บทที่ 548

“ช่างบังเอิญจริง ๆ” โจวป๋อถิงเดินเข้ามา คนขับรถจึงถอยไปยืนด้านข้างโดยอัตโนมัติ

เสิ่นชิงซูถือโทรศัพท์มือถืออยู่ในมือ มองโจวป๋อถิงด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “ประธานโจว แจ้งตำรวจเรียกประกันเถอะค่ะ”

โจวป๋อถิงยกมือขึ้นขยับแว่น “เป็นความรับผิดชอบของผมเอง คุณเสิ่นจะเรียกค่าเสียหายมาเลยก็ได้”

“ไม่ต้องค่ะ” เสิ่นชิงซูโทรแจ้งตำรวจ “แจ้งความตามขั้นตอนปกติก็พอแล้ว”

โจวป๋อถิงมองเสิ่นชิงซู ดวงตาใต้เลนส์แว่นของเขายิ้มหยี

หลังจากโทรศัพท์เสร็จ เสิ่นชิงซูก็ตั้งใจจะไปยืนรอตำรวจจราจรอยู่ข้างทาง

“คุณเสิ่น ผมมีข่าววงในเกี่ยวกับฟู่ซือเหยียนอยู่เรื่องหนึ่ง ไม่ทราบว่าคุณเสิ่นสนใจจะฟังไหมครับ?”

“ฉันไม่สนใจเรื่องของสามีเก่าหรอกค่ะ” เสิ่นชิงซูมองเขาอย่างเย็นชา แววตาเยียบเย็น “แล้วฉันก็ไม่ได้รู้สึกดีกับประธานโจวสักเท่าไหร่ กรุณารักษาระยะห่างด้วยค่ะ”

โจวป๋อถิงเลิกคิ้ว “แต่ว่า ผมค่อนข้างสนใจคุณเสิ่นนะครับ”

เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว ไม่มีอารมณ์จะรับมือกับเขาเลยแม้แต่น้อย

ร่างที่คุ้นตาคนหนึ่งเดินตรงมาทางนี้

“โจวป๋อถิง”

ซ่งหลานอินเดินเข้ามา คล้องแขนของโจวป๋อถิงทันที “เกิดอะไรขึ้นคะ ชนท้ายเหรอ?”

โจวป๋อถิงเหลือบมองซ่งหลานอ