Share

บทที่ 16

Penulis: นายกัวผู้เล่าเรื่อง
ใบหน้าของหลี่โม่เย็นชา น้ำเสียงของเขาดูรุนแรง การแสดงออกของเขาดูจริงจัง มีเจตนาฆ่าที่เฉียบคมทั่วร่างกายของเขา!

ไป่เสวี่ยเอ๋อร์สั่นสะท้านและถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว!

เกิดอะไรขึ้นกับไอ้คนนั้น?

ทำไมถึงมีออร่าที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ในร่างกายของเขา!

ไม่นึกเลยว่าจะน่ากลัวกว่าคุณโหว!

ยิ่งไปกว่านั้น แรงกดดันที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้านั่น มันก็ไม่ธรรมดาเลยสักนิด มันทำให้คนอึดอัดจนหายใจไม่ออก!

ภาพลวงตาเหรอ?

ไอ้เด็กนี่ เป็นคนอย่างไรกันแน่?

ไป่เสวี่ยเอ๋อร์สงบลงอย่างรวดเร็ว นัยน์ตาเย็นชา เธอก็พ่นลมหายใจออกมา “คุณฉิน หนุ่มที่คุณพามาดูค่อนข้างน่ากลัวนะ เขาไม่รู้หรือไงว่าที่นี่คือถิ่นของคุณโหว?!”

ฉินรั่วรั่วยิ้มจาง ๆ

โหวหยวนหย่ง?

แล้วไง!

ต่อหน้าคุณหลี่ ทุกสิ่งในโลกล้วนเป็นเหมือนมด ไม่มีอะไรต้องกลัว!

อย่าบอกว่าเป็นโหวหยวนหย่ง ถึงแม้ว่าจะเป็นคุณเทียน เมื่อเห็นเจอคุณหลี่ ก็ต้องให้ความเคารพ!

“ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ ฉันจะเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย รีบพาพวกเราไปที่นั่น ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องรับผลที่ตามมาเอง!”

ฉินรั่วรั่วพูดออกมา จะเกิดอะไรขึ้นในภายหลังทุกอย่างก็ต้องขึ้นอยู่กับไป่เสวี่ยเอ๋อร์แล้ว!

ยิ่งกว่านั้น ฉินรั่วรั่วก็หมดความอดทน เพราะเธอสามารถสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่เงียบงันของหลี่โม่ข้าง ๆ เธอ!

ฉินรั่วรั่วผู้ซึ่งมั่นคงอยู่เสมอ หันกลับมาแล้วเดินไปที่ด้านหน้าของบาร์ หยิบขวดไวน์ขึ้นมาทุบอย่างแรงแล้วชี้ไปที่คอของไป่เสวี่ยเอ๋อร์!

“ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ อย่าท้าทายความอดทนของฉัน!” ฉินรั่วรั่วตะโกน

ไป๋เสวี่ยเอ๋อตัวสั่น ผิวของเธอซีดลงขณะที่เธอจ้องมองไปที่ขวดที่แตกซึ่งอยู่ห่างจากคอที่บอบบางของเธอเพียงไม่กี่นิ้ว เธอกลืนน้ำลายอย่างประหม่า

“ฉินรั่วรั่ว อย่าให้มันมากเกินไป! ที่นี่คือถิ่นของคุณโหว ไม่ใช่ถิ่นของชู!” ไป่เสวี่ยเอ๋อร์กำหมัดแน่นแล้วตะโกน

ฉินรั่วรั่วดันปากขวดในมือไปข้างหน้า คอที่บอบบางของไป่เสวี่ยเอ๋อร์ถูก

กรีดเลือดออก เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “จะถามอีกครั้ง คนคนนั้นอยู่ไหน?!”

คราวนี้ไป่เสวี่ยเอ๋อร์หวาดกลัว!

เธอไม่เคยเห็นฉินรั่วรั่วบ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อน เป็นเพราะชายหนุ่มตรงหน้าเธอหรือเปล่า?

สรุปแล้วว่าเขาเป็นใครกันแน่?!

“เจ๊ไป่!”

ในเวลานี้ เหมือนว่ามีอันธพาลมากกว่าสิบคนที่เฝ้าดูเหตุการณ์ได้ล้อมฉินรั่วรั่วและหลี่โม่ไว้

เพียงแค่รอคำสั่งจากที่ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ พวกเขาก็สามารถจัดการสองคนนี้ได้!

สถานการณ์ใกล้จะถึงจุดเดือด อุณหภูมิในห้องก็ลดลงอย่างรวดเร็ว!

อย่างไรก็ตาม

หลี่โม่ยังคงเย็นชาและไม่เกรงกลัวแม้ว่าจะถูกรายล้อมไปด้วยอันธพาลหลายสิบคน ภายในดวงตาที่ลึกล้ำของเขาฉายแววเยือกเย็นออกมา!

ความโกรธที่เกือบจะปะทุขึ้นทำให้อันธพาลหลายสิบคนลังเล!

น่ากลัวมาก!

ออร่าน่ากลัวอะไรขนาดนี้!

ฉินรั่วรั่วเหลือบมองดูพวกอันธพาลที่อยู่รอบ ๆ เธอหัวเราะและพูดว่า “โอ้โห มาเยอะเชียวนะ จะรุมกันหรือไง อย่าลืมที่เราพูดไว้ก่อนหน้านี้ นำทางเราไป!”

ชูจงเทียนเคยกล่าวไว้ว่า ใครก็ตามที่กล้ารังแกเขาจะลงโทษและทำลายทั้งครอบครัว!

ใบหน้าของไป่เสวี่ยเอ๋อร์ซีดและสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ก่อนจะกัดฟันและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ถอย!”

“คุณไป่ นี่...” คนหนึ่งพูดอย่างสงสัย

เพียะ!

ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ตบหน้าคนนั้นและตะโกนว่า “บอกว่าให้ถอยไง!”

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีพวกอันธพาลจำนวนหนึ่งก้าวถอยหลัง

จากนั้นไป่เสวี่ยเอ๋อร์ก็จ้องไปที่ฉินรั่วรั่วด้วยสีหน้าซีด “ฉินรั่วรั่ว เธออยากจะเข้าไปจริง ๆ ใช่ไหม? ฉันจะบอกให้ชัด ๆ นะว่าคุณชายที่อยู่ข้างในไม่ใช่คนที่เธอจะไปมีปัญหาได้! ถึงเธอจะเรียกคุณเทียนมาเขาก็ไม่กล้ามีเรื่องกับคุณชายคนนี้อย่างแน่นอน!”

ฉินรั่วรั่วขมวดคิ้วเมื่อมองไปที่การแสดงออกของไป่เสวี่ยเอ๋อร์ซึ่งดูเหมือนจะเป็นความจริง

เป็นไปได้ไหมว่าคนที่อยู่ข้างในนั้นจะจัดการยากจริง ๆ ?

เธอหันหน้าไปมองหลี่โม่ แต่พบว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทางที่กลัวเลย

จริงด้วย

มีคุณหลี่อยู่ ไม่มีใครกล้าก้าวร้าวต่อหน้าเขา!

เมื่อถึงจุดนี้ ฉินรั่วรั่วก็พูดว่า “อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ รีบนำทางไป!”

ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ยิ้มอย่างเย็นชาโดยไม่พูดอะไรมาก เธอหันหลังและบิดสะโพกเดินไป

หลี่โม่ติดตามไปอย่างใกล้ชิด

ตอนนี้เขากังวล เสียเวลามามากพอแล้ว กู้หยุนหลานจะเป็นอะไรไปไม่ได้!

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริง เขาต้องถล่มที่นี่ ถล่มเมืองฮั่นซะ!

ทุกคนต้องขอโทษเธอ!

ในเวลาเดียวกัน ฉินรั่วรั่วได้ติดตามไป่เสวี่ยเอ๋อร์และแอบส่งข้อความถึงชูจงเทียน

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงทางเข้าห้องส่วนตัวที่หรูหราที่สุดของเบลล์คลับ ประตูทุกบานล้วนชุบทองมีลวดลายมังกรและฟีนิกซ์ ดูอลังการและสง่างามมาก!

หลี่โม่ไม่แม้แต่จะมองและเดินตรงขึ้นไปเตะประตูด้วยความเดือดพล่าน!!

โครม!

ประตูถูกเตะเปิดออก!

ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ผงะไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าหนุ่มคนนี้จะบ้าระห่ำขนาดนี้ จะรีบร้อนไปตายรึไงกัน!

คุณชายที่อยู่ข้างใน แม้แต่คุณโหวยังต้องเกรงใจเขา

ภายในห้อง มีไฟสลัว ๆ

หลี่โม่เข้าไปในห้องและกวาดสายยตามองไปรอบๆ

กู้หยุนหลานอยู่ที่ไหน?

เธออยู่ที่ไหน?!

ทันใดนั้น!

เสียงไม่พอใจดังก้องอยู่ในห้องส่วนตัวและพูดว่า "ฉินรั่วรั่ว นี่ไม่ใช่ถิ่นของชูจงเทียน พาคนเข้ามาแบบนี้ เธอกำลังดูหมิ่นฉันอยู่หรือเปล่า?"

บนโซฟา ชายผู้ค่อนข้างสง่าผ่าเผยสูบซิการ์อยู่ เขาสวมสูทสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าเหลี่ยมเหมือนตัวอักษรจีน นัยน์ตาเหมือนเสือ เต็มไปด้วยความเยือกเย็น!

โหวหยวนหย่ง เจ้าของเบลล์คลับ!

หนึ่งในพี่น้องมาเฟียใต้ดินที่ยิ่งใหญ่ในเมืองฮั่น!

ด้วยความแข็งแกร่งและความมุ่งมั่น เขามีชื่อเสียงทั่วทุกสารทิศในเมืองฮั่นมาเป็นเวลากว่าสิบปีแล้ว

บนถนนค่อนข้างมีชื่อเสียง

ด้วยดวงตาที่เหมือนเสือคู่หนึ่ง เขาจ้องไปที่ฉินรั่วรั่วอย่างมืดมนและเพิกเฉยต่อหลี่โม่ที่บุกเข้า

ฉินรั่วรั่วสมควรที่จะเป็นคนสนิทของชูจงเทียน ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์มากมายและเขาชอบเธอมาก!

โหวหยวนหย่งสนใจผู้หญิงอย่างฉินรั่วรั่วมานานแล้ว ยิ่งเป็นผู้ชาย เขาก็ยิ่งต้องการพิชิตผู้หญิงที่ท้าทาย มันถึงจะคู่ควร!

ห้องส่วนตัวทั้งหมดแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนอื่น ๆ ถูกปกปิดด้วยฉากกั้นและม่านลูกปัด

โหวหยวนหย่งรู้ว่ามีแขกผู้มีเกียรติในคลับของเขา ดังนั้นเขาจึงมาหาเป็นการส่วนตัว

ฉินรั่วรั่วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณโหว เรามาหาใครบางคน”

ทันใดนั้นเอง!

เสียงกรีดร้องอันโศกเศร้าดังมาจากด้านหลัง ซึ่งดูเศร้าและเจ็บปวดมาก “อ๊า ไปให้พ้น อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ช่วยด้วย…”

กู้หยุนหลาน!

หลี่โม่พลันเดือดพล่าน ดวงตาของเขาเป็นสีแดงและมองไปตามเสียง เขาเห็นร่างสองร่างที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่

เป็นผู้ชายที่มีรอยยิ้มหื่นกามบนใบหน้ากำลังจะทำร้ายกู้หยุนหลาน ฉีกเสื้อผ้าของเธออย่างแรงและมีการติดตั้งกล้องวิดีโอไว้ข้าง ๆ เขาด้วย

“อะไรวะ! ฉันบอกให้หยุดไง!”

จู่ ๆ หลี่โม่ก็คลั่ง เหมือนมังกรถูกย้อนเกล็ด มันจะสังหารทุกสิ่งที่สัมผัสมัน!

ทันใดนั้น เขาก็ระเบิดด้วยความโกรธอย่างท่วมท้น เขาหยิบขวดไวน์ขึ้นจากบนโต๊ะ คำรามเสียงและรีบวิ่งไปหลายก้าว!

โหวหยวนหย่งไม่ตอบสนอง เขาเห็นร่างที่กระฉับกระเฉงเดินผ่านเขาไป!

'ไอ้นี่คือใคร?'

'กล้าดียังไงมาขวางหน้าฉัน!'

เขาคือโหวหยวนหย่ง คุณโหวแห่งเมืองฮั่น ใครที่พบเห็นก็ต้องเรียกคุณโหวด้วยความเคารพ แต่ผู้ชายคนนี้กล้าที่จะทำเรื่องในถิ่นของเขา!

ไม่ทันให้เขาตอบโต้!

ปัง!

กรี๊ด!

ขวดไวน์ในมือของหลี่โม่กระแทกที่หัวของชายคนนั้นด้วยความโกรธ และมันก็ระเบิดในทันที!

เลือดปนกับไวน์ไหลไปทั่ว!

“อ๊า!”

เสียงกรี๊ดลั่นทั้งห้อง!

หรงฉางเวยกุมหัวแล้วล้มลงกับพื้น เลือดไหลออกมาจากระหว่างนิ้วของเขา ดูน่ากลัวมาก!

หลี่โม่ก้าวไปข้างหน้าดึงม่านลงจากด้านข้าง คลุมร่างของกู้หยุนหลานที่เสื้อผ้าถูกฉีกขาด กอดเธอแน่นในอ้อมแขนของเขาและปลอบโยนเธอ “หยุนหลาน ผมมาแล้ว ไม่เป็นไรนะ ผมมาแล้ว”

โชคดีที่ตามมาทัน หลี่โม่สาบานว่าจะปกป้องสิ่งสำคัญของเขาให้ได้

กู้หยุนหลานอยู่ในความตื่นตระหนกอย่างมากในขณะนั้น เธอกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง น้ำตาไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก เธอกัดแขนของหลี่โม่อย่างแรง!

มันเจ็บปวดจนใจจะขาด!

หลี่โม่กัดฟัน ยังคงกอดกู้หยุนหลานไว้แน่น ความโกรธในใจของเขากำลังจะแผดเผาที่นี่

“หลี่… หลี่โม่…”

กู้หยุนหลานสำลักและดูงุนงง เธอเงยหน้าขึ้น น้ำตาไหลพรากแล้วพลันหมดสติไป

ฉินรั่วรั่ววิ่งมาที่นี่ เห็นฉากนี้และพูดอย่างกังวลว่า “คุณหลี่ พาคุณผู้หญิงไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่าค่ะ”

หลี่โม่พยักหน้าแล้วลุกขึ้นกอดกู้หยุนหลานไว้ก่อนจะหันหลังจะจากไป

ในขณะนี้ โหวหยวนหย่งขว้างแก้วไวน์ในมือลงบนพื้นอย่างแรงและตะโกนด้วยเสียงที่ลึกล้ำ “ฉันจะดูว่าวันนี้ใครมันกล้าออกไป!”

ใบหน้าของหลี่โม่บิดเบี้ยว รูม่านตาแน่นและความโกรธในร่างกายของเขากำลังจะถูกปลดปล่อย!

โดยไม่รอให้เขาพูด ฉินรั่วรั่วตอบอย่างเข้มงวดว่า “คุณโหว เรื่องในวันนี้ คุณเทียนขอให้ฉันทำ คุณกล้าที่จะมีปัญหากับคุณเทียนเหรอ?”

การแสดงออกของโหวหยวนหย่งลดลง เขาไม่กล้าที่จะมีปัญหากับชูจงเทียนจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม คุณชายหรงถูกขับไล่ออกจากดินแดนของเขา เรื่องนี้แพร่กระจายออกไป โหวหยวนหย่งไม่สามารถตั้งหลักในเมืองฮั่นได้!

“บัดซบ! ฉันจะดูซิว่าใครมันกล้าก้าวออกจากคลับในวันนี้!”

ในขณะนั้นหรงฉางเวยกำลังจับหัวที่เปื้อนเลือดของเขา เดินโซเซออกจากด้านหลังของฉากกั้นห้องด้วยใบหน้าที่ดูโหดเหี้ยมและพูดว่า “โหวหยวนหย่ง จับพวกมันทั้งหมดมาให้ฉัน ฉันจะฆ่าพวกมันทีละคน!”

โหวหยวนหย่งวิ่งไปด้วยความประจบสอพลอทันทีและกระซิบว่า “นายน้อยหรง พวกเขาเป็นคนของชูจงเทียน”

หรงฉางเวยโกรธและตะโกนว่า “ไอ้เวร ชูจงเทียนมันเป็นใครกัน? ฉันบอกให้จับพวกมัน!”

เสียงถูกตะโกนออกไป!

ปัง!

ประตูคลับถูกเตะเปิดอีกครั้ง!

ทันใดนั้น อันธพาลในชุดดำก็พุ่งเข้ามา!

ทุกคนมีสีหน้าจริงจัง เต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก!

ใบหน้าของโหวหยวนหย่งขมวดแน่น เหงื่อเย็นหยดจากมุมหน้าผากของเขาและจ้องไปที่ประตูด้านหน้า

ทันทีหลังจากนั้น ร่างที่สูงราวกับภูเขา สวมสูทสีขาวราคาแพง สวมหมวกสีขาวเหมือนคนมีฐานะ ในปากสูบไปป์สีทอง ก้าวไปข้างหน้าและเดินเข้าไปในสายตาของทุกคน

“ไอ้หน้าไหนที่มันกล้าหยาบคายกับคุณหลี่ มันต้องเป็นศัตรูกับชูจงเทียน!”
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Komen (3)
goodnovel comment avatar
Piyapatta Samungkun
ตามหลักความเป็นจริงสิบกว่านาทีถ้านางเอกเอกจะไม่โดนข่มขืนต้องให้นางหาของฟาดหัวผู้สลบแต่ผู้ไม่สลบและข่มขืนไม่สำเร็จปลอมผู้ใช้เวลาถอดเสื้อผ้าและจับใส่ไม่เกิน3นาทีก็เรียบร้อยไม่ใช่คู่รักนะจะได้ใช้เวลาเล้าโลมนานเวอร์วังนางเอกรู้ทั้งรู้ชิงหลิงและซิ่งเหว่ยไม่เคยหวังดีมีแต่ทำลายเขาจะใจดีนัดคนให้คุยธุรกิจโง่
goodnovel comment avatar
Piyapatta Samungkun
บทที่16นางเอกน่าจะโดนข่มขืนสำเร็จนะจะได้เลิกโง่พระเอกก็ปิดทองหลังพระไม่ยอมบอกเมียจนเมียต้องกระโดดใส่กับดักชิงหลินก็บอกเป็นนัยแล้วว่าบ.หรงคังจะคุยธุรกิจด้วยนางต้องใส่ชุดชั้นในที่เตรียมไว้ให้ใส่ไปหาเขาผัวก็มีลูกก็มีแล้วแค่นี้ไม่รู้หรือว่าเขาจะกินตับหรือรู้แต่ก็จะเสี่ยงพอจะพลาดก็เอะอะโวยวายโง่ควาย
goodnovel comment avatar
Piyapatta Samungkun
บทที่15พระเอกได้รับข้อความนางเอกก็โดนลวนลามแล้วพระเอกใช้เวลาเดินทาง10นาทีมาถึงก็มาเสียเวลากับพวกนักเลงและเจ้าของคลับขัดขวางไว้รวมแล้วสิบกว่านาทีการที่ผู้ชายใช้กำลังปล้ำผู้หญิง3นาทีก็เสียบทะลุทะลวงไปถึงไหนๆแล้วถ้าจะให้นางรอดก็ต้องให้นางทุบหัวผู้ชายสลบไม่ใช่ผู้มีสติแต่ยังข่มขืนไม่สำเร็จมันเป็นไปไม่ได้
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • คุณชาย แห่ง ประตูมังกร   บทที่ 945

    คังหย่งอันกดหมายเลขของคังหย่งเฉียน แล้วพูดเสียงเข้ม "หย่งเฉียน ฉันได้ยินมาว่า แกกับเหวินซินมีปัญหากันเรื่องวิลล่าบนยอดเขาเหรอ?" “พี่ใหญ่ มีปัญหากันน่ะสิ ศิษย์พี่เกิ่งยังถูกทำร้ายจนเข่าหักแล้ว! ศิษย์พี่เกิ่งติดต่อกับอาจารย์โอวหยางไปแล้ว เรื่องนี้อภัยให้ไม่ได้แน่นอน!” คังหย่งเฉียนโกรธแค้นคังเหวินซิน ถ้าไม่ใช่เพราะคังเหวินซินพาหลี่โม่ไปที่นั่น เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่ในเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คังหย่งเฉียนเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำได้เพียงเอาความโมโหไปลงที่คังเหวินซินเท่านั้น “หย่งเฉียน ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกต้องรับรองความปลอดภัยของเหวินซิน ฉันไม่สนว่า อาจารย์โอวหยางพวกเขาจะทำอะไรกับเพื่อนของเหวินซิน แต่พวกเขาจะทำร้ายเหวินซินไม่ได้เด็ดขาด!” “พี่ใหญ่ ฉันไม่กล้ารับประกันหรอก รับประกันได้แค่ลูกชายของพี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตายเท่านั้น ถ้าอาจารย์โอวหยางต้องการลงโทษลูกชายของพี่จริง ๆ ฉันจะไปขวางได้ยังไง ฉันขวางไม่ได้หรอก ไม่กล้าขวางด้วย!" คังหย่งอันขมวดคิ้วแน่น หากคังหย่งเฉียนอยู่ต่อหน้าคังหย่งอันในตอนนี้ คังหย่งอันจะต้องตบเขาให้ตายคามือแน่นอน “หย่งเฉียน! แกเป็นอาข

  • คุณชาย แห่ง ประตูมังกร   บทที่ 944

    “ไอ้บัดซบเอ๊ย! ใครกล้ามาต่อกรกับฉันโอวหยางจื้อ มันผู้นั้นจะต้องตาย!” โอวหยางจื้อพึมพำอย่างด้วยความอาฆาตแค้น แล้วสั่งให้ลูกศิษย์ไปจองตั๋วเครื่องบิน ...... คังเหวินซินมาส่งหลี่โม่และคนอื่น ๆ ที่บ้าน หลังจากมองดูทั้งสามเดินเข้าไปข้างในแล้ว จึงสตาร์ทรถและขับออกไปอย่างช้า ๆ “อาเล็กถูกจัดการจนหมดท่าแล้ว ต้องบอกพ่อสักคำไหมนะ อาเล็กจะได้ไปตีไข่ใส่สีอีก” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง คังเหวินซินก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหมายเลขพ่อของเขาคังหย่งอัน “ฮัลโหล พ่อครับ ผมเพิ่งจะขายวิลล่าบนยอดเขาที่สวนหนานชุ่ยให้เพื่อผมไป ขายราคาต้นทุนน่ะครับ” คังหย่งอันขมวดคิ้ว "นั่นเป็นวิลล่าที่อาเล็กของแกจะเอาไม่ใช่เหรอ แกเอาไปให้เพื่อนได้ยังไง? ผู้จัดการฝ่ายขายว่ายังไงบ้าง?" คังเหวินซินอึ้งครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความผิดปกติในคำพูดของคังหย่งอัน "พ่อ พ่อรู้ได้ยังไงว่าอาเล็กอยากได้วิลล่านั่น?” “อาเล็กของแกเคยบอกพ่อว่า วิลล่าหลังนั้นเป็นของขวัญที่เขาจะเก็บไว้ให้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในต่างประเทศโอวหยางจื้อ แกคงเคยได้ยินเกี่ยวกับโอวหยางจื้อมาบ้างใช่ไหม? เขาเคยรับหน้าที่เป็นผู้กำกับฉากแอ็คชั่นให้กับภาพย

  • คุณชาย แห่ง ประตูมังกร   บทที่ 943

    ในแผนกดูแลพิเศษของโรงพยาบาล คังหย่งเฉียนและคนอื่น ๆ นั่งล้อมรอบเตียง มองดูพี่เกิ่งค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ เข่าที่หักของพี่เกิ่งได้รับการผ่าตัดแล้ว แต่หลังการผ่าตัด พี่เกิ่งจะได้แต่นั่งอยู่บนรถเข็นเท่านั้น “ซี๊ด ขากับเข่าฉันเป็นยังไงบ้าง?” พี่เกิ่งถามอย่างร้อนใจ “ศิษย์พี่ไม่ต้องกังวล ผ่าตัดเสร็จแล้ว เพียงแต่ระดับการรักษาของที่นี่ยังต่ำไปหน่อย หลังจากฟื้นตัวแล้วพี่ต้องนั่งรถเข็น” คังหย่งเฉียนพูดเสียงเบาหวิว “ไอ้บัดซบ! ฉันไม่อยากนั่งรถเข็น! ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!” พี่เกิ่งคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รู้สึกเลวร้ายไปทั้งร่างกาย ชีวิตบนรถเข็น ไม่ใช่ชีวิตที่พี่เกิ่งต้องการเลย ถ้าต้องนั่งรถเข็นแล้ว ต่อไปจะฝึกศิลปะการต่อสู้ หรือออกไปรังแกคนอื่นอย่างไร แล้วจะไปจีบสาว ๆ ได้อย่างไร! “ฉันจะย้ายโรงพยาบาล ฉันจะไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุด!” “พี่เกิ่งอย่าเพิ่งตื่นตูม หมอบอกว่า รอพี่ฟื้นตัวดีแล้ว ก็สามารถทำการผ่าตัดครั้งที่สองในโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้เพื่อเปลี่ยนข้อต่อเทียมได้” คังหย่งเฉียนปลอบใจพี่เกิ่งไปพลางก็ขยิบตาให้กับพวกพี่น้องคนอื่น ๆ ส่งสัญญาณให้พวกเขารีบมาช่วยกันโน้มน้าว ศิษย์พี่ห

  • คุณชาย แห่ง ประตูมังกร   บทที่ 942

    พี่เกิ่งร้องโหยหวนออกมา รู้สึกว่าขาซ้ายพลิกกลับไปด้านหลัง พลันสูญเสียการทรงตัวและล้มหงายไปข้างหลังทันที พลั่ก พี่เกิ่งล้มหงายลงกับพื้น ปากก็ร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา คังหย่งเฉียนถูกกระตุ้นด้วยเสียงร้องของพี่เกิ่งจนตัวสั่นไปทั้งตัว เสียงวิ้ง ๆ ที่ดังอยู่ในหัวยิ่งชัดเจนขึ้นมาทันใด คังหย่งเฉียนกุมใบหน้าที่บวมแดงไปครึ่งหนึ่งมองไปทางศิษย์พี่เกิ่ง ดวงตาของคังหย่งเฉียนก็แทบจะหลุดออกจากเบ้า ศิษย์พี่เกิ่งที่คังหย่งเฉียนเคยคิดว่า แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้น ตอนนี้กำลังร้องคร่ำครวญราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังจะตาย เมื่อมองขาขวาของพี่เกิ่งหักงอในองศาที่ผิดธรรมชาติ คังหย่งเฉียนก็รู้สึกว่า เลือดทั่วร่างกายเย็นเฉียบขึ้นมา นี่เป็นเรื่องที่มนุษย์สามารถทำได้อย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นผลลัพธ์ที่สามารถใช้กำปั้นทำได้เหรอ? นี่มันซูเปอร์ไซย่าในตำนานหรืออย่างไรกัน?! พวกศิษย์น้องของพี่เกิ่งหลายคนต่างหวาดกลัวกับความเผด็จการของหลี่โม่ ทั้งกลุ่มพลันหมดความโอหังไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาลากพี่เกิ่งขึ้นมาจากพื้นแล้ววิ่งตะบึงออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่คำพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้คือศิษย์

  • คุณชาย แห่ง ประตูมังกร   บทที่ 941

    คังเหวินซินรออยู่สามวินาที แต่ละวินาทีราวกับยาวนานเป็นปี รออยู่นานฝ่ามือของพี่เกิ่งก็ยังไม่ตบลงมาสักที คังเหวินซินจึงลืมตาขึ้น เมื่อเอียงหน้ามองเห็นฝ่ามือของพี่เกิ่งอยู่ห่างจากหน้าตนแค่เฉียดฉิว หัวใจของคังเหวินซินแทบจะกระโดดออกมาจากปาก หลังจากที่เห็นข้อมือของพี่เกิ่งถูกหลี่โม่คว้าไว้ คังเหวินซินถึงได้รู้สึกว่า หัวใจของตัวเองกลับเข้าที่ได้แล้ว คังเหวินซินที่สงบลงแล้ว รีบถอยไปหลบด้านหลังหลี่โม่ แล้วร้องตะโกนด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง "อาจารย์!" “นายอย่าร้องไห้น่าสมเพชนักสิ มันทำฉันขายหน้านะ” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม คังเหวินซินตะลีตะลานเช็ดเบ้าตา ไม่ยอมให้ตัวเองร้องไห้ออกมา พี่เกิ่งจ้องมองหลี่โม่อย่างโมโห แอบพยายามดึงข้อมือของตัวเองกลับมาอย่างลับ ๆ แต่ไม่ว่าพี่เกิ่งจะพยายามออกแรงแค่ไหน มือของหลี่โม่ก็ราวกับคีมปากเสือหนีบข้อมือของพี่เกิ่งเอาไว้แน่น จนข้อมือของพี่เกิ่งไม่มีทางสลัดหลุดได้เลย “ปล่อยมือฉัน!” พี่เกิ่งตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกบอกให้ปล่อยก็ต้องปล่อยเหรอ? แกน่าจะอธิบายเรื่องที่จะลงไม้ลงมือกับลูกศิษย์ฉันเมื่อกี้นี้มาสักหน่อยไหม?” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา คังเหวินซินส

  • คุณชาย แห่ง ประตูมังกร   บทที่ 940

    กู้หยุนหลานมองไปยังหลี่โม่อย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นหลี่โม่ขยิบตาให้ เธอจึงไม่พูดอะไรและเก็บความสงสัยไว้ในใจ ผู้จัดการหวังโบกมือให้พนักงานขายสาว พนักงานสาวที่ถือสัญญาอยู่แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ผู้จัดการหวัง นี่เป็นสัญญาของวิลล่ายอดเขาค่ะ แต่ราคานี้มัน…” สีหน้าของพนักงานสาวดูบูดเบี้ยวเล็กน้อย ถ้าขายวิลล่านี้ออกไปในราคาต้นทุน เธอคงไม่ได้รับค่าคอมมิชชั่นเลยสักแดง! ที่ผ่านมาเศรษฐีในเมืองฮั่นจำนวนมากต่างก็ถูกใจวิลล่าแห่งนี้ แต่เพราะมีการปิดกั้นการซื้อขาย เลยไม่ได้ขายอย่างเป็นทางการ เดิมทีพวกพนักงานสาวนั้นเตรียมพร้อมที่จะทำกำไรมหาศาลด้วยการขายวิลล่าหลังนี้หลังจากที่เปิดการขายแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความฝันของพวกเธอกำลังจะมลายหายไปซะแล้ว “พวกเธอมีสิทธิ์พูดงั้นเหรอ? นี่คือการตัดสินใจของคุณชายใหญ่!” ผู้จัดการหวังตำหนิพนักงานขายสาว พนักงานสาวหดคอและปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอีก ผู้จัดการหวังเปิดสัญญาตรวจดู หลังจากยืนยันความถูกต้องแล้ว เขาก็ถือสัญญาเดินไปหาหลี่โม่ “อ่านสัญญาดูก่อนนะครับ หากไม่มีปัญหาอะไร เราจะไปเซ็นสัญญาที่สำนักงานของผมกัน ผมไม่สามารถนำตราประทับอะไรพวกนั้นพกติดต

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status