Mag-log inShare
บทที่ 7 จูบแรก 2 (NC20+)
Huling Na-update:
2025-07-16 15:34:04บทที่ 7
จูบแรก
“หะ...ให้ฉีดตอนนี้ไหมคะ” เผื่อกลิ่นน้ำหอมจะทำให้เขาพอใจกับการแนบชิดมากขึ้น
“ไม่ต้อง ผมชอบกลิ่นนี้” บอกพร้อมก้มสูดดมบริเวณซอกคออีกครั้ง เพื่อบอกให้รู้ว่าเขาหมายถึงกลิ่นไหน ครั้งนี้จิณณ์ไม่ได้แค่พูดเปล่า เขาสอดมือเข้าไปในรอยแยกของเสื้อคลุมเพื่อสัมผัสผิวกายนวลเนียนของหญิงสาว เลื่อนขึ้นกอบกุมอกอวบแล้วบีบขยำทั้งสองข้าง
จรัสรักไม่มีเหตุผลที่ต้องขัดขืน เธอเอียงคอเปิดทางให้เขา พร้อมทั้งรีบชโลมผิวให้เสร็จ
และไม่ถึงสามนาทีต่อมาร่างเปลือยเปล่าของเธอก็เอนราบไปกับเตียงนอน พร้อมกับเจ้าของร่างสูงที่เพิ่งสลัดชุดคลุมอาบน้ำออกตามลงมาคร่อมทับ เขาใช้เข่าดันขาเรียวเสลาแยกออกจากกัน เพื่อแทรกกายเข้ามาอยู่ระหว่างกลาง
หญิงสาวตอบรับพลางยกแขนโอบรอบลำคอแกร่ง ก่อนจะลากไล้ลูบแผ่นหลังกว้าง ไม่นานมือบางก็เลื่อนมาข้างหน้า ใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดอก เขาไม่เคยพูดว่าชอบ แต่การแสดงออกผ่านสีหน้าและแววตาของอีกฝ่ายทำให้เธอรู้ว่าเขาพอใจ
ตอนนี้ถึงแม้หัวใจของทั้งคู่ยังห่างไกลกัน ทว่าในส่วนของร่างกายถือว่าสนิทกันพอสมควร เขาไม่จำเป็นต้องพูด จรัสรักก็รู้ว่าต้องทำแบบไหนเขาถึงพอใจ
จิณณ์เพียงแค่พลิกกายนอนลง หญิงสาวก็รีบเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายรุกทันทีอย่างรู้งานและรู้ความต้องการของอีกฝ่าย
“อืม...อย่างนั้นแหละ” เสียงครางในลำคอบ่งบอกความพอใจจากเขาได้เป็นอย่างดี
จรัสรักวางมือข้างหนึ่งไว้บนอกแกร่ง ยกอีกข้างขึ้นมาเสยผมที่ปลิวมาระใบหน้าไปข้างหลัง พร้อมทั้งเคลื่อนกายบนตัวเขาเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ครั้งแรกที่ได้ลองทำท่านี้เธออายมาก ซึ่งตอนนี้ก็ยังอายอยู่ แต่เมื่ออยู่ในห้วงอารมณ์สวาท บวกกับได้เห็นแววตาที่คล้ายจะหลงใหลของคนที่นอนอยู่ใต้ร่าง ทำให้เธอเกิดความฮึกเหิม ความเขินอายลดน้อยลง ด้วยความรู้สึกอย่างอื่นมันมีมากกว่า
มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบขยำหน้าอกสวยที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะโยกขยับ มองใบหน้าหวานที่บิดเบ้ทุกครั้งเมื่อยามที่ช่วงล่างสอดลึก หรืออาจจะโดนจุดรับความรู้สึกพอดิบพอดี
“อ๊ะ!” จรัสรักครางเสียงหลงเมื่อคนที่นอนอยู่ข้างล่างเด้งกายสวนขึ้นมา มือหนาเลื่อนมาตรึงเอวบาง ก่อนจะขยับกายเข้าหาด้วยจังหวะรัวเร็ว
หญิงสาวรู้สึกเสียวเกินจะต้าน จนต้องกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงครางที่อาจจะดังเกินไป ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดปากตัวเอง ส่วนอีกข้างยังวางค้ำบนแผ่นอกกว้างเพื่อทรงตัว
“อย่ากัดปาก” จิณณ์บอกเมื่อเห็นเธอเม้มปากกลั้นเสียงจนริมฝีปากกลายเป็นสีซีด เขารู้ว่าทำไมเธอถึงเป็นแบบนั้น แต่เขาก็ไม่คิดผ่อนปรนความเร็วลงแม้แต่น้อย
จรัสรักคลายริมฝีปากตามที่เขาสั่ง หากก็ทำได้แค่แป๊บเดียวเท่านั้น เมื่อแรงที่ถูกส่งมาจากด้านล่างมันโดนจุดรับความรู้สึกเธอติด ๆ กัน ที่ผ่านมาทุกครั้งที่มีเซ็กซ์กัน เธอไม่ได้เขินอายจนต้องกลั้นเสียงคราง เพียงแต่บางครั้งเขาสอดเข้ามาตรงจุด ทำให้เธอเสียวจนควบคุมระดับเสียงไม่ได้
“อื้อ!”
“บอกว่าอย่ากัดปาก”
หญิงสาวส่ายหน้ารัว เพราะทำตามที่เขาบอกไม่ได้ “มะ...ไม่ไหว จะไม่ไหวแล้วค่ะ อ๊ะ อื้อ”
จิณณ์มองริมฝีปากบางที่ตอนนี้กลายเป็นสีซีดด้วยความขัดใจ เขาตวัดแขนโอบเอวเล็ก แล้วพลิกกายให้เธอเป็นฝ่ายนอนราบไปกับเตียง
จังหวะที่เปลี่ยนท่า ทำให้จรัสรักมีโอกาสได้พักเสียง เธอคลายริมฝีปากพร้อมแลบลิ้นเลียให้ความชุ่มชื้น การกระทำของหญิงสาวเป็นไปโดยอัตโนมัติ ทว่ากลับทำให้คนมองเกิดความกระหาย
ชายหนุ่มจ้องริมฝีปากที่กลับมาเป็นสีชมพูมันวาวอยู่สักพัก สมองกำลังถกเถียงกันอย่างหนัก ยิ่งพักหลัง ๆ สายตาเขาเผลอมองริมฝีปากคู่นี้อยู่บ่อย ๆ มีหลายครั้งที่เขาเกือบจะเผลอตัวแหกกฎเหล็กของตัวเอง หากก็ยั้งตัวไว้ได้ทัน
ทว่าครั้งนี้...
ดวงตาคู่คมยังคงจ้องอยู่ที่ตำแหน่งเดิม กระทั่งได้สบกับดวงตาหวานที่ฉ่ำปรือ จรัสรักกำลังจะขยับปากด้วยความสงสัย หากแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อจู่ ๆ คนตัวสูงก็โน้มตัวลงมา
...แล้วประกบริมฝีปากเข้ากับปากของเธอ!
Pinakabagong kabanata
คนโปรดของหมอจิณณ์ ตอนพิเศษ 3
ตอนพิเศษ 3“เกรซซี่!”เจ้าของชื่อซึ่งกำลังนอนคว่ำกระดิกปลายเท้าระบายสีอยู่กลางห้องนั่งเล่นชั้นล่าง เงยหน้าขึ้นไปมองน้าสาวที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้าน ในมือมีกระดาษอะไรสักอย่างติดมาด้วยฟังจากน้ำเสียงที่เรียกเมื่อกี้เกรซซี่รู้สึกเสียวสันหลังแปลก ๆ เพราะปกติเวลาน้ากิ๊ฟต์กลับบ้าน น้ากิ๊ฟต์จะเรียกหาเกรซซี่ด้วยเสียงที่นุ่มนวลหรือไม่ก็ร่าเริงกว่านี้ แต่วันนี้แค่เรียกเสียงเข้มไม่พอ ยังทำสีหน้ายุ่งใส่กันอีกเกรซซี่ไปทำอะไรของน้ากิ๊ฟต์พังหรือเปล่านะ...ก็ไม่นี่นา ไม่ได้เข้าไปในห้องของน้ากิ๊ฟต์เลยด้วยซ้ำใจจริงอยากวิ่งเข้าไปรับอย่างที่เคยทำ ทว่าวันนี้เกรซซี่สังหรณ์ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังขานรับน้าสาวเสียงหวาน “...ขาน้ากิ๊ฟต์”จารวีหันหน้าไปไหว้แม่และยายของตนที่นั่งเอนกายบนตั่งไม้อีกฝั่งของบ้าน ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างแรง จากนั้นก็ยื่นเอกสารรายงานผลการเรียนชั้นอนุบาลไปตรงหน้าหลานสาวสุดที่รัก “อันนี้คืออะไรเนี่ย ทำไมเป็นแบบนี้”กนกนุชขยับนั่งขัดสมาธิ มองน้ากิ๊ฟต์กับกระดาษเอสี่ที่ถูกยื่นออกมาตรงหน้าด้วยความงุนงง ก่อนจะหันไปมองผู้เป็นแม่ซึ่งเดินตามหลังน้องสาวตัวเองเข้ามาด้วยรอยยิ้ม
คนโปรดของหมอจิณณ์ ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 2โชคดีที่จิณณ์ฝึกลูกให้นอนคนเดียวตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ช่วงแรกที่ยังไม่เปิดเทอมอาจจะมีร้องไห้โยเยบ้าง เพราะตื่นมาแล้วไม่เจอใครอยู่ในระยะสายตา แต่พอค่อย ๆ บอกค่อย ๆ สอนว่าตื่นแล้วไปหาพ่อหรือหายายกับทวดได้ที่ไหน แกก็เริ่มเรียนรู้และเข้าใจ จากนั้นมาก็ไม่มีเสียงร้องไห้ตอนเช้าอีกเลยฉะนั้นหลังเล่านิทานส่งลูกเข้านอนเสร็จ คนเป็นพ่อเป็นแม่จึงได้มีเวลาสวีตหวานในห้องส่วนตัวกันบ้าง“เรียนทำขนมวันนี้เป็นไงบ้าง” จิณณ์เอ่ยถามภรรยาที่กำลังใช้สำลีลบเครื่องสำอางซึ่งแต่งแต้มเพียงบางเบา เตรียมตัวเข้าไปอาบน้ำ ส่วนเขาก็กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองเพื่อจะเข้าไปอาบพร้อมกันจรัสรักมองเรือนร่างของสามีผ่านกระจก ใบหน้าสวยร้อนผะผ่าวพร้อมกับหัวใจที่จู่ ๆ ก็สั่นรัวขึ้นมา หญิงสาวรีบเลื่อนสายตาไปโฟกัสจุดอื่น แม้จะเคยเห็นมานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าเธอก็ไม่เคยทำใจให้ชินได้เสียที“กะ...ก็ดีค่ะ พี่ฟางใจเย็นและสอนดีมาก” เธอตอบเสียงกะตุกกะตัก เกร็งตัวขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขาเดินเข้ามายืนใกล้ ๆ จิณณ์ดึงชุดคลุมอาบน้ำช่วงไหล่ของภรรยาลง ก่อนจะประทับจูบร้อน ๆ ลงบนไหล่เปลือย จากนั้นก็พูดต่อ“คุณอยากได้สูตรไหนหรือ
คนโปรดของหมอจิณณ์ ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1หลังจากงานแต่งงานและทำบุญขึ้นบ้านใหม่ซึ่งถูกจัดขึ้นเป็นงานเล็ก ๆ แต่อบอุ่นเสร็จสิ้นไป จิณณ์ก็ขอให้ทุกคนย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันที่บ้านหลังนี้ ซึ่งก็เป็นไปตามคาด หญิงมากวัยทั้งสองคนมีอาการงอแงเล็กน้อย ด้วยไม่อยากละทิ้งบ้านของตนที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายจรัสรักพยายามเกลี้ยกล่อมพร้อมทั้งอธิบายให้แม่และยายของตนเข้าใจ เธอเองก็ไม่ได้จะทิ้งบ้านหลังนั้น แต่ด้วยสภาพที่เก่าและทรุดโทรมตามกาลเวลา อีกทั้งยังมีข้าวของเก็บไว้มากมาย ซึ่งบางอย่างก็เป็นของที่ไม่ได้ใช้แล้ว หญิงสาวจึงถือโอกาสนี้เคลียร์ของและจะทำการรีโนเวตบ้านใหม่ จากนั้นจะยกให้เป็นชื่อของจารวีจิณณ์ถามน้องสาวภรรยาว่าอยากรื้อแล้วสร้างใหม่เลยหรือไม่ จะได้บ้านในแบบที่ต้องการ ทว่าจารวีปฏิเสธพร้อมบอกว่าเอาไว้ก่อน เพราะล่าสุดพี่เขยก็เพิ่งจะถอยรถมินิคูเปอร์คันละสามล้านให้เป็นของขวัญเรียนจบแบบสด ๆ ร้อน ๆ โดยให้เหตุผลว่าระบบเซฟตีมันดีมากกว่ารถอีโคคาร์ทั่วไป ยังไม่นับคอนโดมิเนียมที่กำลังเลือกดูเพื่อจะซื้อให้พักอาศัยระหว่างที่เรียนต่อเนื่องจากสองพี่น้องมีความใฝ่ฝันที่จะเป็นหมอ แต่ขาดแรงสนับสนุนจึงไม่ได้ไปต่อ ทำให้ต้องเลือกเดินในเส้นทางอ
คนโปรดของหมอจิณณ์ บทที่ 32 รัก (ตอนจบ)
บทที่ 32 รัก (ตอนจบ)“แต่งงานกับผมนะครับ”ในเมื่อเขาดีและทำเพื่อเธอขนาดนี้ ก็ไม่มีเหตุผลที่เธอต้องปฏิเสธ ถึงจะเป็นการขอครั้งที่สอง แต่เธอก็อดตื่นเต้นไม่ได้ จรัสรักพยักหน้า ตอบรับคำขอของเขาด้วยรอยยิ้มยินดี“ค่ะ รักจะแต่งงานกับคุณ”จบประโยคนั้นร่างบางก็สะดุ้งขึ้นเล็กน้อย เมื่อไฟที่ประดับประดาอยู่รอบ ๆ ตัวบ้านสว่างขึ้นพร้อมกันทุกดวง พร้อมกับเสียงโห่ร้องจากผู้คนมากมายดังขึ้นด้วยความยินดีใบหน้าสวยมองไปตามเสียงก็เจอกับเด็กหญิงกนกนุชในชุดสวยถือช่อดอกไม้วิ่งเข้ามาหา เลื่อนสายตาไปข้างหลังอีกก็เจอแม่และยายที่นั่งอยู่บนรถเข็น โดยมีปรานกับกฤษณ์เข็นให้ พร้อมทั้งพีรัช ภริตา จารวี และคุณหญิงพรรษา ยืนอยู่ข้าง ๆ กันทุกคนกำลังเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มจรัสรักรู้ว่าวันนี้มีนัดรับประทานอาหารร่วมกัน แต่ไม่รู้ว่าทุกคนจะมารวมตัวกันที่บ้านของเธอก่อน พวกเขามาตั้งแต่เมื่อไรกัน ทำไมเธอไม่ได้ยินเสียงรถเลย“ป้อจิน เอาให้แม่” เสียงของลูกสาวดึงสายตาเธอให้กลับมาสนใจคนตรงหน้าอีกครั้ง เด็กหญิงกนกนุชยื่นช่อดอกทานตะวันให้คุณพ่อตามที่พ่อปรานบอก“ขอบคุณครับ” จิณณ์รับดอกไม้มาถือ ก่อนจะคว้าตัวลูกสาวเข้ามากอดและกดจมูกหอมแก้มแ
คนโปรดของหมอจิณณ์ บทที่ 32 รัก
บทที่ 32 รัก (ตอนจบ)หลังจากหมูกระทะมื้อค่ำสิ้นสุดลง ทุกคนก็ช่วยกันเก็บจานไปล้างและทำความสะอาดสถานที่ จิณณ์รับหน้าที่พาเด็กหญิงกนกนุชไปอาบน้ำ เนื่องจากหนูน้อยเริ่มตาปรือเพราะใกล้ถึงเวลาเข้านอนเมื่อบรรยากาศภายในบ้านเริ่มเงียบสงบ จารวีนั่งเล่นกับหลาน พูดคุยกับแม่และยายสักพักก็เข้าห้องส่วนตัวของตัวเอง ส่วนอ้อมใจก็จัดที่นอนเตรียมพักผ่อน หน้าที่พยาบาลพิเศษในบ้านหลังนี้ไม่ได้หนัก และคนป่วยก็ไม่ได้จู้จี้จุกจิก พอทำหน้าที่หลักเสร็จก็สามารถนอนพักผ่อนได้ แต่ข้อเสียคือไม่มีห้องนอนส่วนตัวให้ ต้องนอนรวมกันที่ห้องโถงจรัสรักเดินมาเช็กความเรียบร้อยที่ครัวหลังร้าน เพราะพรุ่งนี้ต้องเปิดร้านขายของตามปกติหลังจากหยุดไปทำธุระหนึ่งวัน“อุ๊ย!” ทว่ายังไม่ทันได้หยิบจับสิ่งใด ร่างบางก็ถูกสวมกอดจากคนที่เดินตามเข้ามาติด ๆ หญิงสาวยิ้มและเอ่ยถามกลั้วขำ “อะไรคะเนี่ย”“อยากกอด” จิณณ์คลายวงแขนแล้วหมุนตัวเธอให้หันกลับมาเผชิญหน้ากัน จากนั้นก็โน้มใบหน้าลงไปจูบหน้าผากเธอแผ่วเบา “เมื่อไหร่บ้านจะเสร็จ”จรัสรักหลุดขำ นึกเอ็นดูคนตัวโตที่เริ่มงอแง นับวันก็ยิ่งเหมือนลูกมากขึ้นทุกที “คงอีกนานค่ะ ยังไม่ได้ลงเสาเลย”“รู้งี้ผมให้
คนโปรดของหมอจิณณ์ บทที่ 31 คนพิเศษ 2
บทที่ 31 คนพิเศษ“แม่แค่เป็นห่วงครับ ไม่ได้ดุ”“ดุ” ใบหน้าน้อย ๆ เอียงซบไหล่แกร่ง พยายามหลบสายตาแม่ แต่กระนั้นก็ยังแอบเหล่มอง“รับปากแม่ได้ไหมว่าครั้งหน้าเกรซซี่จะใส่รองเท้าก่อนออกบ้านทุกครั้ง” จรัสรักยังคงเสียงแข็งแต่ก็ยังฟังดูอ่อนโยนอยู่ในที เธอไม่ได้อยากเป็นแม่ใจร้ายหรอก แต่บางทีก็ต้องบอกต้องสอนกันบ้าง“รับปากแม่เร็ว คนเก่งของพ่อทำได้อยู่แล้ว” จิณณ์ให้กำลังใจ พร้อมเบี่ยงร่างเล็กในอ้อมแขนให้หันไปหาคนเป็นแม่“ต่อไปนี้เกรซซี่จะใส่รองเท้าก่อนทุกครั้งค่ะ” หนูน้อยยอมพูดแต่โดยดี ซึ่งผู้เป็นแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก ส่งยิ้มให้พร้อมยกมือขึ้นมาลูบศีรษะอย่างชื่นชม“เก่งมากค่ะ”กลายเป็นคุณพ่อที่ทวนความจำให้ลูกแทน “จำได้ไหมครับ ที่คุณแม่บอกว่าถ้าไม่ใส่รองเท้าจะเกิดอะไรขึ้น”“จะเหยียบปะตู เลือดไหล ต้องไปหาหมอ แล้วก็ร้องไห้แง ๆ” จิณณ์ไม่แก้ไขที่ลูกพูดผิด รู้ดีว่าความเข้าใจของแกก็คือตะปูนั่นแหละ“ใช่แล้ว เพราะฉะนั้นต่อไปนี้เกรซซี่ต้องใส่รองเท้าทุกครั้งนะ โอเคไหม”“โอเคค่า” เมื่อเคลียร์กันลงตัว หนูน้อยก็กลับมายิ้มแย้มแจ่มใส“หาแม่ไหม พ่อจะขนของลงรถ” ชายหนุ่มบอกพร้อมส่งลูกให้คนเป็นแม่อุ้ม ซึ่งมือเล็ก ๆ
Maaari mong magustuhan
