MasukShare
บทที่ 246
Bab terbaru
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 665
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ไฟห้องผ่าตัดก็ดับลงประตูเปิดออกฟู่ซือเหยียนเป็นคนแรกที่พุ่งเข้าไป “อาซูเป็นยังไงบ้าง?”เฉียวซิงเจียนั่งยอง ๆ นานเกินไป ขาชาจนลุกขึ้นไม่ไหวในชั่วขณะ...“พ้นขีดอันตรายแล้วชั่วคราว” ฉินเยี่ยนเฉิงถอดหน้ากากอนามัย เดินไปพยุงเฉียวซิงเจียที่นั่งยอง ๆ อยู่บนพื้นขึ้นมา มองดูดวงตาทั้งสองข้างของเธอที่บวมแดงจากการร้องไห้ ก็ถอนหายใจ “เธอต้องนอนโรงพยาบาล”เฉียวซิงเจียจับมือของฉินเยี่ยนเฉิง “รักษาให้หายได้ไหม ฉินเยี่ยนเฉิง คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ คุณต้องรักษาให้หายได้แน่ ๆ ใช่ไหม?”“ผมจะพยายามเต็มที่” ฉินเยี่ยนเฉิงรู้ว่าคำตอบที่เฉียวซิงเจียอยากได้ยินคืออะไร แต่ในฐานะหมอ เขาต้องพูดความจริงเฉียวซิงเจียกับฉินเยี่ยนเฉิงเป็นสามีภรรยากันมานานหลายปี มีหรือจะไม่เข้าใจความหมายลึกซึ้งในประโยคนี้ของฉินเยี่ยนเฉิง!พยายามเต็มที่ ไม่ใช่ว่ามั่นใจน้ำตาของเฉียวซิงเจียไหลรินลงมาอีกครั้ง “อาซู อาซูของเราทำไมถึงโชคร้ายแบบนี้ตลอดเลยนะ...”“ซิงซิง ผมรู้ว่าคุณเสียใจ แต่คุณร้องไห้ต่อไม่ได้แล้วนะ ตาคุณบวมมาก แล้วอารมณ์คุณยังตื่นเต้นขนาดนี้ ถึงตอนนั้นถ้าน้ำนมหดอีก แม่เราก็จะว่าคุณอีก...”“อ
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 664
เสี่ยวอันหนิงชะงักไป พอได้สติก็ยกมือปิดหน้าประท้วง “แม่ไม่ยุติธรรมเลย เสี่ยวอันหนิงเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่สวยที่สุด จะมีรูปหน้าตลก ๆ ไม่ได้นะ!”เสิ่นชิงซูลูบหัวกลม ๆ ของเธอ “งั้นลูกยังไม่รีบเช็ดหน้าสกปรกของลูกให้สะอาดอีกเหรอ”เสี่ยวอันหนิงเป็นเด็กรักษาภาพลักษณ์ เช็ดน้ำตาจนแห้งอย่างรวดเร็วร้องไห้จนจมูกเล็ก ๆ แดงก่ำ ตาก็แดงก่ำ แต่ตอนนี้กลับเท้าสะเอว ใบหน้าเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้“แม่คะ หนูไม่ได้ร้อง!” นิ้วอ้วนป้อมของเสี่ยวอันหนิงชี้ไปที่เสี่ยวเนี่ยนอัน “เสี่ยวเนี่ยนอันต่างหากที่ร้องไห้ขี้มูกโป่ง น่าอายจังเลย โตเป็นเด็กโตแล้วยังร้องไห้ขี้มูกโป่งอีก~”หนุ่มน้อยพอได้ยินดังนั้น ก็รีบยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาจนแห้ง ถลึงตาใส่เสี่ยวอันหนิง “ฉันไม่ได้ร้อง! เธอต่างหากที่ร้อง!”“เธอร้อง!” เสี่ยวอันหนิงไม่ยอมอ่อนข้อ “เธอร้องก่อน!”เสี่ยวเนี่ยนอันขมวดคิ้ว “ฉันไม่ได้ร้อง!”“เธอร้อง!”“ไม่ได้ร้อง!”......สองพี่น้องเลยเถียงกันไม่เลิกแบบนี้พวกเขาไม่ค่อยทะเลาะกัน ทำเอาผู้ใหญ่หลายคนมองดูเป็นเรื่องแปลกใหม่ ไม่กล้าขัดจังหวะ เอาแต่ดูเหมือนกำลังดูตลกสั้นบรรยากาศอบอุ่นและดีงามอย่างไม่ต้องสงสัยเ
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 663
แสงแดดร้อนแรงดั่งเปลวไฟ ลมฤดูร้อนพัดผ่านใบหน้าเล็ก ๆ ที่อ่อนเยาว์ทั้งสองเสิ่นชิงซูสวมชุดเดรสสีแอพริคอต บนศีรษะสวมหมวกทรงบักเก็ต และสวมหน้ากากอนามัยเธอเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว ย่อตัวลงกางแขนออกต้อนรับลูก ๆ ทั้งสองของตัวเอง...เวินจิ่งซีเห็นดังนั้น ก็วางเสี่ยวอันหนิงลงเสี่ยวอันหนิงกับเสี่ยวเนี่ยนอันจึงพากันวิ่งตรงมาทางเสิ่นชิงซู!ฟู่ซือเหยียนยืนอยู่ข้าง ๆ เสิ่นชิงซู มองท่าทางของเจ้าก้อนกลมทั้งสอง เกรงว่าพวกเขาจะวิ่งเร็วเกินไปจนชนเข้ากับเสิ่นชิงซูเขาจึงทำได้เพียงก้าวไปขวางตรงหน้าเสิ่นชิงซูก่อนหนึ่งก้าวเสี่ยวอันหนิงกับเสี่ยวเนี่ยนอันเบรกกะทันหันไม่ทัน โถมเข้าใส่ร่างของผู้ชายคนนั้นเต็มแรง กอดขาใหญ่ยาวของเขาไว้คนละข้าง!“อ๊ะ!”“โอ๊ย!”เจ้าก้อนกลมทั้งสองเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน...ฟู่ซือเหยียนก้มหน้าลง ดวงตาเรียวยาวมองเด็กทั้งสอง ริมฝีปากบางเม้มขึ้นเล็กน้อย“ไม่เจอกันนานนะ เสี่ยวอันหนิง เสี่ยวเนี่ยนอัน”มือใหญ่ทั้งสองข้างของเขาถือโอกาสลูบหัวเด็กทั้งสองเจ้าก้อนกลมทั้งสองนิ่งอึ้งไป!ไม่กี่วินาทีต่อมา เสี่ยวอันหนิงก็เป็นคนแรกที่ได้สติ“พ่อ~!”เสี่ยวอันหนิงดีใจสุดขีด กระโดดโลดเต
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 662
“วันนั้นในโรงพยาบาลพี่ถูกเก็บไข่ไปจริง ๆ แต่ไข่ถูกสลับเปลี่ยนไป ดังนั้น ตัวอ่อนที่ถูกเพาะขึ้นมา จึงเป็นของฉันกับจิ้นเชวี่ย”ข้อมูลนี้มันหนักหนาเกินไป เสิ่นชิงซูถึงกับย่อยไม่ทันในชั่วขณะเจียงหมี่รั่วพูดอีกว่า “พอมาคิดดูตอนนี้ ฉันกลับรู้สึกว่าถ้าเด็กคนนี้เป็นลูกของพี่กับจิ้นเชวี่ยจริง ๆ ก็คงจะดี บางทีเลือดสายสะดือของเด็กอาจจะช่วยชีวิตพี่ได้...”ไม่นึกเลยว่าความจริงของเรื่องนี้จะเป็นแบบนี้ในใจของเสิ่นชิงซูทั้งตกตะลึงและโล่งอก ยังไงซะก็ไม่ใช่ยีนของเธอกับจิ้นเชวี่ย นับว่าโชคดีมากแล้วแต่พอคิดว่าเจียงหมี่รั่วต้องเสียสละมากขนาดนี้ ในใจเธอก็อดรู้สึกผิดไม่ได้“หมี่รั่ว ทำให้เธอลำบากแล้ว เธอพักผ่อนรอคลอดอย่างสบายใจเถอะ ต่อให้ฉันไม่อยู่แล้ว ฉันก็จะทิ้งเงินก้อนหนึ่งไว้ให้เธอกับลูก”เจียงหมี่รั่วมองเสิ่นชิงซู พอคิดว่าเธออาจจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึงครึ่งปี ในใจก็ยิ่งเสียใจอย่างมาก “พี่ชิงซู คนดี ๆ อย่างพี่ ทำไมโชคชะตาต้องเล่นตลกกับพี่แบบนี้ด้วย...”“เด็กโง่ เธอยังจะมาสงสารฉันอีก!” เสิ่นชิงซูดึงทิชชูสองสามแผ่นส่งให้เธอ “ตอนนี้เธอเอาตัวเองเข้าไปพัวพันด้วยแล้ว คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ใช่เรื่องง่
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 661
ชายหนุ่มหันหลังให้เธอ ยังคงสูงโปร่งสง่างาม แต่บางทีอาจจะผอมลงไปบ้างจ้องเขาอย่างเงียบงันความเงียบที่ยาวนานหลายนาทีเสิ่นชิงซูถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ทั้งยังปล่อยวางได้แล้ว“ฟู่ซือเหยียน ฉันปล่อยวางได้หมดแล้ว คุณก็อย่าจมปลักอยู่กับอดีตอีกเลย”ฟู่ซือเหยียนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้น เขาก็หันกลับมาชายหนุ่มเดินมาอยู่ตรงหน้าเธอ ย่อตัวลง ดวงตาเรียวยาวจ้องมองเธอ หางตาแดงก่ำเล็กน้อยเธอรู้ เขาร้องไห้มา“ตอนนี้คุณอารมณ์อ่อนไหวกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะ” น้ำเสียงของเธออ่อนโยน เจือแววล้อเล่นเล็กน้อยนัยน์ตาสีดำสนิทของฟู่ซือเหยียนสะท้อนใบหน้าที่ซีดเซียวผ่ายผอมของเธอ“อาซู ผมรู้ว่าระหว่างเรามันกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ผ่านเรื่องราวมามากขนาดนี้ ผมก็เข้าใจว่าการกระทำหลาย ๆ อย่างในอดีตของผมมันไม่อาจให้อภัย ผมทำให้คุณต้องเจ็บช้ำน้ำใจมากมายขนาดนั้น แต่คุณก็ยังยืนหยัดที่จะเก็บลูกทั้งสองคนไว้ แค่ข้อนี้ ชาตินี้ผมก็ยังชดใช้ไม่หมด”น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำ จริงใจอย่างยิ่งเสิ่นชิงซูเพียงแค่ยิ้มจาง ๆ “จริง ๆ แล้วที่ฉันเก็บลูกไว้ก็เพราะตัวฉันเองต้องการครอบครัว ก็เพราะการผ่าตัดมันเสี่ยงเกินไป ไม่ใช่เพื่อคุ
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 660
เสิ่นชิงซูมองลูกสาวในวิดีโอคอล ใบหน้าเล็ก ๆ ยังคงเจ้าเนื้อ“เสี่ยวอันหนิง” เธอพูดเสียงเบา “คิดถึงแม่ไหม?”เสี่ยวอันหนิงก้มหน้า สมองยังไม่ตอบสนอง “คิดถึงสิคะ~”ยังใจเย็นไม่เงยหน้าเสิ่นชิงซูจนใจ “คิดถึงแม่จริงเหรอ?”“จริงสิคะ...” เสี่ยวอันหนิงนิ่งไป จากนั้นสมองเล็ก ๆ จึงคิดขึ้นมาได้ในที่สุด!เธอเงยหน้าฉับพลัน เห็นเสิ่นชิงซูในโทรศัพท์มือถือ ดวงตาโตเบิกกว้าง “แม่!”“แม่!”เสี่ยวเนี่ยนอันทิ้งเลโก้ แล้ววิ่งโร่มาเจ้าก้อนกลมทั้งสองแย่งกันจะดูแม่ภาพทางเสิ่นชิงซูเห็นเป็นใบหน้าเจ้าเนื้อเล็ก ๆ สองดวง หนึ่งซ้าย หนึ่งขวา เบียดกันไปเบียดกันมาไม่มีใครยอมใคร“โอ๊ย เสี่ยวเนี่ยนอัน อย่าเบียดสิ แม่อยากเห็นฉันต่างหาก!”“เพ้อเจ้อ!” เสี่ยวเนี่ยนอันไม่ยอม “แม่อยากเห็นฉันเหมือนกัน!”“แม่เรียกฉันก่อน!”“แม่ก็เรียกฉันเหมือนกัน!”ต่อให้เด็กทั้งสองสัมพันธ์ดีอย่างไร เรื่องอย่างการแย่งความรักกลับไม่มีวันยอมให้เสิ่นชิงซูกลัวว่าเด็ก ๆ จะทะเลาะกัน จึงรีบพูด “แม่อยากเห็นทั้งสองคนเลย ลูก ๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะ หาที่นั่งลงด้วยกัน แล้วให้ป๊ะป๋าถือมือถือไกลหน่อย แบบนี้แม่ก็เห็นพวกลูกพร้อมกันได้แล้ว”นี่
Anda juga akan menyukai
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่231.2K Dibacaหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี62.0K Dibacaแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์45.0K Dibacaบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋83.4K Dibacaสายใยแห่งรัก
ไข่มุกสีชมพู (Pink Pearl)689 Dibacaยามความรักมอดไหม้เหลือเพียงเถ้าธุลี
เพลิงพนา791 Dibacaโซ่คล้องใจให้กลับมารัก
Sun Su230 Dibacaแค่คนที่เขาไม่เคยรัก
แพรสีนิล2.0K Dibaca
