8.ทางไหนดีนะ

กรี๊ดดดดดดด!!!!

ใจจริงเธอเองก็อยากจะกรีดร้องออกมาแบบนั้น แต่ในตอนนี้อลิสาทำได้เพียงแค่กรีดร้องออกมาในใจเท่านั้น

เธอรู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนจนต้องยกมืออีกข้างมาโบกพัด หลังจากนั้นอลิสาก็ดึงแขนตัวเองกลับมาเพื่อหลบหนีจากการเกาะกุมของพี่จองชัย

“หวาน..จังเลยนะ”

ควันร้อนๆ แทบจะพวยพุ่งขึ้นมาบนศีรษะ อลิสาได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆให้เขาก่อนที่เธอจะรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาพี่ส้มแป้น

“เล่นแรงเกินไปแล้ว..”

จองชัยมองหน้าของเตลองซ์ เมื่อได้ยินคำกล่าวค่อนแคะของเพื่อน

“งั้นเหรอ หากคิดว่านี่คือการเล่นแรง แล้วการที่ทำตัวสนิทสนมกับลิสาแบบนั้นคืออะไร”

เตลองซ์ยักไหล่

“ไม่ได้ทำตัวสนิทสนม แต่สนิทจริงๆ ต่างหาก สนิทแบบที่แนบสนิทไปทุกส่วนของร่างกายเลย..ครั้งนี้กูไม่ยอมให้หรอกนะเพราะว่ากูรู้จักลิสาก่อน”

รู้จักก่อนงั้นเหรอ? เขารู้จักกับอลิสามาตั้งนานแล้วตั้งแต่ที่เรายังเป็นเด็ก

“มั่นใจไปหน่อยนะเต ครั้งนี้เราก็ไม่ยอมแกเหมือนกัน มาสู้กันแบบแฟร์ๆ ดิ”

เตลองซ์แค่นหัวเราะ

“กูไม่สนวิธีหรอก มึงก็รู้ว่าคนแบบกูสนใจแค่ผลลัพท์”

น้ำเสียงของเตลองซ์มันเยือกเย็นในแบบที่จองชัยเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเราจะมาแข่งขันเรื่องการเอาชนะใจผู้หญิงคนหนึ่ง

ที่ผ่านมาตั้งแต่ไหนแต่ไรเขาล้วนยอมให้เตลองซ์ทั้งสิ้น..มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นที่เขายอมไม่ได้

“ช่วยทำให้ตาเห็นค่าแกหน่อยเถอะ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดครั้งนี้เอาชนะไร่พูนสุขให้ได้ นังหนูอลิสาจะต้องมาเป็นคนของไร่เจริญรุ่งเข้าใจไหมจองชัย?”

เขาเป็นแค่หลาน..ที่ตาเก็บมาเลี้ยง

คุณตารุ่งเจ้าของไร่เจริญรุ่งไม่มีครอบครัว แม่ของเขาเป็นคนงานในไร่ที่หลบหนีออกไปแล้วทอดทิ้งเขาเอาไว้ที่ไร่เจริญรุ่ง

คุณตาที่ไม่มีญาติที่ไหนได้เลี้ยงดูเขาในฐานะหลานแท้ๆ เรื่องชาติกำเนิดของเขามันถูกปกปิดเป็นความลับ

มีเพียงเขาเท่านั้นที่ล่วงรู้ว่าคุณตาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ไม่เคยมองใครและไม่ยอมมีครอบครัวเพราะว่าตามีความรักที่มั่นคงให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง

ทุกๆ วันพระตาจะแต่งตัวนานเป็นพิเศษเพราะว่าวันนั้นจะได้พบเจอกับคุณยายอุดมที่วัด

ผู้หญิงที่ตารักมาทั้งชีวิต..

เพราะอย่างนั้นเขาถึงจะต้องคว้าหัวใจของอลิสามาให้ได้ เพื่อที่ตาของเขาจะได้ภูมิใจในตัวของเขามากกว่านี้

ชื่อจองชัยนั่นมีความหมายว่า ตั้งมั่นจะคว้าเอาชัยชนะ และครั้งนี้เขาตั้งใจมากๆ ที่เอาชนะทั้งเตลองซ์และไร่พูนสุข

..........

“ไม่มีอะไรร้ายแรงแล้วครับ หมอจัดการใส่เฝือกที่แขนให้แล้วจากนี้ก็ใช้แขนข้างนี้ให้น้อยๆ หน่อย..”

เธอปวดที่แขน...มันปวดแบบ ปวดมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ จนนอนไม่ได้ เพราะแบบนั้นก็เลยให้พี่ส้มแป้นพามาหาหมอ

ปรากฏว่ากระดูกเคลื่อนและมีรอยร้าวจนต้องใส่เฝือก จากที่คิดว่าจะไม่ร้ายแรงอะไรกลับกลายเป็นร้ายแรงเฉย

“ขวัญเอ้ยขวัญมานะคะคุณหนู”

มาวันแรกก็ทำซาเล้งพังไปคันหนึ่งแถมยังต้องใส่เฝือกยาวนานหลายเดือนอีกด้วย

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวแขนของลิสาก็หาย เมื่อวานช่วงค่ำจากที่ดูรายจ่ายของเราเบื้องต้นแล้ว ลิสาว่าจะแบ่งที่ดินขายค่ะ”

ยิ่งไปกู้มาเพื่อก็จะยิ่งสร้างดอกเบี้ยเพิ่มมากขึ้นมาอีก เธอจะขายที่แล้วหันมาทำการแปรรูปมากกว่าการขายผลสด

ไวน์และแยมองุ่น ยังมีอะไรอีกนะ เรื่องการแปรรูปเธอค่อนข้างถนัดเพราะเมื่อก่อนเธอชอบเล่นเกมเฮวัน..

“เรื่องนั้นพี่เคารพทุกการตัดใจของคุณหนูนะคะ เพียงแต่หากจะขายก็ลองพูดคุยกับไร่ข้างเคียงดูก่อนไหมคะ เผื่อทางไร่นั่นจะซื้อที่ดินของเราเอาไว้ พี่ได้ยินมาว่าทั้งไร่พูนสุขและเจริญรุ่งอยากจะขยายแปลงองุ่นอยู่พอดีเลย”

อลิสาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เธอเปิดประตูรถเพื่อลงจากรถเพราะว่าเราเดินทางกลับมาถึงบ้านแล้ว และนี่เป็นเวลาเกือบๆ จะตีสี่

น่าแปลกที่เธอไม่ได้รู้สึกง่วงเลย อาจจะเพราะว่ามีเรื่องให้ต้องใช้ความคิดเยอะพอสมควร

“แล้ว..ทั้งสองไร่นั่นรวยจากอะไรคะ ทำไมเขารวยแต่เรากลับไม่รวย?”

พี่ส้มแป้นส่งยิ้มให้กับคุณหนูของเธอ

“ทางไร่พูนสุขปลูกองุ่นเกือบทุกสายพันธุ์เลยค่ะ คุณเตลองซ์จบเกษตรมาจากมหาลัยชื่อดัง ที่นั่นปลูกองุ่นทุกสายพันธ์ุโดยที่ไม่เน้นขายผลผลิตแต่เน้นขายกิ่งพันธุ์ จองยอดพันธุ์องุ่นของที่นั่นตอนนี้ไม่ต่ำกว่าสามหมื่นกิ่งต่อเดือน ยังไม่รวมกับปุ๋ยยาอีกนะคะ”

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนแบบพี่เตลองซ์จะมีความสามารถอะไรแบบนั้นด้วยแฮะ

“ส่วนที่ไร่เจริญรุ่ง ทางนั้นเน้นขายผลผลิตค่ะ องุ่นที่นั่นได้ชื่อว่าเป็นองุ่นที่หวานมาก สามารถส่งเข้าไปขายในห้างชั้นนำและนำไปส่งตามโรงงานเพื่อทำน้ำผลไม้ด้วย คุณจองชัยจบเกษตรที่เดียวกันกับคุณเตเลยค่ะ”

พี่ส้มแป้นลาไปนอน ส่วนอลิสาเดินเข้ามาในออฟฟิต เธอนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะเปิดรายได้และรายจ่ายทั้งหมดของไร่อุดมรักดู

เธอเริ่มเปิดตั้งแต่รายได้เดือนที่แล้วย้อนหลังกลับไปเป็นสิบปี ครั้งหนึ่งอุดมรักคือเบอร์หนึ่งเรื่ององุ่น ไร่ทั้งสองที่เกิดขึ้นมาใหม่ จากการซื้อองุ่นต้นแก่ๆ ของเราไปด้วยซ้ำ แต่พวกเขากลับพัฒนาตัวเองจนแซงหน้าของอุดมรักไปหลายขุมเลย

เธอเติบโตและวิ่งเล่นในไร่มาตั้งแต่เด็ก ได้เห็นความรักของคุณตาที่โอบกอดต้นองุ่นเอาไว้ทุกต้นด้วยความเอาใจใส่ และเห็นคุณยายที่เดินตัดแต่งใบของต้นองุ่นทุกต้นด้วยความรัก

แต่ตอนนี้ทั้งสองท่านไม่อาจทำไหวอีกแล้ว คนที่จะส่งมอบความรักและความเอาใจใส่ให้ต้นองุ่นพวกนั้นมันจะต้องเป็นเธอ

การแปรรูปยังไม่มีใครทำสักเท่าไหร่นัก และการทำไวน์ก็มีขั้นตอนมากมายที่เธอจะต้องศึกษาด้วย

ไร่จะมีเงินเข้าแค่ปีละประมาณสองครั้ง เพราะองุ่นสี่เดือนถึงเก็บได้ แล้วยังต้องมีระยะเวลาการพักต้น แต่งกิ่งอีก

ในช่วงนี้ไร่ของเธอจะไม่มีรายรับอะไรเลย แต่ต้องมีรายจ่ายเรื่องคนงาน ในเมื่อมีคนงานอยู่แล้วเช่นนั้นจะต้องหาอะไรทำเพิ่มให้ช่วงว่างๆ นี้มีรายได้ที่พอจะหมุนเวียนเอามาจ่ายคนงานระหว่างที่รอเก็บเกี่ยวผลผลิต

และการจะทำธุรกิจเสริมจากการทำไร่ ขั้นแรกเลยจะต้องมีเงินทุนก่อน.. ต้องแบ่งขายที่ดินออกไปเพื่อหาเงินทุนมาทำกิจการที่พอจะเป็นไปได้ในหัวเธอตอนนี้ก่อน

และการหาเงินทุนจะต้องเดินทางไปที่ไร่พูนสุข หรือไม่ก็ไร่เจริญรุ่ง ไปทางไหนดีนะ ซ้ายหรือขวาดี