LOGINShare
ต่างเป็นเหยื่อ (1/2)
Last Updated:
2025-11-27 17:35:21และแล้ววันที่เป็นจุดพลิกผันของทุกอย่างก็มาถึง เมื่อปิ่นมุกได้เจอกับคนที่ไม่ควรจะเจอ
"นิรณา" แฟนสาวของผู้ชายที่เธอตกหลุมรักจนหมดหัวใจ
ทุก ๆ วันหยุดปิ่นมุกมักจะมาทำงานที่มันตรารีสอร์ตซึ่งมีคุณธีร์ดนัยเป็นเจ้าของ เพื่อหารายได้พิเศษช่วยแบ่งเบาภาระแม่แม้ว่าการใช้ชีวิตในเกาะแห่งนี้จะเรียบง่าย และแทบไม่ต้องใช้จ่ายอะไรที่ฟุ่มเฟือย แต่ก็เคยเห็นแม่หยิบใบแจ้งหนี้มาดูบ่อย ๆ ดูเหมือนว่าจะเป็นหนี้สินพัวพันนานมาแล้ว แม่ของเธอไม่ค่อยบอกอะไรมาก เธอเองก็ไม่กล้าถาม ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นงานอะไรปิ่นมุกก็ทำได้หมด จนทักษะงานโรงแรมกลายเป็นความสามารถพิเศษของเธอไปแล้ว
และวันนี้เธอก็ต้องมาทำในสิ่งที่หัวใจสีชมพูที่เคยพองโตแทบจะแตกสลาย
คุณเขื่อนมาเช่าเหมาโซนหน้าหาดทั้งหมดเพื่อขอคุณ "นิรณา" แฟนสาวแสนสวยแต่งงาน ทั้งสถานที่และการตกแต่งปิ่นมุกช่วยพนักงานคนอื่น ๆ จัดออกมาได้สวยงามตามแบบที่คุณเขื่อนต้องการ สีหน้าและแววตาของเขาดูพึงพอใจไม่น้อยเมื่อเห็นสถานที่จริง คุณเขื่อนถึงกับให้เงินพิเศษเป็นรายบุคคลรวมถึงปิ่นมุกด้วยที่รับเงินจากมือของเขา แต่คุณเขื่อนก็ยังคงจำเธอไม่ได้อยู่ดี "เด็กผู้หญิงบนรถสองแถวคนนั้น"
บรรยากาศการขอแต่งงานเต็มไปด้วยความชื่นมื่น ปิ่นมุกยืนมองภาพนั้นด้วยใจที่ห่อเหี่ยวและเศร้าหมอง เธอผิดหวังและอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลย เวลาล่วงไปเกือบเที่ยงคืนใบหน้าหล่อสะอาดของคุณเขื่อนแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ สองมือหนาตระกองกอดเอวบางของแฟนสาวเต้นรำบนผืนทรายอย่างมีความสุข เสียงหัวเราะของเขาและเสียงหวานออดอ้อนของแฟนมันช่างบาดลึกเข้าไปในหัวใจของเด็กสาวเหลือเกิน
"ถ้าหากเธอได้เป็นคนที่ได้ใช้ชีวิตกับคุณเขื่อน เธอจะมีความสุขมากแค่ไหนกันนะ เธออยากรู้จริง ๆ"
นั่นเป็นความคิดที่แสนตื้นเขินของเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังจะกลายเป็นเรื่องจริง "การได้ใช้ชีวิตกับคุณเขื่อน"
"ขอโทษนะคะ"
ปิ่นมุกในชุดพนักงานพาร์ต์ไทม์ของมันตรารีสอร์ตเอี้ยวคอตามเสียงเรียกจากด้านหลังขณะที่กำลังจัดเก็บสถานที่ให้สะอาดเรียบร้อยดังเดิม หลังจากงานขอแต่งงานที่สวยงามและหวานชื่นผ่านพ้นไป
เด็กสาวหันมาสบตากับเจ้าของร่างบอบบางเหมือนนางแบบ ใบหน้าของเธอคนนั้นเหมือนกับลูกครึ่งอาหรับผิวขาวสวยเนียนละเอียด กลิ่นตัวหอมกรุ่น ผมเส้นเล็กดำขลับยาวสลวยถึงกลางหลัง ทุกอย่างบนเรือนร่างของเธอเหมือนกับพระเจ้าปั้นสรรมาให้ ปิ่นมุกไม่แปลกใจเลยที่คุณเขื่อนจะรักและอยากใช้ชีวิตร่วมกับเธอ
"คุณผู้หญิง ต้องการอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่าคะ"
"นิรณา" ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าส่งยิ้มเล็ก ๆ ให้กับเด็กสาวตรงหน้าก่อนจะขอความช่วยเหลือบางอย่าง
"น้องช่วยเปลี่ยนผ้าปูที่นอนในห้องให้หน่อยได้ไหมคะ พี่ทำไวน์หกใส่"
"สักครู่ค่ะ หนูขอไปเอาผ้าผืนปูใหม่มาเปลี่ยนให้นะคะ"
นิรณามองตามเด็กสาวร่างเล็กท่าทางกระตือรือร้นต่อหน้าที่ด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ เธอกำลังวางแผนการบางอย่างอยู่ ไม่ถึงสิบนาทีปิ่นมุกก็กลับมาพร้อมกับผ้าปูเตียงผืนใหม่ ท่าทางขี้อายใบหน้าอ่อนวัยทำให้นิรณาอดสงสัยไม่ได้
"น้องอายุเท่าไรแล้วคะ ดูเด็กมาก ๆ เลย แต่ทำงานเก่งมาก"
"อีกสองวันจะสิบแปดปีแล้วค่ะ"
"อุ๊ย ยังไม่บรรลุนิติภาวะเลย เก่งจังเลยนะคะ"
จากรอยยิ้มหวานกลายเป็นยิ้มร้ายทันที เธอต้องการสลัดเขื่อนออกไปจากชีวิต เธอไม่ต้องการแต่งงานกับเขาหลังจากได้เจอคุณธีร์ ธีร์ดนัย ภูมิพัฒน์ เมื่อหลายเดือนก่อนจากการแนะนำของเขื่อน เขาเป็นทุกอย่างแบบที่เธอฝันหา ก่อนจะมาที่นี่เธอได้แอบวางแผนในใจบางอย่างมาแล้ว และวันนี้โชคช่างเข้าข้างเธอเหลือเกิน "ปิ่นมุก" คือตัวนำโชคของเธอ
"น้องชื่ออะไรคะ พี่ลืมถามเลย"
ปิ่นมุกหันมาพร้อมรอยยิ้มและขยับป้ายชื่อตรงหน้าอกเสื้อ
"หนูชื่อปิ่นมุกค่ะ ชื่อเล่นชื่อปิ่น"
"งั้นเรารีบไปกันเถอะ คุณเขื่อนเหนื่อยมากแล้ว แต่ไวน์ดันหกใส่ที่นอนเลอะไปหมด"
"ได้ค่ะคุณผู้หญิง"
ปิ่นมุกเดินตามไปอย่างว่าง่ายพร้อมทั้งฝากงานกับเพื่อนพนักงานเอาไว้ โดยไม่เอะใจเลยว่าตัวเองจะเจออะไรบ้าง และนั่นกำลังจะพาความวุ่นวายมาสู่ชีวิตแสนเรียบง่ายของเธอ
ไม่ถึงห้านาทีก็เดินมาถึงพูลวิลลาหรูส่วนตัว นิรณาใช้การ์ดแตะประตูเข้าไปแล้วเดินนำไปยังห้องนั่งเล่นที่มองเห็นวิวทะเลแทบทั้งหมด แต่ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนจึงมองเห็นเพียงความมืดมิดเหมือนกับบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับอนาคตของปิ่นมุกและเธอไม่มีโอกาสรู้ได้เลย
"น้องปิ่นคะ ดื่มน้ำรอก่อนนะ น้ำพั้นช์สูตรพิเศษพี่ชงเองกับมือ ตามสบายนะคะพี่ขอไปดูคุณเขื่อนก่อน"
นิรณาพูดพลางรินน้ำพั้นช์สีสวยใส่แก้วให้เด็กสาวแล้วเดินหายไปในห้องนอน พอเห็นเด็กสาวยกน้ำพั้นช์ขึ้นดื่มโดยไม่เอะใจอะไร มุมปากสวยปรากฏรอยยิ้มหยันทันที
ว่าที่เจ้าสาวเดินเข้ามาในห้องนอนก็ได้ยินเสียงกรนดังลอดออกมา เพราะคุณเขื่อนก็ไม่รอดจากแผนการของเธอเหมือนกัน เขาเมาหลับหลังจากดื่มไวน์ที่แฟนสาวคะยั้นคะยอให้ดื่มจนหมดไปหลายขวด เมื่ออยู่กับคนที่ไว้ใจเขาจึงไม่ระมัดระวังในการดื่ม ทั้ง ๆ ที่เวลาเขาเมาทีไรก็จะมีเรื่องทุกที
เขาเป็นพวกคออ่อนเมาแล้วภาพตัดทันทีจำอะไรที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่ได้เลย ร่างกายสูงใหญ่กำยำภายใต้ผ้าห่มหนาไม่ได้สวมเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว
"เขื่อนคะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่าคะ"
"..."
"คออ่อนจังเลยนะคะเขื่อน"
Latest chapter
คุณภรรยาครับโปรดมารับใบหย่า ต่างเป็นเหยื่อ (2/2)
พอเหลือบมองดูเวลาเด็กผู้หญิงข้างนอกนั่นก็คงกำลังหมดฤทธิ์แล้ว แผนการกำจัดเขื่อนออกจากชีวิตกำลังจะสำเร็จ เธอจะได้เป็นอิสระและพ่วงความน่าสงสารน่าเห็นใจเข้าไปด้วยหลังจากปิ่นมุกดื่มน้ำพั้นช์ได้สักพักก็รู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองดูแปลก ๆ ตอนนี้ง่วงจนแทบทนไม่ไหว จึงดื่มน้ำพั้นช์ที่เหลืออยู่จนหมด เผื่อจะสดชื่นขึ้น"น้องปิ่นคะ เข้าไปเปลี่ยนผ้าปูได้เลยค่ะ""ค่ะ ดะ ได้ค่ะคุณผู้หญิง"นิรณามองตามหลังเด็กสาวด้วยความพึงพอใจเพราะใบหน้าของเธอแดงก่ำ ลมหายใจเริ่มรุนแรงแสดงถึงอาการผิดปกติในร่างกาย ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนของเธอ"ห้ามเปิดไฟสว่างนะคะ""รับทราบค่ะคุณผู้หญิง"พอเดินพ้นประตูเข้าไปก็พบว่าบนเตียงมีคุณเขื่อนนอนเปลือยท่อนบนอยู่ก่อนแล้วเธอจะเปลี่ยนผ้าปูได้ยังไง ปิ่นมุกอยากก้าวออกจากห้อง แต่ร่างกายของเธอกลับหมดแรงไปดื้อ ๆ และ...ตุ้บ!อยู่ ๆ ก็โดนผลักจนล้มลงบนที่นอนตอนนี้เด็กสาวไร้กำลังต่อต้าน ดวงตากลมโตที่จ้องใบหน้าหล่อเหลาของคุณเขื่อนค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ และภาพก็ตัดไปในที่สุดปัง ๆ ๆ ๆ ! "คุณเขื่อน เปิดประตูหน่อยค่ะ เปิดประตู!"ปัง ๆ ๆ ๆ ! เสียงเอะอะที่ดังโวยวายอยู่ข้างนอกมันรบกวนการนอนของชายหนุ่
คุณภรรยาครับโปรดมารับใบหย่า ต่างเป็นเหยื่อ (1/2)
และแล้ววันที่เป็นจุดพลิกผันของทุกอย่างก็มาถึง เมื่อปิ่นมุกได้เจอกับคนที่ไม่ควรจะเจอ"นิรณา" แฟนสาวของผู้ชายที่เธอตกหลุมรักจนหมดหัวใจทุก ๆ วันหยุดปิ่นมุกมักจะมาทำงานที่มันตรารีสอร์ตซึ่งมีคุณธีร์ดนัยเป็นเจ้าของ เพื่อหารายได้พิเศษช่วยแบ่งเบาภาระแม่แม้ว่าการใช้ชีวิตในเกาะแห่งนี้จะเรียบง่าย และแทบไม่ต้องใช้จ่ายอะไรที่ฟุ่มเฟือย แต่ก็เคยเห็นแม่หยิบใบแจ้งหนี้มาดูบ่อย ๆ ดูเหมือนว่าจะเป็นหนี้สินพัวพันนานมาแล้ว แม่ของเธอไม่ค่อยบอกอะไรมาก เธอเองก็ไม่กล้าถาม ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นงานอะไรปิ่นมุกก็ทำได้หมด จนทักษะงานโรงแรมกลายเป็นความสามารถพิเศษของเธอไปแล้ว และวันนี้เธอก็ต้องมาทำในสิ่งที่หัวใจสีชมพูที่เคยพองโตแทบจะแตกสลายคุณเขื่อนมาเช่าเหมาโซนหน้าหาดทั้งหมดเพื่อขอคุณ "นิรณา" แฟนสาวแสนสวยแต่งงาน ทั้งสถานที่และการตกแต่งปิ่นมุกช่วยพนักงานคนอื่น ๆ จัดออกมาได้สวยงามตามแบบที่คุณเขื่อนต้องการ สีหน้าและแววตาของเขาดูพึงพอใจไม่น้อยเมื่อเห็นสถานที่จริง คุณเขื่อนถึงกับให้เงินพิเศษเป็นรายบุคคลรวมถึงปิ่นมุกด้วยที่รับเงินจากมือของเขา แต่คุณเขื่อนก็ยังคงจำเธอไม่ได้อยู่ดี "เด็กผู้หญิงบนรถสองแถวคนนั้น"บรรยากาศการขอ
คุณภรรยาครับโปรดมารับใบหย่า จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด (2/2)
เรื่องมันเริ่มมาจาก...หนึ่งปีกว่าที่แล้วท่าเรือประจำเกาะมันตราปิ่นมุกในวัยสิบเจ็ดปีกำลังเรียนมัธยมปลายชั้นปีที่หก วันนั้นเธอลงจากเรือข้ามฟากประจำเกาะแล้วก็เร่งรีบวิ่งขึ้นรถโดยสารในตอนเช้าเหมือนทุก ๆ วัน กระเป๋านักเรียนใบใหญ่แกว่งไปมา และหนังสือบางเล่มหลุดร่วงลงพื้นโดยไม่รู้ตัว“น้องครับ หนังสือหล่น”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง ดวงตากลมโตหันไปมองและเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับครึ่งแขนคู่กับกางเกงสแล็กสีเทาดูสะอาดตา ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มบาง ๆ ทำให้ปิ่นมุกเผลอมองหยุดนิ่ง มือของเขากำลังหยิบหนังสือของเธอขึ้นมาให้ ในมืออีกข้างมีโทรศัพท์ที่กำลังง่วนกับการโทรหาใครสักคน“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” เด็กสาวในชุดนักเรียนพูดตะกุกตะกักยื่นมือไปรับหนังสือมาอย่างประหม่า“รถมาแล้วรีบขึ้นรถเถอะ” แม้ประโยคที่พูดออกมาจะไม่กี่คำ แต่เธอกลับจำน้ำเสียงนั้นได้ไม่เคยลืมปิ่นมุกพยักหน้าหงึก ๆ แล้วรีบก้าวขึ้นรถโดยมีเขาก้าวขึ้นตามมา บนรถสองแถวเก่า ๆ มีผู้โดยสารเพียงไม่กี่คน เขาหย่อนตัวลงนั่งตรงข้ามพร้อมทั้งคุยโทรศัพท์ไปด้วย"รถเสียจอดอยู่ในลานจอดท่าเรือมันตรา แค่หารถเช่าดี ๆ สักคัน งานง่าย ๆ แทบไม่ต้องใ
คุณภรรยาครับโปรดมารับใบหย่า จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด (1/2)
เขื่อนเอาแต่หงุดหงิดกับชีวิตที่ไม่ได้ดังใจ แต่อีกคนกลับไม่มีแม้แต่เวลาจะหงุดหงิดกับอะไรทั้งนั้น เธอในวัยสิบเก้าปี กับลูกในท้องยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้ควรจะเดินไปทางไหน@ท่าเรือเกาะมันตราด้วยความเป็นห่วงเพื่อนแทนจึงออกมากับเรือรอบเช้าเพื่อรอรับปิ่นมุกหลังจากที่เจ้าตัวบอกว่าจะนอนในเมืองสักคืนแล้วตอนเช้าค่อยกลับเข้าเกาะ แทนมองเห็นเจ้าของร่างเล็กเดินลากกระเป๋ามาแต่ไกล ท่าทางดูอิดโรยเหลือเกินเพราะแทบไม่กินไม่นอนมาเป็นอาทิตย์ จึงรีบวิ่งเข้าไปดึงก้านกระเป๋าจากมือเล็ก ๆ มาถือไว้เอง ยิ่งมองก็ยิ่งอดเป็นห่วงไม่ได้ท้องอ่อน ๆแบบนี้ทำไมคุณเขื่อนถึงปล่อยให้มาคนเดียวนะอยู่ดี ๆ ก็หายไปทั้งวันทั้งคืน แต่สภาพที่โผล่มาก็ยังโทรมเหมือนเดิม พอพยุงปิ่นมุกลงนั่งเรียบร้อยจึงเอานิ้วอังจมูกดูหน่อย"หล่อนก็ยังหายใจปกตินี่ แต่ท่าทาง...เฮ้อ สภาพฉันตื่นนอนยังดูดีกว่าหล่อนตอนนี้อีก""ขอบใจนะแทน แต่ตอนนี้ปิ่นเหนื่อยมากเลย""ซบมาสิ ถึงท่าเดี๋ยวปลุก"ฟังเสียงเพื่อนที่เอ่ยออกมาเต็มไปด้วยความอ่อนล้าก็ทำให้แทนอดสงสารไม่ได้ แต่แค่นี้ก็ดีแล้วที่อังจมูกแล้วยังมีลมหายใจอยู่ ปิ่นมุกซบศีรษะลงที่ไหล่ของเพื่อนอย่างไร้เรี่ยวแรง ตล
คุณภรรยาครับโปรดมารับใบหย่า งุ่นง่าน
"ขาคุณหนู"เสียงตระหนกของแม่บ้านดังลอดโทรศัพท์เข้ามา หลังจากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงเดินอยู่ด้านนอก"ป้าเข้าไปนะคะ"แม่บ้านของคุณหนูร่างยักษ์ตกใจกับน้ำเสียงของคุณเขื่อน เพราะปกติเขาจะไม่หงุดหงิดตั้งแต่เช้าแบบนี้ ปกติจะแต่งตัวหล่อหอมสะอาดลงมาจิบกาแฟ ทานอาหารเช้าและออกไปทำงานอย่างอารมณ์ดี"ป้าไม่เตรียมอะไรให้ผมเลย""แล้วป้าต้องเตรียมอะไรล่ะคะ""ก็ที่ปิ่นเขา..."เสียงของเขาชะงักลงราวกับรู้ตัวว่าหลุดพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป แต่ไม่ทันที่จะถามอะไรเพิ่ม คุณหนูของป้าเนียมก็สะบัดหน้ากลับไปหาของต่ออย่างไม่สบอารมณ์"วันนี้ผมมีประชุมสำคัญ แล้วเสื้อผ้าผมล่ะ""งั้น ๆ คุณหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ ป้าจะเตรียมให้"เสียงปิดประตูห้องน้ำดัง ปัง! พยายามกลบความรู้สึกเบาโหวงลึกในใจของเขาที่มั่นใจว่าตัวเอง "ไม่มีทางคิดถึงเด็กคนนั้นแน่นอน" พร้อมทั้งตะโกนสวนออกไปเพื่อเน้นย้ำกับแม่บ้านที่ดูแลเขามาตั้งแต่เด็ก"ผมยี่สิบหกปีแล้ว ผมไม่ใช่คุณหนูแล้ว""ค่ะ ๆ คุณเขื่อนยี่สิบหกก็ยี่สิบหก"ทั่วทั้งห้องมีแต่เสียงของความหงุดหงิดและความวุ่นวายอยู่นานหลายนาที เพราะตั้งแต่คุณปิ่นแต่งงานเข้ามาบ้านนี้ ป้าเนียมก็เหมือนกับได้พัก เพรา
คุณภรรยาครับโปรดมารับใบหย่า ไม่ชิน
"ประจำเดือนขาดนานหรือยังคะคุณปิ่น?""ป้าเนียมกำลังคิดอะไรอยู่คะ ปิ่นแค่เหนื่อยเพราะช่วงนี้ปิ่นพักผ่อนน้อยและทานข้าวไม่ตรงเวลา ปิ่นขอตัวก่อนนะคะ"มือเล็กแกะการเกาะกุมของป้าเนียมออกแล้วเดินไปลากกระเป๋ารีบออกจากบ้านหลังใหญ่ทันที หากช้ากว่านี้เธอคงเผยพิรุธจนป้าเนียมจับได้"คุณปิ่นคะ ๆ"ป้าเนียมพยายามจะวิ่งไล่ตามเธอให้ทัน แต่ด้วยหัวเข่าที่เริ่มเสื่อมไปตามวัย จึงทำได้เพียงเดินเร็วขึ้นกว่าปกติอีกนิด ซึ่งกว่าจะไปถึงประตูรั้ว ปิ่นมุกก็นั่งรถออกไปไกลแล้วปิ่นมุกเหลียวหลังกลับไปมองเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเธอกำลังจะไปเริ่มชีวิตใหม่ บ้านหลังนี้ เมืองนี้ ทุกคนที่นี่ จะกลายเป็นเพียงอดีตเท่านั้น"ลาก่อน"เขื่อนนั่งนิ่งเป็นหุ่นปั้นมองดูใบหย่าที่ปิ่นมุกตวัดลายเซ็นลงไปโดยไม่ลังเล ครั้งนี้เธอไม่มีความลังเลใด ๆ เหลืออีกเลย ก่อนหน้านี้เขาให้ทนายโทรตามเธออยู่หลายครั้ง แต่เธอก็ไม่ยอมรับสาย พอให้ทนายส่งข้อความไปก็ได้รับข้อความตอบกลับว่า"ทราบแล้วค่ะ จะรีบไปภายในสองถึงสามวันนี้ ปิ่นจะแจ้งเวลาที่แน่นอนอีกครั้งนะคะ"ในตอนแรกก็คิดว่าเธอคงซื้อเวลาเอาไว้ แต่พอเห็นจากสีหน้าและแววตาที่ว่างเปล่าถึงรู้ว่าเธอคงตัดสินใจมาแ
You may also like
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย45.7K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.33.3K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ56.4K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน75.1K viewsOver friend มากกว่าเพื่อนได้ไหม
หวางลี่อิง/มงกุฏดาว1.3K viewsเมียมือสอง
เฮียกังฟู54 viewsสถานะ(รัก)คุณสามีจ้าง
นิภาภัทร10 viewsรวมเรื่องแซ่บ (1) NC20+
Beefy Cat178 views
