ไวน์ขวดที่สามกลิ่นหอมละมุน สองสาวใบหน้าเริ่มแดงก่ำขึ้นมาแล้ว คนที่ไม่ต้องกลับ ดื่มอีกแก้ว แล้วมองเพื่อนสาวที่เอามือปิดปากแก้วเอาไว้
" ไม่เอาแล้ว พอ เดี๋ยวเมา พรุ่งนี้ต้องทำงาน " คนมีลิมิตบอกกับเพื่อน แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา
" ตายแล้ว จะเที่ยงคืนแล้ว " คนลืมเวลาลุกขึ้นทันที แล้วเก็บของลงกระเป๋าใบสวย
" พี่กิจ โบกลับก่อนนะคะ เลยเวลานอนแล้ว " เด็กอนามัย นอนเร็วบอกลา แล้วยกมือขึ้นไหว้ ชายหนุ่มทั้งสองคน
" โบกลับก่อนนะคะ คุณภาคย์ " คนถูกไหว้ ยิ้มน้อยๆออกมารู้สึกว่า มีมารยาทดี
" แล้วกลับยังไงครับ "
" รถที่บ้านติมค่ะ ลุงแกมารอแล้ว แกห่วงของแก เหมือนกัน "
คนรถของไฮโซสาว ขับมารอได้สักพัก ตามที่คุณหนูนัดเวลา คุณติมค้างที่นี่แน่นอน ส่วนคุณโบ กลับบ้านแน่นอน เหมือนกัน ลุงคนรถ ที่อดห่วงไม่ได้ อาสามารับมาส่ง เพื่อนคุณหนูให้เอง
"ไปนะคะ พรุ่งนี้เจอกัน "
หญิงสาวเดินกอดแขนเพื่อนมาหน้าบ้าน หอมแก้มเพื่อนรัก แล้วกอดแน่น
" ติม ถ้าไม่มีติม โบไม่มีใครแล้วนะ " คนฟังกอดตอบ ตบไหล่เบาๆ
" จ้า มีแค่ติมคนเดียวพอ เดี๋ยวติมจะเป็นเพื่อน พี่ น้อง ให้โบเอง สัญญา "
สองสาวกอดกันแน่น แล้วเปิดประตูรถตู้ ให้ขึ้นไปนั่ง
ลุงคนรถยิ้มด้วยความเอ็นดู
" ลุงฝากด้วยนะคะ"
คุณหนูย้ำกับคนรถของตัวเอง แล้วมองดูรถคันหรู หายลับไป
นางเอกสาวนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือไปเรื่อย อาการมึนเมื่อสักครู่หายไปแล้ว ไวน์ไม่กี่แก้ว ไม่ได้ทำให้เมามายอะไร เพราะต้องดูแลตัวเองมาตลอด สติสัมปชัญญะต้องมากขึ้น
รถตู้คันใหญ่จอดหน้าบ้านหรู ที่เคยมา คนบนรถยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม
" ขอบคุณนะคะลุง ถ้าลุงไม่มารับ โบคงต้องขับรถเอง "
" อย่านะครับ โดนตำรวจเป่า ไม่คุ้มชื่อเสียงเลย คุณท่านก็ห่วงคุณโบมากนะครับ "
ลุงคนรถบอกยิ้มๆ รับไหว้นางเอกสาวคนดังที่ไม่เคยถือตัว แล้วมองจนแน่ใจว่า เข้าบ้านเรียบร้อยแล้ว จึงขับรถออกมา
" เพื่อนกลับแล้วหรอ " ภาคินัยถามรุ่นน้อง แล้วมองคนที่เดินกลับมานั่งที่โต๊ะ
" ค่ะ กลับแล้ว พรุ่งนี้มีงานเช้า "
" งั้นพี่กลับบ้างดีกว่า "
" อ้าว กลับแล้วหรอ "
คนที่ไปเข้าห้องน้ำ เดินกลับมาที่โต๊ะ มองเพื่อนที่ลุกเตรียมตัวจะกลับ
" อือ ดึกแล้ว อย่าลืมเรื่องที่คุยวันนี้นะ "
คนที่คิดแต่เรื่องงาน บอกย้ำอีกที เลขาหนุ่มพยักหน้า แล้วเดินจับมือแฟนสาว ออกมาส่งเพื่อนที่หน้าบ้าน
รถตู้ที่จอดรอ ขับออกไปแล้ว ใบหน้าคมสันหันมามองแฟน ที่อยู่ตามลำพัง แล้วอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมา
" พี่กิจ อายเค้า " ชุดกระโปรงที่สวมอยู่ เปิดขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน แขนเสื้อที่สวมอยู่ หลุดออกเห็น หัวไหล่ขาว
" ขึ้นห้องเลยนะ พี่ปิดบ้านก่อน "
คนที่อยากใช้เวลา กับแฟน รีบปิดประตูบ้านทันที ร่างบอบบางวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน แล้วเริ่มทำการ ยั่วยวน
ประตูห้องนอนปิดสนิทแล้ว บ้านทั้งหลังมืดมิด มีเพียงห้องนอนใหญ่ ที่เปิดไฟส่องสว่าง คนตรงหน้า นั่งลงบนเตียงนอน ถอดชุดของตัวเองออก แล้วส่งสายตาท้าทาย
เลขาหนุ่มถอดแว่นตาออก แล้วเดินมาที่เตียงนอน คุกเข่าลงที่พื้น แล้วจูบที่หน้าขาขาวเนียน
" ติมครับ เมื่อไหร่จะแต่งงานกับพี่ "
คนที่หลงแฟนแทบแย่ บอกเสียงหวาน แล้วจูบที่หน้าขา ไล่ขึ้นไปเรื่อย จนพบกับกางเกงชั้นในตัวจิ๋ว ที่ปิดอะไรแทบไม่มิด
เสียงคุยกัน เสียงบอกรัก ดังทั่วห้องนอน คนตรงหน้าคือที่สุดแล้ว หญิงสาวที่รัก เพราะรัก รักเพราะเข้าใจในความเป็นเค้า แค่พนักงานกินเงินเดือน ไม่มีธุรกิจใหญ่โต แต่ไอติม ก็รัก
ทีมประสานงานของสกินแคร์แบรนด์ดังจากเกาหลี ติดต่อเข้ามา เพื่ออยากพูดคุย คนที่รับงานเอง รับสายอย่างเป็นมิตร แล้วระบุวันเวลานัดลงไปในสมุดคิว
" คุณโบ มาที่ตึกได้เลยนะคะ แล้วพี่เอ จะลงไปรับ "
ผู้ช่วยของทีมเลขา ประสานงาน เพื่อนัดพบพูดคุย ชื่อตึกที่ได้ยินเข้าหู เหมือนคุ้นเคย แต่นึกไม่ออกว่า เคยได้ยินที่ไหน
" ห้องประชุมเล็กนะคะ คุณโบตั๋น มาแล้ว"
ทีมเลขาเข้ามาแจ้งกับท่านรองที่กำลังอ่านเอกสารในมือ ที่ประชุมลงความเห็นแล้วว่า เป็นคุณโบตั๋น แต่ท่านรอง อยากเจอก่อน
ทีมงานยิ้มกว้างกับหญิงสาวตรงหน้า ที่นั่งคุยอย่างเป็นกันเอง ใบหน้าสวยหวาน ผมยาวตรง สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กับสร้อยคอเส้นเล็ก สวมกางเกงยีนส์สอดเสื้อทับข้างใน กับรองเท้าส้นสูง น้อยแต่มาก อย่างแท้ทรู
ท่านรองเปิดประตูเข้ามา แล้วนิ่งไปทันที เมื่อเห็นคนตรงหน้า คลับคล้ายคลับคลา ว่าเพิ่งเคยเจอ
เลขาหนุ่มยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง มองเพื่อนแฟนสาวแล้วยิ้มให้
คนที่ใบหน้าเรียบเฉยนิ่งไปชั่วขณะ เพราะคนตรงหน้า สวยจริง
" คุณภาคินัย ค่ะ " ทีมเลขาแนะนำเจ้านายให้รู้จัก
" สวัสดีค่ะ โบตั๋น เรียกโบก็ได้ค่ะ "
คำแนะนำตัวทำให้คนที่เพิ่งนึกออก สตั้นท์ไป ใบหน้าที่แต่งเข้มจัด แตกต่างจากคนตรงหน้า
" ครับ " เค้ารับไหว้ แล้วเดินมาที่หัวโต๊ะที่ประชุม
นางเอกสาว ยกมือไหว้ แฟนเพื่อนอีกครั้ง แล้วยิ้มให้ ก่อนจะนั่งลง
" ที่ประชุมลงความเห็นแล้วว่า เลือกคุณโบค่ะ คุณโบผิวดีมาก สวยมากจริงๆ "
ผู้หญิงด้วยกันมองยังหลง สาวๆมองหญิงสาวตรงหน้า แล้วมองเจ้านาย ที่นิ่งเงียบไป
" ถ้าไม่เป็นการเสียมารยาทจะให้ลบเครื่องสำอางค์จะได้ไหมครับ "
พนักงานสาวๆ มองเจ้านายเป็นตาเดียว คุณภาคย์นะคุณภาคย์ ทำไมเป็นแบบนี้
" ได้ค่ะ ยินดีเลย " นางเอกสาวบอกพร้อมรอยยิ้มมองอีตาเจ้านาย แล้วหยิบกระเป๋าสะพายออกมา
" ลบตรงนี้เลยหรอคะ " สาวๆที่อยากรู้วิธีการล้างเครื่องสำอางค์ลุ้นทันที
" ได้ค่ะ ตรงนี้ก็ได้ "
คนไม่เรื่องเยอะ ยิ้มกว้าง หยิบอุปกรณ์ส่วนตัวของตัวเองขึ้นมา แล้วลบเครื่องสำอางค์ทันที
ใบหน้าขาวใสตรงหน้า ทำเอาคนมองใจสั่น เธอสวยจริง ใบหน้าได้รูป เหมาะเจาะไปหมดทุกอย่าง คิ้วเรียวสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากรูปกระจับ ที่เป็นสีชมพู ธรรมชาติ ผิวขาวละเอียด ทำเอาคนมองใกล้ๆ ยิ่งเพ้อ
" เหมาะสมไหมคะท่านรอง สวยเพอร์เฟคขนาดนี้ "
พนักงานสาวถามขึ้นมา มองเจ้านายที่มองคนตรงหน้า ไม่กระพริบตา
" ครับ โอเค คุณโบ ดูสัญญาได้เลย ทางเราจ้างคุณเป็นพรีเซนเตอร์ สินค้าตัวนี้ "
เจ้าบ่าวมองเจ้าสาวคนสวยที่นั่งอยู่ตรงกลางห้องรับรองที่โรงแรม ของขวัญแต่งงานที่ภาคินัย จัดให้เพื่อนรัก เป็นห้อง สวีทวิวสวยที่สุด ริมแม่น้ำเจ้าพระยา พร้อมบริการที่พิเศษที่สุด ทำเอาคนที่ได้รับแชมเปญขวดใหญ่ พร้อมอาหารรสเลิศที่เสริฟมาพร้อมของถุงของขวัญ ที่เพื่อนเจ้าสาว เลือกหามาให้เพื่อนรัก คนสำคัญกล่องแบนยาวสีดำสนิทหนึ่งกล่อง และกล่องเล็กรูปทรงสี่เหลี่ยมอีกหนึ่งกล่องอยู่ในถุง พร้อมการ์ดใบเล็ก ที่เขียนด้วยลายมือถึงติมดีใจด้วยนะจ้ะเพื่อนรัก ขอให้เพื่อนมีความสุขเสมอ โบอยู่ตรงนี้ มองมาเมื่อไหร่ก็เจอ รออุ้มหลานนะ จากโบเจ้าสาวคนสวยมองดูสร้อยคอและสร้อยข้อมือ ที่หายากมากในตอนนี้ ลูกค้าที่อยากได้ ต้องลงชื่อจองเอาไว้ก่อน และเธอ ก็จองไปแล้ว กว่าจะได้รับก็อีกหลายเดือน แสดงว่า ของชุดนี้ เพื่อนรัก ต้องหามาจากต่างประเทศแน่นอน ความใส่ใจที่โบตั๋นมีให้ ประเมินค่าไม่ได้จริงๆเจ้าบ่าวดึงเจ้าสาวคนสวยไปกอด แล้วหอมแก้มปลอบใจ" พี่เชื่ออย่างที่ติมบอกแล้วว่า เพื่อนดี ไม่ต้องมีเยอะ แต่คนเดียวก็พอ "เค้าก็มีแค่ภาคินัยคนเดียว ก็พอเช่นกัน ผู้ชายไม่พูดเยอะ แต่ให้ใจกันไปเลย ไม่มีกั๊กไม่มีเม้มสร้อยคอสีที่มีจี้ใบ
งานศพของนักการเมืองคนดังที่เคยมีอดีตที่รุ่งเรืองในสมัยหนึ่ง เงียบเหงา ไร้คนเห็นใจ การตายที่มาจากการกระทำของผู้ถูกกระทำ ทำให้สังคมตัดสินทุกอย่างไปแล้ว บ้านหลังใหญ่ที่เคยอาศัยอยู่ร่วมกันพ่อลูก ถูกปิดเอาไว้ ไร้คนอยู่ คนงานและแม่บ้าน ได้รับเงินชดเชยกันคนละหลายเท่า ก่อนจะถูกให้ออกจากบ้านไปบุตรสาวคนเดียวเข้าให้ปากคำกับตำรวจ ปฏิเสธทุกสิ่งอย่างตามที่ทนายสั่งการ เพราะทุกอย่างมันจะมีผลตามมา และมีภัยเกิดขึ้น ไม่ใช่ท่านเพียงคนเดียวที่ซื้อบริการเด็ก ยังมีคนใหญ่คนโตอีกมาก ที่ทำเรื่องแบบนี้ และตอนนี้ นกที่ไร้ที่พึ่งพิงอย่างเธอ ต้องหนี ได้แล้วพนักงานในร้านเสื้อผ้า รับฟังคำสั่งของเจ้านายอย่างเคร่งครัด สต็อกสินค้าในร้านยังมีอยู่มาก เงินทุนหมุนเวียนและสัญญาเช่ายังอยู่อีกนานดังนั้นทุกคนต้องประคับประคองร้านนี้เอาไว้ให้ได้ เพื่อรอการกลับมาอีกครั้ง" แอนไม่มีใครแล้วนะ นอกจากพวกเราที่นี่ สิ่งที่เกิดขึ้นมันยากลำบากสำหรับแอนมาก ฝากทุกคนด้วยนะ ฝากร้านแอนด้วย "ไฮโซสาวบินลัดฟ้าไปอยู่ต่างประเทศหลังจากเสร็จงานทำบุญ100วัน ของผู้เป็นพ่อ ร่างสูงโปร่งที่เคยสดใส อยู่เสมอ ดูซูบลงอย่างเห็นได้ชัด เพื่อนเที่ยวที่เคยคบหาก
เว็ดดิ้งแพลนเนอร์สาวสวยยืนถ่ายรูป ดอกไม้ในโบสถ์เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ พิธีการอันศักดิ์สิทธิ์และเรียบง่ายแบบนี้ เป็นความใฝ่ฝันของหญิงสาวหลายคนที่ฝันอยากจะมีแบบนี้บ้าง ดอกไม้นับหมื่นนับพันที่จัดตกแต่งเอาไว้ทุกจุด สวยงามเหมือนดั่งสวนสวรรค์ อาฟเตอร์นูนที ที่มีร้านอาหารชื่อดังมาจัด แคทเทอริ่ง อย่างสวยงาม ของว่างที่เสริฟ สมราคาไฮโซสาว ทุกอย่าง บ้านเจ้าบ่าวที่ไม่ค่อยออกสื่อ จ่ายไม่อั้น เพื่อให้เจ้าสาวมีความสุขที่สุดเสียงเพลงบรรเลงซ้อมเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเปิดประตูให้แขกเข้ามาในงาน งานแต่งงานที่ลิมิตแขกเพียง200ท่าน ในโบสถ์แห่งนี้ น่าจะอบอุ่นและน่ารักเหลือเกิน" บ่าวสาวมาแล้วนะคะ "ทีมงานวอวิทยุแจ้งว่า บ่าวสาวเดินทางมาถึงแล้ว ชุดเจ้าสาวสีขาว ปัดคริสตัลสุดหรูหราเป็นเซอร์ไพรส์ที่เจ้าบ่าวนิ่งอึ้งไปทันที ครั้งแรกที่เห็น ไอติมสวยอยู่แล้ว สวยตลอดเวลา และวันนี้ เธอสวยจนเจ้าบ่าวแทบลืมหายใจ มือบางจับจูงมือคนข้างๆเอาไว้ระหว่างทางเดินเข้ามา ทีมงานปรบมือเสียงดังลั่น เมื่อเห็นบ่าวสาวมาถึงที่โบสถ์ที่แสนศักดิ์สิทธิ์ แห่งนี้ ใบหน้าของคนสองคน ยิ้มให้แก่กันเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวเดินเคียงคู่กันมาอีกคู่หนึ่ง
พนักงานรักษาความปลอดภัยโบกมือให้รถที่เข้ามาจอดหน้าตึกให้ขยับออกไปข้างนอก ที่ตรงนี้ เป็นที่จอดรถของคุณภาคินัยเพียงคนเดียวเท่านั้น รถสปอร์ตสองคัน ที่ติดหมายเลขทะเบียนเอาไว้ด้านหน้า ที่จะจอดได้ แต่คนบนรถกลับไม่ยอมขยับแถมยังดับเครื่องอีกด้วย" คุณครับ ตรงนี้ห้ามจอดครับคุณ "พนักงานเคาะกระจกบอก แต่คนขับรถกลับเปิดประตูลงมา แล้วยิ้มให้ กับคนที่ทำหน้าที่อย่างดี" รถแฟนฉันเอง จอดได้ "คุณภาคินัยบอกเสียงนุ่มนวลแล้วเดินเข้าไปที่ในอาคาร ท่ามกลางสายตาคนมองตามเป็นแถว ไม่ได้ยินว่าท่านรองพูดว่าอะไร แต่รถสปอร์ตไม่คุ้นตาที่ขับมา นี่แหละ รถใคร" กิจลาใช่ไหมวันนี้ "ท่านรองถามหาลูกน้องคนสนิทที่อนุญาตให้ลางานไปเตรียมงานแต่งงาน" ค่ะ คุณกิจลา แล้ววันนี้คุณภาคย์จะออกเร็วด้วยใช่ไหมคะ "เพื่อนเจ้าบ่าวพยักหน้า เพราะต้องไปลองชุดสูท และไปรับแฟน ที่กองถ่ายด้วย หลังจากที่ไปส่งเมื่อตอนเช้ามืดท่านรองที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาว มาวันนี้ ดูแปลกตากว่าที่เคยเห็น" เอาเอกสารมาเลยนะ เดี๋ยวบ่ายโมงจะออกแล้ว "ท่านบอกกับเลขาหน้าห้อง แล้วเดินเข้าห้องทำงานของตัวเองไปโต๊ะทำงานที่เป็นบานกระจกใส ตั้งกรอบรูปเอาไว้บนโต๊ะ รู
ร่างกายเปลือยเปล่ากอดรัดกันหลับไปในที่สุด บทเรียนรักครั้งแรก ผ่านไปด้วยดี หนูของพี่ อ้อนวอนน่ารักด้วยแววตาออดอ้อนจนพี่แทบจะยั้งใจเอาไว้ไม่ได้ ใบหน้าหล่อเหลา ดูดุดันเมื่อสัมผัสถีงความเร่าร้อนของร่างกาย โบตั๋นเป็นเหยื่อ ที่น่ารักน่าตะครุบอยากจับกลืนกินลงไป ไม่ให้เหลือใบหน้ายามถูกปลุกเร้า แดงก่ำด้วยอารมณ์ ภาคินัยปลุกเร้า เอาใจ ใส่ทุกอย่างที่มี ให้เธอประทับใจ ร่างกายเปลือยเปล่า ถูกสัมผัสด้วยริมฝีปากนุ่มนวล ก่อนจะหลอมละลายไปพร้อมกัน มือหนาบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม แล้วขยับร่างกายเตรียมจะพ่นน้ำข้างนอก แต่เธอกลับส่ายหน้า แล้วบอกออกมา ให้เค้าได้รับรู้" หนูกินยาคุมค่ะ จะได้รู้วันเป็นเมนส์ที่แน่นอน "เค้ายิ้มกว้างออกมา หนูของพี่ น่ารักเหลือเกิน น้ำคาวขุ่นไหลเปื้อนที่นอนออกมาจำนวนมาก ความต้องการที่เก็บกักมานาน ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว ร่างกายเปลือยเปล่า กอดรัดกันด้วยความอ่อนเพลีย ก่อนจะหลับไปในที่สุด ใบหน้าสวยหวานหลับอยู่บนอกแกร่งที่กอดเธอเอาไว้ ไม่ห่าง" พี่เป็นของหนู ไปหมดแล้วนะครับคนดี ต่อไปนี้ ใจดีกับพี่หน่อยนะครับ "คนที่หาทางออกไม่เจอ สารภาพออกมาตามตรง เค้าตัดใจไม่ได้อีกแล้ว หากต้องเสียใจอีกครา
โบตั๋นวางเดิมพันลงไปแล้ว คุณภาคินัยอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่เธอใฝ่ฝัน อาจจะไม่ใช่คนที่ทำให้ประทับใจตั้งแต่แรกพบ แต่ว่าสิ่งที่เค้าเป็น สิ่งที่เธอได้รับรู้ทุกอย่างจากเค้า มันทำให้รู้ว่า ผู้ชายคนนี้ เป็นคนดี และ เธอพร้อมแล้วที่จะมอบความรัก ความซื่อสัตย์ ให้กับเค้า โดยปราศจากความกลัวภาคินัยกอดคนตรงหน้า แล้วขยับตัวเธอให้เอนนอนลงบนโซฟา เอาตัวเองขึ้นไปทาบทับร่างบอบบางที่สวมชุดเดรสสีสวยหวานเอาไว้ มือหนาลูบไล้ที่หน้า ลงมาที่แขนเรียวเล็กอย่างทะนุถนอม" พี่ไม่เคยมองใครแบบนี้มานานแล้ว จะอ้างว่าติดสัญญา ก็คงอ้างได้ แต่ถ้าพี่จะทำจริงๆ ใครก็คงห้ามพี่ไม่ได้ ทีเราได้เจอกันในตอนนี้ มันเป็นเพราะวาสนาที่เราต้องได้มาเจอกัน ในเวลาที่เหมาะที่ควร หนูอาจจะคิดว่าพี่