนบุหรี่สีแดงวาบ ทั้งสองคุยกันหลังจากคนเป็นลูกพี่วางสายจากเบอร์ปริศนา เหมือนกำลังตกลงอะไรบางอย่างคงไม่ทันได้สนใจ สักพักมันก็ดีดก้นบุหรี่ทิ้งลงข้างทางแล้วทิ้งร่างเด็กหนุ่มไว้ตามลำพังก่อนจะเดินหายไปในความมืด เขาจึงตัดสินใจกดโทรศัพท์ส่งข้อความทันที “แจ้งเหตุครับ... คือว่า มี...” ไม่ทันได้บอกกล่าวสาเหตุให้ปลายสายรับรู้ ก็ถูกเด็กหนุ่มเอื้อมมือมาปัดโทรศัพท์จนกระเด็น “เฮ้ย! นั่นมันโทรศัพท์ผม” “บอกว่าอย่าแจ้งไง...” “เอ๊ะ! ทำไมล่ะ” “อยากหาเรื่องเดือดร้อนหรือไง”เสียงเด็กหนุ่มขาดห้วงจนทะเลหน้าเสีย เป็นขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่เป็นอะไรได้ไง แล้วยังยืนกระต่ายขาเดียวไม่ยอมให้เขาแจ้งความอีก“งั้นไม่แจ้งความก็ได้ แต่เรียกรถพยาบาลละกัน” “ก็บอกไม่เป็นไร” “ไม่เ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-20
อ่านเพิ่มเติม
9 ช่วยด้วย!
“ไหนว่าพอแล้วไงพี่”“ก็เมื่อกี้น้องแอนกู”“ผมว่าพอเหอะ สั่งสอนมันแค่นี้มันก็หยอดน้ำข้าวต้ม เสนอหน้ามาให้น้องแอนพี่เห็นไม่ได้เป็นเดือนแล้วมั้ง” ตัวหัวโจกหัวเราะลั่นขณะจ้องเด็กหนุ่มที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ ดูไม่ยี่หระที่สภาพแบบนั้นด้วยซ้ำ“มึงดูดิ๊ว่ามันเป็นไงบ้าง”“รากเลือดแล้ว”“สมน้ำหน้า”เสียงทุ้มห้วนไม่พอยังใช้เท้าเขี่ยต้นขาคนเจ็บแล้วเอียงคอมอง ก่อนเตะเข้าที่บั้นเอวอีกหลายครั้งราวประกาศศักดา ทำให้เด็กหนุ่มร่างบอบช้ำหงายหลังผึ่งแน่นิ่งไปทันที“มันนิ่งไปแล้วอะพี่”“ดูดิ๊ว่ามันตายยัง”“ยังๆ อย่าตายเลย ผมกลัว”หนึ่งในลูกสมุนรูปร่างอ้วนเตี้ยทรุดนั่งเอามืออวบอ้วนตบหน้าคนนอนจมกองเลือดเบาๆ แต่ร่างนั้นแน่นิ่งไม่ไหวติงไปแล้ว“ไม่รู้ตายยัง”“เฮ้ย!”สมุนอีกคนนั่งยองๆ เอานิ้วอังจมูกที่เต็มไปด้วยเลือดของอีกฝ่ายแล้วถอนใจหนัก ก่อนลุกขึ้นยืนต่อหน้าลูกพี่ใหญ่ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก“ผมว่าพามันไปหาหมอเหอะ”“เรื่องสิ”“แต่ผมได้ยินว่ามัน...”“มันเป็นลูกใคร ก็ไม่เกี่ยวกับกู” คนเป็นลูกพี่ยักไหล่บอก “ซ่าดีนัก ก็ทิ้งไว้นี่แหละ”“แล้วถ้าเกิดมันตายล่ะลูกพี่”“ไม่ตายหรอก แต่ถึงมันตายแล้วใครจะเห็นวะ”สมุนสองคนรวมก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-21
อ่านเพิ่มเติม
10 ห้องตรงข้าม
“ได้ครับครู แล้วนี่ไปโดนใครซ้อมมา”“ผมก็ไม่รู้”“หรือว่าจะเป็นพวกเด็กเกเรกลุ่มเดิมที่ชอบมาเล่นยาแถวนี้““แถวนี้มีเด็กเล่นยาด้วยเหรอครับ” ทะเลถามหน้าตื่น“จะเหลือเหรอครับ”“แล้วไม่มีใครรู้เหรอ”“มันพูดยากครับครู ไม่มีใครอยากยุ่งกับเด็กพวกนี้หรอก มันแบ็คดีจะตาย”รปภ.ว่าไม่พอยังพยักหน้ายืนยันขณะกุลีกุจอเข้าช่วยอีกแรง ทะเลก็หิ้วปีกอีกข้างจับคนหมดสภาพให้ลุกยืน แต่ไม่สิ้นสงสัย “แสดงว่าเกิดเหตุในตรอกนี้บ่อยเหรอ” “ก็เดือนละหลายครั้งอยู่ครับ”“แล้วไม่แจ้งตำรวจล่ะ” ทะเลถามย้ำรปภ.หนุ่มแค่นยิ้มพลางส่ายหน้าดิก “ไม่มีใครกล้าแจ้งหรอกครับครู รู้ๆ กันอยู่ว่าเด็กพวกนี้ลูกใครแบ็คใหญ่ขนาดไหน”“แต่ผมคิดว่า...”ไม่ทันที่ทะเลนะได้บอกเจตนารมณ์ ก็ปรากฏเสียงเหมือนฝีเท้าคนวิ่งย่ำน้ำด้วยความเร็วมุ่งตรงมาทางนี้ ทั้งสองเฝ้ามองด้วยความระแวงระวังที่แท้เป็นหนึ่งในสามอันธพาลเมื่อครู่ที่วิ่งกระหืดกระหอบมาดักหน้า“เดี๋ยวก่อนครับ ผมเห็นครูเมื่อกี้๊““นายเห็นเหรอ แล้วพวกนั้นล่ะเห็นรึเปล่า”“ไม่เห็น จุ๊ๆ”“อะไร” ทะเลถามหน้าตื่นเด็กหนุ่มหน้าเครียดพลางถอนหายใจเหลียวซ้ายแลขวา ไม่เห็นใครอีกก็รีบบอก “ผมเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-21
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status