Share

บทที่ 145

Author: หรงหรงจื่ออี
......

ระหว่างทางกลับไป เสิ่นชิงซูเงียบงันไม่พูดไม่จา

เวินจิ่งซีหันมามองเธอหลายรอบ พบว่าเธอเอาแต่เหม่อมองไปนอกหน้าต่าง

เมื่อมาถึงใต้ตึกสตูดิโอ เขาจอดรถให้เรียบร้อย แล้วดับเครื่อง

“ถึงแล้ว” เวินจิ่งซีเอ่ยเตือนสติ

เสิ่นชิงซูดึงสติกลับมาได้ ก้มหน้าปลดเข็มขัดนิรภัย

กำลังตั้งท่าจะผลักเปิดประตูรถ เวินจิ่งซีเอื้อมมาคว้ามือเธอไว้

“ฟู่ซือเหยียนพูดอะไรกับคุณมา?”

เสิ่นชิงซูหันศีรษะ ยกยิ้มต่อเขาเล็กน้อย “ข้อตกลงมีการเปลี่ยนแปลง ฉันยังไม่ได้ดูอย่างละเอียด กะว่ากลับไปแล้วค่อยอ่านดี ๆ อีกที”

เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “แค่นี้จริงเหรอ?”

“อืม” เสิ่นชิงซูยิ้มให้เขา “คืนนี้ไม่ต้องทำโอทีแล้ว คุณกลับไปเลยเถอะ”

“ต้องการให้ผมช่วยคุณหาคนมาดูข้อตกลงหน่อยไหม?”

“ตอนนี้ยังไม่จำเป็นหรอก”

ได้ยินดังนั้น เวินจิ่งซีจึงปล่อยมือออก

เสิ่นชิงซูผลักเปิดประตูแล้วลงรถ ถือกระเป๋าตรงดิ่งเข้าไปในอาคารใหญ่

เวินจิ่งซีจ้องแผ่นหลังของเธอ เขาดึงสายตากลับในทันทีที่เธอเข้าลิฟต์ไป แล้วขับรถจากไป

……

ห้องพักคนไข้วีไอพีในโรงพยาบาล

หลินหลานอี๋นั่งปอกแอปเปิลข้างเตียง

โจวอวี๋ชูกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง มือที่ไม่มีบาดแผลกำลังจับโท
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 149

    แต่ในความทรงจำของหลินหลานอี๋ ก่อนหน้านี้เธอกับเสิ่นชิงซูไม่เคยเจอกันกลับเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นของเสิ่นชิงซูมากกว่าที่เธอเคยเจอไม่กี่ครั้ง ก็แค่ภรรยาถูกทิ้งของตระกูลเศรษฐีที่โง่งมและไร้ค่าคนหนึ่ง หลินหลานอี๋ไม่เคยเก็บเจียงเยว่หลานมาใส่ใจเลยแต่ลูกสาวของเจียงเยว่หลาน…หลินหลานอี๋ชักมือกลับ ยกมือขึ้นมาดันมวยผมตัวเองเล็กน้อย และลอบมองสำรวจเสิ่นชิงซูเช่นกันต้องยอมรับเลยว่า เมื่อเทียบกับเจียงเยว่หลานแล้ว ไม่ว่ารูปร่างหน้าตาหรือสง่าราศี เสิ่นชิงซูล้วนเหนือกว่าเจียงเยว่หลานมาก หัวสมองก็เฉลียวฉลาดกว่าเล็กน้อยแต่แล้วจะอย่างไร?ยังไม่วายพ่ายแพ้ให้กับลูกสาวเธอ!ไม่ว่าเป็นเจียงเยว่หลานหรือเสิ่นชิงซู ล้วนถูกกำหนดให้เป็นผู้แพ้ภายใต้เงื้อมมือของพวกเธอสองแม่ลูก!นึกมาถึงตรงนี้ ในดวงตาของหลินหลานอี๋เผยความได้ใจออกมาหลายส่วนเธอมองเสิ่นชิงซู แล้วพูดยิ้ม ๆ ว่า “ฉันไม่เคยเจอคุณเสิ่น แต่มีคนพูดประโยคนี้กับฉันประจำ บางทีคงเป็นเพราะฉันหน้าโหลแหละมั้งคะ?”หน้าโหล?หลินหลานอี๋ไม่ได้หน้าโหลเลยสักนิดเดียว ดวงตาของเธอคล้ายกับโจวอวี๋ชูมาก เป็นแววตายั่วยวนแบบนั้นแต่กำเนิดเสิ่นชิงซูไม่แน่ใจว่าเป

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 148

    “พูดผ่านโทรศัพท์ก็เหมือนกัน” เสิ่นชิงซูพูดอย่างเย็นชาเธอไม่อยากพบหน้าฟู่ซือเหยียนอีกสักนิดเลยจริง ๆท่าทีของฟู่ซือเหยียนกลับแน่วแน่ “คืนนี้ผมดื่มเหล้ามา ไม่ออกไปแล้ว คุณกลับคฤหาสน์หนานซีเถอะ”สิ้นเสียง สายก็ตัดไปเสิ่นชิงซูบีบมือถือไว้ ปลายนิ้วซีดเผือดเฉียวซิงเจียเอ่ยอย่างห่วงใย “ว่ายังไงบ้าง?”“เขาให้ฉันไปหาเขาที่คฤหาสน์หนานซี เพื่อคุยกันต่อหน้า”“ไอ้สารเลว!” เฉียวซิงเจียขมวดคิ้ว “เขาจงใจสินะ? ทั้งที่คราวก่อนเธอบอกไปชัดเจนแล้วแท้ ๆ ว่าต่อไปจะไม่กลับไปที่คฤหาสน์หนานซีอีก ตอนนี้เขากลับเจาะจงว่าจะเจรจาเงื่อนไขกับเธอที่คฤหาสน์หนานซี! ต่ำตมจริง ๆ!”เสิ่นชิงซูหลับตาลง พยายามทำจิตใจให้สงบครั้งสุดท้ายที่ไปคฤหาสน์หนานซี เกิดเรื่องจนไม่สบายใจกันเป็นอย่างมากเธอบอกกับฟู่ซือเหยียนต่อหน้าฟู่ซืออวี่ว่าจะไม่กลับไปที่คฤหาสน์หนานซีอีกเรื่องนี้ฟู่ซือเหยียนต้องแค้นฝังใจแน่นอนเขากำลังบีบให้เธอกลืนคำพูดของตัวเองที่เคยพูดออกไปกลับคืนทีละคำ!นี่ถึงเป็นชั้นเชิงที่แท้จริงของฟู่ซือเหยียน“อาซู เธอ…ไปไหม?”“ไป” แววตาของเสิ่นชิงซูเผยความแน่วแน่ออกมาหลายส่วน “ตัวตลกห้าปีก็เป็นมาแล้ว เพิ่มมาอีก

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 147

    เฉียวซิงเจียเงยหน้ามองเสิ่นชิงซู สีหน้าจริงจัง “โจวอวี๋ชูป่วยแล้วใช่ไหม? พล็อตนิยายน้ำเน่า อย่างเช่นคนในดวงใจป่วยหนักจำเป็นต้องเปลี่ยนไตอะไรทำนองนั้น…พระเจ้าช่วย! ฟู่ซือเหยียนเล็งไตเธออยู่ใช่หรือเปล่า?”เสิ่นชิงซู “…”แม้ไม่สมเหตุสมผล แต่เฉียวซิงเจียก็ทายถูกไปครึ่งหนึ่ง“เขาบอกว่าโจวอวี๋ชูเป็นมะเร็งสมอง”เฉียวซิงเจียสองตาเบิกกว้าง “จริงเหรอ? เดี๋ยวนี้พระเจ้าเจ๋งขนาดนี้แล้วเหรอ? ทำชั่วได้ชั่ว เรื่องดีนะเนี่ย!”เสิ่นชิงซูเม้มริมฝีปากไม่พูดอะไร หัวคิ้วยังคงขมวดเล็กน้อยอยู่อย่างนั้น“ไม่ใช่สิ ปฏิกิริยาตอบสนองอะไรของเธอเนี่ย?” เฉียวซิงเจียขมวดคิ้ว “กังวลว่าฟู่ซือเหยียนจะอยากได้ชิ้นส่วนร่างกายของเธอจริง ๆ เหรอ? เธอวางใจได้โจวอวี๋ชูเป็นมะเร็งสมอง ต่อให้ฟู่ซือเหยียนอยากเปลี่ยนสมองให้โจวอวี๋ชูจริง แบบนั้นก็ต้องมีคนทำได้ก่อน!”เสิ่นชิงซูหรี่ตามองเธอ “ซิงซิง อ่านนิยายให้น้อย ๆ หน่อย”“ได้ ๆ ๆ ฉันแค่เห็นว่าเธออารมณ์ไม่ดี เลยอยากล้อเธอเล่นเท่านั้นเอง!”เสิ่นชิงซูถอนหายใจ “เธออ่านข้อตกลงให้หมดก่อนค่อยว่ากันอีกที”“โอเค” เฉียวซิงเจียผงกศีรษะอย่างเชื่อฟัง แล้วก้มหน้าอ่านข้อตกลงต่อเงื่อนไขด

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 146

    เฉียวซิงเจียออกจากห้องผ่าตัดมาก็ห้าโมงเย็นกว่าแล้ว การผ่าตัดครั้งนี้ค่อนข้างซับซ้อน หัวหน้าเจียงบอกว่าพบเจอได้ยากมาก จึงให้เธอคอยอยู่ศึกษาระหว่างผ่าตัดด้วยจนจบดีที่สุดท้ายแม่และเด็กล้วนปลอดภัยเฉียวซิงเจียเพิ่งกลับมานั่งลงที่ห้องทำงาน ก็มีคนมาเคาะประตู“เชิญเข้ามาค่ะ”ประตูถูกผลักออก โจวชิงเจ๋อเดินเข้ามาเมื่อเห็นเขา เฉียวซิงเจียผงะไป แล้วรีบลุกขึ้นในทันที “ผู้อำนวยการโจว คุณมาได้ยังไงคะ?”โจวชิงเจ๋อเดินเข้ามา แล้วปิดประตูเฉียวซิงเจียเกร็งเล็กน้อย “ผู้อำนวยการโจว เชิญนั่งค่ะ”โจวชิงเจ๋อมองเธอ แววตาหม่นแสงเจือด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องเกร็ง ผมมาเพราะอยากบอกคุณว่า ต้นเดือนหน้าโรงพยาบาลจัดให้ลงชุมชนไปตรวจรักษาฟรีครั้งหนึ่ง คุณสนใจจะเข้าร่วมไหม?”“ลงชุมชนไปตรวจรักษาฟรี?” เฉียวซิงเจียถาม “ที่ไหนคะ แล้วไปนานแค่ไหน?”“หมู่บ้านเหลียงซานในเมืองชวน สภาพแวดล้อมที่นั่นค่อนข้างยากลำบาก บุคลากรทางการแพทย์ที่ยินดีไปมีไม่เยอะ”โจวชิงเจ๋อดันแว่นตาเล็กน้อย น้ำเสียงอ่อนโยนและเป็นกันเอง “ครั้งนี้ผมนำทีมด้วยตัวเอง เนื่องจากสภาพแวดล้อมยากลำบาก ดังนั้นผมก็หวังว่าหนุ่มสาวบุคลากรทางการแพทย์ของโรงพยาบาลเ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 145

    ......ระหว่างทางกลับไป เสิ่นชิงซูเงียบงันไม่พูดไม่จาเวินจิ่งซีหันมามองเธอหลายรอบ พบว่าเธอเอาแต่เหม่อมองไปนอกหน้าต่างเมื่อมาถึงใต้ตึกสตูดิโอ เขาจอดรถให้เรียบร้อย แล้วดับเครื่อง“ถึงแล้ว” เวินจิ่งซีเอ่ยเตือนสติเสิ่นชิงซูดึงสติกลับมาได้ ก้มหน้าปลดเข็มขัดนิรภัยกำลังตั้งท่าจะผลักเปิดประตูรถ เวินจิ่งซีเอื้อมมาคว้ามือเธอไว้“ฟู่ซือเหยียนพูดอะไรกับคุณมา?”เสิ่นชิงซูหันศีรษะ ยกยิ้มต่อเขาเล็กน้อย “ข้อตกลงมีการเปลี่ยนแปลง ฉันยังไม่ได้ดูอย่างละเอียด กะว่ากลับไปแล้วค่อยอ่านดี ๆ อีกที”เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “แค่นี้จริงเหรอ?”“อืม” เสิ่นชิงซูยิ้มให้เขา “คืนนี้ไม่ต้องทำโอทีแล้ว คุณกลับไปเลยเถอะ”“ต้องการให้ผมช่วยคุณหาคนมาดูข้อตกลงหน่อยไหม?”“ตอนนี้ยังไม่จำเป็นหรอก”ได้ยินดังนั้น เวินจิ่งซีจึงปล่อยมือออกเสิ่นชิงซูผลักเปิดประตูแล้วลงรถ ถือกระเป๋าตรงดิ่งเข้าไปในอาคารใหญ่เวินจิ่งซีจ้องแผ่นหลังของเธอ เขาดึงสายตากลับในทันทีที่เธอเข้าลิฟต์ไป แล้วขับรถจากไป……ห้องพักคนไข้วีไอพีในโรงพยาบาลหลินหลานอี๋นั่งปอกแอปเปิลข้างเตียงโจวอวี๋ชูกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง มือที่ไม่มีบาดแผลกำลังจับโท

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 144

    เธอคือผู้รับผลประโยชน์สูงสุด?เสิ่นชิงซูไม่เชื่อเธอรับหนังสือข้อตกลงมา หลังจากพลิกดูไม่กี่หน้า สีหน้าพลันจริงจังนี่ฟู่ซือเหยียนหมายความว่าอะไร?ไม่นึกว่าจะแบ่งทรัพย์สินส่วนตัวครึ่งหนึ่งของเขาให้เธอ ไม่เพียงเท่านั้น แม้แต่สตูดิโอของเธอ...“สองปีก่อนคุณอยากสร้างสตูดิโอ ผมรอให้คุณเอ่ยปากกับผมมาตลอด แต่คุณยอมกู้ธนาคารมากกว่ามาเอ่ยปากกับผม”ฟู่ซือเหยียนมองเธอ นัยน์ตาสีดำขลับลึกล้ำเสิ่นชิงซูขมวดคิ้วมุ่น ก้มศีรษะมองหนังสือข้อตกลงในมือด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน“สิทธิในการครอบครองตึกใหญ่นั้นของสตูดิโอคุณตอนนี้อยู่ภายใต้ชื่อของผมแล้ว หลังหย่ามันจะกลายเป็นของคุณโดยอัตโนมัติ ตึกนั้นทำเลดี พอตัดชั้นนั้นที่คุณใช้เองออกไปแล้ว ค่าเช่าที่ชั้นอื่น ๆ กับร้านค้าชั้นล่าง ทุกปีรวมกันได้ถึงเจ็ดหลัก”“ฉันไม่ต้องการของพวกนี้” เสิ่นชิงซูมองเขา น้ำเสียงเย็นชาและเฉยเมย “ฟู่ซือเหยียน ฉันไม่ต้องการให้คุณมาชดเชยด้านการเงินให้ฉัน ฉันแค่อยากรีบหย่าโดยเร็ว”“งั้นคุณอ่านต่อไปอีกสิ”ราวกับฟู่ซือเหยียนคาดการณ์ไว้แล้วว่าสิ่งชดเชยด้านการเงินเหล่านี้ไม่เพียงพอสำหรับโน้มน้าวใจเสิ่นชิงซูได้ ดังนั้นเขาจึงเพิ่มข้อกำ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status