CHAPTER 5
เสียงส้นรองเท้าสาวกระทบพื้นดังแก่ก ๆ เป็นสัญญาณชัดเจนว่า พิรดากลับมาทำงานแล้ว หลังจากหายหน้าไปทั้งสามวัน “พี่พีช กลับมาแล้วเหรอคะ! ไปเที่ยวสนุกไหมเอ่ย” ทุกคนในแผนกก็ยิ้มทักทายเธอปกติ ไม่มีใครสงสัยอะไร “สนุกสิจ้ะ” เธอหัวเราะพลางตอบน้องในทีม ก่อนจะเดินมาถึงโต๊ะทำงานของตัวเองที่เงียบ ๆ เธอปรายตามองไปที่โต๊ะอีกมุมของออฟฟิศ เวธัส กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนไม่รับรู้โลกภายนอก แต่หางตาเขาขยับเล็กน้อยตอนเธอหันไปมอง “หึ แอบเนียนนะเรา” พิรดาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ เดินตรงไปหา “ทำงานเก่งขึ้นหรือยังเอ่ย?” “จะเก่งอะไร ป้าอยู่สอนงานผมหรือไง” เสียงเขาเรียบ ไม่มีแววแปลกใจหรือดีใจที่เห็นเธอกลับมา “ปากดีเหมือนเดิมนะเรา แปลว่าช่วงที่พี่ไม่อยู่ คงเหงาน่าดูสิ” พิรดายิ้มบาง ๆ โน้มตัวพิงโต๊ะเขา จงใจเอียงตัวให้น้ำหอมบางเบาลอยกระทบจมูกอีกฝ่าย ปลายนิ้วเรียวสวยไล้วนบนขอบแฟ้มเอกสารของเวธัสเล่น ๆ ดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ เวธัสเหลือบตามองข้อมือบางที่วางอยู่ตรงหน้าเขา ก่อนจะตอบเสียงต่ำ “ป้าหายไปไหนมา” พิรดาชะงัก ก่อนจะยิ้มยั่วกลับ “ไปเที่ยว เปลี่ยนบรรยากาศนิดหน่อย ก็แค่ไปหาของอร่อย ๆ ของร้อน ๆ กินให้หายเหนื่อย” ที่จริงเธอพามารดาไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด เลยถือโอกาสเที่ยวบ้านญาติไปด้วยในตัว พอถึงวันกลับญาติแม่ก็ขอให้แม่เธอกับลูกอยู่เที่ยวต่อ พิรดาที่ห่วงงานจึงกลับมาก่อน “กับใคร” เวธัสขบกรามแน่นเล็กน้อย “หืม นายอยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอ?” พิรดาแกล้งโน้มเข้าใกล้ กระซิบข้างหูเบา ๆ “ถ้าบอกว่าไปเที่ยวกับเด็กล่ะ” “เด็กป้าคงเยอะมาก” “ก็ไม่เยอะไรอกนะ ตอนนี้ก็มีเด็กที่ต้องดูแลหนึ่งคน” “มิน่าล่ะ ถึงได้หายไปไม่สนการสนงาน ที่แท้ก็ลางานไปล่อเด็กนี่เอง” พิรดายิ้ม เด็กหนุ่มตรงหน้าเข้าใจเธอผิด แต่เธอก็ไม่คิดปฏิเสธ “ทำไงได้ล่ะ ก็เด็กพี่มันน่ากิน น้องเวย์สนใจเป็นเด็กให้พี่ล่อไหม?” เธอเอ่ยทีเล่นทีจริง “พี่ล่อให้ฟรีไม่คิดตังค์ น้องเวย์เสียวพี่ก็เสียว วิน ๆ ทั้งสองฝ่าย” “ถ้าป้าเหงี่ยน ก็ไปเกี่ยวเบ็ดในห้องเหมือนวันนั้นสิ” เวธัสกระซิบเพราะไม่ต้องการให้พนักงานแผนกเดียวกันได้ยิน แต่พิรดายิ้มหวาน นั่นไง สิ่งที่คิดมันถูกจริงด้วย เขาเห็นเขารู้ว่าเธอช่วยตัวเองในห้องนั้นจริงด้วย แต่รู้แล้วก็ดี “ก็อยากทำอยู่นะ แต่ถ้าได้น้องเวย์มาสนุกด้วยกัน พี่คงเสียวแทบขาดใจ” พิรดาส่งสายตายั่วสุดฤทธิ์โน้มตัวไปด้านหน้า จนเต้าสวยแทบทะลักออกมาอวดสายตา เวธัสหลบตาแต่เริ่มหน้าแดง มือกำแน่น เขารู้ว่ายัยป้าตรงหน้าสวย เสียงครางเสียวในห้องทำงานนั้นทำให้อารมณ์เขาตื่นเพริด จนเขาอยากจะล่อให้น้ำแตกราดรดร่างสวยไปทั้งตัว เขาก็ได้แต่อดทน ทั้งที่พยายามข่มมันทุกวัน “ไปทำงานได้แล้ว เลิกมาก่อกวนผมสักที” “มีอารมณ์เหรอ?” พิรดากระซิบเมื่อเห็นเป้าของเวธัสเริ่มตุง พ่อเด็กไก่อ่อนของเธอคงอ่อนไหวไม่น้อย ที่ถูกเธอยั่วแบบนี้ “พูดบ้าอะไร!” “ไม่มีอะไรหรอก งั้นช่วยพี่ดูเอกสารในห้องหน่อยสิ” “เอ่อ…” “ถ้าอยากผ่านงานง่าย ๆ ก็เข้าไปช่วยพี่ข้างใน” “ก็ได้ครับ” เวธัสพยักหน้า พิรดาจึงหันไปสั่งงานจุ๊บแจง “จุ๊บแจงช่วยเอางานเวธัสไปต่อหน่อยนะ พี่จะให้เวธัสไปช่วยดูเอกสารในห้อง” “ได้ค่ะหัวหน้า” จุ๊บแจงพยักหน้า เวธัสเดินตามพิรดาเข้าไปในห้อง พิรดาหันมาพร้อมเอามือกอดอก “ล็อคประตูด้วย” “ทำไมต้องล็อค” เขาขมวดคิ้ว “พี่อยากช่วย” พิรดาเอ่ยแล้วเดินเข้าไปใกล้ จากนั้นก็เป็นฝ่ายล็อคประตูเอง “ช่วยอะไร?” “ช่วยให้น้องเวย์หายเห งี่ยน” เสียงลมหายใจของเขาหนักขึ้นทุกที เมื่อปลายนิ้วลากไล้ไปบนต้นขาเขาอย่างจงใจยั่วเย้า ริมฝีปากเล็กยกยิ้มนิด ๆ อย่างคนรู้ทัน “ทำไมมองแบบนั้นล่ะ…” เสียงเธอแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นรดที่ข้างแก้มเขา มือใหญ่จับข้อมือเธอไว้แน่น ราวกับจะเตือน แต่แววตาที่มองกลับมาเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างปิดไม่มิด “อย่ายั่ว ถ้าไม่คิดจะรับผิดชอบ” เวธัสกระซิบเสียงพร่า “แล้วถ้าพี่อยาก ช่วยล่ะ?” พิรดาคุกเข่าลงกับพื้น ปลดตะขอแล้วรูดซิปกางเกงเวธัสลง กลิ่นกายบุรุษแสนยั่วยวนทำให้อารมณ์ของหญิงสาวตื่นเพริด หัวใจเจ้าหล่อนเต้นรัว ราวจะระเบิดออกมา “อย่าเล่นกับไฟ เพราะถ้าป้าไม่หยุด ป้าจะไม่มีโอกาสได้หยุด” เวธัสเสียงแหบพร่า แต่คำเตือนของเขา พิรดาหาได้ใส่ใจ “งั้นพี่ต้องเดินหน้าต่อสินะ” เธอกัดปากยั่ว ประคองแก่นกาย ริมฝีปากบอบบางตวัดเลียที่หัวบานบาก ที่มีน้ำสีใสไหลเยิ้มออกมา ขนาดแก่นกายของเวธัสใหญ่ไม่น้อยเลย มันทั้งใหญ่ทั้งยาว ใหญ่กว่าข้อมือพิรดา และที่สำคัญมันใหญ่กว่าอดีตสามีของเธอ “อ๊า” เวธัสเผลอกัดฟันแน่น ใจเต้นแรงแทบทะลุออกมาเมื่อริมฝีปากอ่อนนุ่มสัมผัสลงตรงจุดอ่อนไหวของเขา ดวงตาคู่สวยจ้องมองที่เขาไม่วางตา มันยิ่งปลุกเร้าอารมณ์จนยากจะถอดถอน “ป้าครับ อ๊า” เสียงเวธัสขาดห้วงเหมือนจะห้าม แต่กลับปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่กำลังทำอยู่ ลิ้นนุ่มลากไล้ช้า ๆ อย่างรู้จังหวะ ริมฝีปากอ่อนนุ่มครอบครองเขาอย่างแสนเย้ายวน มือเล็กประคองอย่างเบามือทุกการเคลื่อนไหว ทั้งอ่อนโยน ทั้งร้ายกาจในคราเดียวกัน “หยุดเถอะป้า… เดี๋ยวผมจะทนไม่ไหว” เสียงเขาแหบพร่า จนแทบไม่เหลือความเป็นตัวเอง แต่เธอกลับยิ้มขณะเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแวบหนึ่งก่อนจะกดริมฝีปากลงไปใหม่ และเขาไม่อาจต้านทานเธอได้อีกแล้ว… นิ้วร้อนสอดแทรกเข้าเรือนผมหอมกรุ่น ก่อนจะจับศีรษะพิรดาโยกอมจนลึกสุดโคน สะโพกหนาดันสวนราวกับเป็นร่องสวาท พิรดาทั้งดูดทั้งเลีย เร่งเร้าเป็นจังหวะ เรียกเสียงครางทุ้มต่ำให้ครางกระหึ่ม “อ๊า ผมจะบ้า ผมเสียวจังครับป้า” พิรดาปลดกระดุมเสือออกตามด้วยบรา จากนั้นก็รูดท่อนเนื้อกับร่องเต้าใหญ่ปากก็เลียหัวบานบากไปด้วย พิรดาทำให้เด็กหนุ่มเสียดเสียวขึ้นสมอง เขาทั้งกระตุกทั้งเกร็ง ปากก็พยายามกลั้นเพราะกลัวเสียงจะเล็ดลอดออกไป “อ๊า ผมไม่ไหวแล้ว” ลาวาขาวขุ่นไหลทะลักทะลายอาบเต้าสวย พิรดาดูดเลียแก่นกายจนสะอาดหมดจนก็รีบหยิบบรามาสวมใส่ “พี่ทำให้เสร็จแล้ว น้องเวย์จะออกไปเลยก็ได้นะ” พิรดาเกี่ยวตะขอบรา แต่กลับถูกดันไปที่โต๊ะ “ทำให้เสร็จแล้วยังไง คิดว่าผมจะจบง่าย ๆ เหรอ ผมบอกแล้วว่าอย่าเล่นกับไฟ ในเมื่อป้าเริ่มก่อน ก็อย่าคิดว่าผมจะหยุด” —— นิยายนี้ไม่เหมาะกับคนโลกสวยนะคะ เม้นหน่อยนะคะCHAPTER 5เสียงส้นรองเท้าสาวกระทบพื้นดังแก่ก ๆ เป็นสัญญาณชัดเจนว่า พิรดากลับมาทำงานแล้ว หลังจากหายหน้าไปทั้งสามวัน“พี่พีช กลับมาแล้วเหรอคะ! ไปเที่ยวสนุกไหมเอ่ย” ทุกคนในแผนกก็ยิ้มทักทายเธอปกติ ไม่มีใครสงสัยอะไร“สนุกสิจ้ะ” เธอหัวเราะพลางตอบน้องในทีม ก่อนจะเดินมาถึงโต๊ะทำงานของตัวเองที่เงียบ ๆเธอปรายตามองไปที่โต๊ะอีกมุมของออฟฟิศ เวธัส กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนไม่รับรู้โลกภายนอก แต่หางตาเขาขยับเล็กน้อยตอนเธอหันไปมอง“หึ แอบเนียนนะเรา” พิรดาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ เดินตรงไปหา “ทำงานเก่งขึ้นหรือยังเอ่ย?” “จะเก่งอะไร ป้าอยู่สอนงานผมหรือไง” เสียงเขาเรียบ ไม่มีแววแปลกใจหรือดีใจที่เห็นเธอกลับมา“ปากดีเหมือนเดิมนะเรา แปลว่าช่วงที่พี่ไม่อยู่ คงเหงาน่าดูสิ” พิรดายิ้มบาง ๆ โน้มตัวพิงโต๊ะเขา จงใจเอียงตัวให้น้ำหอมบางเบาลอยกระทบจมูกอีกฝ่าย ปลายนิ้วเรียวสวยไล้วนบนขอบแฟ้มเอกสารของเวธัสเล่น ๆ ดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ เวธัสเหลือบตามองข้อมือบางที่วางอยู่ตรงหน้าเขา ก่อนจะตอบเสียงต่ำ“ป้าหายไปไหนมา” พิรดาชะงัก ก่อนจะยิ้มยั่วกลับ“ไปเที่ยว เปลี่ยนบรรยากาศนิดหน่อย ก็แค่ไปหาของอร่อย ๆ ของร้อน ๆ กินให้
CHAPTER 4เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มท่ามกลางค่ำคืน พิรดานั่งซ้อนท้ายเวธัสด้วยท่าทางเกร็ง ๆ ขาเรียวแนบไปกับต้นขาแกร่งของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะเบาะมันแคบเกินกว่าจะนั่งห่างกันได้สบาย ๆ“จับไว้สิ จะร่วงอยู่แล้ว”เสียงทุ้มเอ่ยเตือนคล้ายรำคาญ ๆ แต่คนฟังกัดริมฝีปากแน่นด้วยความอาย ใบหน้าร้อนวูบ เพราะภายใต้กระโปรงนั้น กางเกงในของเธอยังเปียกแฉะจากเหตุการณ์ในห้องทำงาน ความเหนอะหนะมันเสียดสีกับผิวจนใจสั่นระริก“ขับช้า ๆ หน่อยได้ไหม พี่ไม่ค่อยถนัดนั่งแบบนี้”เสียงเธอสั่นระคนหอบนิด ๆ เพราะต้องเกร็งตัวไม่ให้แนบแน่นกับเขาเกินไป แต่พระเอกเหมือนจะจงใจเบรกกระทันหันเป็นช่วง ๆ จนเธอต้องโอบเอวเขาไว้แน่น“แล้วคิดว่าอยู่ในฐานะจะต่อรองอะไรกับผมหรือป้า” น้ำเสียงกวนประสาทสวนกลับมาลมยามค่ำตีขึ้นมาจนชายกระโปรงปลิวไหว เธอพยายามกดมันไว้ แต่ยิ่งขยับก็เหมือนยิ่งไปกระตุ้นความรู้สึกของตัวเอง เพราะเนื้อผ้าเปียกชื้นที่แนบผิว กำลังเสียดสีกับก้นเย็น ๆ เวธัสหัวเราะในลำคอเมื่อเหลือบกระจกมองเห็นสีหน้าของเธอที่ทั้งแดง ทั้งกระสับกระส่าย “หรือว่าข้างล่างป้ามัน ยังไม่หายร้อน?”“อะ…อะไรนะ?” พิรดาหน้าตื่นตกใจกับคำพูดของเวธัส
CHAPTER 3พิรดาเดินออกมาจากห้องทำงานในมือมีเอกสารปึกใหญ่ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะทำงานของเด็กหนุ่ม เขาขมวดคิ้วเงยหน้้าขึ้นมองเธอ“เวธัส เอานี่ไปช่วยทีมจัดเรียงข้อมูลให้พี่หน่อย” เธอจงใจเน้นคำว่า ‘พี่’ ชัดถ้อยชัดคำ เธอต้องการประกาศให้เขารู้ว่าเธอเป็นพี่ ไม่ใช่ป้าอย่างที่เขาพยายามเรียกเธอ“ครับ ป้า” เวธัสเน้นย้ำคำนั้นอย่างจงใจ เล่นเอาพิรดาถลึงตาใส่ เธอไม่ใช่ยัยป้าสักหน่อย ทำไมต้อมาเรียกป้าด้วย“ได้ งั้นป้าจะให้งานเยอะ ๆ จนนั่งไม่ติดโต๊ะเลยดีไหมล่ะ หืม?”“แค่เอกสาร ไม่ได้หนักอะไรนี่ครับ” เวธัสยักไหล่น้อย ๆ อย่างไม่ยี่หระ พิรดาเม้มปากรู้สึกว่าเด็กหนุ่มตรงหน้า พูดจากวนอวัยวะเบื้องล่างอยู่ไม่น้อยร้ายกับใครก็ร้ายไป แต่กับพี่นะหนุ่มน้อย เดี๋ยวรู้เลยว่าใครจะยอมก่อน“ระวังตัวไว้ให้ดีนะ เวธัส เด็กดื้อแบบนี้ พี่ไม่ปล่อยให้ลอยนวลแน่” หญิงสาวก้าวเข้าไปใกล้ กระซิบข้างหูเด็กหนุ่มเสียงหวานจัด เวธัสหันขวับมา แต่พิรดาก็เดินจากไปแล้ว เหลือไว้แค่กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ กับรอยยิ้มมุมปากที่เขาเผลอยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว…ใครกันแน่! ที่จะไม่ปล่อยให้ลอยนวล—-เสียงหัวเราะของเด็กชายตัวน้อยดังออกมาจากบ้านหลังเล็ก ๆ พิรดาเปิดปร
CHAPTER 2 ป้าเสียงส้นสูงกระทบพื้นดังไปตามโถงทางเดินหน้าตึกเรือนผมยาวปล่อยยาวสลวย เสื้อเชิ้ตขาวเรียบเนี้ยบ กระโปรงดินสอเข้ารูปสีดำสูงเหนือเข่าเล็กน้อย สูทเข้ารูปพาดบ่า มือข้างหนึ่งถือเอกสาร อีกข้างกดมือถือแนบนิ่งบนหน้าจอสนทนา“หัวหน้า วันนี้แต่งตัวสวยจังค่ะ” เสียงแซวเบา ๆ จากจุ๊บแจง พนักงานฝ่ายเดียวกันที่เดินสวนมา“ค่ะ วันนี้น้องแจงก็สวยมาก” พิรดาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ยิ้มสุภาพ“ขอบคุณค่ะ” จุ๊บแจงส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวที่ใครต่อใครในบริษัทล้วนรู้จักดีในชื่อ พิรดา หัวหน้าฝ่ายการตลาดที่ทั้งแซ่บ ทั้งโหด และทำงานเก่งจนผู้ชายยังต้องหลบ“วันนี้มีประชุมใหญ่นะ เตรียมทุกอย่างให้พร้อม”“ค่ะ มีเวลาอีกสิบห้านาทีก่อนเข้าประชุม จุ๊บแจงเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วค่ะ”ห้องประชุม“ฝ่ายการตลาด ขอสรุปภาพรวมแคมเปญใหม่ กับตัวเลขครึ่งปีหลังให้ชัดเจนหน่อย” CEO ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยสายตาจริงจัง“ค่ะ ปัจจุบันยอดลูกค้าใหม่เพิ่มขึ้นจากไตรมาสก่อนสิบแปดเปอร์เซ็นต์เกินกว่าเป้าหมายเดิมที่วางไว้ที่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ค่ะ” พิรดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง มั่นใจ พูดฉะฉาน โดยไม่ต้องเปิดสคริปต์ พร้อมกดรีโมต เปลี่ยนสไลด์ขึ้นกราฟชัดเ
บทที่ 1 ชั่วโมงเร่งด่วนครืด~ ครืด~ “อ๊าซี๊ดดดด” ส่วนครางในวกระเส่าดังลอดตัวเองเล็ก ๆ พิรดาหอบควบคุมสะท้านดิลโด้คู่ใจในร่องลึกเข้มข้นแน่นแน่นด้วยของเล่นที่มีความสำคัญมากขึ้นในการค้นหาส่วนประกอบของการเลิกรากับอดีตสามีในห้องนอนไป ตรวจสอบอุปกรณ์ตรวจใจนี้รีวิวนี้ทุกคืนไหนจะงานไหนจะลูกไหนจะปัญหาชีวิตที่โดดเด่น ค้นหาหนุ่มๆ ใหม่ ๆ และซื้อกิน“อ๊า” เอเอวเล็ก ๆ หงึกๆ หัวสวยแหงนหงายมักจะกดเพื่อเพิ่มแรงระบบสั่นพิรดายิ่งเสียดกลิ่นขึ้นสมองเรียวบีคึงหม้อน้ำสวยมืออีกข้างก็รัวเจ้าดิลโด้อย่างเมามัน“อ๊าออร่าร้องไห้! กัดจัง” เส้นเลือดหวานครางกระเส่าใบหน้าแดงก่ำอินเดียเพิ่มความเร็วมันยิ่งเสียวขนลุกเกรียวไปทั้งร่างดิลโด้สืบสวนสอบสวนเป็นเครื่องยนต์แรกรัวยิ่งเสียดสีเป็นหลักให้พลุ่งพล่าน น้ำหวานไหลเยิ้มเปื้อนผ้าปูยับย่นใต้ร่าง“อ๊า…อ๊าอ๊า” ร่างพิรดาตัวอย่างแหงนหงายรัวของเล่นจนกายสั่นระริกด้วยสะท้านเมื่อเจ้าดิลโด้ส่งถึงสวรรค์จนน้ำหวานทะลักทะลายพิรดาหอบหายใจรัวๆแผ่นย่นจากแรงเคลื่อนตัวเมื่อครู่วิจัยยังเต้นระส่ำสตรีมมิ่งยังร้อนผ่าวริศมีไฟซ่อนผิวทุกมุมนี้… เธอต้องการและต้องการอย่างมากทุกวัน มองมุมที่มองไปข