ขอรักเจ้าตัวร้าย

ขอรักเจ้าตัวร้าย

last updateLast Updated : 2025-08-29
By:  sammi'POngoing
Language: Thai
goodnovel12goodnovel
Not enough ratings
79Chapters
367views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ซีรีส์ ชุด Return (รัก) นิยาย yaoi มี 3 เรื่อง 1. ขอรักเจ้าตัวร้าย "พี่ทะเล อยู่กับผม เราอยู่ด้วยกันตลอดไปเลยได้ไหม" "นายแน่ใจเหรอ" "ผมแน่ใจ" "งั้น... ฉันก็..." 2. Run to Love รีเทิร์น 2 รัก อาคเนย์มองสบดวงตาสีน้ำตาลไหม้ที่ยังคงรอคอยคำตอบจากเขาด้วยความสับสน จนกระทั่งถูกมือน้องน้อยกอดรัดเข้าให้ เพียงสัมผัสอุ่นร้อนที่ส่งผ่านปลายนิ้วระหว่างกันทำให้เขาใจเตลิด ไม่สนใจใครแล้วดีไหมนะ... เห็นแก่ตัวสักครั้งดีไหมนะ... อาคเนย์ชั่งใจครู่หนึ่งจึงกอดตอบแอลที่ผละออกเมื่อเห็นเขาไม่ตอบรับ "ก็ได้... งั้นคืนนี้เราอยู่ด้วยกันนะ" 3. Catch Me If You รัก เมื่อร้านหนังสือที่รักกำลังจะถูกปิด กวินรู้สึกใจหาย เขาอยากส่งต่อหนังสือที่รักให้ใครสักคน และคนที่เข้ามาคนนั้นก็คือ เจษฎ์ เขาจ้างกวินให้เป็นคนส่งหนังสือแทนความรู้สึกดีๆ เมื่อได้ใกล้ชิดก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ กวินจะทำยังไงกับคนที่ทำให้หัวใจสั่นไหวในฤดูหนาวนี้.

View More

Chapter 1

1 เด็กกำพร้า

결혼한 지 3년이 되던 해, 주율천의 큰형이 세상을 떠났을 때 온채아는 주율천에게 이혼 얘기를 꺼냈다.

주율천이 미간을 잔뜩 찌푸리며 이해할 수 없다는 표정을 지었다.

“고작 내가 서정이를 대신해서 뺨 한 대 맞았다고 이러는 거야?”

‘서정이... 참 다정하게도 부르네.’

하지만 심서정은 주율천의 형수였다.

온채아가 씁쓸하게 웃으며 말했다.

“맞아요. 그것 때문이에요.”

이혼 얘기까지 나왔는데 어찌 그깟 일 하나뿐이겠는가?

병원에서 맞은 그 따귀의 붉은 자국이 주율천의 준수한 얼굴에서 유난히 돋보였다.

그때 그가 심서정을 감싸는 모습에 주씨 가문 사람들은 모두 크게 놀랐지만 온채아는 놀라기는커녕 무덤덤하기만 했다.

사흘 전 온채아와 주율천의 결혼기념일 날.

깜짝 이벤트를 해주려고 주율천이 출장 간 도시로 날아간 온채아는 우연히 그가 친구와 나누는 대화를 듣게 되었다.

“율천아, 매년 결혼기념일마다 이렇게 피하는 것도 방법이 아니야. 채아 씨의 진심을 이렇게 저버려서는 안 되지.”

평소 온화하고 품격이 넘치던 남자의 두 눈에 쓸쓸함이 스쳤다.

“난 뭐 이러고 싶어서 이러는 줄 알아? 이렇게라도 하지 않으면... 그동안 내가 채아한테 손끝 하나 대지 않았다는 걸 걔가 믿지 않는단 말이야.”

“걔?”

온채아의 편을 들어주던 친구가 이내 그의 말을 알아듣고 화를 내면서 비아냥거렸다.

“심서정을 말하는 거야? 주율천, 너 제정신이야? 아직도 잊지 못했어?”

친구가 계속 말을 이었다.

“채아 씨한테 계속 이렇게 상처 주면 성유준이 가만두지 않을 텐데.”

“절대 그럴 리 없어.”

주율천이 손가락을 문지르며 덤덤하게 말했다.

“채아가 나랑 결혼하면서 두 사람 사이가 틀어졌어. 카톡 연락처도 3년째 차단한 상태고.”

문밖에서 그 대화를 들은 온채아는 차분하게 발걸음을 돌렸지만 옆으로 늘어뜨린 손이 미세하게 떨렸다.

사실 그녀는 알고 있었다. 주율천이 마음에 품은 사람이 있다는 것을.

그 여자가 누구인지 수많은 사람에게 물어봤었지만 아무도 알려주지 않았다. 여러 가능성을 생각해봤으나 형수일 줄은 꿈에도 몰랐다.

온채아가 3년 동안 형님이라 부르던 그 여자라니, 이보다 더 어이없는 일이 어디 있단 말인가?

클럽에서 나왔을 때 억수 같은 비가 쏟아지고 있었다. 하지만 전혀 신경 쓰지 않고 비를 온몸으로 맞았다.

그날 밤 그녀는 바로 비행기를 타고 경성으로 돌아왔다.

집에 도착하자마자 몸이 아프기 시작했다.

이틀 내내 고열에 시달리다가 겨우 정신을 차렸는데 주율천의 큰형 주석현이 사고로 사망했다는 소식을 듣게 되었다.

일주일 뒤 주석현의 장례식이 경성에서 치러졌다.

그동안 온채아는 주씨 본가에서 매일 두세 시간밖에 자지 못했다. 장례식을 마치고 추모공원을 나서는데 몸은 걷고 있지만 영혼은 이미 가출한 기분이었다.

운전기사 진명환이 문 앞에서 기다리고 있었다. 온채아는 차에 오르자마자 눈을 감았다.

“기사님, 집으로 가주세요.”

“본가 안 가시고요?”

“안 가요.”

장례가 끝나긴 해도 주씨 가문은 한동안 시끄러울 것이다.

주석현은 이 집안의 장손이라 어릴 적부터 가족들의 사랑을 듬뿍 받으며 자랐다.

이번 사고도 심서정이 스카이다이빙을 하겠다고 억지만 부리지 않았어도 피할 수 있었다. 마지못해 하러 갔다가 장비 결함으로 고공에서 추락하고 말았다.

응급조치를 하려고 병원으로 옮긴 게 아니라 시신을 봉합하려고 옮긴 것이라고 해도 과언이 아니었다.

심서정에 대한 주씨 가문 사람들의 분노가 아직 사그라지지 않았다.

온채아는 남편이 다른 여자를 감싸는 모습을 더는 보고 싶지 않았다. 그녀에겐 처리해야 할 일이 있었다.

그런데 차가 막 출발하려던 그때 뒷문이 갑자기 열렸다.

주율천이 새카만 수제 양복을 입고 늘씬하고 단정한 모습으로 서 있었다. 잘생긴 얼굴에 웬일로 난처한 기색이 떠올랐다.

“채아야, 집에 가려고?”

“네.”

온채아가 대답을 마치자마자 그의 곁에 서 있는 심서정과 남자아이가 눈에 들어왔다.

바로 심서정과 주석현의 아들 주시윤이었다. 올해 네 살이 되었고 통통한 편이었다.

주율천이 왜 이러는지 파악하기도 전에 주시윤이 제멋대로 차에 올라타더니 예의 없게 말했다.

“숙모, 나랑 엄마도 태워줘.”

온채아가 미간을 찌푸린 채 주율천을 쳐다보자 주율천이 입술을 적시고 말했다.

“어머니 아버지 아직 화가 안 풀리셨어. 당분간 우리 집에서 지내게 하자.”

그녀가 반대할까 봐 한마디 덧붙였다.

“너도 아이를 원했잖아. 이참에 시윤이를 돌보면서 연습해봐.”

“...”

온채아는 어이가 없어 소리 내 웃으려다가 추모공원에서 웃는 건 좀 아닌 것 같아 꾹 참았다.

심서정 모자와 온채아를 집에 보내고 주율천 혼자 본가에서 가족들의 분노를 감당하겠다는 말이었다.

‘쓸데없는 책임감은.’

주율천이 미리 전화했는지 집에 돌아와 보니 가정부 오경애가 이미 게스트룸을 정리해놓았다.

온채아는 신경 쓸 필요가 없다는 생각에 바로 샤워한 다음 침대에 누워 잠을 잤다.

다시 눈을 떴을 땐 밤 9시였다. 핸드폰을 손에 쥔 그때 친구에게서 전화가 왔다.

“이혼 합의서 네가 말한 대로 준비했어. 한번 확인해볼래?”

“고마워, 다슬아.”

막 잠에서 깬 터라 목소리가 나른했다.

“괜찮아. 그냥 퀵서비스로 보내줘.”

“그렇게 급해? 진짜 결심한 거야?”

수많은 사건을 다뤄본 정다슬은 온채아가 충동적으로 결정한 건 아닌지 걱정했다.

“주율천이 좋은 남편은 아니어도 그래도 어느 정도는...”

온채아가 불을 켜고 일어나 앉았다. 정신도 점점 또렷해지는 것 같았다.

“결심했어. 그 사람 다른 여자 사진을 보면서 자기 위안까지 하더라.”
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
79 Chapters
1 เด็กกำพร้า
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของเมืองใหญ่ ทะเลแนบใบหน้ากับกระจกสีชาของรถแท็กซี่ จ้องความสูงของตึกระฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับของร้านรวงที่ตกแต่งประดับประดาไปด้วยแสงไฟแห่งการเฉลิมฉลอง ใกล้ปีใหม่แล้วสินะ... ชายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นไม่คลายนับแต่ย่างเท้าก้าวลงมาจากรถไฟที่มุ่งตรงจากภาคเหนือมายังปลายทางกรุงเทพมหานคร จะว่าเชยก็เชย... ทะเลไม่เคยมากรุงเทพฯ เลยสักครั้ง ถึงแม้จะชื่อว่าทะเล แต่เขาก็ยังไม่เคยเห็นทะเลกับตาตัวเอง ไม่เคยรู้แม้กระทั่งว่าน้ำทะเลมีรสเค็มอย่างไร แล้วทำไมคนถึงชอบมาทะเล เขารู้แค่ว่าชื่อจริงของเขานั้นมีที่มาจากพ่อที่เป็นคนทะเล อยากเจอจัง... ทะเลอยากเจอพ่อ ก็เลยหมายใจว่ามาทำงานที่กรุงเทพฯ เขาจะออกตามหาพ่อ ไม่ว่าจะเจอหรือไม่ เขาก็อยากลองดูสักครั้ง“ถึงแล้วครับ”ทะเลมองผ่านกระจกหน้าต่างรถแท็กซี่ที่เพิ่งจอดสนิทลงตรงหน้าประตูรั้วของ ‘อคินพร็อพเพอร์ตี้’ คอนโดมิเนียมมิเนียมกลางเก่ากลางใหม่ใจกลางกรุงเขาขยับตัวไล่ความเมื่อยขบแล้วหยิบกระเป๋าเป้เตรียมพร้อมก่อนจะล้วงกระเป๋าเงินขึ้นมาล้วงหยิบธนบัตรสีม่วงหนึ่งใบส่งให้“
last updateLast Updated : 2025-07-16
Read more
2 คนที่เจอกันคืนนั้น
“ครับพี่”ทะเลกระตือรือร้นตอบรับ สักพักปลายสายก็ตอบกลับมา“ถึงแล้วเหรอ”“ครับ”“กินไรยัง ไปกินข้าวกัน”“ไม่เป็นไรครับ ผมอิ่มพอดีเลย”ทะเลได้ยินเสียงปลายสายหัวเราะ เขาก็หัวเราะตาม เสียงหัวเราะของณัฐพล ครูพละหนุ่มโรงเรียนอคิราห์วิทยาทำให้ทะเลยิ้มหวานดีใจจังที่ได้มาทำงานที่เดียวกับพี่ณัฐ...ชายหนุ่มผิวขาวร่างเพรียวบาง สูงร้อยเจ็ดสิบเซ็นติเมตร ผุดลุกขึ้นเดินไปมาแก้เขินขณะฟังเสียงณัฐพลคุยจ้อไม่หยุด“นายยังใส่แว่นอยู่ปะ”“ใส่ครับ”“ทรงผมหยอยเหมือนเดิมสิท่า”“ครับ”“ว่าแล้ว ฮ่าฮ่า”ทะเลเผลอหัวเราะตาม ขณะมวนผมลอนข้างหูของตัวเองตามความเคยชิน สิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของทะเลเห็นจะเป็นแว่นสายตาหนาเตอะที่เข้ากันพอเหมาะพอดีกับดวงหน้านวลที่บดบังดวงตาสดใสของเขาเสียสนิท ซึ่งทะเลก็หาได้แคร์ไม่ เขายังสวมแว่นสายตากรอบหนาที่บดบังดวงตาคู่งามเช่นเดิมเขาไม่เคยสนใจ ว่าใครจะว่าหรือมองรูปลักษณ์ภายนอกของเขายังไง เขายังคงไว้ผมทรงเดิมเหมือนสมัยเรียนอย่างที่ณัฐพลเพิ่งล้อ ปอยผมหยักศกที่ตกลงมาข้างหูกับผมหน้าม้าที่ปิดหน้าผากเหนือคิ้วที่ไม่ได้กันให้เป็นระเบียบตามเทรนด์ ส่งผลให้ทะเลดูแตกต่างจากคนอื่นมากกว่าจะเป็นชายหนุ่มว
last updateLast Updated : 2025-07-16
Read more
3 หลงตัวเอง
ทะเลใจหายวาบเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ราวกับกำลังมุ่งร้าย ร่างที่โถมปะทะเข้ามาทั้งสูงใหญ่และกำยำจนเขาเหมือนจะจมมิดไปกับแผงอก กระทั่งแสงไฟจากกระบอกไฟฉายสาดส่องเข้ามาในห้องสมุด ทะเลรวบรวมแรงผลักร่างโถมออกห่าง จะโบกมือให้คนด้านนอกช่วย แต่แล้วก็ถูกรวบตัวผลักเข้าชิดมุมผนังจนมุม“ปล่อยผมนะ...”“ปล่อย ผมก็โดนจับดิ”ทะเลผลักอกแน่นใต้เสื้อหนังตัวหนาออกห่าง แต่กลับพบว่าอีกฝ่ายไม่สะทกสะท้าน แถมยังพยายามดันเขาเข้าผนังอีก ทะเลเหมือนปลาหมึกถูกหนีบจนแบนอีกนิดเดียวคงโดนเครื่องบดขยี้จนตัวแฟบแล้ว“ผมไม่บอกใคร สาบาน สาบานจริงๆ”“ฝันเหอะ คิดว่าจะเชื่อเหรอ”“ผมจะร้องให้ช่วยแล้วนะ!”“ก็ลองดู ครูร้องให้ช่วยเมื่อไหร่ ผมจูบ”“ห๊ะ จะบ้าเหรอ! นายเป็นเด็กนะ!”“เด็กแล้วไง จูบผู้ใหญ่ได้ก็แล้วกัน”เฮ้ย!“ไม่ได้เฟ้ย!” ทะเลถึงกับสบถ เพราะคนในความมืดดูจะคุกคามเขาไม่ลดละ “ชะ ช่วยด้วย! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!”“ผมเตือนครูแล้วนะ”เด็กหนุ่มในมุมมืดกระซิบริมหู ก่อนที่ริมฝีปากของทะเลจะถูกปิดทันควัน ทะเลตาค้างเมื่อถูกร่างสูงใหญ่เบียดชิดจนเขาจมอยู่กับมุมเสาริมผนังด้านหลังชั้นหนังสือลึกเข้าไปด้านใจจนสุดปลายทางเดิน เข
last updateLast Updated : 2025-07-16
Read more
4 คนที่เจอกันอีกครั้ง
ทะเลอดหัวเราะไม่ได้ ขนาดเห็นหน้าแวบๆ จากแสงสลัวในความมืด ทะเลก็รู้สึกว่าเขาดูดี แต่จะดีกว่านี้หากไม่ยกหางตัวเองแบบนี้“ว่าแต่นายชื่ออะไร”“ทำไม สนใจเหรอ”“บ้านนายดิ” ทะเลโพล่งตอบไอ้คนหลงตัวเอง...“ครูไม่ต้องห่วงว่าจะติดเชื้อบ้าจากผมล่ะ ถึงจะโดนหมาหมู่รุมกัดมาแต่ผมจำได้ว่าไม่ได้กัดครู อย่างมากก็แค่รู้สึกว่าปากครูก็หอมดีนะ”“หอมเหรอ หมายความว่าไง”เด็กหนุ่มถูมือขวากับอกเสื้อไปมาล้อเลียน ทะเลหน้าม้านเพราะเมื่อครู่มือนี้ที่ปิดปากเขาแน่นแทบหายใจไม่ออกนั่น...“อะ ไอ้บ้า!”“ไปนะ หนูคิตตี้” “นี่! เดี๋ยวสิ นาย! แล้วหนังสือที่ถือไปน่ะ ยังไง...”“ไว้เอามาคืน” ทะเลมองตามมือไหวๆ ที่ยกหนังสือสันเท่าก้อนอิฐขึ้นโบกเหนือหัวไม่บ่งบอกว่าสะทกสะท้านใดๆ กับความผิดที่ก่อไว้ เขารู้สึกคุ้นท่าทีแบบนี้มากกว่าเดิม เหมือนจะไม่ใช่แค่เด็กนักเรียนเกเรในโรงเรียน แต่เขาเหมือนจะเคยพบคนลักษณะเช่นนี้มาก่อนเมื่อไม่นานมานี้เองว่าแต่ว่าเขาเป็นใครกัน...ทะเลมองตามเด็กคนนั้นไปจบลับสายตา ขณะจะก้าวออกจากห้อง เขาก็เห็นแว่นสายตากรอบเงินวางตั้งอยู่บนโต๊ะ เงาวับแวววาวของมันสะท้อนผ่านตาของเขาแวบหนึ่งทะเลจำได้ว่ามันคือแว่นของเข
last updateLast Updated : 2025-07-16
Read more
5 คนที่แอบปลื้ม
ทะเลงัวเงียลืมตาตื่น เพ่งมองหน้าเจ้าของเสียงที่คุ้นเคย ปรับโฟกัสสายตาได้จึงรีบหยิบแว่นสายตาที่ถูกถอดวางไว้บนหนังสือปกแข็งขึ้นมาสวม พอเห็นชัดๆ ว่าใครก็ถึงกับตาเบิกกว้าง “ครูเอ”“ครับ ครูเลไปทำอะไรกับใครมาเอ่ย ดูท่าหลับเพลินเลย”“เปล่าครับ แต่ครูเออย่าเพิ่งเรียกผมว่าครูเลย ผมยังเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวเอง”“อีกเดี๋ยวก็ใช่ ได้ยินว่ายื่นสมัครที่นี่ด้วยไม่ใช่เหรอครับ”“ครับ แต่ยังไม่มีตำแหน่งว่างเลย”“ไม่เป็นไร ผมว่าครูเลได้อยู่แล้วล่ะ ผมเรียกไว้ให้ชินก่อนน่ะครับ”“แหม ครูเอก็...” ทะเลตอบเขินๆชายหนุ่มที่ถูกเรียกชื่ออย่างสนิทสนมฉีกยิ้มกว้างขณะก้มหน้ามอง ทำให้ทะเลเขยิบตัวขึ้นนั่งหลังตรงด้วยความตกใจ“ตกลงเมื่อคืนไปทำอะไรกับใครมาครับ” “เปล่า เปล่า ผมไม่ได้ทำอะไรกับใครเลยจริงๆ ครับ”ทะเลโบกมือปฏิเสธอย่างไว หน้าแดงแก้มแดงจนครูหนุ่มยื่นหน้ามาใกล้จนทะเลถึงกับผงะ“งั้นแสดงว่าครูเลยังไม่มีใคร”“อะไรนะครับ”ทะเลยิ้มเก้อ ไม่กล้าสบตาครูพละหนุ่มด้วยซ้ำเพราะกลัวจะสงสัยว่าทำไมคนกระตือรือร้นกับการทำงานอย่างเขาถึงตกอยู่ในโหมดง่วงเหงาหาวนอนได้ ก็เมื่อคืนกว่าจะกลับถึงคอนโดมิเนียมที่แม้จ
last updateLast Updated : 2025-07-17
Read more
6 คนที่ทำให้ความยุ่งยากตามมาโดยไม่รู้ตัว
ทะเลแกล้งไขสือทั้งที่รู้อยู่ว่าเอราวัฒน์แกล้งมาทำหมาหยอกไก่กับเขาก็เพื่อหลอกใช้ทั้งที่ใจเขาชอบครูอีกคนอยู่ ดีที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย“เปล่าสักหน่อย ก็ที่ผมมขอแลกเวรกับครูเลคืนนี้เพราะรู้ว่าคุณว่างไงครับ”“แต่ครูคนอื่นก็มี”“แต่ครูเลอยู่ใกล้โรงเรียนที่สุด นะครับ ช่วยผมนะครับ” เอราวัฒน์ทำตาเล็กตาน้อยออดอ้อน “ผมมีธุระจริงๆ เนี่ยถ้าไม่ติดว่าครูณัฐต้องอยู่คนเดียว ผมคงไม่ขอครูเลช่วยหรอกครับ ผมก็เกรงใจ”“คุณว่าใครต้องอยู่คนเดียวนะครับ”“ก็ครูณัฐคนดังประจำโรงเรียนเราไงครับ ผมกลัวว่าครูณัฐจะคุมเด็กคนเดียวไม่ไหว ก็เลยเสนอครูเลเป็นผู้ช่วย”“แล้วเขาว่าไงครับ”“ครูณัฐพอรู้ก็ดีใจมากๆ นะครับ”ทะเลหูผึ่ง เพราะได้ยินว่าณัฐพลอยู่คนเดียว อย่างนี้เท่ากับว่าการแลกเวรดูเด็กซ้อมกิจกรรมต้อนรับผู้บริหารโรงเรียนชุดใหม่ก็ไม่เลว เพราะมีณัฐพล ครูพละสุดหล่อที่เขาแอบชอบอยู่โอกาสดีแบบนี้ใช่ว่าจะมีบ่อยๆ...“ถ้าครูเลไม่ว่างจริงๆ ก็...”“ว่าง! ว่างครับ ผมว่าง” ทะเลตอบรับหน้าชื่นตาบานทันที“แหม่ ขอบคุณนะครับครูเล”เอราวัฒน์คว้ามือทะเลมากุมไว้ทั้งสองมือแล้วแกว่งไปมาด้วยความยินดี จนทะเลเหลียวมองรอบๆ ด้วยความกระดากท่าม
last updateLast Updated : 2025-07-17
Read more
7 อันตราย!
ทะเลโยนถุงปาท่องโก๋ทิ้งถังขยะใกล้ๆ ประตู รีบย่ำเท้าออกมาหมายจะให้ถึงคอนโดมิเนียมให้ไวที่สุด แต่เพราะฝนกระหน่ำเมื่อบ่าย ทำให้ถนนเฉอะแฉะนองไปด้วยน้ำเป็นหลุมเป็นบ่อทะเลหลบหลุมไม่พ้นจึงเผลอเหยียบก้อนหินจนข้อเท้าพลิกอีกโธ่เว้ย!ด้วยความโมโห ทะเลจึงย่ำเท้าอีกข้างแรงๆ ประชดชีวิตหมายให้เป็นที่ระบายอารมณ์จนหนำใจจึงจะเดินต่อ แต่คราวนี้ไม่ใช่เล่นๆ ทะเลรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าข้างที่พลิกจึงค่อยลดความห้าวลงเจ็บเป็นบ้า!ไอ้ทะเลคนงี่เง่าเอ๊ย!เขาได้แต่ตำหนิตัวเองก่อนจะค่อยๆ ก้าวเดินต่อด้วยความเจ็บ แต่ไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ แหวกบรรยากาศที่แสนจะเงียบเหงาวังเวงดังเข้าโสตประสาท ทะเลรู้สึกถึงอันตรายจนกระทั่ง...“ช่วย... ด้วย...”“ช่วย.. ด้วย...”นั่นใคร!!ทะเลชะงัก ผ่อนฝีเท้าลง มองซ้ายมองขวาเห็นเงาวูบวาบ ฉับพลันก็ขนลุกซู่ นั่นคนหรือผีกันนะ ทะเลเริ่มใจเสีย ชะงักดูทีหากเห็นท่าไม่ดีเขาจะหาทางหนีทีไล่ยังไง รู้งี้เดินกลับทางหน้าถนนใหญ่เสียก็ดีทะเลได้แต่นึกหวาดระแวงในใจ มือสั่นเทาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือจากในกระเป๋าขึ้นมาเตรียมพร้อมไว้ก่อนแต่ทว่า... “เฮ้ย! พวกมึงสั่งสอนมันดิ๊!”เสียงคำรามดุ
last updateLast Updated : 2025-07-19
Read more
8 เข้าใจผิด
เด็กหนุ่มส่งเสียงแผ่วเบาย้ำอีกครั้งออกมาจากริมฝีปากบวมช้ำเขาจ้องมองมาด้วยสายตาแทนความรู้สึก มันดูลึกล้ำ มีแววกังวลห่วงใยจนเห็นได้ชัด ทะเลเห็นแล้วใจกระตุกแทนที่เขาจะต้องเป็นห่วง กลับกลายเป็นเด็กคนนี้เสียเองที่ดูกังวลกว่าเขาทะเลมองจ้องจับไปยังสองคนที่พ่นควันจากปลายมวนบุหรี่สีแดงวาบ ทั้งสองคุยกันหลังจากคนเป็นลูกพี่วางสายจากเบอร์ปริศนา เหมือนกำลังตกลงอะไรบางอย่างคงไม่ทันได้สนใจ สักพักมันก็ดีดก้นบุหรี่ทิ้งลงข้างทางแล้วทิ้งร่างเด็กหนุ่มไว้ตามลำพังก่อนจะเดินหายไปในความมืด เขาจึงตัดสินใจกดโทรศัพท์ส่งข้อความทันที “แจ้งเหตุครับ... คือว่า มี...” ไม่ทันได้บอกกล่าวสาเหตุให้ปลายสายรับรู้ ก็ถูกเด็กหนุ่มเอื้อมมือมาปัดโทรศัพท์จนกระเด็น “เฮ้ย! นั่นมันโทรศัพท์ผม” “บอกว่าอย่าแจ้งไง...” “เอ๊ะ! ทำไมล่ะ” “อยากหาเรื่องเดือดร้อนหรือไง”เสียงเด็กหนุ่มขาดห้วงจนทะเลหน้าเสีย เป็นขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่เป็นอะไรได้ไง แล้วยังยืนกระต่ายขาเดียวไม่ยอมให้เขาแจ้งความอีก“งั้นไม่แจ้งความก็ได้ แต่เรียกรถพยาบาลละกัน” “ก็บอกไม่เป็นไร” “ไม่เ
last updateLast Updated : 2025-07-20
Read more
9 ช่วยด้วย!
“ไหนว่าพอแล้วไงพี่”“ก็เมื่อกี้น้องแอนกู”“ผมว่าพอเหอะ สั่งสอนมันแค่นี้มันก็หยอดน้ำข้าวต้ม เสนอหน้ามาให้น้องแอนพี่เห็นไม่ได้เป็นเดือนแล้วมั้ง” ตัวหัวโจกหัวเราะลั่นขณะจ้องเด็กหนุ่มที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ ดูไม่ยี่หระที่สภาพแบบนั้นด้วยซ้ำ“มึงดูดิ๊ว่ามันเป็นไงบ้าง”“รากเลือดแล้ว”“สมน้ำหน้า”เสียงทุ้มห้วนไม่พอยังใช้เท้าเขี่ยต้นขาคนเจ็บแล้วเอียงคอมอง ก่อนเตะเข้าที่บั้นเอวอีกหลายครั้งราวประกาศศักดา ทำให้เด็กหนุ่มร่างบอบช้ำหงายหลังผึ่งแน่นิ่งไปทันที“มันนิ่งไปแล้วอะพี่”“ดูดิ๊ว่ามันตายยัง”“ยังๆ อย่าตายเลย ผมกลัว”หนึ่งในลูกสมุนรูปร่างอ้วนเตี้ยทรุดนั่งเอามืออวบอ้วนตบหน้าคนนอนจมกองเลือดเบาๆ แต่ร่างนั้นแน่นิ่งไม่ไหวติงไปแล้ว“ไม่รู้ตายยัง”“เฮ้ย!”สมุนอีกคนนั่งยองๆ เอานิ้วอังจมูกที่เต็มไปด้วยเลือดของอีกฝ่ายแล้วถอนใจหนัก ก่อนลุกขึ้นยืนต่อหน้าลูกพี่ใหญ่ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก“ผมว่าพามันไปหาหมอเหอะ”“เรื่องสิ”“แต่ผมได้ยินว่ามัน...”“มันเป็นลูกใคร ก็ไม่เกี่ยวกับกู” คนเป็นลูกพี่ยักไหล่บอก “ซ่าดีนัก ก็ทิ้งไว้นี่แหละ”“แล้วถ้าเกิดมันตายล่ะลูกพี่”“ไม่ตายหรอก แต่ถึงมันตายแล้วใครจะเห็นวะ”สมุนสองคนรวมก
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more
10 ห้องตรงข้าม
“ได้ครับครู แล้วนี่ไปโดนใครซ้อมมา”“ผมก็ไม่รู้”“หรือว่าจะเป็นพวกเด็กเกเรกลุ่มเดิมที่ชอบมาเล่นยาแถวนี้““แถวนี้มีเด็กเล่นยาด้วยเหรอครับ” ทะเลถามหน้าตื่น“จะเหลือเหรอครับ”“แล้วไม่มีใครรู้เหรอ”“มันพูดยากครับครู ไม่มีใครอยากยุ่งกับเด็กพวกนี้หรอก มันแบ็คดีจะตาย”รปภ.ว่าไม่พอยังพยักหน้ายืนยันขณะกุลีกุจอเข้าช่วยอีกแรง ทะเลก็หิ้วปีกอีกข้างจับคนหมดสภาพให้ลุกยืน แต่ไม่สิ้นสงสัย “แสดงว่าเกิดเหตุในตรอกนี้บ่อยเหรอ” “ก็เดือนละหลายครั้งอยู่ครับ”“แล้วไม่แจ้งตำรวจล่ะ” ทะเลถามย้ำรปภ.หนุ่มแค่นยิ้มพลางส่ายหน้าดิก “ไม่มีใครกล้าแจ้งหรอกครับครู รู้ๆ กันอยู่ว่าเด็กพวกนี้ลูกใครแบ็คใหญ่ขนาดไหน”“แต่ผมคิดว่า...”ไม่ทันที่ทะเลนะได้บอกเจตนารมณ์ ก็ปรากฏเสียงเหมือนฝีเท้าคนวิ่งย่ำน้ำด้วยความเร็วมุ่งตรงมาทางนี้ ทั้งสองเฝ้ามองด้วยความระแวงระวังที่แท้เป็นหนึ่งในสามอันธพาลเมื่อครู่ที่วิ่งกระหืดกระหอบมาดักหน้า“เดี๋ยวก่อนครับ ผมเห็นครูเมื่อกี้๊““นายเห็นเหรอ แล้วพวกนั้นล่ะเห็นรึเปล่า”“ไม่เห็น จุ๊ๆ”“อะไร” ทะเลถามหน้าตื่นเด็กหนุ่มหน้าเครียดพลางถอนหายใจเหลียวซ้ายแลขวา ไม่เห็นใครอีกก็รีบบอก “ผมเ
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status