MasukShare
บทที่ 3 เพื่อนเก่าที่ทำให้...ใจสั่น 2
Terakhir Diperbarui:
2025-02-24 02:38:44“ไม่ไปได้ไหมเจ้” ผมอุทธรณ์
“ไม่ได้ ฉันรับปากไปแล้ว” เจ้ดาวเรืองแหวใส่ผม
แม่มองเจ้ดาวเรืองอย่างตำหนิ
“ทำไมไม่ถามน้องก่อน”
“แหมแม่ ก็คุ้นเคยกันอยู่แล้ว หายไปแค่สิบกว่าปี ไม่น่าจะมีผลนี่นา ทีเมื่อก่อน วิ่งเข้าไปถึงห้องนอนน้าสมชายก็ทำมาแล้วนี่แก”
ประโยคหลัง ทำให้พ่อแม่หันมามองผมเป็นตาเดียว คือเอาจริงนะครับ เรื่องนี้มันก็นานมาแล้วตั้งแต่เด็ก เอามาเผาทำไมนี่เจ้
“ลูกไปเล่นถึงในห้องนอนเขาเลยเหรอ” แม่เฟื่องฟ้าของผมเริ่มไม่สบอารมณ์
“คุณ เด็ก ๆ มันเล่นกันใช่ไหม?” พ่อมงคลของผม เห็นนิ่ง ๆ แบบนี้ ช่วยผมตลอดแหละครับ
ผมทำหน้าแหย มันเป็นเรื่องเก่ามาก ๆ จนผมเองยังแทบจะจำได้ไม่ได้ เจ้ดาวเรืองนี่
“โอเคครับ ผมไปก็ได้ เย็นนี้นะ” ผมตัดบท เพราะดูท่าแม่ผมจะเริ่มไม่ชอบใจเท่าไร แม่เป็นคนที่ไม่ชอบให้คนในบ้านไปยุ่มย่ามอะไรในที่ของคนอื่น ไปเล่นไปคุยไปกินข้าวได้ แต่การเข้าไปถึงห้องนอน แม่ไม่ชอบครับ
แพลนของที่วางไว้หลังจากกลับมาบ้านคืออยากเข้าเมืองไปเซอร์เวย์ร้านคอมพิวเตอร์ทั่วไป จนถึงร้านแบรนด์ดัง ซึ่งแพลนนั้นคือวันนี้นี่แหละ
ผมไปขอยืมกุญแจรถของพ่อ ซึ่งพ่อบอกว่าให้ไปขอแม่ เพราะ แม่เป็นผู้ดูแลรถทั้งหมด ผมยังไม่อยากขอพ่อแม่ซื้อรถ เพราะไม่แน่ใจว่าควรใช้รถประเภทไหน แล้วตนเองจำเป็นต้องซื้อหรือไม่ ขอยืมใช้ไปก่อนก็ไม่เสียหายนัก
“แม่ครับ ผมยืมรถเข้าเมืองหน่อยนะครับ”
“ขับระวังรถใหญ่ด้วยนะ”
“ครับ”
หลังจากนั้นเพียง 30 นาทีผมก็มาโผล่ที่ห้างในตัวเมือง เมื่อคืนกับตอนนี้ช่างต่างกันลิบลับ ตอนกลางวันมีผู้คนสัญจรไปมาหน้าห้างพอประมาณ ดีกว่าเมื่อคืนที่ยังกับเมืองร้าง แสดงว่าที่นี่ พอค่ำมืดหน่อยก็กลับบ้านเข้านอนกันแล้ว
ผมลองแวะเข้าไปดูที่ร้านคอมพิวเตอร์ทั่วไป ต้องระวังเรื่องที่จอดรถด้วยเพราะผมยังใหม่กับที่นี่มาก หากพลาดท่าไม่ดูจราจรดี ๆ ก็มีสิทธิ์ถูกจับ ถูกปรับ เสียคะแนนโดยใช่เหตุอีก
ผมขอนามบัตรจากร้านที่พอจะเชื่อถือได้ ขับรถวนหา เจอเพียง 2 ร้านเท่านั้น เพราะเอาจริงนะ ผมมีแนวคิดที่จะกระจายสัญญาณวายฟายไปให้ทั่วไร่ หรืออย่างน้อยก็ต้องไปที่ท้ายไร่ให้ได้ด้วย ขอดูทรัพยากรที่มีก่อน อาจจะต้องทำทีละเฟส ดังนั้นชุดแรกที่ต้องทำคือขยายวายฟายให้ทั่วบ้าน โรงผลิตไวน์ โรงเก็บไวน์ รวมไปถึงการส่งสัญญาณไปให้ถึงหน้าป้อม รปภ. ผมอยากติดกล้องวงจรปิด พ่อกับแม่ควรมีสิ่งนี้ครับ
ธุระเบื้องต้นเสร็จ ผมขอชอปปิงนิด ๆ หน่อย ๆ จำพวกของใช้ส่วนตัวก่อนจะขับรถกลับเข้าไปไร่ในช่วงบ่าย
พอกลับมาถึงไร่ พบว่าพ่อกับแม่นั่งรออยู่ที่หน้าบ้านแล้ว สงสัยผมไปนานรึเปล่า แต่ก็โทรคุยได้นี่นา คิดไปเองสะระตะ ผมจอดรถเข้าโรงจอดเรียบร้อย เพิ่งเห็นว่าบ้านตัวเองมีรถหลายคันนะ มีรถปิกอัพยกสูงสองคัน รถกระบะสองคัน แล้วก็รถสี่ล้อกลางมีตู้มิดชิดอีกหนึ่งคัน
“มีอะไรกับผมรึเปล่าพ่อ แม่ด้วย อยู่กันพร้อมเลย” ผมหิ้วถุงขนาดใหญ่อีนุงตุงนังเข้าไปหาท่านทั้งสอง
“วางของก่อน พ่อกับแม่จะคุยด้วยหน่อย” แม่เฟื่องฟ้าเป็นฝ่ายเอ่ยก่อนตามเคย การเรียกคุยแบบนี้ คงเป็นเรื่องสำคัญ
ผมพยักหน้า ออกแรงยกถุงขนาดใหญ่วางแหมะลงที่เก้าอี้ตัวว่างด้านหลัง ก่อนจะนั่งลงใกล้กับพ่อ
พ่อยื่นอะไรบางอย่างมาให้ผม พอพ่อคลายมือออก มันคือกุญแจรถแบบเป็นริโมตในตัว
“แม่ว่าควรมีไว้ใช้ คันริมโน่น เพิ่งออกมาได้ห้าเดือนนะ พ่อกับแม่ให้เราไว้ใช้งาน”
ผมว่าผมดีใจนะ แต่สีหน้าอาจจะดูนิ่งไปหน่อยมั้ง แม่เลยทำหน้าสงสัยว่าผมไม่ดีใจเหรอ
“ไม่ชอบเหรอ รถกระบะยกสูงมันเหมาะกับไร่เราน่ะลูก หรืออยากได้รถเก๋ง” แม่ดูร้อนใจ
ผมยิ้มกว้าง ส่ายหน้าไปมา
“แค่นี้ผมก็ใช้ได้แล้วแม่ ดีเลย ผมจะได้ออกไปทำโน่นทำนี่ได้สะดวกไม่ต้องกลัวตกหล่ม ใช่ไหมพ่อ” ผมหันไปยิ้มกว้างให้พ่ออีกคน
สำหรับพ่อ ท่านน่าจะรู้แหละ ว่าผมคิดอะไรอยู่ พ่อได้แต่หัวเราะออกมาเบา ๆ ในแบบของเขาเสมอ
“พ่อบอกแล้ว ลูกเราน่ะ ชิวเสมอ”
ผมคิดว่าเรื่องจะจบ แต่ไม่ใช่! เพราะดูท่าทีแล้ว พ่อกับแม่ยังไม่ได้ล่าถอยไปไหน น่าจะมีเรื่องอะไรคุยอีก
แล้วก็จริง
“แม่มีอีกเรื่องที่อยากจะคุย คุยกันตอนนี้ ตรงนี้เลยดีกว่าเนอะพ่อ”
สีหน้าแม่กลับเปลี่ยนไปเป็นหน้านิ่งอีกครั้ง พ่อก็ดูสงบนิ่งลง เอาละครับ เมื่อกี้ชื่นมื่น ตอนนี้ละจะเป็นของเรื่องอะไรอีก
“อย่าลืมว่ามีนัดไปกินข้าวบ้านน้าหลินวันนี้”
“ครับ”
ผมรับคำ จำได้น่า เดี๋ยวจะไปอาบน้ำแล้วนี่ไง
“จริง ๆ ก็มีอีกเรื่อง แต่ไว้ก่อน...ยังไม่ถึงเวลา...ไปได้แล้ว...เดี๋ยวเจ้ดาวเรืองของลูกกลับมาจะปรี๊ดแตกอีก”
แม่ทิ้งปริศนาไว้ให้ผมอีก สิ่งที่แม่จะพูดคืออะไร? เอาเหอะ ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เอง ตอนนี้ขอตัวไปอาบน้ำก่อน
“แม่ งั้นผมไปอาบน้ำก่อน ไปละ”
ว่าจบ ผมจึงยกถุงสัมภาระของผม หิ้วเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว ไม่หันกลับไปมองพ่อกับแม่อีกเลย ไม่อยากหันไปแล้วเจอสายตาที่มองผมแบบแปลก ๆ
การกลับมาครั้งนี้ มีบางอย่างแปลกไปนิดหน่อย โดยเฉพาะพ่อกับแม่ ดูแกมีอะไรในใจแต่ยังไม่เปิดประเด็นมา
“เดี๋ยวก็รู้”
ผมยักไหล่แล้ว หันไปคว้าผ้าเช็ดตัว ดิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว...
Bab terbaru
คชาอากร ตอนพิเศษ 4 มีเพื่อนมาเยี่ยม
<<<Z>>> <<<Z>>> <<<Z>>>/สวัสดีครับ//เฮ้ย ตะวัน จำเราได้รึเปล่า?//หึ ใคร?//ฟังนะ กู ชื่อ นิค//หยาบคาย ไอ้นิค//เอ๊า ผมชื่อนิคครับคุณทานตะวัน//เออ ค่อยดูมีการศึกษาหน่อย//ปากเหมือนเดิมนะมึง//เออ... มีอะไร//กูจะไปเที่ยวบ้านมึง//ตอนไหน อีก 2 ชั่วโมง//ห่ะ!?//เออ ๆ มาถูกเหรอ//ไร่มันดึง จีพีเอส. พามาได้ เดี๋ยวเจอกัน/นิค และเพื่อนสมัยเรียนกำลังเดินทางมาหาผมแบบเซอร์ไพรส์ ไม่ให้ผมได้ตั้งตัวตามนิสัยของนิคที่เป็นมาตั้งแต่เรียนแล้ว ผมต้องไปบอกแม่เฟื่องฟ้าก่อน เพราะพวกนี้มาคือยังไงก็คงค้างคืน แต่จะกี่คืนก็ไม่รู้พวกมัน“แม่ครับเพื่อนผมจะมาจากกรุงเทพฯ สามถึงสี่คน” ผมบอกแม่ที่ตอนนี้กำลังนั่งเคลียร์บิลอยู่ในห้องทำงาน“ค้างคืนไหมลูก” แม่ถาม“ค้างแหละแม่ แต่พวกอาหารอะไรนี่ เตรียมทันไหมครับ” ผมถามแม่เรื่องอาหาร เพราะปกติพวกเราก็กินอะไรไม่เยอะอยู่แล้ว แต่ถ้าพวกนี้มา ส
คชาอากร ตอนพิเศษ 3 ไร่กรุณาธร
ไร่กรุณาธร ตั้งขึ้นโดยคุณปู่ของดาวเรืองและทานตะวัน ในยุคแรก หลังจากเรื่องการหาที่ดินเสร็จสิ้นลง เขากับเพื่อน (ปู่ของออโต้) เริ่มดำเนินการด้วยเงินของตัวเองที่ได้มาจากมรดกและการสนับสนุนจากพ่อแม่บางส่วน มาดำเนินการ เริ่มแรกมีบ้านเล็ก ๆ สำหรับเขาและเริ่มจ้างผู้รับเหมาเข้ามาดำเนินการขุดสระน้ำด้านหลังพร้อมติดตั้งระบบจ่ายน้ำเดินท่อเข้ามาที่บริเวณที่จะก่อสร้างแปลงปลูกต้นองุ่น ใช้พื้นที่กว้างถึง 1 ไร่ในช่วงแรก เพราะในพื้นที่ 1 ไร่ จะสามารถปลูกต้นองุ่นได้ราว ๆ 130-140 ต้น เป็นองุ่นสายพันธุ์ที่สามารถปลูกในประเทศไทย ทนร้อนได้ดี และจำหน่ายได้ราคาเขาวางแผนว่าจะจำหน่ายองุ่นออกไปให้เกิดรายได้ก่อน ขณะที่โครงการผลิตไวน์ของเขา เกิดปัญหาที่เขาคาดเดาไว้แล้ว นั่นคือเขาไม่ชำนาญในเรื่องนี้มากพอ ต้องมีอะไรอีกหลายอย่าง รวมถึงอุปสรรคมากมายก่อนจะทำให้เกิดโรงผลิตไวน์ได้ดังนั้นในช่วงแรก ๆ ไร่กรุณาธร ยังคงเป็นไร่ที่ปลูกองุ่นขายเพียงอย่างเดียว ส่วนตัวเขาเองก็ยังคงศึกษาการทำไวน์ เดินทางเข้าไปที่มหาวิทยาลัยบ่อยเพื่อหาอาจารย์ที่สอนมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ท้ายสุดก็ยังมิอาจสานฝัน
คชาอากร ตอนพิเศษ 2 บ้านไร่จินตรา
บ้านไร่จินตราเป็นหนึ่งในไม่กี่ไร่ที่มีผลผลิตออกสู่ตลาดทั้งปี มีพืชผลมากมายที่ผลัดกันออกผลตามฤดูกาลและนอกฤดูกาลอัน เกิดจากการพัฒนาสายพันธุ์พืชใหม่ ๆ ที่ได้รับจากต่างประเทศและเครือข่ายทางธุรกิจที่มีอยู่ ในเรื่องของทำเลที่ตั้ง บ้านไร่จินตรา มีลักษณะที่ตั้งที่ดี ด้านหลังเป็นภูเขา มีลำธารธรรมชาติไหลผ่าน น้ำมาจากป่าบนเขา ด้านหน้าของไร่มีคลองชลประทานจากภาครัฐ มีถนนลาดยางอย่างดีจากอำเภอผ่านเข้าสู่ตัวหมู่บ้านที่อยู่ถัดไป ด้านข้างเป็นภูเขาที่ยาวต่อมาจากด้านหลังขณะที่อีกด้านหนึ่งเป็นไร่กัลยาณมิตรกันมีชื่อว่า “ไร่กรุณาธร” ที่ทำไร่ลักษณะคล้ายกันแต่มี พัฒนาการพันธุ์พืชที่เป็นของตัวเองและเน้นองุ่นเป็นหลัก เพราะมี โรงงานบ่มไวน์องุ่นเป็นของตัวเอง ขณะที่บ้านไร่จินตราจะเน้นพืชผลที่ส่งขายได้ตลอดทั้งปีปัจจุบันบ้านไร่จินตราอยู่ภายใต้การดูแลของคุณสมชายหรือที่ชาว หมู่บ้านเรียกว่า ‘น้าชาย’มีภรรยาชื่อหลิน และลูกชายชื่อคชา หรือน้องออโต้ เป็นครอบครัวเล็ก ๆ ที่ช่วยกันบริหารไร่ มีลูกน้องที่ซื่อสัตย์ และบ้านไร่จินตราแห่งนี้ เป็นแหล่งอาชีพเล็ก ๆ ให้กับชาวหมู่บ้านแถบนั้นอีกด้วย
คชาอากร ตอนพิเศษ 1 แฟนมิตติ้ง
เรื่องราวของออโต้กับทานตะวัน ในทีแรกก็มีคนงานในไร่ทั้งสอง เอามาพูดคุยกันเรื่องที่ว่าผู้ชายรักผู้ชาย โดยเฉพาะไร่กรุณาธร แต่สุดท้ายก็ต้องเป็นอันเงียบหายไปเพราะมีคนงานอีกกลุ่มที่เปิดตัวเป็น LGBTQIA+ อยู่แล้วสามคนช่วยจัดการ‘แก๊งนารีผล’แก๊งนี้เปิดตัวขึ้นหลังจากทราบข่าวว่าออโต้กับทานตะวันคบหากันจริง ๆ แถมสุดท้าย ดาวเรืองดึง ‘แก๊งนารีผล’ มาเป็นทีมงาน คิว.ซี. และทีมเลขาให้กับตัวเองด้วย“พวกนี้เก่ง แถมยังปลื้มพวกเธอทั้งสองคนด้วยนะจ๊ะ” เจ้ดาวเรืองบอกกับทานตะวันและออโต้“สงสัยต้องนัดพวกน้อง ๆ มากินมื้อพิเศษแล้วล่ะ” ออโต้ทำพูดเล่น แต่ดาวเรืองกลับจริงจังขึ้นมา“จะดีเหรอเจ้” ทานตะวันไม่แน่ใจ“ดีสิ พวกนี้กลายเป็นสมุนเจ้ไปเรียบร้อยแล้ว” ดาวเรืองกอดอกอวดให้พวกเขาฟัง ดูเป็นเรื่องใหม่สำหรับดาวเรืองที่จะมีลูกน้องคอยช่วยดูแลงานในไร่ และเป็นเพื่อนสายวายเหมือนกับเธอ“แล้วแต่เจ้เลย” ทานตะวันส่ายหน้าระอากับพี่สาวตัวเอง“พวกนางฝากถามมาถึงด้วยนะ” ดาวเรืองพูดพลางยกหลักฐานในมือถืออวดทา
คชาอากร บทที่ 23 บทเริ่มต้น (จบความโสด)
Part ทานตะวันหลังจากที่ตกลงกับออโต้เป็นแฟนกัน ชีวิตไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิมมากนอกจากตัวติดกันมากขึ้นกว่าเดิม ในทีแรกผมก็มีความกังวลอยู่นิดหน่อย เพราะนี่ไม่ใช่กรุงเทพฯ เชียงใหม่ ขอนแก่น พัทยา ภูเก็ต ที่จะมีผู้ชายกับผู้ชายเดินจับมือกันได้อย่างไม่ต้องเกรงสายตาใคร ซึ่งผมกับออโต้ก็ไม่มีโมเมนต์นั้นอยู่แล้ว‘ไม่ได้แคร์ แต่เกรงใจพ่อแม่ครับ’ดังนั้นการไปไหนมาไหนของเรา ก็ดูออกแหละว่าไม่ใช่เพื่อน แต่มันก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร จริงนะหลัง ๆ มาออโต้แทบไม่ได้กลับบ้านเลย! นอกจากผมจะไปค้างที่บ้านเขา ในภายหลังจึงต้องตกลงกันว่าเราจะสลับวัน จันทร์ - อังคารอยู่บ้านผม พุธ - พฤหัสบดี อยู่บ้านออโต้ ศุกร์-เสาร์อยู่บ้าน ส่วนวันอาทิตย์ ก็ดูความเหมาะสมกันครับแม้จะตกลงกันอย่างนี้ แต่สุดท้าย ออโต้ก็มักจะนอนที่ห้องผมซะส่วนมากสืบจากลูกน้องของเจ้ดาวเรือง ‘แก๊งนารีผล’ ตูน แองจี้ และแจ๋ม ซึ่งเป็นคนงานวัยรุ่นในหมู่บ้านที่ถัดจากไร่ไป ได้ขอรูปผมกับออโต้ไปลงในเพจหมู่บ้าน ปร
คชาอากร บทที่ 22 คลี่คลาย 3
แต่แล้วคนที่พูดกลับกลายเป็นน้าชายซะงั้น“น้าคิดว่าน้าไม่โอเค หากออโต้จะชอบผู้ชาย...คนอื่นนะ” น้าชายตัดจบง่าย ๆ“สำหรับน้า ก็คงเหมือนกับน้าชาย แต่น้ามีข้อแม้นะ เดี๋ยวจะบอกให้ ขอฟังความเห็นของเพื่อนบ้านก่อน” น้าหลินขยิบตามาให้ลูกชายตัวเอง ผมรับรู้ได้ว่ามันเป็นเรื่องดีแหละผมหันไปมองพ่อแม่ของผมเอง นี่แหละที่ทำให้ผมรู้สึกกระวนกระวายใจหมับ!!ผมสะดุ้งจนแม้แต่เจ้ดาวเรืองหันต้องหันมามองออโต้คว้ามือผมมาจับไว้ผมมองหน้าออโต้ เขานิ่งมาก กลายเป็นผมซะเองที่เสียอาการ“ออโต้ น้าถามหน่อย คิดยังไงกับเจ้าทานตะวันลูกของน้า” พ่อมงคลของผมเอาแล้วไงครับ สไตล์การถามที่ลูกได้รับการถ่ายทอดมาอย่างเต็ม ๆ นี่แหละพ่อมงคล ไม่ค่อยพูด แต่พอพูดก็ตรง ๆ แบบนี้เลยออโต้กำมือผมแน่นขึ้น เออ! ลืมไปเลยว่าเรานั่งจับมือกันอยู่ ฉิบ... ชักมือออกตอนนี้คงไม่ดีแน่ ปล่อยไว้ก่อน“ผม... ผมชอบทานตะวันมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ”“...”เงียบ“กรี๊ดดดดด อุ๊บ อุ๊บ หนูบอกแล้ว” เจ้ดาวเรืองเผลอกรี๊ด
Anda juga akan menyukai
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง
จินต์พิชา1.3K Dibacaดวงใจอ๋องพยัคฆ์ (พีเรียดจีน)
Champeehom 2.4K DibacaFeeling Good - เสพอารมณ์
ภูผาสีน้ำเงิน104 Dibacaคิงพ่ายควีน
ชีริน647 Dibacaพระยายมราชกับฉ้น
sasima551 Dibacaสุคันธชาติปาตี
WhaLe.seA309 Dibacaหนี้พันธนาการ-Magmalava
นาวิกา155 Dibacaแด่เธอผู้เป็นนิรันดร์
คนเล่านิทาน84 Dibaca
