บทที่ 244

เฉียวซิงเจียลงมาเดินเหินได้แล้ว

ระหว่างนี้ ฉินเยี่ยนเฉิงกับพ่อเฉียวแม่เฉียวเฝ้าเธอทุกวัน แม้เฉียวซิงเจียจะความจำเสื่อม แต่นิสัยยังไม่เปลี่ยน คุณสมบัติการเข้าสังคมเก่งไม่ได้รับผลกระทบสักนิดเดียว

เรื่องเดียวที่ค่อนข้างยุ่งยากคือเธอเชื่อใจและพึ่งพาฉินเยี่ยนเฉิงกว่าพ่อเฉียวแม่เฉียวมาก

ฉินเยี่ยนเฉิงย่อมยินดี ทว่าพ่อเฉียวแม่เฉียวกลับรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

สองสามีภรรยาพยายามสื่อสารกับเฉียวซิงเจียหลายครั้ง แต่เฉียวซิงเจียไม่ยอมฟัง

การสื่อสารหลายครั้งทำให้เฉียวซิงเจียเกิดความรู้สึกต่อต้าน จึงพูดต่อหน้าพ่อเฉียวแม่เฉียวไปโดยตรงว่าเธอชอบฉินเยี่ยนเฉิง!

คราวนี้ แม่เฉียวอึ้งไปแล้ว

พ่อเฉียวก็เก็บตัวแล้ว

ส่วนอารมณ์ของฉินเยี่ยนเฉิงค่อนข้างซับซ้อน

สำหรับตัวเขา การสารภาพรักของเฉียวซิงเจียเรียกได้ว่าเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างมาก!

แต่ปัญหาคือตอนนี้สถานการณ์ของเฉียวซิงเจียมีความพิเศษ ในฐานะหมอ เขารู้ดีว่าการสารภาพแบบนี้มีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดจากความทรงจำผิดปกติเท่านั้น

ความชอบนี้กะทันหันเกินไป ความน่าเชื่อถือต่ำมาก

แต่ตอนนี้พูดมากกับเฉียวซิงเจียไปก็ไม่มีประโยชน์ หลังจากเฉียวซิงเจียความจำเสื่อมก็รา