บทที่ 165

พอเห็นว่าโจวฉินให้ความสำคัญกับสือม่าน ท่าทีของแขกเหรื่อหลายคนในงานที่มีต่อสือม่านจึงเปลี่ยนไปอย่างเงียบ ๆ

“คุณนายสือนี่รักลูกบุญธรรมจริง ๆ เมื่อกี้ตอนคุยกันก็เอาแต่ชมลูกบุญธรรมอยู่ตลอด ไม่เอ่ยถึงสืออวี๋เลยสักคำ ท่าทางคงจะไม่ชอบลูกสาวแท้ ๆ คนนี้เอามาก”

“หึหึ ไม่ชอบก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน สาวบ้านนอกคอกนาคนหนึ่ง จะเอาอะไรไปเทียบกับลูกสาวที่เลี้ยงดูปูเสื่อมากับมือ ถ้าเป็นคุณ คุณจะชอบคนไหนมากกว่ากันล่ะ?”

“ได้ยินมาว่าพอสืออวี๋กลับมาบ้านตระกูลสือ ก็ก่อเรื่องไม่หยุด พยายามจะไล่สือม่านออกไปให้ได้ คนทั้งบ้านตระกูลสือเลยพากันรังเกียจเธอ หาว่าเธอเป็นคนใจแคบ”

เหลียงหยวนโจวกำลังยืนคุยกับหุ้นส่วนธุรกิจของหยวนฮ่าง พอได้ยินคนรอบข้างกำลังพูดจาดูแคลนสืออวี๋ เขาก็ขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร

ก็เพราะคนที่มาร่วมงานเลี้ยงในวันนี้ ล้วนแต่เป็นบุคคลมีหน้ามีตาในเมืองเซิน ขืนเผลอพูดอะไรไม่เข้าหูใครจนไปล่วงเกินคนเข้า แล้วส่งผลกระทบต่อบริษัท มันจะไม่คุ้มกันเลย

ทว่าขณะที่เขากำลังตั้งใจจะทำเป็นหูทวนลมอยู่นั้นเอง ก็มีน้ำเสียงเย็นเยียบเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านข้าง

“ในเมื่อเป็นแค่เรื่องที่ได้ยินมา ก็อย่าพูดออก