บทที่ 245

แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่พ่อเฉียวเห็นลูกสาวเป็นฝ่ายไปจับมือฉินเยี่ยนเฉิงก่อน แต่ก็ยังทำใจมองตรง ๆ ไม่ได้เล็กน้อย

ผู้เป็นพ่อหลับตาลงแล้วถอนหายใจอย่างหนักหน่วง

แม่เฉียวเหลือบมองพ่อเฉียวแวบหนึ่ง จากนั้นมองฉินเยี่ยนเฉิง พูดยิ้ม ๆ “คือว่าหมอฉิน น้ากับเหล่าเฉียวจะออกไปซื้อของหน่อย เธออยู่กับซิงซิงนะ”

ฉินเยี่ยนเฉิงพยักหน้า “ครับ”

แม่เฉียวลากพ่อเฉียวเดินออกจากห้องพักคนไข้

สองสามีภรรยามาถึงสวนหย่อมด้านหลังแผนกผู้ป่วยใน

แม่เฉียว “คุณกับหมอฉินคุยกันเป็นยังไงบ้าง?”

“หมอฉินคนนี้ไม่เลว เขาเข้าใจชัดเจนดี” พ่อเฉียวถอดแว่นสายตายาวออก นวดหว่างคิ้วเบา ๆ “แต่เมื่อผู้ชายอยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่ตัวเองชอบ จะมีความอดทนไปได้ตลอดที่ไหนกัน?”

ล้วนเป็นผู้ชาย พ่อเฉียวก็ผ่านช่วงวัยหนุ่มพละกำลังเต็มเปี่ยมมาแล้วเหมือนกัน เขารู้ดีว่าบางเรื่องใช่ว่าแค่คนมีคุณธรรมก็สามารถควบคุมได้

“เรื่องนี้ ความคิดฉันไม่เหมือนกับคุณ”

พ่อเฉียวขมวดคิ้ว มองภรรยา รู้สึกสับสนเล็กน้อย

“ซิงซิงเกิดเรื่องคราวนี้ หมอฉินออกเงินออกแรง ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ซิงซิงของเราก็คง…” แม่เฉียวนึกถึงเรื่องเหล่านั้นที่เจอมาก่อนหน้านี้ทีไร ก็ยังคงแสบจมูกอย่างอดไ