แชร์

ตอนที่35 หัวใจที่เริ่มผูกพัน

ผู้เขียน: Bunmeebooks
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-10 19:14:53

แสงแดดยามเช้าส่องกระทบดอกโบตั๋นที่กำลังบานสะพรั่งในสวนสาธารณะกลางเมืองหลวง เฉินหลิงเหมยเดินเล่นอย่างสบายอารมณ์ พลางสูดกลิ่นหอมของดอกไม้เข้าเต็มปอด นางตัดสินใจมาพักผ่อนที่นี่หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการเจรจาธุรกิจ

"ช่างเป็นวันที่สดใสอะไรเช่นนี้" นางพูดกับตัวเอง พลางก้มลงดมกลิ่นดอกโบตั๋นสีชมพูอ่อน

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นใกล้ๆ เฉินหลิงเหมยเงยหน้าขึ้นและพบว่าตนเองกำลังเผชิญหน้ากับชายหนุ่มในชุดขุนนางที่นางเคยเห็นในคืนเทศกาลโคมไฟ และเมื่อวานในตลาด

"ท่าน!" ทั้งสองอุทานพร้อมกัน

หลี่เฟยหยางยิ้มอย่างประหม่าและเก้อเขิน

"ขออภัยที่ทำให้ตกใจ คุณหนู ข้า... ข้าเพียงแต่มาเดินเล่นในสวนเช่นกัน"

เฉินหลิงเหมยรู้สึกหัวใจเต้นแรง แต่ก็พยายามรักษามารยาท "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ที่นี่เป็นสวนเมือง ทุกคนย่อมมีสิทธิ์มาเดินเล่นได้"

หลี่เฟยหยางพยักหน้า ก่อนจะกล่าวต่อ "ข้า... ข้าอยากขอบคุณเจ้าสำหรับความมีน้ำใจเมื่อวาน ที่ช่วยเหลือเด็กหญิงคนนั้น ในนามของขุนนางผู้ทำหน้าที่เพื่อบ้านเมือง ข้าต้องขอบคุณ"

เฉินหลิงเหมยยิ้มบางๆ "มันเป็นสิ่งที่ใครก็ควรทำ ท่านคงจะทำเช่นเดียวกันหากอยู่ในสถานการณ์นั้น"

"แน่นอน" หลี่เฟยหยางตอบ พลา
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ   ตอนที่95 เช้าตรู่ของวันต่อมา

    เช้าตรู่ของวันต่อมาองค์ชายเซวียนอี้ลืมตาตื่นขึ้นด้วยความสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ด้วยเพราะเมื่อคืนเขาตักตวงความสุขจากพระชายาอย่างเต็มที่ ทั้งห้องยังอบอวลด้วยกลิ่นแห่งความรักเขาหยัดกายลุกขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอนมองดูใบหน้างดงามขององค์หญิงกู่ชิงอย่างรักใคร่ เปลือกตานางยังคงปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ ร่างกายที่แสนบอบบางของนางยังเหนื่อยล้าจากการเคี่ยวกรำของสามีใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงจุมพิตที่หน้าผากของนางอย่างหวงแหน ดวงตายามมองนางทั้งอ่อนโยน ทั้งหวานล้ำอย่างที่ไม่เคยปรากฏ“ข้ารักเจ้าถึงเพียงนี้.... จะมิยอมปล่อยเจ้าให้บุรุษอื่นเด็ดขาด” เมื่อคิดได้ดังนั้น องค์ชายเซวียนอี้ก็รีบลุกออกจากห้องบรรทมเงียบ ๆ แล้วเรียกมหาดเล็กคนสนิทให้เข้ามาแต่งตัวให้"องค์ชาย... พระองค์จะเสด็จไปไหนแต่เช้าหรือพ่ะย่ะค่ะ"ลู่เฉาเอ่ยถามขณะที่สวมฉลองพระองค์ให้กับองค์ชายรัชทายาท"ข้าจะไปสะสางบัญชีกับแม่ทัพผู้นั้นเสียหน่อย""องค์ชายที่นี่เป็นแคว้นฉี มิใช่แคว้นฉู่นะพ่ะย่ะค่ะ โปรดพิจารณาไตร่ตรองให้ดีก่อนที่จะทำอะไรนะพ่ะย่ะค่ะ อย่าใช้กำลังความรุนแรงเป็นอันขาด"ลู่เฉารีบเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี แต่เมื่อเห็นสายตาคมดุขององค์ชายรัชทายาท เ

  • ข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ   ตอนที่94 คืนนี้... ข้าจะทบทวนความทรงจำให้

    องค์ชายเซวียนอี้รุกเร้านางด้วยแรงปรารถนาที่กำลังลุกโชนขึ้นจนเดือดพล่านสตรีใต้ร่างอ่อนระทวยลง เขาจึงลดความรุนแรงของจูบลง แล้วเปลี่ยนมาเป็นเคล้าคลึงดูดดื่มมากขึ้น พร้อมกับลูบไล้ฝ่ามือไปตามเรือนร่างของภรรยาอย่างโหยหา“อื้อ...อ่า...”องค์หญิงกู่ชิงครางผะแผ่ว การเล้าโลมของสามีทำให้สติเลื่อนลอย ร่างกายสั่นสะท้านวาบหวาม ตอบสนองสัมผัสจากเขาไปทุกท่วงท่าองค์ชายเซวียนอี้สัมผัสได้ว่านางมิได้ขัดขืนแล้ว จึงปล่อยมือจากข้อมือนางแล้วกระตุกสายรัดเอวนางออก พร้อมกับสอดมือชำแรกเข้าหว่างขาของนางเข้าไปลูบสัมผัสเนินเนื้ออุ่นร้อนที่กำลังฉ่ำแฉะ“มะ... ไม่... งื้อออ อ่า”นางส่งเสียงร้องห้ามเบาหวิว เมื่อเขาละจูบออกแล้วจูบพรมไปตามพวงแก้มเนียนนุ่ม จากนั้น ก็ใช้ปากร้อนผ่าวขบเม้มติ่งหูของนางอย่างหยอกเย้า ทำเอานางขนลุกเกรียวขึ้นทั่วทั้งตัว“หืม”องค์ชายเซวียนอี้ครางหือในลำคออย่างซ่านใจ เมื่อเขาได้กลิ่นกายหอมกรุ่นเฉพาะตัวของนางเขาใช้ปลายจมูกซุกไซ้ลําคอขาวผ่อง สูดดมมันด้วยความหลงใหล แล้วใช้ริมฝีปากขบเน้นสร้างรอยรักสีเข้มฝากไว้ในผิวขาวผ่องราวหิมะของพระชายา ค่อย ๆ แทะเล็มกลืนกินความนุ่มละมุนเย้ายวนใจเขาลากปากต่ำลงมาเ

  • ข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ   ตอนที่93 เขาเหวี่ยงนางลงกับเตียง

    “ท่านพี่.... เรื่องระหว่างเรามันเป็นอดีตไปแล้ว ท่านปล่อยวางเสียเถอะ”องค์หญิงกู่ชิงพยายามรักษาน้ำใจเขาให้มากที่สุด“ไม่ ! บอกข้ามา ถ้าเจ้าอยู่กับเซวียนอี้แล้วไม่มีความสุข ข้าก็พร้อมที่จะชิงตัวเจ้าคืนมาจากเขา”ฉงหรงไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้อีกต่อไป เขาดึงนางเข้ามากอดด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ“ท่านพี่อย่าทำเช่นนี้ ท่านรีบปล่อยข้า แล้วหนีไปเถิด”องค์หญิงกู่ชิงพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของบุรุษอื่นที่ไม่ใช่สามีของตน“ไม่ ! ข้าไม่ปล่อย...”เขากล่าวได้เพียงเท่านั้น จู่ ๆ ประตูก็ถูกถีบดังโครม !“สารเลว !”องค์ชายเซวียนอี้ตวาดด้วยเสียงอันดัง พร้อมกับ ซัดฝ่ามือใส่ฉงหรงเต็มแรงพลั๊วะเหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหันแม่ทัพฉงหรงไม่ทันได้ระวังตัว จึงถูกฝ่ามือเข้าเต็ม ๆ ร่างเขาลอยกระแทกเข้ากับผนังห้องโครม !ตุบ“อั๊ก !”ฉงหรงกระอักเลือดออกมา ดวงตาลุกวาวอย่างไม่ยอมแพ้“เจ้าลูกเต่าดีแต่ลอบกัด เก่งแต่ลักขโมยของผู้อื่น !”“เจ้าว่าใครเป็นลูกเต่า !”องค์ชายเซวียนอี้ตวาดเสียงกร้าว ดวงตาลุกโชนด้วยไฟโสะ สืบเท้าก้าวเข้าหาแม่ทัพฉหรงหมายจะซัดเขาอีกหนึ่งฝ่ามือให้หายแค้นที่บังอาจมาแตะต้องพระชายาของตน"หยุดนะ !”องค์หญิงกู

  • ข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ   ตอนที่92 ณ ตำหนักองค์หญิงกู่ชิง

    ในขณะที่ทุกคนกำลังชื่นชมยินดีกับราชบุตรเขยจากแคว้นฉู่ องค์หญิงกู่เยี่ยที่เสด็จกลับมาจากแคว้นฮั่นกลับกำมือแน่น เล็บมือจิกลงไปในเนื้อจนเจ็บ นางมองทั้งคู่ด้วยสายตาเจ็บแค้นไม่คิดเลยว่าแผนการที่นางหลอกล่อให้น้องสาวไปตายในแคว้นฉู่กลับกลายเป็นว่าส่งเสริมให้นางได้ดีจนได้แต่งงานกับองค์ชายรัชทายาท !องค์ชายแห่งแคว้นฉู่ถึงกับยอมลำบากกายเดินทางร้อนแรมมาไกลเพื่อพาองค์หญิงกู่ชิงมาเยี่ยมบิดามารดา อีกทั้งยังมีเครื่องบรรณาการมากมาย แต่นางกลับต้องเดินทางมาจากแคว้นฮั่นมาเพียงลำพัง ไร้เงาของสามีติดตามยิ่งนางเห็นองค์ชายเซวียนอี้รักน้องสาวต่างมารดามากเท่าไหร่ ใจนางก็ยิ่งเจ็บแค้นมากเท่านั้น จึงเอ่ยขึ้นว่า"น้องหญิงพี่ดีใจเหลือเกินที่เจ้ากลับมาอย่างปลอดภัย ข้าทั้งเสียใจ และตกใจที่เจ้าถูกองค์ชายเซวียนอี้ลักพาตัวไปที่แคว้นฉู่"คำพูดขององค์หญิงกู่เยี่ยทำให้ทุกคนต่างชะงักนิ่ง มองหน้ากันเลิ่กลั่กทำลายบรรยากาศชื่นมื่นเมื่อสักครู่จนสิ้นองค์ชายรัชทายาทรู้สึกเหมือนถูกตอกย้ำความผิดจึงมีสีหน้าสลดลงฮองเฮาจึงรีบกระซิบเตือนธิดาองค์โตว่า"เยี่ยเอ๋อร์ อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วเลย"องค์หญิงกู่เยี่ยแสร้งทำเป็นไม่เ

  • ข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ   ตอนที่91 ณ  จุดพักม้า

    องค์หญิงกู่ชิงไร้หนทางขัดขืน ฝ่ามืออุ่นของเขาข้างหนึ่งประคองศีรษะนางให้อิงซบที่ไหล่เขา ส่วนฝ่ามืออุ่นข้างหนึ่งก็เอื้อมมานวดหลังให้เบา ๆ อย่างอ่อนโยน มิได้จาบจ้วงหรือล่วงเกิน ทำให้นางรู้สึกสบายตัว และผ่อนคลายอย่างประหลาด จึงยอมเอนกายแนบชิดกับเรือนร่างกำยำของเขาอย่างไม่ขัดขืน"ข้าได้ให้สัญญากับเจ้าแล้วว่า จะไม่ขืนใจเจ้า ข้าจะรอวันที่เจ้ายอมรับข้าเป็นสามีทั้งกายและใจ"องค์ชายเซวียนอี้กระซิบบอกนางแล้วจุมพิตลงที่กลางกระหม่อมของนางยังรักใครห่วงแหงนอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนองค์หญิงกู่ชิงเองก็สัมผัสได้ถึงความรัก และความอบอุ่นที่เขามอบให้ จึงรู้สึกไว้ใจเขามากขึ้น และยอมให้เขาใกล้ชิดนางมากอีกหนึ่งก้าวณ จุดพักม้าลู่เฉาสะกิดเสี่ยวไป๋ที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดเตรียมอาหารให้กับเจ้านายทั้งสอง"เสี่ยวไป๋เจ้าดูสิ องค์หญิงกับองค์ชายกำลังหวานชื่นเชียว"เสี่ยวไป๋มองตามนิ้วมือของบุรุษหนุ่ม ก็เห็นองค์ชายรัชทายาทกำลังโอบประคองพระชายาเดินเล่นอยู่ริมลำธาร นางก็พลันยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เห็นทั้งสองเข้ากันได้ดีมากขึ้น“ข้าว่าอีกไม่นานเจ้ากับข้าคงได้วิ่งไล่จับองค์หญิงองค์ชายตัวน้อยเร็ว ๆ นี้แน่ ๆ”ลู่เฉ

  • ข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ   ตอนที่90 เรือนกายกำยำเปล่าเปลือย

    ชีวิตการแต่งงานของนางไม่ได้งดงามหอมหวานเหมือนกับที่คิดเอาไว้เลย เพราะองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นฮั่นจิตวิปริต ทุกครั้งที่รวมหอกันจะต้องตบตีนางให้เจ็บตัว ยิ่งนางกรีดร้อง เขาก็ยิ่งฮึกเหิม"อะ.. องค์ชายเพคะ วันนี้หม่อมฉันระบมไปทั้งตัวแล้วนะเพคะ ปล่อยหม่อมฉันสักคืนเถิด"องค์หญิงกู่เยี่ยรีบกระทดตัวก็เข้าไปยังเตียง ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นสามีกระชากอาภรณ์ของตัวเองออกจนเผยให้เห็นเรือนกายกำยำเปล่าเปลือย"เจ้าคิดว่าทำผิดพลาดแล้วจะไม่ต้องรับโทษรึ คืนนี้เจ้าต้องได้รับโทษจากข้าอย่างสาสม !"สิ้นคำ เขาก็กระชากนางอย่างแรง“ว๊าย.... โอ๊ย !”แรงกระชากนั้นทำให้นางอยู่ใต้ร่างกำยำ ดวงตาของสามีเต็มไปด้วยความหื่นกระหายราวกับสัตว์ป่า ไม่มีความรักให้กับนางแม้แต่น้อย“พระชายา.... จะบ่ายเบี่ยงไปไย... เจ้าเป็นภรรยาข้า ชั่วชีวิตนี้ เจ้าต้องสนองความต้องการของข้าเท่านั้น !”สิ้นคำ เขาก็กระชากอาภรณ์ของนางออกแคว่ก !"กรี้ดดดดด อึก อื้อออ"องค์หญิงกู่เยี่ยร้องได้เพียงเท่านั้นก็ถูกสามีบดจูบอย่างรุนแรง อีกทั้งสองมือของเขายังเข้ากอบกุมทรวงอกของนางทั้งสองข้าง แล้วออกแรงเฟ้นฟอนอย่างหนักหน่วง“อึก... อื้อออ”นางได

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status