LOGINShare
บทที่ 13 ความแค้นสองตระกูล
Last Updated:
2025-05-04 15:26:19
Related chapters
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 14 กรอกยาขับความร้อนให้นางกิน
จ้าวฝูหมิงสั่งให้พ่อบ้านเฉินหาพ่อครัวจากในวังหลวงเพื่อมาทำอาหารให้หลิวหยวนเหนียงโดยเฉพาะ คนภายนอกต่างเอ่ยพูดกันปากต่อปากว่าท่านอ๋องผู้นี้ช่างมีจิตใจรักใคร่พระชายาอยู่ไม่น้อย ถึงกับสั่งให้พ่อครัวจากในวังหลวงมาคอยปรนนิบัติพระชายาของตนเป็นอย่างดี แต่ใครเล่าจะรู้ว่าหลิวหยวนเหนียงต้องทนกล้ำกลืนความอัปยศขนาดไหน นางรอเขามาร่วมสำรับอยู่ทุกวันทุกคืน แต่เขากลับเอ่ยเพียงว่าอาหารในวังหลวงมิค่อยถูกปาก อีกทั้งยังดูงดงามเสียจนเขากินไม่ลง เขาไม่ชอบอาหารที่ดูจอมปลอมเหล่านี้แม้แต่น้อย สู้อาหารพื้น ๆ ที่อร่อยลิ้นยังมิได้ด้วยซ้ำ นี่เขากำลังจะเอ่ยให้นางรับรู้ว่านางด้อยกว่าอนุของเขาเช่นนั้นหรือ? หึ!!! เขาช่างเลวทรามจนเกินจะทน จ้าวฝูหมิงกำลังนั่งดื่มสุราอยู่ที่ศาลาริมสระน้ำอย่างสบายอารมณ์ วันนี้เขามิต้องเข้าวังไปควบคุมการฝึกรบของเหล่าทหารจึงได้มีเวลามาร่ำสุราให้สบายใจ พ่อบ้านเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เอ่ยปากถามเขาด้วยท่าทีกระอักกระอ่วนใจไม่น้อย "ท่านอ๋อง วันนี้เป็นวันที่สิบห้า ท่านอ๋องจะต้องทรงหลับนอนกับพระชายาที่เรือนปีกซ้ายนะพ่ะย่ะค่ะ"จ้าวฝูหมิงมิเอ่ยสิ่งใดออกมา เขาเพียงพยักหน้าเล็กน้อย เขาสั่งย้ายนางให้
Last Updated : 2025-05-04ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 15 โรงครัวยามค่ำคืน
แต่กลางดึกคืนนั้น จ้าวฝูหมิงกลับมิได้ไปหานางอย่างที่นัดหมายกับนางเอาไว้ เขาต้องเข้าวังหลวงอย่างเร่งเด่น เพราะจ้าวฝูหรงส่งคนมาแจ้งแก่เขาว่าพบร่องรอยของจ้าวเฟยหรง อ๋องแคว้นจ้าว และข่านมู่เจี่ย และยังพบว่าทหารที่เฝ้าเขตชายแดนทางทิศเหนือถูกลอบฆ่าไปหลายร้อยนาย "น้องรองมาแล้ว""ได้ยินว่าทหารเขตชายแดนถูกลอบสังหารหรือพ่ะย่ะค่ะ""ใช่แล้ว น้องรองเราจะทำเช่นไรดี?"จ้าวฝูหรงขมวดคิ้วมุ่น เรื่องปกครองความเป็นอยู่ของราษฎรเขาย่อมใส่ใจไม่มีขาดตกบกพร่อง แต่ถ้าเป็นเรื่องรบเขาไม่มีความเชี่ยวชาญเอาเสียเลย ยังมิอาจสู้น้องรองได้เสียด้วยซ้ำ "ข้าจะส่งหลัวเฉิงลู่ไปเฝ้าเขตชายแดนทิศเหนือเอาไว้ก่อน เขาเป็นทหารฝีมือดี อย่างไรเสียคงจะควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้"จ้าวฝูหรงที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกวางใจไม่น้อย อย่างไรเสียเขาก็เชื่อมั่นในตัวน้องรองเป็นที่สุด"เช่นนั้นเจ้าจงจัดการเสียเถิด อ้อ น้องรอง เจ้าอยู่ร่ำสุรากับพี่ก่อนดีหรือไม่?""ไม่ละพ่ะย่ะค่ะ ข้ามีนัดกับอนุที่ท้ายจวน"จ้าวฝูหรงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม น้องรองนี่ไม่เบาจริงเชียว เดี๋ยวนี้กล้านัดกับสตรีเอาไว้เสียด้วย ก่อนจะเอ่ยถามจ้าวฝูหมิงด้วยน้ำเสียงห
Last Updated : 2025-05-04ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 16 ได้สมใจ
จ้าวฝูหมิงขยับเข้าไปหานางทันที เหล่าสาวใช้ที่ได้ยินเสียงกรีดร้องที่ด้านนอกก็มิกล้าเข้ามา ด้วยเพราะเกรงว่าจะถูกจ้าวฝูหมิงลงโทษ เป็นหนิงชุ่ยที่มิสนใจสิ่งใด นางรีบวิ่งเข้าไปในโรงครัวและจุดเทียนให้ความสว่างเสียจนโรงครัวมีแสงไฟเต็มไปหมด ไป๋มู่หลันค่อย ๆ เงยหน้าไปมองแล้วจึงพบกับจ้าวฝูหมิง ให้ตายเถอะ!!! เขาเองหรือ นางก็คิดว่าผีเสียอีก!!!จ้าวฝูหมิงหันซ้ายแลขวาด้วยแววตาตื่นตระหนก เขามิกลัวศัตรู เขามิกลัวใครหน้าไหน แต่ทว่า...เขากลัวผี!"ไป๋มู่หลัน ไหนเล่าผีเทียนไข?"ไป๋มู่หลันที่ได้เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกขบขันเป็นอย่างยิ่ง จ้าวฝูหมิงขมวดคิ้วจ้องมองนางทันที "เจ้าขบขันสิ่งใดกัน?""ท่านอ๋องเพคะ ไม่มีผีหรอกเพคะ""แล้วเหตุใดเมื่อครู่เจ้าจึงตะโกนออกมาเช่นนี้!!!""เอ่อ หม่อมฉันตกใจน่ะเพคะ ก็พระองค์ทรงส่องเทียนไขสว่างเพียงที่ใบหน้า หม่อมฉันจึง...""คิดว่าข้าเป็นผี!!!"ไป๋มู่หลันพยักหน้าหงึกหงักเพียงเล็กน้อย จ้าวฝูหมิงส่งเสียงเฮอะในลำคอ ก่อนจะลอบสบถในใจ บัดซบ!!! ข้าหล่อเหลาถึงเพียงนี้ยังกล้ามาว่าข้าเป็นผีเช่นนี้หรือ!!!"เจ้ามาทำสิ่งใดในโรงครัวมืด ๆ เช่นนี้?""หม่อมฉันจะมาต้มโจ๊กให้ท่านอ๋องน่ะเพคะ แต่
Last Updated : 2025-05-04ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 17 แผนการต่ำทรามของหลิวหยวนเหนียง
หลิวหยวนเหนียงที่พักฟื้นร่างกายจนหายดีแล้ว กำลังนั่งจิบชาอยู่ในเรือนอย่างไม่รีบไม่ร้อน ดวงตาคู่สวยที่แฝงความเย็นชา จ้องมองไปที่สระบัวด้วยท่าทีที่เรียบเฉย ยิ่งครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่จ้าวฝูหมิงกระทำต่อนาง ราวกับว่านางมิใช่คน ยิ่งทำให้นางรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอย่างยิ่ง นี่เขาไม่อยากมีลูกกับนาง จนถึงขนาดที่ต้องกรอกยาให้นางกินเชียวหรือ!!!ยิ่งคิดถึงท่าทีออเซาะออดอ้อนของไป๋มู่หลัน ยิ่งทำให้หลิวหยวนเหนียงรู้สึกเกลียดชังนางจนเข้ากระดูกดำ "พระชายาเพคะ ทรงอยากเสวยสิ่งใดหรือไม่เพคะ?""ไม่ หวาเยียนเจ้าเข้ามาใกล้ ๆ ข้าทีสิ"หวาเยียนพยักหน้าพลางเหลือบมองหลิวหยวนเหนียงด้วยแววตาที่ประหลาดใจ เมื่อขยับเข้าไปใกล้นาง หลิวหยวนเหนียงก็กระซิบบางอย่างที่ข้างหูของนางด้วยแววตาที่เย็นชา หวาเยียนมีท่าทีตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก "พระชายาเพคะ หากท่านอ๋องรู้เข้า!!!""หุบปาก!!! ทำอย่างเงียบ ๆ อย่าให้ใครรู้!!!"หวาเยียนกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ให้นางทำเช่นนี้ มิเท่ากับส่งนางไปให้ท่านอ๋องฆ่าเช่นนั้นหรือ!!!แม้จะหวาดกลัวผู้เป็นนายมากเพียงใด แต่ทว่าหวาเยียนก็ยอมทำตามแต่โดยดี หลิวหยวนเหนียงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ยิ่งนึ
Last Updated : 2025-05-04ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 18 คนบงการ
หวาเยียนที่ยืนอยู่ข้างกายไป๋มู่หลันในยามนี้ตัวสั่นงันงกอย่างหวาดกลัว นางรู้ดีว่าท่านอ๋องย่อมทำอย่างที่กล่าวมาเป็นแน่ หากจะขอร้องให้พระชายาทรงช่วยเหลือย่อมไม่มีทาง นางรู้จักหลิวหยวนเหนียงดีกว่าผู้ใด หากไร้ซึ่งประโยชน์แล้ว หลิวหยวนเหนียงย่อมมิเก็บนางไว้เป็นแน่ เมื่อไร้ซึ่งหนทางแล้ว หวาเยียนจึงคุกเข่าลงกับพื้น แล้วค่อย ๆ ยื่นมือที่สั่นเทาไปกอดขาของไป๋มู่หลันเอาไว้พลางร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตาอย่างน่าสมเพช มีเพียงไป๋มู่หลันเท่านั้นที่จะขอร้องท่านอ๋องได้ แม้จะดูน่าอับอายและน่าเวทนาเพียงใด ในยามนี้นางคงต้องละทิ้งความเกลียดชังออกไปให้หมด "นายหญิง ฮือออ ช่วยบ่าวด้วยเจ้าค่ะ ช่วยบ่าวด้วย"ไป๋มู่หลันก้มลงมองหวาเยียนที่กอดขานางพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยแววตาที่เรียบเฉย เดิมทีนางคิดมาตลอดว่าหากไม่แก่งแย่งชิงดีกับหลิวหยวนเหนียงและอยู่ในที่ของนางเสีย หลิวหยวนเหนียงคงจะละเว้นนางบ้าง แต่ไม่ใช่!กลับกลายเป็นว่าหลิวหยวนเหนียงใช้ความใจดีไม่ระแวดระวังตนของนาง ทำร้ายนางอย่างอำมหิต มิใช่ว่านางไม่สู้คน แต่เพราะนางรู้ฐานะของตนเองดี ว่านางเป็นเพียงอนุ มิอาจล่วงเกินพระชายาได้เลยแม้แต่น้อย"นายหญิง!!!""ข้า
Last Updated : 2025-05-04ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 19 เครื่องมือทางการเมือง
จ้าวฝูหมิงอุ้มร่างของไป๋มู่หลันให้ขึ้นมานั่งบนหลังม้าตัวเดียวกับเขา ก่อนจะห้อตะบึงมุ่งหน้าตรงไปยังวังหลวงทันที เขายังไม่ลืมที่จะให้คนรับใช้ในบ้านไปนำศีรษะของหัวหน้าอันธพาลที่เหลือเพียงครึ่งซีกกลับมาให้เขาด้วย ด้านหลิวหยวนเหนียงนั้น พ่อบ้านเฉินได้ให้คนขับรถม้าไปส่งนางที่วังหลวงแทน ไป๋มู่หลันก้มหน้าซุกตัวลงไปบนแผงอกของเขา ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดกันที่นางเริ่มรู้สึกว่าอ้อมกอดของเขาช่างอบอุ่นยิ่งนัก ยิ่งนางขยับกายเข้าไปแนบชิดลำตัวเขา สองเต้าอวบอิ่มขนาดใหญ่ก็บดเบียดเสียดสีกับลำกายของเขาไปด้วย เมียข้า!!! บนรถม้านางก็ยังไม่เว้นรึนี่!!!แต่ช่างเถิด!!! อ๊าส์!!! ถูไถข้าอีก โอวว!!! อย่างนั้น!!!ไป๋มู่หลันไม่รู้เลยว่ายามนี้สามีของนางเกิดอาการหื่นกามกำเริบ นางเพียงกอดเขาเอาไว้แน่นด้วยเพราะกลัวจะตกม้าเพียงเท่านั้น จ้าวฝูหมิงมาถึงวังหลวงอย่างรวดเร็ว เขาจูงมือไป๋มู่หลันให้เดินไปด้วยกัน ส่วนหลิวหยวนเหนียงที่เพิ่งมาถึงก็รีบมุ่งหน้าตามจ้าวฝูหมิงไปทันที นางจะต้องทำให้เขาเปลี่ยนใจ มิเช่นนั้นครอบครัวของนางต้องตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่!!! จ้าวฝูหรงกำลังนั่งอ่านฎีกาจากเหล่าขุนนางในวังหลวง โดยมีเสี่ยวหนิงคอยปร
Last Updated : 2025-05-04ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 20 อาหารฝีมือท่านอ๋อง
เสี่ยวลู่หานเมื่อกลับมาถึงจวนตระกูลเสี่ยวเขาก็รีบไปจัดการอาบน้ำและทำแผลทันที เพื่อมิให้ผู้เป็นบิดาสงสัยสิ่งใดขึ้นมา ระหว่างนั้นเขาก็ได้ยินข่าวลือแพร่สะพัดไปทั้งเมืองหลวง ว่าหลิวหยวนเหนียงถูกสั่งปลดจากการเป็นพระชายาของจ้าวฝูหมิงแล้ว เสี่ยวลู่หานขมวดคิ้วมุ่น ในใจของเขารู้สึกร้อนรนเป็นอย่างมาก เขาย่อมรู้ดีว่าบิดาของเขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อปิดปากหลิวหยวนเหนียงเป็นแน่ เสียงจากด้านนอกทำให้เสี่ยวลู่หานละทิ้งความคิดทั้งหมดก่อนจะเดินออกจากเรือนไป เสี่ยวหลานบิดาของเขาเพิ่งกลับมาถึงจวนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เขาส่งยิ้มให้เสี่ยวลู่หานคราหนึ่งก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ "เจ้ากลับมาแล้วหรือ?""ขอรับ ท่านพ่อไปไหนมาหรือขอรับ""ไปทำเรื่องที่ควรทำมาน่ะ""ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับหลิวหยวนเหนียงหรือไม่ขอรับ?"แววตาของเสี่ยวหลานเย็นเยียบทันทีเมื่อได้ยินคำถามนี้จากปากของบุตรชาย เขาหันไปหาเสี่ยวลู่หาน ก่อนจะยื่นมือไปบีบหัวไหล่ของบุตรชายเอาไว้แน่น "เรื่องที่พ่อไม่ต้องการให้เจ้ารู้ เจ้าก็มิต้องสอดปากเข้ามาถาม เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี หลังจากแผนการสำเร็จแล้ว พ่อจะแต่งตั้งเจ้าให้ได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่""ข้าไม่อยากยุ่
Last Updated : 2025-05-04ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 21 แพ้ท้อง
ไป๋มู่หลันที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกสงสารพ่อบ้านเฉินจับใจ นางจึงหันไปเอ่ยปากบอกกับจ้าวฝูหมิงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "ไม่ใช่ความผิดพ่อบ้านเฉินหรอกเพคะ ช่วงนี้หม่อมฉันมิค่อยอยากอาหาร จึงทำให้กินอะไรก็รู้สึกไร้รสชาติ อย่าโบยพ่อบ้านเฉินเลยเพคะ"พ่อบ้านเฉินที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างยิ่ง ในใจรู้สึกเคารพพระชายาผู้นี้ขึ้นมามากกว่าเดิมอีกหลายส่วน จ้าวฝูหมิงที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อย เขาเคยได้ยินเสด็จแม่เล่าให้ฟังว่าตอนที่ทรงตั้งครรภ์ เสด็จพ่อทรงตามใจเสด็จแม่ทุกอย่าง เช่นนั้นเขาต้องตามใจนางถึงจะถูกสินะ พ่อบ้านเฉินที่เห็นว่าท่านอ๋องทรงอารมณ์ดีแล้ว จึงเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก "ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ จะทรงให้พระชายาพักที่เรือนไหนหรือพ่ะย่ะค่ะ""ถามโง่ ๆ มาพักกับข้าสิ! สั่งคนไปย้ายของของพระชายามา""เอ่อ... แล้วทรงต้องเข้าวังไปถวาย...""ไม่เข้า!!! ที่นี่จวนข้า เมียข้าไม่จำเป็นต้องลำบากเช่นนั้น รอข้าอารมณ์ดีข้าจะพานางเข้าวังเอง!"พ่อบ้านเฉินพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบสั่งคนไปจัดการตามรับสั่งให้เรียบร้อย จ้าวฝูหมิงหันมามองไป๋มู่หลันที่กำลังนั่งแกะส้มผลโตเข้าปากด้วยความเอร
Last Updated : 2025-05-04
Latest chapter
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด ตอนพิเศษ : เคียงคู่นิรันดร์กาล
ยี่สิบปีต่อมา จ้าวฝูหมิงและไป๋มู่หลัน มีบุตรชายทั้งหมดสามคน และบุตรสาวทั้งหมดสามคน บุตรชายมีใบหน้าหล่อคมเช่นเดียวกับเขา ส่วนบุตรสาวก็มีใบหน้าละม้ายคล้ายไป๋มู่หลัน อีกทั้งยังมีหน้าอกใหญ่โตเหมือนกับมารดาอีกด้วย บุตรคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะไม่สร้างปัญหาใดใด ยกเว้นเสียแต่ จ้าวเย่เหม่ยและจ้าวจื่อหรง ไม่นานมานี้จ้าวจื่อหรงได้ออกไปล่าสัตว์ในป่า ระหว่างทางกลับเขาได้แบกสตรีชาวบ้านนางหนึ่งมาด้วย และบอกว่าจะรับนางเป็นอนุ อีกทั้งยังขับไล่นางบำเรอออกไปจากเรือนจนหมด "จื่อหรง เจ้าไปพานางมาจากที่ใด?"จ้าวฝูหมิงในยามนี้ ใบหน้าของเขาแก่ชราลงไปไม่น้อย แต่ยังคงความหล่อเหลาและน่าเกรงขามเอาไว้อยู่ ดวงตาคมจ้องมองบุตรชายด้วยความสงสัย จ้าวจื่อหรงทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะยกเท้าขึ้นมาวางพาดบนโต๊ะอย่างไม่เกรงกลัวเขาเลยแม้แต่น้อย "ข้าชอบนาง ข้าว่านางเหมือนท่านแม่มาก ท่านพ่อ ข้าชอบหน้าอกของนาง"จ้าวฝูหมิงขมวดคิ้วมุ่น บัดซบ!!! มันไปได้นิสัยจากใครมา ป่าเถื่อนยิ่งนัก!อ้อ!!! ลูกข้าย่อมต้องเหมือนข้าสินะ "เจ้าทำเช่นนี้มิถูกต้อง พานางไปส่งบิดามารดานางเสีย""ไม่ขอรับ! ได้ยินมาว่าตอนสมัยหนุ่ม ๆ ท่านพ
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด ตอนพิเศษ : สระบัว
งานเลี้ยงดำเนินไปได้ด้วยดี ส่วนสาวใช้ของนางที่ถูกจ้าวซือซืออุ้มหนีหายไปนั้น ยามนี้กำลังซบหน้าอยู่ในอ้อมกอดของจ้าวซือซือด้วยความเขินอาย นี่มันเรื่องอะไรกัน?จ้าวฝูหมิงแต่งตั้งหลัวเฉิงลู่เป็นผู้ว่าการมนฑล และดูแลความเรียบร้อยของแคว้นหมิง รวมถึงมีศาลาว่าการ ศาลาร้องเรียน มีหอนางโลม โรงน้ำชา และสถานศึกษา โรงฝึกทหาร ทุกอย่างเหมือนเสียนหยางทั้งหมด เรียกได้ว่าเป็นเสียนหยางแห่งที่สอง เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้ตั้งตนเป็นฮ่องเต้ก็เท่านั้น เขาอยากใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วไป มีภรรยามีบุตร ไม่มีกฎเกณฑ์ใดใดตายตัว เขาชอบชีวิตอิสระเช่นนี้ หลายวันก่อนไป๋มู่หลันมาออดอ้อนเขาว่าอยากได้ปลามาว่ายเล่นในสระน้ำสักหลาย ๆ ตัวเขาเองแม้จะไม่ชอบปลาพวกนั้นเท่าใดนัก แต่ก็ยอมตามใจนางแต่โดยดี ขืนมาตอดข้าอีกข้าจะจับพวกมันต้มกินให้หมดเสีย คอยดูเถิด!!!ยามนี้ไป๋มู่หลันกำลังนั่งมองดูปลาในสระพลางแบ่งขนมแป้งในมือให้ฝูงปลาที่แหวกว่ายในน้ำ ลูก ๆ หลับไปหมดแล้ว นางเองก็รู้สึกเมื่อยล้าจึงอยากมานั่งริมสระบัวเพื่อผ่อนคลายเสียหน่อย ยามนี้อากาศก็ช่างร้อนอบอ้าวยิ่งนักจ้าวฝูหมิงเห็นชายายอดรักกำลังให้อาหารปลาอยู่ใต้แสงจันทร์ ก็รู้สึกว่
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด ตอนพิเศษ : แคว้นหมิง
ยามนี้จวนอ๋องกำลังวุ่นวายเป็นอย่างมาก ด้วยเพราะต้องเตรียมตัวย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่แคว้นฉี จ้าวฝูหมิงเองก็ต้องจัดเตรียมการต่าง ๆ ให้พร้อมสรรพ เพื่อมิให้ภรรยาและลูก ๆ ลำบากมากนัก ในการเดินทางไกลเช่นนี้ จ้าวซือซือกำลังนั่งเล่นกับจ้าวเย่เหม่ยและจ้าวจื่อหรงอย่างสนุกสนาน วันนี้จ้าวฝูหมิงเรียกนางมาเพราะต้องการแบ่งสินเดิมของเสด็จแม่ให้นางเอาไว้ใช้ด้วย เพราะเขาต้องไปอยู่ที่อื่น คงจะไม่มีเวลามาดูแลร้านรวงเหล่านั้นเหมือนแต่ก่อนอีก "อะนี่ ข้าให้เจ้า""หมดนี่เลยหรือ?""ใช่ ร้านค้าในตรอกหลายสิบร้านข้ายกให้เจ้าทั้งหมด พร้อมโฉนดที่ดินอีกหลายหมู่ที่นอกเมือง และข้าหานางบำเรอสวย ๆ ให้เจ้าหลายสิบคนแล้ว เจ้ากลับเรือนไปคงได้เจอกับพวกนาง ส่วนร้านรวงที่ใกล้เคียงกับร้านของเจ้า ข้าฝากเจ้าดูแลแทนด้วย""ได้สิ ไม่มีปัญหา เฮ้อ!!! ข้าคิดถึงน้องไป๋ยิ่งนัก นางไปอยู่ไกลเช่นนี้ ข้าจะมองนมใครล่ะ"จ้าวฝูหมิงที่ได้ยินเช่นนั้นก็จ้องมองจ้าวซือซืออย่างเอาเรื่อง "บัดซบ!!! เจ้าแอบมองนมเมียข้าหรือ!!!""นานแล้ว อยากลองจับสักครา""หุบปาก!!! อย่าแม้แต่จะคิด!!!""ก็ได้แค่คิดเองเพคะ พี่รองข้าชอบภรรยาท่านจริง ๆ นะ ข้าหลงรักนาง""แล
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 26 สตรีเผ่าตงหู
ไป๋มู่หลันพักรักษาร่างกายอยู่ในจวนอ๋องโดยมีหมอหลวงจากในวังมาคอยปรนนิบัติเป็นอย่างดี จ้าวฝูหมิงเองหลังจากประชุมเช้าเรียบร้อยแล้ว และไม่ได้คุมทหารฝึกฝน เขาก็จะรีบกลับมาหานางกับลูกโดยเร็ว เจ้าก้อนแป้งทั้งสองอ้วนท้วนแข็งแรงสมบูรณ์ดี และยังมีแม่นมมาช่วยดูแลอีกทาง นางจึงเบาแรงลงไปได้เป็นอย่างมาก จ้าวซือซือเองก็มาเยี่ยมเยือนหลาน ๆ ของนางอยู่ทุกวันเวลาล่วงเลยมาจวบจนจ้าวเย่เหม่ยและจ้าวจื่อหรงอายุได้หกเดือนเศษ จ้าวฝูหมิงจึงพานางและลูกเข้าวังหลวงไปหาจ้าวฝูหรง โม่ฉือเองก็ตามมาด้วยเพราะมันติดเจ้าก้อนแป้งทั้งสองมาก"ใบหน้าเหมือนน้องรองยิ่งนัก""หึ ลูกข้าก็ต้องหน้าเหมือนข้าสิ ถามไม่เข้าท่า""เอาเถิด พี่ไม่อยากทะเลาะกับเจ้า"จ้าวฝูหรงไม่อยากถือสาหาความกับน้องรองผู้นี้ เพราะรู้ว่าเถียงไปอย่างไรก็ไม่มีวันชนะ "ฝ่าบาทเพคะ ทรงเสวยชาร้อนก่อนเถิดเพคะ"ไป๋มู่หลันหันไปมองสตรีผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาพร้อมกับชาร้อนในมือ นางแต่งตัวไม่เหมือนกับนางกำนัลหรือสตรีชาวเสียนหยางเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวผู้นั้นเงยหน้าขึ้นมามองไป๋มู่หลันคราหนึ่งด้วยแววตาเรียบเฉย ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเทน้ำชาให้จ้าวฝูหรงต่อ ด้านจ้าวฝูหมิงเองก็ปร
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 25 คลอดบุตร
ผ่านไปหลายวันกว่าที่เสียนหยางจะเก็บกวาดซากศพของเหล่าทหารที่ล้มตายออกไปจากเมืองหลวงจนหมด ทหารเสียนหยางที่ล้มตายถูกฝังอย่างดี ส่วนทหารแคว้นจ้าวและเผ่าตงหูถูกนำไปโยนเป็นอาหารสัตว์ในป่าเสีย จ้าวฝูหรงได้กลับมาเป็นฮ่องเต้อีกครา แม้จะมีสนมมากมายในวังหลวง แต่เขาก็ไม่คิดแต่งตั้งใครเป็นฮองเฮา เพราะยังฝังใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อยู่ ฉู่อ๋องและเว่ยอ๋องได้รับรางวัลพระราชทานมากมายที่เข้าร่วมช่วยเหลือทำศึกในครั้งนี้ จ้าวฝูหรงเองก็จัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลองให้เหล่าทหารที่ร่วมรบอย่างสมเกียรติและยิ่งใหญ่ เหล่าราษฎรต่างกลับมาใช้ชีวิตกันเช่นเดิมอีกครั้งหนึ่ง จวนตระกูลเสี่ยวถูกปิดร้างเอาไว้ พร้อมกับหลุมศพของเสี่ยวลู่หานที่ถูกฝังเอาไว้ในนั้น ผู้คนต่างไม่กล้าเหยียบย่างเข้าไปใกล้เพราะถือเป็นพื้นที่ต้องห้าม จ้าวฝูหรงได้พระราชทานแคว้นจ้าวให้จ้าวฝูหมิงเพิ่มอีกหนึ่งแคว้น ด้วยเพราะน้องรองของเขาต่อสู้ร่วมรบอย่างสุดกำลัง สร้างความดีความชอบเป็นอย่างมาก ส่วนจ้าวซือซือนั้นเขาพระราชทานตำหนักใหม่ให้นางที่นอกวังหลวง และยังส่งนางบำเรอไปให้นางเพิ่มอีกด้วย เพื่อหลีกเลี่ยงป้องกันน้องหญิงของเขาจะมาลวนลามนางสนมในวังอีก แต่ถึ
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 24 ตกตาย
เสี่ยวลู่หานพาไป๋มู่หลันมุ่งหน้ามายังด้านหลังประตูวัง แต่กลับพบกับเหล่าทหารของจ้าวเฟยหรงและข่านมู่เจี่ยที่เดินขวักไขว่เต็มไปหมด พวกมันช่างใจหยาบช้ายิ่งนัก เข่นฆ่าเด็กและคนแก่ชรา อีกทั้งยังฉุดคร่าสตรีเสียนหยางอย่างไร้ซึ่งความปรานี "คุณชายขอรับ คุณหนูเสี่ยวหนิงปลิดชีพตนเองแล้ว ส่วนท่านเสี่ยวหลานถูกข่านมู่เจี่ยจับตัวไว้ขอรับ"เสี่ยวลู่หานหันไปพยักหน้าให้คนรับใช้ที่เขาส่งไปสืบข่าว ก่อนจะหลับตาลงอย่างช้า ๆ ยามนี้ผ่านมาหลายสิบวันแล้วที่เสียนหยางถูกกุมอำนาจเอาไว้ทั้งหมด และปกครองโดยจ้าวเฟยหรงและข่านมู่เจี่ยท่านพ่อถูกจ้าวเฟยหรงและข่านมู่เจี่ยหักหลังเสียแล้ว ท่านพ่อประมาทเกินไป ไว้ใจสองคนนั้นมากเกินไป 'เขา' ที่ท่านพ่อส่งจดหมายติดต่อมาตลอดก็คือจ้าวเฟยหรงและข่านมู่เจี่ย ท่านพ่อตกลงก่อสงครามร่วมกันกับคนเหล่านั้น เดิมทีท่านพ่อคิดจะตลบหลังสองคนนั้นอีกที แต่คาดไม่ถึงว่าจ้าวเฟยหรงและข่านมู่เจี่ยจะยกทัพมามากมายเช่นนี้ ตระกูลเสี่ยวจบสิ้นแล้ว!!!ไป๋มู่หลันที่เห็นเขามีใบหน้าเศร้าใจเช่นนั้นก็รู้สึกสงสารจับใจ เสี่ยวลู่หานที่ได้เห็นแววตาเห็นใจจากนางก็ยิ่งรู้สึกผิดในใจเป็นอย่างยิ่ง นางคงยังมิรู้ว่าเขาคือ
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 23 ตามหาชายายอดรัก
เสียงเหล่าทหารที่พุ่งเข้ามาทางประตูหน้าจวน และเข่นฆ่าคนในจวนอ๋องจนหมดสิ้น ภาพของนางกำนัลมากมายที่ล้มตายอยู่ตรงหน้า ทำให้นางตื่นตระหนกจนมือสั่น นางกอดโม่ฉือเอาไว้แนบอกด้วยความหวาดกลัว "พระชายา!!! ทรงหนีก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ!!!"พ่อบ้านเฉินรีบเข้ามาหาไป๋มู่หลัน และนำทางนางหนีออกทางประตูด้านหลังจวนอ๋อง เสียงดาบยังคงดังเป็นระยะปะปนกับเสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาของเหล่าสาวใช้ที่ถูกเข่นฆ่าฉึบ!!!"กรี๊ดดดดด!!!"พ่อบ้านเฉินถูกธนูยิงที่ด้านหลังจนบาดเจ็บล้มลงไปกองกับพื้น ไป๋มู่หลันที่ตกใจเป็นอย่างมาก นางจึงชะงักอยู่กับที่ ไม่กล้าขยับกายเคลื่อนไหวอีก เสียงธนูลอยมาตามสายลมก่อนจะพุ่งตรงเข้ามาหานางอย่างรวดเร็ว ไป๋มู่หลันกับหนิงชุ่ยกอดกันแน่น คิดเพียงว่าคงมิรอดเป็นแน่แท้เคร้ง!!!เสียงดาบกระทบกับลูกธนูทำให้สติของไป๋มู่หลันกลับคืนมาทันที "คุณชาย!!!""มาหลบอยู่ข้างหลังข้าเร็วเข้า!!!"เสี่ยวลู่หานรีบเข้ามาต่อสู้กับเหล่านักฆ่าที่ท่านพ่อของเขาส่งมาทันที เขาได้ยินท่านพ่อเอ่ยกับนักฆ่าเหล่านั้นเมื่อครึ่งเดือนก่อน ว่าจะส่งคนมาฆ่านาง เขาไม่มีวันยอมเด็ดขาด ยิ่งเห็นนางตั้งครรภ์เช่นนี้เขายิ่งรู้สึกผิดในใจ เขาอำมหิ
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 22 กับดัก
ย่างเข้าสู่ช่วงเหมันตฤดู (ฤดูหนาว) ในวังหลวงก็เกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้น เมื่อไทเฮาทรงสิ้นพระชนม์ด้วยโรคชรา เหล่าราษฎรทั่วทั้งเมืองเสียนหยางต่างสวมชุดสีขาวเพื่อถวายความอาลัยเป็นครั้งสุดท้ายจ้าวฝูหมิงและไป๋มู่หลันเองก็ไว้ทุกข์ให้แก่พระมารดาเป็นเวลาหนึ่งปีเช่นกัน ยามนี้ท้องของนางเริ่มเห็นชัดมากยิ่งขึ้น จ้าวฝูหมิงเองก็คอยดูแลเอาใจใส่นางอย่างไม่ให้คลาดสายตาบ่ายวันนั้นมีราชโองการด่วนจากจ้าวฝูหรง ให้จ้าวฝูหมิงเดินทางไปชายแดนทางเหนืออย่างเร่งด่วน เพราะหลัวเฉิงลู่ส่งข่าวด่วนมาแจ้งทางวังหลวงว่า ยามนี้จ้าวเฟยหรงและข่านมู่เจี่ย นำทัพทหารหลายแสนนาย เข่นฆ่าเหล่าทหารที่ชายแดนจนตกตายไปหลายหมื่นนายแล้ว เหล่าชาวบ้านต่างหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง สงครามนี้กินพื้นที่ไปถึงสามแคว้น ฉู่อ๋องและเว่ยอ๋องที่ยังคงสวามิภักดิ์ต่อเสียนหยางร่วมสู้รบเพื่อปกป้องแคว้นทั้งสามจากจ้าวเฟยหรงและข่านมู่เจี่ยอย่างสุดกำลัง ไป๋มู่หลันที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก บิดาของนางในยามนี้จะยังปลอดภัยอยู่หรือไม่? ยิ่งคิดนางก็ยิ่งวิตกกังวล อีกใจหนึ่งก็ห่วงจ้าวฝูหมิงเหลือเกิน ได้ยินมาว่าสงครามครั้งนี้หนักหนาสาหัสกว่าหลายครั้
ข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด บทที่ 21 แพ้ท้อง
ไป๋มู่หลันที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกสงสารพ่อบ้านเฉินจับใจ นางจึงหันไปเอ่ยปากบอกกับจ้าวฝูหมิงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "ไม่ใช่ความผิดพ่อบ้านเฉินหรอกเพคะ ช่วงนี้หม่อมฉันมิค่อยอยากอาหาร จึงทำให้กินอะไรก็รู้สึกไร้รสชาติ อย่าโบยพ่อบ้านเฉินเลยเพคะ"พ่อบ้านเฉินที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างยิ่ง ในใจรู้สึกเคารพพระชายาผู้นี้ขึ้นมามากกว่าเดิมอีกหลายส่วน จ้าวฝูหมิงที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อย เขาเคยได้ยินเสด็จแม่เล่าให้ฟังว่าตอนที่ทรงตั้งครรภ์ เสด็จพ่อทรงตามใจเสด็จแม่ทุกอย่าง เช่นนั้นเขาต้องตามใจนางถึงจะถูกสินะ พ่อบ้านเฉินที่เห็นว่าท่านอ๋องทรงอารมณ์ดีแล้ว จึงเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก "ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ จะทรงให้พระชายาพักที่เรือนไหนหรือพ่ะย่ะค่ะ""ถามโง่ ๆ มาพักกับข้าสิ! สั่งคนไปย้ายของของพระชายามา""เอ่อ... แล้วทรงต้องเข้าวังไปถวาย...""ไม่เข้า!!! ที่นี่จวนข้า เมียข้าไม่จำเป็นต้องลำบากเช่นนั้น รอข้าอารมณ์ดีข้าจะพานางเข้าวังเอง!"พ่อบ้านเฉินพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบสั่งคนไปจัดการตามรับสั่งให้เรียบร้อย จ้าวฝูหมิงหันมามองไป๋มู่หลันที่กำลังนั่งแกะส้มผลโตเข้าปากด้วยความเอร
