บทที่ 298

เชียนอวี่ได้ยินเรื่องพวกนี้แล้วก็อดเคารพจ่านเหยียนอย่างจริงจังขึ้นมาไม่ได้ “เช่นนั้นพระองค์ประสงค์ให้ผู้ใดเป็นผู้นำของปาซ่านเหมินเพคะ?” แม้อีกฝ่ายจะไม่เป็นวรยุทธ์ แต่เรื่องที่นางวางแผนคู่ควรกับตำแหน่งของนางแล้ว

“เจ้าเตรียมตัวก่อน ข้าจะเลือกผู้มีความสามารถเอง” จ่านเหยียนเอ่ย

เชียนอวี่พยักหน้า “เช่นนั้นก็ได้เพคะ พระองค์ต้องเร่งให้ฝ่าบาททรงเห็นชอบ จากนั้นก็มอบอำนาจให้ข้าไปจัดการ”

“รอพ้นวันที่สิบห้าแล้ว ข้าจะเจรจากับฮ่องเต้”

เชียนอวี่มองจ่านเหยียนด้วยความลังเล “ความจริงพระองค์เคยพิจารณาหรือไม่ บางทีใต้เท้าหลี่อาจสามารถเป็นหางเสือรับผิดชอบปาซ่านเหมินได้”

จ่านเหยียนมองนางแบบคล้ายยิ้มแต่มิได้ยิ้ม กลับไม่กล่าว

“อย่าเข้าพระทัยผิดนะเพคะ ข้ามิใช่จะเสนอเขา และมิได้ยกยอเขา เพียงคิดว่าเขาซื่อตรง ไม่เกรงกลัวแต่อำนาจ...” เชียนอวี่รีบแก้ต่าง

จ่านเหยียนคิดครู่หนึ่ง “ข้าจะพิจารณา”

ใต้เท้าหลี่เป็นตัวเลือกที่ดีคนหนึ่ง เขาใสสะอาดซื่อตรงมีคุณธรรม ไม่เห็นแก่หน้าใคร แต่น่าเสียดายที่ไม่เป็นวนยุทธ์ อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ก่อตั้งปาซ่านเหมินขึ้นมา จะเป็นดาวพิฆาตของขุนนางทุจริตพวกนั้น น่ากลัวว่าทุกวันจะมีคนไม