ตอนที่9 อยากเอาชนะ

ซ่งเทียนกดเบียดริมฝีปากของฉู่เหลียนอย่างรุนแรง ยอมรับว่าโมโหที่ฉู่เหลียนทำท่าทีรังเกลียจเขาแบบนี้ มันยิ่งทำให้เขาอยากจะเอาชนะนาง ยิ่งรังเกลียดมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งอยากทำลาย

 ซ่งเทียนใช้แรงบีบคางสวยจนฉู่เหลียนเจ็บเผลอร้องออกมา เป็นจังหวะให้เขาได้สอดปลายลิ้นเข้าไปช่วงชิมความหวานภายใน มือเล็กจากที่ทุบตีไม่หยุดเปลี่ยนเป็นบีบรัดแขนแกร่งจนแน่น น้ำตาที่คลอเริ่มไหลออกมาจากดวงตาอย่างห้ามไม่อยู่

“หืม” 

เขาคำรามในอกอย่างซาบซ่าน ขณะที่ดันตัวฉู่เหลียนให้นอนลงไป ก่อนจะลุกขึ้นมาคร่อมร่างนางมอบจูบให้ฉู่เหลียนอีกครั้งจนพอใจแล้วจึงผละออก

ฉู่เหลียนนอนตัวสั่นไม่หยุด ริมฝีปากบวมเจ่อออกมาอย่างเห็นได้ชัด มือเล็กยังเกร็งจิกที่แขนของเขาค้างอยู่

ซ่งเทียนมองสีหน้าฉู่เหลียนนิ่งๆ ก่อนจะพูดขึ้น

“กล้าปากดีกับข้าอีกหรือไม่”

“สารเลว”

ฉู่เหลียนจ้องตาเขากลับน้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด ไม่คิดว่าต้องมาเจอกับบุรุษที่หยามเกียรติสตรีเช่นนี้

ซ่งเทียนกัดฟันกรามแน่นด้วยความโมโห เพราะไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับเขา นางกล้าดียังไง

“ไม่มีใครกล้าด่าข้าเช่นนี้ !!..”

เขากดมือสองข้างของนางจับเอาไว้แน่น ดวงตาของซ่งเทียนวาวโรจน์ด้วยความโกรธ

“เจ็บ..ปล่อยข้านะ..”

นางพยายามดิ้นออกจากกรงขังนั้น แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บตัว

แคว้กก!!

อาภรณ์ที่สวมใส่ถูกกระชากออกจากร่างบางอย่างรวดเร็ว จากนั้น เขาก็กดจูบปากนางเป็นการสั่งสอนอีกครั้ง เพื่อระบายอารมณ์

“อื้อ..อึก~~~”

ซ่งเทียนบดจูบปากนางที่กล้าต่อปากต่อคำกับเขา แถมยังทำท่ารังเกียจเขาอย่างชัดเจน ตั้งแต่เขาจำความได้ ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธองค์ชายอย่างเขา สตรีผู้นี้ก็เช่นกัน

“หืม..”

ฉู่เหลียนหันหน้าหนีเขาทันที ยิ่งทำให้เขาอารมณ์เสียที่นางขัดขืน เขาจึงกดปากบดเบียดกับปากบางรุนแรง คนที่กัดฟันไม่เปิดปากรับความรู้สึกของเขา มือหนาประสานสองมือของนางพร้อมกับกดลงที่เตียงแน่น

“ฮึก .. อื้อ~~~”

ฉู่เหลียนหลับตาแน่น หายใจหอบหนักเพราะเริ่มหายใจไม่ออก ตอนนี้นางรู้สึกถึงกลิ่นเลือดคละคลุ้งอยู่ในปาก เพราะเขากระทำรุนแรงกับจูบครั้งนี้ นางดีดดิ้นเพื่อปลดปล่อยจากมือของเขาไม่หยุด

“ดิ้นอีกสิ..อยากเจ็บตัวก็ดิ้นเข้าไป”

สิ้นคำ เขาก็เอาสายรัดเอวของตัวเองมามัดแขนนางเอาไว้ แล้วเอาผูกไว้กับหัวเตียง

ฉู่เหลียนร้องไห้สะอื้นออกมาไม่หยุด

“อ๊ะ จะทำอะไรนะ ปล่อยนะ ข้าเจ็บ ปะ... อื้อ~~~”

ปากบางถูกจูบอีกครั้ง ที่ต่อให้ฉู่เหลียนเบือนหน้าหนีเขายังไงก็หนีไม่พ้น ขาเรียวถูกอ้าออกกว้างให้คนที่มีทั้งอารมณ์ดุดัน และอารมณ์โกรธเข้าไปแทรกกลาง  มือหนาถอดกางเกงให้ร่วงไปถึงสะโพกเท่านั้น ในขณะที่ร่างบางดิ้นพล่านไม่หยุด เมื่อเขาก้มลงดูดเนินเนื้ออวบอิ่มของนางจนเป็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ ก่อนจะไต่ลงมาเรื่อย ๆ

“งื้ออ..ไม่.....อะ อา~~~”

เสียงร้องห้ามเบาหวิวกลายเป็นเสียงคราง เมื่อซ่งเทียนทรมานนางแบบนี้ ความร้อนภายในกายพุ่งทะยาน เลือดในกายเดือดพล่านเพียงแค่เขาเล้าโลม

นางอยากจะกัดลิ้นตัวเองนักที่ร้องออกมา รู้สึกเหมือนตัวเองช่างไร้ยางอายเสียจริง ร่างกายนางตอบสนองเขาทุกอย่าง ทั้งๆ ที่ไม่ต้องการ

“หืม” 

ซ่งเทียนส่งเสียงคำรามในอก เขาบีบเฟ้นฟอนทรวงอกของนางด้วยแรงอารมณ์ ก่อนจะจับแท่งมังกรร้อนออกมาสาวมันอยู่สองสามครั้ง ก่อนกดเข้าเรือนหยกนางอย่างแรงจนสุด

สวบ!

“อ๊ะ..เจ็บ..ฮึก..ไม่เอา” 

ฉู่เหลียนร้องลั่นห้อง นางเจ็บร้าวไปหมด มันไม่ต่างจากครั้งแรกเลยสักนิด  และเขาไม่ได้หยุดไว้แค่นั้น เขาถาโถมใส่นางทันทีจนนางตัวสั่นสะท้านไป ร้องไม่เป็นภาษา ปากหนาปลุกเร้าอารมณ์ของฉู่เหลียนให้คลายตัว มือหนาช้อนเข้าใต้สะโพกของนางให้รับแรงกระแทกที่เขาโหมกระหน่ำกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้ง จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังตับ ๆ

“อะๆ..อ้าๆ...งื้อออ..อ๊าซ์~~”

ฉู่เหลียนครางเสียงกระเส่า นางต่อต้านเขาไม่ได้ ได้แต่รองรับอารมณ์ของเขาเท่านั้น

“ฮึม..ซี้ดด..อ..อ๊าซ์~~”

ตอนนี้เขาอยากจะสั่งสอนให้นางรู้ว่าไม่ควรดื้อกับเขาแบบนี้  มือหนาบดคลึงเม็ดบัวของฉู่เหลียนให้นางผ่อนคลายตัวเองลง ดื้อด้านต่อต้านได้ไม่รู้จักหยุดหย่อน ถ้าคิดว่าดื้อก็ดื้อให้ได้ตลอดเถอะ

ร่างบางถูกจับพลิกนอนตะแคง ขาเรียวด้านบนถูกยกขึ้นพาดบ่า พร้อมกับแรงกระแทกรัวๆ อีกครั้ง จนฉู่เหลียนทนไม่ไหว กระตุกตัวเกร็งสั่นสะท้านเมื่อถึงฝั่ง

“อึกก..อ้าๆ...งื้อออ..อ๊าซ์~~”

“ซี้ดดด..หืมม..ฉู่เหลียน..อ๊าซ์~~”

ซ่งเทียนเองก็ทนต่อการบีบภายในของนางไม่ไหว เขาปลดปล่อยไปในตัวของนาง ทุกหยดที่ถาโถมเข้ามามันจุกไปหมด

ฉู่เหลียนยกมือที่ตอนนี้ซ่งเทียนแกะออกให้แล้วมาปิดปากตัวเองเอาไว้เพื่อไม่ให้ร้องออกมา  ในขณะที่เขายังคงซุกไซ้ร่างกายของนางแล้วไล่ขึ้นมาจูบปากสวยของนางอีกครั้ง เรี่ยวแรงของนางไม่มีเลย ได้แต่ปลดปล่อยน้ำตาออกมาบอกให้เขารู้ว่านางรู้สึกยังไง 

ซ่งเทียนไม่สนใจกับน้ำตาที่เขาคิดว่าเป็นเพียงมารยาสตรี เขายังคงกระหน่ำท่อนมังกรร้อนใส่นางไม่หยุดจนกว่านางจะสลบไป