บทที่ 359

มู่หรงเจี้ยนคิดหนักพักหนึ่งจึงเงยหน้าเอ่ย “ได้ ในเมื่อเสด็จแม่ตรัสเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นเราก็จะสนับสนุนใต้เท้าหลี่”

จ่านเหยียนพยักหน้าเล็กน้อย “ฮ่องเต้สมควรบ่มเพาะขุนนางคนสนิทของตัวเองบ้างแล้ว”

ฮ่องเต้ผงกศีรษะ “เสด็จแม่ตรัสมีเหตุผล”

‘เสด็จแม่’ คำนี้มีความเชื่อถือเพิ่มขึ้นมาบางส่วน ต่างจากความแข็งกระด้างเมื่อก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

หลังจากฮ่องเต้กลับไป อาเสอก็เดินเข้ามา

“เฉินเมิ่งหลี่มีปฏิกิริยาอย่างไรบ้าง?” จ่านเหยียนถามอาเสอ

อาเสอตอบ “ท่าทางเข้าใจแล้ว แต่อย่างไรก็ไม่กล้าเชื่อ”

“ครอบครัวของเขาคงถูกจับไป เจ้าไปสืบดูว่าอยู่ที่ไหนแล้วช่วยออกมาเถอะ”

“ความจริงก็ไม่เห็นจำเป็นต้องช่วยเขาเลย ถึงเขาจะทำอย่างไรก็ทำลายแผนการของเซ่อเจิ้งอ๋องไม่ได้ ถงจื่อหยาผู้นี้ต้องตายอย่างแน่นอน” อาเสอเอ่ย

“เจ้าจะไปรู้อะไร? ตอนนี้ราชสำนักคนไม่พอใช้ เฉินเมิ่งหลี่ผู้นี้ถือว่าเป็นผู้มีความสามารถคนหนึ่ง บนโลกใบนี้ ใครไม่มีตำหนิ? โดยเฉพาะคนที่เป็นขุนนาง มากน้อยล้วนมีข้อผิดพลาดอยู่บ้าง”

อาเสอยักไหล่ “ก็ได้ ข้าจะไปสักครั้ง” กล่าวจบก็หมุนตัวออกไป

จ่านเหยียนมองเงาหลังนางด้วยความอัศจรรย์ใจ มัดครั้งหนึ่งแล้ว เจ้าง