บทที่ 219

เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่ซือเหยียนเห็นใบหน้าของเธอซีดเผือด ก็ไม่ได้ยืนกรานอีกต่อไป

เขาเรียกแอร์โฮสเตสมาช่วยประคองเสิ่นชิงซูไปห้องน้ำ

แอร์โฮสเตสประคองเสิ่นชิงซูไปที่ห้องน้ำ

เสิ่นชิงซูอาเจียนออกมาจนหมด

หลังจากอาเจียนเสร็จ เธอก็ใช้น้ำเย็นล้างหน้า อาการเวียนศีรษะในหัวก็หายไป เธอถึงรู้สึกว่าตัวเองค่อยยังชั่ว

เมื่อกลับมาที่นั่ง แอร์โฮสเตสก็เอาน้ำอุ่นหนึ่งแก้วและยาแก้เมาเครื่องบินหนึ่งเม็ดมาให้ด้วยความใส่ใจ

เสิ่นชิงซูขอแค่น้ำอุ่น “ยาแก้เมาเครื่องบินไม่ต้องค่ะ ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว”

แอร์โฮสเตสยิ้มอย่างอ่อนโยน “ได้ค่ะ งั้นคุณผู้หญิงมีอะไรต้องการก็เรียกพวกเราได้ตลอดเลยนะคะ”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” เสิ่นชิงซูยิ้มให้เธอเล็กน้อย

หลังจากแอร์โฮสเตสจากไป เสิ่นชิงซูก็ดื่มน้ำอุ่นไปสองสามอึก ในท้องก็อุ่นขึ้น ไม่รู้สึกไม่สบายอีกต่อไป

อีกสิบกว่านาทีก็จะลงจอดแล้ว เสิ่นชิงซูก็ไม่นอนแล้ว

เธอหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา แล้วก้มหน้าลงอ่าน

ข้าง ๆ กันนั้น ฟู่ซือเหยียนไม่ได้คุยกับเธออีก เพียงแค่เหลือบมองมาที่เธอเป็นครั้งคราว

ใบหน้าด้านข้างของหญิงสาวดูสงบนิ่ง ผิวพรรณละเอียดอ่อนขาวเนียน

ฟู่ซือเหยียนละสายตา เง