เช้าแล้วพลอยยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงโดยมีผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อนอนคว่ำอยู่ข้างๆ
....ให้ตายเถอะฉันทำอะไรลงไปเนี่ยชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้เลย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ .... เธอคิดในใจอย่างหัวเสียก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวช้าๆ เพื่อมองสำรวจรอบห้องนอนกว้าง "เฮ้อออ....ก็ยังดีที่เขาไม่มีครอบครัว แล้วถ้า....เขามี ฉันจะทำยังไงดีละจะกลายเป็นคนผิดลูกผิดเมียกลายเป็นผู้หญิงที่ยุ่งกับสามีชาวบ้าน พลอยเอย เขาท้านิดท้าหน่อยแกก็มาถึงห้องเขาแล้ว สมองบ้านี่มันคิดอะไรอยู่วะ" หญิงสาวรู้สึกสับสนอย่างหนักจนต้องยกมือขึ้นมาดึงผมตัวเองแรงๆ เพื่อเรียกสติ โดยไม่ทันได้สังเกตว่าชายหนุ่มที่เมื่อครู่ยังคงหลับตอนนี้เขาได้แอบมองเธออยู่นานแล้ว "ถ้าจิกหัวขนาดนั้นผมมันจะร่วงเอานะ" "หะ?" "อย่าคิดอะไรมาก ไม่ต้องรู้สึกผิดกับตัวเองมันก็แค่บทเรียนหนึ่งในชีวิต" "...." "ไปอาบน้ำ...." "ค่ะ...." อยู่ๆ ชายที่กำลังจะหลับตาพริ้มอีกรองก็พูดสอนเธอขึ้นมาเขาคงผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะดูจากการเฉยเมยนี่แล้วเขาเองก็คงไม่ได้คิดอะไร เธอก็ไม่ควรคิดเพราะทุกอย่างเธอล้วนแล้วแต่เลือกมันเอง หญิงสาวถอนหายใจแล้วค่อยๆ กลิ้งตัวลงเตียงหนีออกมาอย่างเขินอายและยังคงหันไปเช็กว่าคนที่อยู่บนเตียงลืมตาแอบมองอยู่หรือไม่ แต่เขาก็ยังคงหลับตาพริ้มหลับอย่างสบายใจเธอจึงรีบวิ่งออกมาเก็บเสื้อผ้าเมื่อวานที่กระจัดกระจายเต็มพื้นแล้วตรงเข้าไปอาบน้ำ ซ่าาาา "แสบไปหมดเลย....เกิดมายังไม่เคยทรมานขนาดนี้มาก่อนหรืออาจจะเป็นเพราะฉันห่างเรื่องแบบนี้มานานมากแล้วก็เป็นได้ ถึงฉันจะมีแฟนแต่การถูกนอกใจบ่อยๆ มันทำให้ฉันไม่กล้าที่จะมีอะไรกับบอลอีก แต่วันนี้ฉันกลับมามีความสัมพันธ์กับคนไม่รู้จักเสียอย่างนั้นฉันทำแบบนี้มันดีแล้วจริงๆ เหรอ?" เธอบ่นพึมพำก่อนหย่อนตัวลงนอนในอ่างน้ำอุ่นกว้างแล้วนึกถึงคนคนนั้น....ความตื่นเต้นนี่สินะที่ทำให้เขาชื่นชอบจนไม่เคยนึกถึงใจคนเป็นแฟนอย่างเธอ เธอแอบคิดไปว่าตลกดีเหมือนกันนะที่การนอกใจมันเกิดขึ้นเพียงเพราะเหตุผลแค่นี้.... เมื่อหญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความเลื่อนลอยก่อนจะสบตาเขากับชายคนนั้นที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำราวกับว่าเขากำลังนั่งรอเธออยู่ เขาหันมามองเธอนิดหน่อยแต่ไม่กลับพูดอะไรออกมา ....แล้วฉันควรพูดอะไรละ? ควรทำยังไงดี? .... "เอิ่ม งั้นฉันขอตัว" เมื่อทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ พลอยจึงตัดสินใจจบเรื่องโดยการเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่ตรงข้างตัวของชายหนุ่มแล้วตั้งใจจะกลับ แต่กลับถูกชายหนุ่มดึงมันเอาไปไว้ข้างตัวอีกฝั่งของโซฟา "รอก่อน ฉันจะไปส่ง" "ไม่เป็นไร โชคดีค่ะ ว๊าย!" เมื่อเธอพยายามจะเดินผ่านหน้าเขาไปหยิบกระเป๋าเจ้าตัวก็กระชากแขนเธออย่างแรงจนล้มนั่งลงบนตักของเขา ซึ่งแทนที่เขาจะปฏิเสธเขากลับเอาแขนมาโอบรัดเอวของเธอแน่นจนขยับไปไหนไม่ได้ "รอฉัน คำสั่ง" "เอ๊ะ!" "อย่ามาเอ๊ะ อะ กับผู้ใหญ่นะ" "ก็คุณคุยไม่รู้เรื่อง" "เธอนั่นแหละที่คุยไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวก็โดนอีกรอบสะหรอก" "ไม่เอาแล้ว ยังเจ็บอยู่"ฉันเสียงอ่อน "งั้นรอ....ถ้าออกมาแล้วไม่เจอก็ระวังตัวไว้" เขาขู่ก่อนจะปล่อยตัวเธอให้เป็นอิสระแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เหตุการณ์และคำพูดเมื่อครู่เขากำลังขู่ชัดๆ แต่เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องกลัวเขาจนไม่กล้าหนีไป ถ้าขืนแอบหนีแล้วเขาจับได้จะต้องโดนลงโทษอย่างที่เขาบอกเธอก็คงไม่ไหว มันยังเจ็บเกินกว่าจะทำได้อีกรอบ ระหว่างรอเขาก็เดินสำรวจรอบๆ ห้องนี่ถูกตกแต่งด้วยโทนสีดำมืดอยู่แล้วทำให้รู้สึกเศร้าแต่กลับกันก็ให้ความรู้สึกลึกลับน่าค้นหา ของใช้เหมือนถูกกำหนดไว้เพียงแค่สามสีเท่านั้น คือสีเทา สีดำ และสีขาว ผู้ชายคนนี้คงเป็นคนประเภทโดดเดี่ยวละมั้ง กริ่ง กริ่ง เสียงกดออดจากหน้าประตูดังขึ้นทำเอาเธอสะดุ้ง ....อย่าบอกนะว่าเขามีแฟนแล้วแฟนของเขากำลังมาแต่ในห้องเขาไม่มีของใช้ผู้หญิงเลยนี่หว่า หรืออาจจะเป็นกิ๊กของเขาก็ได้นะถ้าเป็นแบบนั้นจริงซวยแน่พลอย.... "ทำไงดี ทำไงดี" กริ่ง กริ่ง "เอาไงดีวะ เอาไงดี" ฉันเดินวนไปมาหน้าอย่างกังวล "ไปเปิดสักทีประตูรำคาญ" "แต่ถ้าคนหน้าประตูมาเจอฉันมันจะไม่ดีนะ" "ไปเปิดเถอะ เสียงดัง" เสียงตะโกนสั่งดังออกมาจากในห้องน้ำทำเอสหญิงสาวต้องกลั้นใจแล้วจัดการสำรวจร่างกายให้เรียบร้อยก่อนจะค่อยๆ เดินไปจับลูกบิดประตูอย่างกล้าๆ กลัวๆ "เอาวะ แค่บอกว่าเมาไม่รู้ว่ามีแฟนอย่างมากก็คงแค่โดนตบ" ปึก ....... เด็ก?! ภาพตรงหน้าคือเด็กชายวัยไม่น่าจะเกินสิบขวบในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นและกระเป๋าเป้รูปหมีสีฟ้าและเขากำลังเงยหน้ามองเธอด้วยท่าทีจับผิด "พี่เป็นใคร...." "หะ? ...." "มาทำอะไรในห้องพ่อ...." "พ่อ!??" "นี่มันห้องพ่อธันพี่เป็นใคร" "เดี๋ยวนะ....พ่อของหนู เดี๋ยวดิเอ๊ย? ยังไงนะ?" "พูดไม่เพราะพ่ออยู่ไหนจะหาพ่อ" ไม่พูดเปล่าเด็กชายคนนั้นมุดตัวผ่านเธอเข้าไปในห้องโดยเดินไปมาเหมือนกำลังตามหาคนที่เขาเรียกว่าพ่อ อะไรกันเนี่ย ผู้ชายคนนั้นถึงขั้นมีลูกแล้วเธอนอนกับสามีคนอื่นเลยงั้นเหรอ ....ผิดบาป ผิดบาปสุดๆ .... "พ่ออออ พ่อ พ่อธันนนนน!!!" เด็กน้อยตะโกนจนลั่นเมื่อเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าใบเล็กของตัวเองเพื่อเตรียมเผ่นหนี หมับ มือหนาที่ชุ่มน้ำคว้าเข้าที่ข้อมือเธอได้ทันก่อนที่เขาจะให้อีกมือกระชากกระเป๋าไปยึดไว้ เมื่อเธอหันไปมองตามแรงก็พบเข้ากับพ่อของเด็กน้อยที่อยู่ในชุดผ้าขนหนูคลุมท่อนล่างเพียงผืนเดียวส่วนท่อนบนก็ยังคงเปลื้องผ้าเปลือยแผงอกและกล้ามเนื้อล่ำบึกโชว์ เมื่อเด็กน้อยเห็นภาพนั้นเจ้าหนูก็รีบวิ่งเข้ามายืนขั้นกลางระหว่างเธอกับเขาทันที "พี่สาวคนนี้เป็นใครพ่อ"เด็กน้อยกอดอกถาม "เจอพี่เขาเมาอยู่ข้างทางแล้วบอกหิวข้าว สงสารเลยพากลับบ้านมาด้วย" เขาพูดด้วยเสียงไร้อารมณ์ทำเอาหญิงสาวตกใจ เพราะน้ำเสียงแบบนี้มันไม่ใช่น้ำเสียงที่คนเป็นพ่อพูดกับคนเป็นลูกเลยเมื่อมองไปยังใบหน้าของเด็กน้อยกลับไม่พบอาการน้อยใจอะไรดูเหมือนว่านี่อาจจะเป็นการพูดปกติของผู้ชายคนนี้ แต่ไอ้ที่บอกว่าเจอเธอข้างทางนี่มันเกินไปหน่อยไหม! "เล่นตามน้ำ"เมื่อคนตัวสูงเห็นสีหน้าไม่พอใจของเธอเขาก็ก้มลงมากระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหู ....ให้ตายเถอะ.... "ค่ะ พี่เมา อยู่ข้างทางพ่อหนูมาช่วย" "จริงเหรอครับพ่อธัน พ่อธันนี่เป็นคนที่ดีสุดๆ" เด็กน้อยยิ้มกว้างให้คนเป็นพ่อที่เอาแต่ทำหน้านิ่งเฉยราวกับว่าไม่มีความรู้สึก ส่วนหนูน้อยก็ยังมองมาที่เธอด้วยความสงสัยไม่ห่าง ขืนอยู่ต่อมีหวังแม่ของเด็กคนนี้คงได้เข้ามากระชากหัวเธอแน่ "ฉันต้องกลับก่อนที่ภรรยาคุณจะมา" ฉันเดินเข้าไปกระซิบ "ไม่จำเป็น ฉันไม่มีเมีย" "ได้ไง ไม่มีเมียจะมีลูกได้ไงเลิกโกหกเถอะรีบคืนกระเป๋ามาเร็ว" เธอพยายามเอื้อมมือไปดึงกระเป๋าออกจากมือเขาแต่เขากลับชูมันขึ้นสูงจนไม่สามารถเอื้อมถึง เธอทำได้แต่มองค้อนชายตรงหน้าสลับกับยิ้มแห้งๆ ให้หนูน้อยที่กำลังมองมาอย่างจับผิด "พ่อเล่นอะไรกันอ่า" "เปล่า"เขาหันไปพูดกับลูกชายก่อนหยิกเข้าที่หลังของเธอให้หยุดกระโดด มันเจ็บจนเธอต้องกั้นเสียงกรี๊ดไว้ในลำคอแล้วมองเขาอย่างคาดโทษ "....คุณพ่อครับ" "ว่า?" "ไปหาแม่กันได้ยัง....ตั้งใจคิดถึงแม่" 'ตั้งใจคิดถึงแม่' ช็อก!!! หมายความว่า เธอ....นอนกับสามีคนอื่นจริงๆ !!! ตายโหงแล้ว!วันนี้เป็นวันที่ตั้งใจต้องไปเรียนพลอยจึงอยากจะมาส่งตั้งใจพร้อมธันจะเข้าบริษัท และวันนั้นหลังจากจบการประชุมทั้งโมและเพื่อนนักศึกษาฝึกงานก็พากันเข้ามาถามเธอว่าทำไมถึงไม่ยอมบอกว่ากำลังคบกับรองประธานจนพลอยแอบคิดในใจเพราะแม้แต่เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นลูกเจ้าของประธานบริษัทไม่นานมานี้แต่ก็ทำได้แค่ตอบไปว่าเพราะเธอไม่อยากมีสิทธิพิเศษทำให้ทุกคนแซวกันใหญ่ ส่วนบอลได้ยินว่าเขาถูกพ่อดุและบังคับให้เล่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาให้ท่านฟังหลังจากวันนั้นไม่รู้ว่าเขาถูกพ่อทำโทษอะไรถึงได้ไม่ทำตัวสนิทสนมเหมือนเมื่อก่อนแต่ทุกครั้งที่พลอยเผลอบอลก็ยังคงแอบลอบมองอดีตคนรักเสมอด้วยความห่วงหา ส่วนจารีก็หายไปจากทั้งสองคนเว้นแต่วันที่จะต้องมารับตั้งใจไปอยู่ด้วย เธอทำตามหน้าที่แม่ได้ดีขึ้นจนประภัสออกปากชมให้ธันและพลอยฟังอาจจะเพราะคำพูดของพลอยได้ไปเตือนสติเธอเข้าถึงได้คิดได้และนั้นมันก็ยิ่งเป็นผลดีต่อเด็กชาย"แม่พลอยครับ""ครับ""ตั้งใจจะตั้งใจเรียนนะครับ"เด็กชายกอดเข้าที่คอของเรียวก่อนจะจูบเข้าแก้มใสก่อนจะวิ่งเข้ารั้วโรงเรียนไปด้วยความสดใส พลอยอดจะโบกมือให้เด็กชายตอบไม่ได้แต่ดูเหมือนเธอจะโบกนานไปจนธันต้องดึงแขนเธอ
เช้านี้ธันพาตั้งใจมาที่บริษัทด้วยเนื่องจากวันนั้นตั้งใจกินไอติมเยอะเกินไปจึงทำให้มีไข้นิดหน่อย ทำให้พลอยที่นั่งทำงานอยู่อดห่วงไม่ได้ว่าคนที่กำลังทำงานอยู่ในห้องรองประธานกำลังทำอะไรอยู่ "พลอย พี่วานหน่อยจ้าส่งเอกสารให้ท่านรองที""ได้ค่ะ"พลอยตอบรับทันทีก่อนจะเดินไปรับเอกสารจากโม แล้วเดินตรงไปยังห้องรองประธานทันทีโดยไม่ทันสังเกตว่าบอลกำลังเดินตามมาแอบมองเธออยู่เห็นกัน ก๊อกๆ "เข้ามา"เสียงเอ่ยอนุญาตจากด้านในทำให้พลอยรีบผลักประตูเข้าไปทันทีก่อนที่เธอจะว่างแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะทำงานของธันแล้วเดินตรงมาดูตั้งใจที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่โซฟา ทำเอาธันที่ยื่นมือรอรับเอกสารถึงกับหน้างอที่เมียสาวไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยจนเขาต้องลุกขึ้นเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังพลอยที่กำลังนั่งยองๆ วางมือแตะบนหน้าผากเล็กของลูกชายเขาอยู่และภาพที่พลอยดูเป็นห่วงตั้งใจนั้นทำให้คนเป็นพ่อของอย่างเขายิ้มไม่หุบเลยทีเดียว"อือ พี่พลอย"ตั้งใจลืมตาตื่นก่อนจะเอี้ยวตัวมากอดคอพลอยไว้แน่นก่อนจะทิ้งตัวกลิ้งลงนอนบนตักของหญิงสาว "ดีขึ้นหรือยังครับตั้งใจ""ฮะ พ่อบอกให้นอนเยอะๆ""ดีแล้วละ ไหนดูสิตัวร้อนอยู่เลย""อืออ"ตั้งใจครางออกมาด้วยท่า
: บ้านธันและพลอยเดินทางมายังบ้านเพื่อพาตั้งใจที่กำลังนอนหลับมาส่ง ตลอดทางตั้งใจขอนั่งตักพลอยและนอนซบเธอมาตลอดจนพลอยเองก็เคลิ้มหลับไปเช่นกันเหลือแต่ธันที่เป็นคนขับมองทั้งสองคนอย่างเอ็นดูแล้วอดจะกล่าวขอบคุณพลอยที่ดูแลลูกชายเขาได้ขนาดนี้ "ขอบคุณนะ...""อือ..ฮืออ ถึงแล้วเหรอ"คนตัวเล็กลืมตาตื่นในขณะที่มือก็ยังโอบเด็กชายตั้งใจไว้ในอ้อมกอดไม่คลาย ธันยิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าไปจูบเข้าที่หน้าผากมนเป็นรางวัลทำเอาพลอยที่กำลังสะลึมสะลือตกใจตาโต "อะไร? ต้องตกใจขนาดนั้นเหรอ""เดี๋ยวลูกเห็น""ลูก...หนูเรียกตั้งใจว่าลูก?"ธันยิ้นร่าอย่างถูกใจที่หญิงสาวเผลอเอ่ยเรียกลูกชายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ คนถูกแซวเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไปก็เอาแต่ทำท่ามองเฉไฉไม่ตอบคำถามของชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าเขาอยู่"...ช่วยเรียกตั้งใจแบบเมื่อกี้ทีนะ พี่คิดว่าตั้งใจคงจะดีใจมาก""แต่...พลอยไม่ใช่""แล้วอยากจะเป็นไหม? พี่พร้อมดูแลหนูนะ""พูดไปเรื่อยพี่ยังไม่แน่ใจในตัวเองด้วยซ้ำ จะให้พลอยเป็นแม่ตั้งใจได้ยังไง?"หญิงสาวพูดพร้อมหลบสายตาคมที่พยายามจะมองใบหน้าเธออยู่ได้ แต่เมื่อชายหนุ่มรู้ว่าพลอยตั้งใจจะหลบ
“ตั้งใจ”“พ่อฮะ”เมื่อธันเปิดประตูเข้าไปในร้านก็พบเข้ากับตั้งใจที่กำลังนั่งนิ่งมองไอติมตรงหน้าจนละลายรออยู่แล้ว ธันรีบตรงเข้าไปดึงตัวลูกชายมากอดแนบอกด้วยความเป็นห่วง“เกิดอะไรขึ้นทำไมมาอยู่ที่นี่ วันนี้ต้องไปเรียนพิเศษไม่ใช่เหรอ”“เมื่อคืนตั้งใจไปหาแม่ที่บ้านของพ่อ…แม่เมาแล้วบอกตั้งใจว่าแม่จะกลับมาอยู่ที่นั่น พอตั้งใจถามถึงพี่พลอยแม่ก็โวยวายใส่ตั้งใจ ฮึก ฮึก แล้วบอกว่าพี่พลอยไม่กลับมาอีกแล้วเพราะทะเลาะกับแม่ พี่พลอยทำแม่เสียใจแล้วแย่งพ่อไป”พลอยที่ได้ยินเด็กชายอธิบายเรื่องทั้งหมดก็ถึงกับกำมือแน่นเพราะความโกรธ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ขุ่นมัวแล้วค่อยๆ เข้าไปนั่งข้างเด็กชายก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ“ตั้งใจไม่ต้องคิดมากนะ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ตั้งใจไม่ต้องสนใจนะครับ”“ถ้ามันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ทำไมอยู่ๆ แม่มาบอกตั้งใจ”เด็กชายตัวน้อยมองสบตาพลอยด้วยความรู้สึกสับสนจนพลอยต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากคนเป็นพ่อ“แม่อาจจะ…แค่เครียดเท่านั้น”ธันพูดปลอบใจลูกชายอีกทางทั้งที่ในใจเขาตอนนี้อยากจะโทรหาคนเป็นแม่ให้มาดูสิ่งที่ตัวเองทำลงไปอยากให้ผู้หญิงมาดูว่าสิ่งที่พูดโดยไม่คิดของเธอนั้นมันท
…..ธันอุ้มพลอยที่หลับไปแล้วเข้าห้องก่อนจะวางเธอลงบนเตียงแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกให้เธอจนหมด ใจจริงเขาอยากจะลงโทษให้เธอครางจนหมดเสียงไปเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่าสงสารคนเมา ต้องยอมรับก่อนว่าวันนี้เขาตั้งใจแกล้งเมาให้พลอยตายใจไม่อย่างนั้นก็คงจะระวังตัวจนเขาไม่มีโอกาสได้ประชิดตัวแบบนั้น“ยัยบ้า ฉันหายไปก็ลืมได้ทันทีเลยเหรอน่าหงุดหงิด”เขามองสำรวจใบหน้าหวานอย่างคิดน้อยใจหลาย วันที่ผ่านมาเขาไม่สามารถกลับไปนอนที่บ้านได้เพราะเอาแต่นึกถึงเธอแต่ดูเธอสิพอหายจากกันไปไม่กี่วันกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าเสียอย่างนั้นมันน่าตีเสียจริงๆส่วนตั้งใจก็เอาแต่โทรถามถึงพลอยว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านจนคนเป็นพ่ออย่างเขาต้องโกหกไปว่าตอนนี้พาพลอยเดินทางมาพักผ่อนต่างจังหวัด เพื่อให้ลูกสบายใจ ดูไปแล้วลูกชายของเขาคงจะติดผู้หญิงคนนี้เอามากๆ อาจจะเป็นเพราะเธอใจดีและไม่ได้มีท่าทีรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านั้นผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตเขาล้วนแล้วแต่ไม่ต้องการตั้งใจทั้งนั้นจะมีเพียงก็แต่พลอยที่ดูเอ็นดูตั้งใจแต่กลับไม่ต้องการเขาแทนเสียอย่างงั้น“เป็นครั้งแรกเลยที่ต้องมาซักผ้าให้ผู้หญิงแบบนี้”ธันพึมพำในขณะที่มือก็ยังขยี้เสื้อชุด
…“เด็กๆ ดูสิใครมา”โมส่งเสียงเรียกความสนใจจากบรรดาเด็กฝึกงาน แต่ละคนมีท่าทีตื่นเต้นเมื่อได้เห็นบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่ เพราะทุกคนต่างรู้จักคนคนนี้ดีอยู่แล้วเพียงแต่ไม่นึกว่าจะได้เจอเขาที่นี่“พี่ธันมาได้ไงคะ?” สาวสวยแผนกบัญชีถามขึ้นด้วยท่าทีเขินอาย“เธอ เรียกท่านแบบนี้ได้ยังไงท่านเป็นรองประธานของเรานะ”โมพูดดุ แต่ประโยคนั้นทำให้บรรดาเด็กฝึกงานตกตะลึงไปใหญ่เพราะทุกคนรู้จักชายคนนี้ในนามเจ้าของไนต์คลับ“ไม่เป็นไร เด็กพวกนี้เขารู้จักผมอยู่แล้วละแต่เป็นอีกสถานะหนึ่ง…”ธันพูดก่อนที่เลือกนั่งลงตรงข้ามกับพลอยที่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาคมนั้นอยู่ บอลที่เห็นพลอยมีสีหน้าไม่ดีนักจึงพอเดาได้ว่าระหว่างพลอยกับธันคงจบกันไม่ดีนักแต่นี่แหละคือโอกาสที่บอลจะได้ทำคะแนนทุกคนให้ความสนใจกับบุคคลที่เข้ามาใหม่จนพลอยเริ่มรู้สึกอึดอัดและอยากจะออกจากงานนี่เต็มทีแต่ถ้าขืนทำแบบนั้นมันก็จะกลายเป็นว่าเธอไม่ให้เกียรติบริษัท“พลอยไม่สบายเหรอ?”เมื่อบอลเห็นพลอยนิ่งเงียบอยู่นานจึงถือวิสาสะลูบเข้าที่ศีรษะของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนต่อหน้าเพื่อนๆ และธันอย่างตั้งใจเพื่อทำให้ธันได้รู้ว่าตอนนี้คนที่พลอยเลือกเขาไม่ใช่ธัน ซึ่งหญิงสาวเอง