LOGINShare
EP.2เย็นชา
Last Updated:
2025-10-22 10:43:43EP.2เย็นชา
ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วที่ฉันเก็บนาฬิกาข้อมือเรือนนั้นไว้และไม่รู้จะเอาไปคืนพี่คีตะยังไง เพราะเขาเองก็หายไปจากชีวิตเหมือนคนไม่เคยมีความสัมพันธ์ใด ๆ กันมาก่อน
‘วันไนต์สแตนด์’ คำที่ฉันไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง วันนี้เจอกับตัวแถมยังมีอะไรกับคนที่แอบรักมาตั้งนาน
“ไปไหมล่ะคืนนี้” ธัญญ่าถามขึ้นอีกครั้งหลังจากที่มันเพิ่งชวนฉันไปเมื่อตอนสาย ๆ เพราะปกติคืนวันศุกร์เรามักจะชวนกันไปเที่ยวตามประสาคนโสดอย่างนี้เสมอ
ฉันเรียนอยู่ปีสองคณะบริหารธุรกิจส่วนยัยธัญญ่าเรียนอยู่คณะเทคโนโลยีฯ มันเคยฝันว่าอยากเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ของที่นี่แต่ทำไม่ได้เลยเลือกเรียนคณะนี้แทน เพราะไม่อยากไปเรียนมหาวิทยาลัยอื่นที่ไกลบ้านตัวเอง ทำให้เรายังได้เจอกันบ่อย ๆ
ที่จริงเรามีเพื่อนสนิทอีกคนที่ติดคณะเดียวกันกับฉันชื่อ ‘พราว’ แต่มันย้ายกลับไปอยู่บ้านยายที่ต่างจังหวัด หลังจากนั้นก็หายไปจากชีวิตพวกเราและติดต่อไม่ได้อีกเลย มันคงมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่ยอมบอกใคร แม้กระทั่งแฟนที่มันรักมาก ๆ ยังไม่มีใครยอมบอกว่าพราวหายไปไหน
“ร้านไหน” ฉันถามเพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมอต้นมาด้วยกัน ช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร เหมือนคนอกหักยังไงก็ไม่รู้ กินเหล้าย้อมใจก็คงจะดีขึ้น
“แกอยากไปร้านไหนล่ะ”
“ไป…” ฉันคิดครู่หนึ่งแล้วจึงถอนหายใจออกมา ไม่รู้ทำไมฉันถึงอยากหาข้ออ้างไปเจอหน้าพี่คีตะอีกครั้งด้วยนะ ถ้าไปร้านเดิมฉันจะเจอเขาอีกหรือเปล่า
“เขาไม่ติดต่อแกมาเลยเหรอ ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่คีตะจะเป็นคนแบบนี้ เห็นเงียบ ๆ ฟาดเรียบเหรอวะ” ธัญญ่าพูดแล้วปรายตามามองฉัน
“แกลองแกล้งทักไปถามเรื่องนาฬิกาข้อมือดูสิ”
ฉันเล่าให้มันฟังเกือบทุกเรื่อง เพราะธัญญ่าคือที่ระบายที่ดีที่สุดของฉันแล้ว ถึงแม้บางครั้งมันจะซ้ำเติมก็เถอะ ฉันก็ยังรับรู้ได้ถึงความหวังดีของมันทุกครั้ง
“เขาจะคิดว่าฉันเป็นคนยังไงวะธัญญ่า ฮือ~” ฉันมุดหน้าลงกับฝ่ามือของตัวเอง
“ช่างเถอะ ไปเที่ยวดีกว่าจะได้ลืม ๆ ไป นาฬิกาเรือนเป็นแสนยังไม่มาเอาคืน แกคิดว่าเขาอยากจะคุยกับฉันอยู่เหรอ”
ยัยธัญญ่าเป็นคนไปสืบเรื่องราคามาเอง เพราะพี่ชายของมันเองก็บ้านาฬิกาแบรนด์เนมเหมือนกันถึงได้รู้ว่านาฬิกาข้อมือที่พี่คีตะลืมเอาไว้ราคาหลักแสน
“งั้นแกก็เลิกคิดมาก ถ้าผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่งมันไม่สนใจ ทำไมแกต้องมานั่งโง่คิดถึงมันด้วย แค่แอบรักมาห้าหกปีก็เสียเวลามากพอแล้ว คนสวย ๆ แบบแกหาดี ๆ กว่าคนนี้ได้เว้ย” มันหันมาต่อว่าฉันก่อนจะพูดต่อ
“เอานาฬิกานั่นไปขายดีไหม อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียตัวฟรี”
มันก็เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอกแต่ฉันก็ยังแอบคิดว่าเขาจะกลับมาทวงคืน คราวนี้นอกจากจะไม่ได้ใจแล้วยังได้เป็นโจรอีกต่างหาก
“สรุปไปร้าน…นะ ฉันจะแต่งตัวรอ แกมารับด้วย” ฉันบอกมันแล้วเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อที่จะกลับหอพักของตัวเอง ส่วนธัญญ่าพักอยู่บ้านตัวเองเพราะมหาวิทยาลัยอยู่ใกล้บ้านมันมากกว่าฉัน
“ได้ แต่งตัวสวย ๆ นะ” มันบอกแล้วยิ้มออกมา ถึงมันไม่พูดฉันก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไร คงจะบอกให้ฉันไปหาผู้ชายคนใหม่มาดามใจตัวเองเหมือนทุกครั้ง
ฉันเดินกลับหอเพราะมันไม่ได้ไกลมากนัก ส่วนเวลากลับบ้านก็แค่นั่งรถเมล์กลับ แต่ถ้าเดินทางไปกลับบ้านทุกวันต้องใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะไกลและรถติดเลยเลือกที่จะพักอยู่หอพักแทน
อีกอย่างถึงกลับบ้านก็ต้องอยู่คนเดียว เพราะแม่ของฉันเสียตั้งแต่ฉันยังเด็ก พ่อก็มีผู้หญิงคนใหม่ไม่ค่อยกลับมาที่บ้านเท่าไร ส่วนพี่เดย์พี่ชายของฉันก็เรียนอยู่อีกที่ นาน ๆ ถึงจะกลับมาที่บ้านที
“เอาฝรั่งหนึ่งกล่อง แล็วก็…” พูดไม่ทันจบประโยคหางตาของฉันก็เหลือบไปเห็นใครบางคนกำลังเดินมาทางนี้พอดี
เขาสวมเสื้อช็อปของคณะวิศวะกับกางเกงยีนสีเข้ม เดินมาพร้อมกับพี่เธียแฟนเก่าของยัยพราวเพื่อนของฉัน จะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่…พี่คีตะ !
“เอาอะไรอีกจ๊ะหนู” ป้าคนขายผลไม้หยิบฝรั่งใส่ในถุงให้ฉันแล้วหนึ่งกล่องแกทำท่ารอฟังเพื่อที่จะหยิบผลไม้ให้ฉันอีกกล่องแถมยังมองหน้าฉันอย่างกดดัน
“เอ่อ แอปเปิลค่ะ” พูดจบฉันก็รีบควัดเงินจ่ายแล้วรับเอาถุงผลไม้มาจากคุณป้าคนขาย แกล้งหยิบมือถือขึ้นมาดูก่อนที่จะเดินผ่านสองคนนั้น
“ดรีม” เสียงใครบางคนเรียกชื่อฉันทำเอารู้สึกสะดุ้งไปทั้งตัว แต่คนที่เรียกฉันไม่ใช่พี่คีตะ เพราะเสียงนี้คือเสียงของพี่เธีย
“คะ” ฉันขานรับแล้วหมุนตัวกลับมองช้า ๆ ก็เจอเข้ากับสายตาสองคู่ที่กำลังมองมา
พี่คีตะเองก็มองฉันอยู่ สีหน้าของเขาเรียบนิ่งเหมือนทุก ๆ ครั้งที่ฉันเจอ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเลยแม้แต่น้อย เย็นชายังไงก็อย่างนั้น
“ติดต่อมาบ้างไหม” พี่เธียเอ่ยถาม มันเป็นคำถามเดิม ๆ ตลอดระยะเวลาเกือบสองปีที่ผ่านมา และคำตอบของฉันก็เป็นแบบเดิม
“ไม่ค่ะ” ฉันตอบแล้วกลอกตาไปมองอีกคน และเป็นจังหวะเดียวกับที่เขากำลังรีบรับสายจากใครบางคน ก่อนจะเดินหนีไปคุยอีกทาง
ไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรเลย เขาไม่เคยมองฉันยังไงตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม แปลว่าเรื่องคืนนั้นเขาก็คงเลือกที่จะไม่สนใจเช่นกัน
เขาใจร้ายเกินไปหรือเปล่านะ อย่างน้อยก็ควรขอโทษกันสักนิดก็ยังดี ถ้าบอกว่าจำไม่ได้เลยมันก็คงไม่ใช่ นาฬิกาข้อมือราคาแพงขนาดนั้นหายไปจากตัวก็ควรจะรื้อฟื้นความทรงจำได้บ้าง
แต่นี่เขาเลือกที่จะทิ้งทุกอย่างเพื่อเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์ในคืนนั้นต่างหาก
Latest chapter
คนในความลับ ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษความลับที่ถูกเฉลยสามปีก่อน“กำไรแบ่งครึ่งแต่มึงมาเดือนละครั้งเนี่ยนะ” เสียงไอ้เจไดที่ดังออกมายังไม่น่าเตะเท่าหน้ากวน ๆ ของมันตอนมองผมเหมือนคนเอือมระอา“เออ แล้วไง” “ชั่วมาก ถ้ากูเป็นแคทกูขอเหนื่อยคนเดียวดีกว่าลากมึงมาแล้วเหนื่อยกว่าเดิม”ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับ สถานบันเทิงที่กำลังเป็นแหล่งทำเงินแห่งใหม่ของผมกับแคทซึ่งเป็นลูกของลุงแท้ ๆ แต่ผมเรียกท่านว่าพ่อเพราะท่านเลี้ยงปมมาตั้งแต่เด็กเราสองคนตกลงกันว่าจะลงทุนกันคนละครึ่งและหารกำไรกันคนละครึ่งแต่เพราะบางครั้งผมต้องทำงานให้พ่อเลยไม่ได้เข้ามาที่นี่บ่อย ๆ หรือจะเรียกว่าไม่มาเลยก็ว่าได้“กูงานยุ่ง” ผมตอบแล้วเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มือถือไปมา หลายดือนแล้วที่ไม่มีข้อความจากผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนส่งมาหา และผมเองก็ไม่ได้ทักทายเธอไปเพราะไม่อยากเป็นคนโง่หรือแกล้งโง่ จะให้ไปอาละวาดแย่งผู้หญิงมักมากคนหนึ่งก็คงจะไม่ใช่นิสัย ไม่รักก็ไปนอกใจก็เลิกแค่นั้นทว่าตอนนี้คนคนนั้นยังไม่บอกเลิกผมด้วยซ้ำ แต่กลับไปมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นอย่างออกนอกหน้าเพราะคิดว่าผมไม่รู้หรือมัวเมาจนลืมผมไปแล้วก็ไม่แน่ใจ ไม่อยากจะเดาให้เสียเวลา “เฟิร์สรู้ยังมึงกลับมา”
คนในความลับ EP.47My baby (ตอนจบ)
EP.47My baby (ตอนจบ) สองปีต่อมา“พอร์ช มาหาพี่ดรีมเร็ว”“ป้าดรีมจ้าลูก”เสียงของยัยธัญญ่าดังขึ้นด้านหลังตอนที่ฉันกำลังจะฟัดเจ้าตัวอ้วนกลมที่ดูน่ารักน่าเอ็นดูตรงหน้า“อายุเท่าไรแล้วนะลูกแก”“สี่ขวบครึ่ง”เวลาผ่านไปไวมาก รู้ตัวอีกทีลูกของยัยพราวเพื่อนสนิทสมัยมัธยมอีกคนก็โตจนพูดกับฉันรู้เรื่อง และอีกหลาย ๆ อย่างที่เปลี่ยนไปจากเดิม โดยเฉพาะ…ตัวฉัน“ลูกฉันจะอายุน้อยกว่าลูกแกเกือบห้าปีสินะ” ฉันว่าพลางลูบท้องของตัวเองที่โตขึ้นทุกวันจนไม่เหลือหน้าท้องแบนราบอย่างก่อนหน้า มันโตขึ้นเรื่อย ๆ จนเริ่มรู้สึกกังวล“ทำไม จะจองลูกชายฉันเหรอ”“พอร์ชหมั้นกับน้องเลยไหมลูก” ฉันไม่ตอบเพื่อนหันไปคุยกับเด็กน้อยที่เอามือลูบท้องป่อง ๆ อย่างสนใจ“ถามพ่อเขาหรือยัง รายนั้นคงไม่ปล่อยให้มดมาไต่มาตอมเลยมั้ง ขนาดแม่ยังหวงเป็นกระดูกเลย” ยัยธัญญ่าพูดติดตลกแล้วเอื้อมมือไปหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปน้องพอร์ชที่กำลังเอาหูแนบกับท้องของฉัน“น้อง…”“พอร์ชอยากเจอน้องไหมครับ”“ครับ” เด็กชายตัวน้อยตอบด้วยรอยยิ้ม“น้องจะออกมาตอนไหน”“รออีกไม่นานก็จะได้เจอแล้วนะ ถ้าน้องออกมาจากท้องป้าเมื่อไหร่ ป้าจะให้เราอุ้มทุกวันเ
คนในความลับ EP.46งานแต่ง
EP.46งานแต่งฉันกับพี่ไคคบกันได้เกือบปีแล้ว เรื่องของยัยเฟิร์สอะไรนั่นก็จบไปตั้งแต่ตอนนั้นโดยพี่ไครับปากอย่างมั่นใจว่ามีฉันเป็นตัวจริงเพียงแค่คนเดียวเราสองคนไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้ทะเลาะกันใหญ่โตจะมีก็แต่ปัญหาทั่วไปที่บางทีมันคิดต่างกันบ้าง แต่สุดท้ายเราก็เข้าใจกันได้เสมอ จะมีเรื่องที่เศร้าที่สุดก็คงจะเป็นเมื่อต้นเดือนที่แล้วพี่ไคเสียแม่ของเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายแต่ฉันก็รับรู้ได้ว่าเขาเองก็เศร้าเสียใจไม่ต่างจาก คนไหนที่เจอกับเหตุการณ์แบบเดียวกันนี้“นมอุ่น ๆ ค่ะ” ฉันวางแก้วไว้บนโต๊ะทำงาน เป็นค่ำคืนที่เราต้องพักโรงแรมเพราะช่วงสิ้นเดือนพี่ไคจะมีงานต้องตรวจสอบค่อนข้างเยอะ ทั้งเรื่องผลประกอบการและเรื่องพนักงานช่วงนี้พี่แคทก็ยุ่งอยู่กับเรื่องงานแต่งของตัวเอง เลยไม่มีเวลาเข้ามาช่วยทางนี้เท่าไรนัก ส่วนฉันก็ช่วยเขาได้แค่เรื่องการเงินกับทำบัญชีเพราะเรื่องใหญ่ ๆ ฉันจัดการไม่เป็น“ง่วงไหม ถ้าง่วงก็เข้านอนก่อนเลยนะ” พี่ไคเงยหน้าขึ้นมาบอกยิ้ม ๆ เขาในตอนนี้ต่างจากก่อนหน้านั้นลิบลับ เมื่อก่อนมองยังไงก็ดูเหมือนพวกเสเพล ที่ไหนได้บ้างานใช่เล่น“พี่ไคนั่นแหละ ไปนอนกันได
คนในความลับ EP.45เจ้าหมี
EP.45เจ้าหมีKai talks. หลังจากส่งดรีมกลับบ้านผมก็กลับมานอนที่คอนโดมิเนียม เป็นคอนโดมิเนียมที่ผมซื้อให้น้องนั่นแหละเพราะมันอยู่ระหว่างบ้านและมหาวิทยาลัยพอดีเธอจะได้สะดวกเวลาไปเรียนและกลับบ้านด้วยพอกลับมาถึงห้องมันก็รู้สึกเหงาแปลก ๆ เพราะทุกทีเวลามาที่นี่จะต้องมีดรีมอยู่ด้วย แต่วันนี้เธอดันงอนผมเรื่องแฟนเก่าจึงต้องกลับมานอนคนเดียวเรื่องของเฟิร์สก็เหมือนกับที่ผมเล่าให้ดรีมฟัง แต่…ผมเล่าไม่หมด เพราะบางเรื่องมันก็ไม่สมควรจะเล่าให้ใครฟัง เพราะถึงแม้เขาจะเป็นแฟนเก่าไปแล้ว แต่ผมก็เป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่ขายผู้หญิงไม่ว่าจะคบกันมานานหรือรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมงเราสองคนคบกับตั้งแต่ตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยที่ญี่ปุ่น เฟิร์สเป็นเพื่อนในกลุ่มเด็กเรียนนอกกลุ่มเดียวกับแคท ซึ่งผมก็รู้จักกับเธอเพราะได้เจอกันบ่อย ๆ และเราคบกันจนเรียนจบ มีทะเลาะกันบ้างตามประสาแต่จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่ตอนเฟิร์สกลับมาอยู่ไทย แต่ผมยังเรียนอยู่ที่นู่น ผมเริ่มสงสัยในตัวของเธอเพราะเธอเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยติดต่อมาหา บางทีก็หายไปหลายวัน จนกระทั่งผมให้คนตามสืบถึงรู้ว่าเธอแอบคบกับผู้ชายอีกคนที่อายุห่างกันเกือบสิบปี และเธอยังไ
คนในความลับ EP.44อยู่ห่าง ๆ
EP.44อยู่ห่าง ๆฉันพยายามแสดงออกไปแล้วว่าไม่ได้ล้อเล่นกับเรื่องที่เกิดขึ้น สำหรับความรักการมีคนที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องมันไม่ใช่เรื่องตลกเลยยิ่งคนคนนั้นเป็นแฟนเก่าด้วยแล้ว…“ขอโทษ…” น้ำเสียงของคนตรงหน้าฟังดูอ่อนลง ก่อนจะขยับตัวมาใกล้แล้วดึงฉันลงไปนั่งบนตักของเขา“จะเล่าอยู่นี่ไง แต่สัญญาก่อนว่าจะไม่คิดมาก”“พูดมาเลย ดรีมยังไม่รู้อะไรเลยจะตอบได้ยังไงว่ามันจะไม่ทำให้คิด”แล้วพี่ไคก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มอธิบาย ทีอย่างนี้ล่ะเสียงอ่อน ทีตัวเองหึงเรากับผู้ชายคนอื่นอย่างกับเป็นฟืนเป็นไฟ“ก่อนหน้านี้พี่คบกับเฟิร์ส คบกันเกือบสี่ปี แต่ตอนนั้นเราอยู่ไกลกันเลยทำให้เริ่มห่างเหินกันไปเรื่อย ๆ”“แล้วพี่ไคกับเขาก็ไม่ได้เลิกกันอย่างที่ว่าจริง ๆ เหรอ”“อืม”อยู่ ๆ หัวใจของฉันมันก็เต้นแรงขึ้นมาดื้อ ๆ ทันทีที่ได้ยินคำตอบของเขา แบบนี้ก็แปลว่าเขามาคบกับฉันทั้งที่ตัวเองมีแฟนอยู่แล้วน่ะเหรอ“แต่มันก็เหมือนกับเลิกกันนั่นแหละ เพราะตอนนั้นพี่รู้มาว่าเขาแอบมีคนอื่น ตอนนั้นก็ไม่ค่อยคุยกันอยู่แล้ว เขาก็หายไปอยู่ ๆ ก็กลับมาคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ถึงเขาจะอธิบายยังไงเหตุผลมันก็ฟังไม่ขึ้นอยู่ดี“แล้วทำไมไม่บ
คนในความลับ EP.43เมียน้อย
EP.43เมียน้อยฉันกับพี่ไคปลีกตัวออกมาจากงานแล้วกลับมาอยู่ที่ห้องส่วนตัวของเราซึ่งอยู่ชั้นล่างถัดลงมาจากชั้นดาดฟ้า“คบกันนานไหม แล้วเลิกกันเพราะอะไร” ฉันถามขึ้นมาตอนที่กำลังหยิบขนมชิ้นหนึ่งเข้าไปในปาก แล้วจึงกอดอกมองผู้ชายที่่เดินผ่านหน้าไปหยิบแก้วไวน์ เพื่อที่จะมานั่งดื่มกันสองคน“อยากรู้ไปทำไม เรื่องมันผ่านไปตั้งนานแล้ว” พี่ไคตอบแล้วขมวดคิ้วมองฉันอย่างหนักใจ“ผ่านไปแล้วแต่ไม่ผ่านเลยไปไง” ฟังจากสิ่งที่ยัยนั่นมาคุยกับฉันดูเหมือนอยากหาเรื่องมากกว่า คงไม่อยากจบง่าย ๆ หรอก“มาปรึกษาปัญหาครอบครัวหรืออยากมาคืนดีกันแน่”“คิดมากเกินไปแล้วครับ” พี่ไคหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ กัน ยื่นมือมาลูบศีรษะฉันอย่างอ่อนโยน สายตาของเขามองฉันอย่างกับมองลูกหมา เหมือนกำลังเอ็นดูอย่างนั้นแหละ“ไม่คิดมากได้ไง ขนาดพี่ไคยังหึงดรีมได้เลย แล้วนี่แฟนเก่านะเว้ย !” ฉันไม่ได้ตั้งใจจะอารมณ์เสียแต่ความรู้สึกมันเป็นไปเองอย่างไม่รู้ตัวจนคนฟังถึงกับเลิกคิ้วมองเหมือนตกใจ“ดรีมขอได้ไหม”“…”“ดรีมไม่ชอบ ถ้ายังแคร์กันอยู่ก็อย่าไปยุ่ง” ฉันจริงจังกับคำพูดนั้นมากและไม่มีแววความล้อเล่นอยู่แน่ ๆ จนพี่ไคเองก็จริงจังไปด้วยเขาไม่ได้ตอบอะไร
You may also like
Bompวิศวะมาเฟีย
คุณดอกไม้3.8K viewsพิศวาสมาเฟียเถื่อน NC+++
ซากิระ5.0K viewsรักร้าย มาเฟียลูกติด
Melyssa14.1K viewsนรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์7.7K viewsDANGEROUS มาเฟียกุมรัก
Claris8.6K viewsLOST IN LOVE พ่ายรักนายเพลย์บอย
ดาวแคระ (miss.mk)110 viewsสยบรักยัยคู่หมั้นตัวร้าย
สาวน้อย.ช่างฝัน2.3K viewsระยะนี้อันตราย
ฅนบนดอย263 views
