เข้าสู่ระบบหลังจากที่เชสทานอาหารเสร็จแล้ว โซฟี่ก็เก็บจานชามที่เหลือแต่วิญญาณอาหารเพื่อจะไปล้างเก็บเข้าชั้นดังเดิม
“มันไม่ได้อร่อยหรอกนะ จืดอย่างกับอะไรดี ที่ฉันกินหมดนี่เพราะฉันหิวต่างหาก” ชายหนุ่มพูดบอกขณะดูหญิงสาวเก็บจาน “ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ” “…” นี่เขาร้อนตัวคิดว่าเธอคิดภูมิใจไปเองเหรอเนี่ย แย่จริง ๆ เสียลุคหมด “เดี๋ยวค่อยล้างทีหลังไหม คุยกับฉันให้เสร็จก่อน” เชสเอ่ยต่อ “ฉันอยากทำให้เสร็จเป็นอย่าง ๆ ไปค่ะ ทานก็ส่วนทาน คุยก็ส่วนคุย ทานเสร็จแล้วก็ต้องล้างเลย ไม่ควรทิ้งจานเปล่าไว้นาน” ว่าจบก็ถือกองภาชนะในมือเดินไปยังอ่างล้างจาน “…” เชสไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วมองตามหลังเธอไปอย่างนั้น ดูหญิงสาวยืนล้างจานได้ไม่นาน เขาก็นำมือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา เพียงครู่เดียวก็เหลือบตามองคนคนเดิมอีกครั้ง พลันเปิดกล้องในโทรศัพท์แล้วถ่ายรูปโซฟี่จากด้านหลังเก็บไว้ เชสก้มมองดูผลลัพธ์ภาพแล้วก็หยักยิ้มบาง ๆ จากนั้นก็เปลี่ยนไปเล่นแอปพลิเคชันอื่นต่อ เขาเข้าแอปพลิเคชัน NoirNet เพื่อดูช่อง Direct Message ว่าคนที่เขาคุยด้วยไปล่าสุดตอบมาหรือยัง ซึ่งก็เห็นว่าเธอตอบมาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำวันนี้แล้ว BadBitchPh: ดีใจที่ชอบนะคะคุณซี BadBitchPh: คุณเป็นผู้สนับสนุนหลักของฉันเลย BadBitchPh: คุณขอมาฉันจัดไปอยู่แล้วค่ะ BadBitchPh: ส่วนราคา BadBitchPh: ถ้าคิดเหมาไม่จำกัด BadBitchPh: ฉันขอคิด 1 แสนนะคะ ZWallet: ไม่น้อยไปเหรอ ZWallet: ตอนนี้ผมดูแต่แอคคุณ ไม่ได้ดูแอคคนอื่นเลย ZWallet: ผมให้ล้านนึงเลยแล้วกัน พิมพ์ข้อความส่งไปแล้ว เชสก็เห็นโซฟี่เดินกลับมาพอดี เขาจึงปิดหน้าจอมือถือ ก่อนที่หญิงสาวจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามตน ที่เดียวกับตอนแรกที่เธอนั่ง “ทำไมไม่นั่งข้างฉัน” ชายหนุ่มถามไปด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “เราจะคุยกัน นั่งตรงข้ามกันแบบนี้ดีกว่าค่ะ” “..โอเค ตามใจเธอ ฉันจะเข้าเรื่องเลยแล้วกัน” โซฟี่อมยิ้มให้เขาเล็กน้อย “อย่างที่เธอรู้ ว่าเราสองคนไม่ได้แต่งงานกันด้วยความรัก เพราะฉะนั้น ถ้าฉันไปมีผู้หญิงคนอื่นนอกบ้าน จะไม่ถือว่าเป็นการนอกกายนอกใจ” “…” “เธอไม่ต้องห่วง ฉันก็แค่ใช้ชีวิตปกติของฉันเหมือนตอนก่อนแต่งงาน นัดกับผู้หญิง ใส่ถุงยาง กินยา PrEP ตรวจโรคตรวจเลือด ระวังตัวเองตลอด เพราะงั้นเธอไม่ต้องกลัวว่าถ้าฉันมาทำลูกกับเธอแล้วเธอจะติดโรคอะไรจากฉัน” “ค่ะ ฉันโอเค เข้าใจว่าเราไม่ได้รักกัน แค่แต่งงานกันเพื่อมีลูกด้วยกัน ถ้าคุณต้องหยุดเที่ยวสนุกอย่างที่เคยทำ คุณก็คงจะลำบาก” “หึ คุยง่ายดีหนิ ดี เข้าใจก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องพูดมากไปกว่านี้ให้เปลืองน้ำลาย” โซฟี่หลุบตามองมือซ้ายของเขาซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ ที่นิ้วนางไม่ได้สวมแหวนแต่งงานแล้ว แต่สวมเป็นแหวนทองแทน เธอคิดว่าเขาคงเปลี่ยนแหวนใส่ตั้งแต่ก่อนออกจากบ้านไปเมื่อเย็น เชสทำตัวเป็นโสดไปก่อนแล้ว แต่มาคุยกับเธอเรื่องนี้ทีหลัง หึ คงจะอยากทำให้เธอมองว่าตัวเองดีที่ยังมาคุย แต่ความจริงเธอไม่ได้ซาบซึ้งอะไรเลยสักนิด ผู้ชายแบบเขา ตลกสิ้นดี “แค่นี้ใช่ไหมคะในส่วนของคุณ” โซฟี่เอ่ยต่อ “ใช่” “งั้นฉันขอพูดในส่วนของฉันบ้างนะคะ” “เชิญ” “ฉันมีงานต้องทำ ต้องออกจากบ้านทุกวัน ช่วงเวลาประมาณ 11 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น เพราะฉะนั้น ฉันจะไม่ได้อยู่บ้านตลอด แจ้งให้คุณทราบไว้ค่ะ” “งานอะไร เห็นพ่อแม่เธอบอกว่าเธอไม่ได้ทำงานหนิ เป็นแม่ศรีเรือนอยู่บ้าน” “ค่ะ เพราะตอนนั้นฉันทำงานนี้อยู่ที่บ้าน แต่ตอนนี้ฉันย้ายมาอยู่บ้านที่นี่แล้ว ฉันเลยต้องออกไปทำงานนี้ข้างนอก” “แล้วทำไมไม่ทำที่บ้านนี้ล่ะ งานเธอคืออะไร” “ไม่ใช่เรื่องที่คุณจำเป็นต้องทราบแล้วค่ะ ยังไงขอบคุณที่รับฟังนะคะ” “…” “คุณมีอะไรอีกไหมคะ ถ้าไม่มีฉันจะไป” เชสมองหญิงสาวนิ่ง เธอเห็นว่าเขาไม่พูดอะไรต่อจึงพูดทิ้งท้าย “ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวนะคะ” บอกด้วยรอยยิ้มบาง ๆ พลางลุกจากที่นั่งจะเดินไป ทว่าชายหนุ่มกลับพูดขึ้น ทำให้เธอต้องหยุดฟัง “พรุ่งนี้หยุดงานนั้นก่อน ฉันจะให้คนพาเธอไปแปลงโฉม” โซฟี่หันมามองเขาพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย “ตอนเย็นฉันจะถ่ายรูปกับเธอ” เชสพูดประโยคนี้โดยไม่มองหน้าหญิงสาว “..รูปอะไรคะ” “สามีภรรยา ถ่ายชดเชยพรีเวดดิ้ง” “เพื่ออะไรคะ” “เปล่า ฉันแค่อยากถ่าย อยากเก็บรูปเธอตอนแต่งหน้าแต่งตัวแบบที่ฉันอยากดู เอาไว้ล้างตาตอนเอือมลุคเฉิ่ม ๆ ของเธอแบบนี้” “…” “ตกลงตามนี้ เข้าใจไหม” “รับทราบค่ะ” เธอตอบเสียงแผ่วพลางหันไปมองทางด้านหน้าเพื่อจะเดินต่อ ทว่าเดินเพียงไม่กี่ก้าวก็รู้สึกถึงบางอย่างที่สัมผัสก้นตนเอง “!!” โซฟี่เบิกตาโพลงพลันหันไปมองเจ้าของมือที่จับก้นเธอ ทั้งสองมองตากัน ต่างคนต่างอึ้ง “ทำอะไรคะคุณเชส” “ตกลงเป็นเมนส์จริงเหรอ” ถามทั้งที่ยังนำมือค้างไว้ที่กลางบั้นท้ายสาว “…” โซฟี่นิ่งไปอีกครู่หนึ่งก็ก้าวเดินหน้า หันตัวนำก้นหนีจากมืออีกคน “ฉันนึกว่าเธอโกหกเพราะไม่อยากโดนฉันเอา ก็เลยมาลองพิสูจน์ดู” “ถึงฉันจะเป็นภรรยาคุณ แต่ก็ใช่ว่าคุณจะสัมผัสร่างกายฉันยังไงก็ได้นะคะ” “ถ้าฉันจะจับจริง ๆ เธอห้ามฉันไม่ได้หรอกโซฟี่” “…” เขาเรียกชื่อเธอถูกแล้ว “แต่ที่ฉันยังไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้ เพราะฉันไม่อยากให้เธอมองฉันในแง่ลบไปมากกว่านี้” “…” “เรื่องทำลูก ฉันจะรอวันที่เธอพร้อมจริง ๆ ตามที่พ่อแม่เธอขอ” “…” “ส่วนเมื่อกี้ที่ฉันจับก้นเธอไม่บอกก่อน ฉันขอโทษนะ” “..ขอบคุณที่ขอโทษนะคะ ครั้งนี้ฉันจะไม่ถือสาอะไร แต่อย่าให้มีครั้งที่สามนะคะ” ครั้งแรกเธอโดนเขาจับเมื่อตอนมาถึงเรือนหอ “แล้วถ้ามีล่ะ” “ครั้งที่สี่นี่ไม่ควรแล้วค่ะ” “แล้วถ้ายังมี” “งั้นฉันจะจัดการให้มันจบตั้งแต่ครั้งนี้ตอนนี้เลยค่ะ” บอกแล้วก็พลิกตัวหันมาทางสามีหนุ่ม “จะทำอะไร” “ก็จัดการคุณไงคะ” “หยุดเลยนะ ฉันเป็นมาเฟีย เธอจะทำอะไรก็หัดกลัวฉันหน่อย” “คุณเป็นมาเฟีย ฉันก็เป็นภรรยามาเฟียค่ะ” สิ้นเสียงก็เอื้อมมืออ้อมไปด้านหลังชายหนุ่ม จับบีบก้นเขาเต็มมือไปหนึ่งที ทำให้คนตัวใหญ่สะดุ้งโหยง “เฮ้ยนี่!” “จับมาจับกลับ ไม่โกงค่ะ” เชสจับก้นตัวเองที่โดนมือเล็กบีบเคล้นเมื่อครู่ ส่วนอีกมือก็ชี้หน้าเธอ “ยัยตัวแสบ ลุคก็ดูเป็นคนเรียบร้อยอ่อนหวาน ทำไมกล้าบีบตูดผู้ชายฮะ?” “ก็คุณมาจับก้นฉันก่อนหนิคะ แถมยังคิดจะจับต่อไปอีกถึง 4 ครั้งด้วย” “ฉันพูดเล่นไหมล่ะ” “อ้าวเหรอคะ ขอโทษค่ะฉันไม่รู้ เห็นบุคลิกคุณดูเป็นคนพูดจริงทำจริงอย่างมาเฟีย ไม่พูดเล่นทำตัวเป็นเด็ก” “นี่เธอ” โซฟี่ส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อย “ฉันขอตัวก่อนนะคะ คืนนี้ฝันดีนะคะคุณเชส” พูดเสียงหวาน ท่าทางอ่อนน้อม ชายหนุ่มมองดูคนตัวเล็กเดินไปจากด้านหลังจนเธอลับสายตา “เธอมันร้ายลึกโซฟี่ จริง ๆ เธอไม่ได้เรียบร้อยเลยสักนิด” เขาพูดพึมพำกับตัวเอง หัวใจยังคงเต้นแรงไม่หยุด เพราะตื่นตกใจมากที่โดนผู้หญิงบีบก้น “นางมาจับตูดกู เพราะจะดูว่ากูใส่ผ้าอนามัยจริงไหม ผู้ชายอะไรทำตัวทุเรศ” เสียงโซฟี่คุยโทรศัพท์กับเมย์อยู่ภายในห้องนอนของตัวเอง “ดีนะกูใส่ผ้าอนามัยไว้เผื่อนางมาทำงี้จริง ๆ เหอะ ไม่รู้ทำไมต้องจับผิดขนาดนี้ จะเอาให้ได้เลยหรือไง” [เริ่มสายก็ร่ายยาวเลย ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะพี่ฟี่ หายใจเข้าลึก ๆ ผ่อนออกช้า ๆ ทำสัก 5 ทีก่อน] โซฟี่ทำตามที่เพื่อนสาวบอก อารมณ์จึงเย็นลงเล็กน้อย [ยังไงเขาก็รอให้มึงพร้อมก่อนแล้วค่อยทำไม่ใช่เหรอที่มึงบอกกู เพราะงั้นมึงไม่ต้องกังวลไปหรอก นี่เขาคงแค่อยากจับผิด เพราะเห็นมึงเมนส์มาพอดีกับตอนที่เขากำลังอ้อนขออยากเย] “กับนายมาเฟียขี้หงี่นี่กูไม่มีวันพร้อมหรอก ถ้าทำผสมเทียม ทำเด็กหลอดแก้วได้นะ กูทำไปแล้ว ติดแค่ว่ากูไม่ได้มีปัญหาเกี่ยวกับการท้องนี่แหละ เซ็ง” [เหลือเวลาอีกตั้ง 1 ปี ใครจะไปรู้ บางทีระหว่างนี้มึงกับเขาอาจจะหวั่นไหวกัน ปิ๊งกันก็ได้] “Eww! ใครจะไปปิ๊งกับคนแบบนายเชส คนอะไรมั่นหน้ามั่นโหนก มั่วไม่เลือก มีผู้หญิงให้ผสมด้วยแทบทุกวันไม่ซ้ำหน้า เอาจริง ถ้าพ่อนางอยากมีหลานมาก น่าจะจับ 1 ในผู้หญิงพวกนั้นสักคนมาให้นายนั่นทำเมียแทนกู เผลอ ๆ ท้องก่อนแต่งด้วย ได้หลานไวทันใจ ไม่รู้จะมาวุ่นวายกับกูทำไม” [ก็เป็นสัญญากับปู่มึงไม่ใช่เหรอ] “..เฮ้อ ทำไมผู้ใหญ่ต้องเอาเด็กไปยุ่งกับเรื่องของตัวเองด้วย กูไม่ได้รู้อะไรด้วยเลย เกิดมากูก็ถูกล็อกตัวไว้ให้ต้องเป็นเมียนายเชสนี่แล้ว กูไม่มีสิทธิ์เลือกเลยด้วยซ้ำ” [แง] “ช่างเถอะ กูมีอีกเรื่องจะบอก พรุ่งนี้กูไม่ได้ย้ายเอาของเข้าคอนโดฯ แล้วนะ ต้องเลื่อนไปวันมะรืนแทน” [อ้าว ทำไมอะ] “มีธุระแทรกอะ เดี๋ยวไว้วันมะรืนเจอกันนะมึง” [โอเค ๆ เจอกันค่ะคนสวย] “ขอบคุณมึงมากนะ ช่วยกูตลอดเลย” [ยินดีค่ะ รักมึง ..ว่าแต่เรื่องบัดดี้ ตกลงจะยกเลิกเหรอ] “อืม เดี๋ยวกูคุยกับเขาเอง ฝากมึงนัดให้ที” [โอเค] เมื่อวางสายแล้ว โซฟี่ก็กดเข้าไปดูแอปพลิเคชัน NoirNet เห็นข้อความจากหลายบัญชีส่งเข้ามาทาง Direct Message และแน่นอนว่าเธอเลือกอ่านของลูกค้า VIP ก่อน “โห.. ให้ล้านนึงเลยเหรอ รวยน่าดูคุณซีวอลเล็ต” BadBitchPh: โอเคค่ะ ดีล BadBitchPh: แต่ฉันขอส่งคลิปต่อไปให้วันมะรืนนะคะ BadBitchPh: คุณอยากได้ภาพอะไรไหมคะ เดี๋ยวฉันส่งให้แก้ขัดก่อน ZWallet: เอาภาพคุณใส่ชุด Maid BadBitchPh: ได้ค่ะ จ่ายผ่านทิปมาก่อนได้เลยนะคะ ZWallet: จ่ายผ่านทิปมันมีวงเงินจำกัด ผมไม่อยากจ่ายหลายครั้ง BadBitchPh: แล้วคุณจะจ่ายยังไงคะ Rrr~ ไม่นานนัก แจ้งเตือนบนโทรศัพท์ของโซฟี่ก็เด้งขึ้นมา ข้อความที่เห็นทำเอาเธอประหลาดใจไม่น้อย BadBitchPh: คุณมีบัญชีฉันได้ยังไงคะ โปรดติดตามตอนต่อไป..“อ๊ะ! คุณจะพาฉันไปไหนคะ” โซฟี่ถามเสียงแผ่วด้วยใบหน้าเหยเกจากความกระสัน เมื่อเชสจับตนให้ลุกนั่งขึ้น ทำให้แท่งร้อนแทงลึกเข้าในช่องทางมากกว่าเดิมโดยปริยาย“เปลี่ยนที่บ้าง เบื่อบนเตียงแล้ว” บอกแล้วก็ลงจากที่นอนไป รอให้คนตัวเล็กตามมา ทว่าไม่รอให้เธอลงมายืนพื้นเองก็ชิงอุ้มร่างบางขึ้นในท่าอุ้มแตงก่อน“อ๊ะ! คุณเชส~”“จุกเหรอหืม?”“ถามมาได้ คุณอุ้มฉันแล้วลูกชายคุณก็แทงเข้ามาในของฉันพอดีเป๊ะเลยนะคะ”“พูดหน้ามุ่ยเชียว ไม่ชอบเหรอ”“ก็.. ชอบค่ะ แต่ว่ามันจุกง่ะ”“หึ โดนเอาแล้วอ้อนน่าดูนะ ทำอะไรก็น่ารักไปหมด”“…” เขากำลังหลงเธอมากเลยสินะ จะแพ้ภัยตัวเองแล้วหรือเปล่า หึเชสยกยิ้มมุมปากข้างหนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวเดินไปพร้อมกับยกคนบนกายขึ้นสลับปล่อยลง ให้ร่องสาวกลืนกินความเป็นชายเข้าออกต่อเนื่อง ดุ้นเอ็นใหญ่ที่ผลุบโผล่พ้นจากปากทางแคบเล็กเคลือบน้ำเมือกใสไม่แห้งไป“คุณจะพาฉัน- อ๊ะ ไปไหนคะ”“ระเบียง”“เดี๋ยวก่อนได้ไหมคะ อ๊ะ..อ๊ะ ขอไปตรงประตูห้องน้ำก่อน”“ห้องน้ำ? ไปทำไม”“ไม่ต้องเข้าข้างในค่ะ แค่ประตูด้านนอกพอ อ๊ะ พอดี.. ฉันอยากเห็นประตูสั่นเพราะเราสองคนขยับใส่กันน่ะค่ะ”“หึ แอบแซ่บนะเธอเนี่ย”“แหะ ไม่หรอกค่ะ
กลางกลีบกุหลาบสีหวานกำลังถูกลิ้นร้อนเลียละเลียดอย่างเพลินปาก ติ่งเกสรสีแดงสดเคลือบเต็มไปด้วยน้ำสีใสลากยาวไปถึงปากช่องทางสงวน ซึ่งชุ่มแฉะด้วยน้ำเมือกจากความปรารถนาของหญิงสาวที่หลั่งไหลล้นออกมาจากร่องคับแคบโซฟี่นำมือข้างหนึ่งปิดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงแห่งความกระสันที่ดังอยู่ในลำคอไม่ขาด ส่วนมืออีกข้างก็กำขยำที่นอนแน่น เกร็งร่างกายไปทั้งตัวเมื่อดุ้นลิ้นของเชสมอบความรัญจวนใจให้เธอดีเหลือเกินชายหนุ่มเห็นหญิงสาวอดทนได้เก่งมากก็ยิ่งอยากท้าทายความสามารถของเธอ เขาใช้นิ้วหัวแม่มือบดขยี้ปุ่มกระสันหมุนวนไปมาถี่เร็วเพื่อให้เจ้าตัวรู้สึกอ่อนไหวมากขึ้น พลางแทงลิ้นแทรกเข้าไปในความแคบเล็ก ตวัดมันควงสว่านจนน้ำหล่อลื่นท่วมล้นปากทางร่องสาวคลุมนองเต็มลิ้นของเขาโซฟี่เสียวเกินห้ามใจ เธอยกเอวร่อนหาปากชายหนุ่มอย่างอดไม่ได้ เมื่อเชสระรัวปลายลิ้นสะกิดเม็ดคริสตัลสีหวานเร็วแรง เธอก็รีบนำมือที่กำลังปิดปากย้ายไปกำจับผ้าปูที่นอนเช่นอีกข้าง เกร็งจนตัวลอยอย่างที่ไม่เคยเป็น“อ๊ะ! คุณเชสคะ~”นี่แหละที่เขาต้องการ พอได้ยินเสียงของโซฟี่อย่างนั้นแล้วเชสก็จัดการใช้นิ้วแทงเข้าไปชักเข้าออกเร็วรัวในร่องนุ่มลื่น เพิ่มจำนวนนิ
เชสจับพลิกตัวร่างบางให้มาอยู่ในตำแหน่งสลับกับตนโดยไม่ได้ผละปากออก เขาจับประคองกรอบหน้าสวยแล้วตั้งใจงับกลืนกินเนื้อเยลลี่รสหวานของหญิงสาวราวกับคนกระหาย ทั้งสองจูบสนองกันอย่างเร่าร้อน โซฟี่ค่อย ๆ ยกมือจับลูบท้ายทอยเขาไปมาเบา ๆเพียงครู่เดียวชายหนุ่มก็ถอนจูบออก เขามองใบหน้าหวานของภรรยาสาวด้วยแววตาหลงใหล แม้ตอนนี้ดวงหน้าเธอจะไร้เครื่องสำอางใดแต่งแต้มเขานำมือไปดึงยางมัดผมของเธอ ที่ตอนนี้มัดทรงหางม้าต่ำอยู่ ให้เส้นยางคลายออกจนผมสีน้ำตาลอ่อนสยายสวยงาม เสริมให้ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ามองยิ่งขึ้น“เธอสวยมากเลยโซฟี่”หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรตอบเขาไปแล้วยื่นหน้าเข้าประกบปากชายหนุ่ม แสดงฤทธิ์ของยาที่ไม่อยากเว้นช่วงสนองความต้องการนานขณะโดนเธอจับจูบ เชสก็จะปลดกระดุมเสื้อตัวเองถอดออก ทว่าโซฟี่กลับพูดขึ้นก่อน“ไปทำในห้องคุณกันนะคะ”“ทำตรงนี้ก็ได้ ฉันสามารถ”“ไม่เอาค่ะ มันส่วนรวมเกินไป ถึงจะไม่มีใครคนอื่นอยู่กับเรา ฉันก็เขินอยู่ดี..”“โอเค ฉันตามใจเธอ” สิ้นเสียงก็ช้อนตัวหญิงสาวอุ้มขึ้นในท่าเจ้าหญิง พาเดินไปยังจุดหมายที่เธอต้องการอย่างรวดเร็วประตูห้องของชายหนุ่มถูกเปิดออก ขณะที่เชสกำลังยื่นหน้าจูบปากดูดดื่มกับ
เมื่อดูแลเท้าภรรยาเสร็จแล้ว เชสก็พาเธอไปส่งที่หน้าห้อง เนื่องจากโซฟี่ขอเขาว่าไม่ต้องเข้าไปส่งถึงข้างในก่อนจะแยกย้ายกัน เชสก็บอกว่าตนจะออกไปข้างนอก“ไปไหนเหรอคะ”“เพื่อนชวนไปผับน่ะ”“อ้อ..”“หึ ฉันจะกลับมา แต่เธอไม่ต้องรอนะ นอนไปเลย”“แล้วอาหารเย็นล่ะคะ”“เธอทำกินของเธอเองเลย นี่เดี๋ยวฉันจะไปแล้ว”“โอเคค่ะ งั้นขับรถดี ๆ นะคะ”“แสดงความรักแบบภรรยาหน่อยสิ”“คะ”เขาหันแก้มข้างหนึ่งยื่นไปหาหญิงสาวพลันพองแก้มเล็กน้อย บอกเป็นนัยว่าให้เธอหอมแก้มตนโซฟี่มองแล้วก็ยืนนิ่ง ไม่ได้ทำตามอย่างที่เขาต้องการ“เร็วสิ ฟอดหนึ่งเร็ว”“ทำไมฉันต้องทำด้วยคะ ฉันไม่ได้อยากสูดกลิ่นคุณเข้าจมูกสักหน่อย”เชสถอยหน้าออกไปมองใบหน้าหวาน สีหน้าเรียบเฉยลง“ดื้อจริง ๆ”“…”“งั้นฉันทำเอง” เขาบอกจบก็ยื่นหน้าสูดกลิ่นที่แก้มของโซฟี่อย่างรวดเร็ว เธอจึงเบิกตาโพลงเล็กน้อยด้วยความตกใจ“คุณเชส” เอ่ยพลางยกมือจับแก้มที่โดนหอมของตน“อ่าห์ กลิ่นเมียหอมชื่นใจ”“คุณนี่เอาแต่ใจตัวเองจริง ๆ นะคะ”“เอาแต่เธอด้วย เตรียมตัวดี ๆ นะ”“…”“ไปนะครับคุณภรรยา” บอกจบก็ขยิบตาให้เธอไปหนึ่งข้างพลางยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากบ้านไปในที่สุดโซ
“เดินไหวไหม” เชสเงยหน้าถามโซฟี่“ไหวค่ะ..”“แสดงว่าไม่ไหว” สิ้นเสียงแล้วเขาก็ยืนขึ้น ก่อนจะช้อนร่างบางอุ้มในท่าเจ้าสาว“ว้าย! คุณเชสคะ ฉันเดินไหวจริง ๆ นะคะ ไม่ต้องอุ้มก็ได้”“ภาพเสร็จเร็วสุดเมื่อไหร่” เขาไม่คุยกับเธอ แต่คุยกับช่างภาพแทน“ภายในเที่ยงวันพรุ่งนี้ค่ะคุณเชส”“ภายในเที่ยงคืนนี้” บอกจบก็เดินออกไปจากบริเวณนี้ทันที ปล่อยให้ช่างภาพและทีมงานคนอื่น ๆ ต่างอึ้ง ตระหนกกับคำพูดที่เปรียบเสมือนคำสั่งของเขา“เอาอีกแล้วนะคะ ทำไมคุณชอบทำอะไรตามใจจัง สั่งแบบนั้นถ้าเขารีบทำแล้วงานออกมาไม่สวยถูกใจคุณ คุณจะทำยังไงคะ” โซฟี่เอ่ยขณะอยู่บนหน้าแขนแกร่ง“ถ่ายกับเธอใหม่มั้ง”“..ฉันไม่ถ่ายแล้วค่ะ”“ดื้อเหรอ”“ฉันไม่ใช่เด็กนะคะ มาดื้ออะไรกัน”“เธอเด็กกว่าฉันตั้ง 7 ปี”“..ไปสืบเกี่ยวกับฉันมาหมดแล้วเหรอคะ”“ก็นิดหน่อย”“…”“เรื่องถ่ายใหม่ ฉันไม่ถ่ายหรอก ภาพพวกเรามันสวยอยู่แล้ว ดูแค่ภาพดิบบนจอเมื่อกี้ก็เกินจะบรรยาย แค่ช่างเขาต้องไปแต่งภาพเพิ่มนิดหน่อย ซึ่งเวลาถึงเที่ยงคืนนี้ฉันก็ว่ามันไม่น้อยไปด้วยซ้ำ เพราะภาพเราสวยอยู่แล้ว และเราถ่ายกันไปแค่ไม่กี่ภาพ”“…”“หรือเธอว่าไม่จริง”“ก็จริงค่ะ.. แต่เมื่อกี้ฉัน
“ขออนุญาตนะคะ รองเท้าค่ะคุณผู้หญิง” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น ทั้งโซฟี่และเชสต่างหันไปมอง โซฟี่เห็นพนักงานคนนั้นวางรองเท้าดังกล่าวลงพื้น ทำท่าจะเปลี่ยนสวมมันให้เธอ จึงรีบย่อตัวลงห้ามพนักงานนั้นไว้ก่อน“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันใส่เองก็ได้ ขอบคุณนะคะ” พูดจบแล้วก็จะทำตามที่บอก แต่เชสกลับนั่งยองลงมาจับมือเธอห้ามไว้“เดี๋ยวฉันใส่ให้”“ไม่เป็นไรค่ะคุณเชส คุณเป็นมาเฟีย เป็นคนน่าเกรงขามในสายตาคนอื่น มาใส่รองเท้าที่เป็นของต่ำให้ฉัน คนอื่นจะมองไม่ดีนะคะ”“ฉันใส่รองเท้าให้เมียฉัน ใครมันมองว่าไม่ดีฉันจะเอาเลือดหัวมันออกมา” เขาตอบเสียงดัง ให้คนโดยรอบได้ยินด้วย“…”“ลุกขึ้นไปยืนดี ๆ จะได้ยกเท้าให้ฉันได้”หญิงสาวยอมทำตามที่เขาบอก สายตายังคงมองชายหนุ่มอยู่ตลอด เธอไม่คิดจริง ๆ ว่าคนอย่างเขาจะยอมลดตัวมายุ่งกับเท้าของเธอแบบนี้ ตั้งแต่ที่ทำทีหวงเธอกับผู้ชายคนอื่นเมื่อกี้แล้ว ไหนจะที่จูบแหวนแล้วพูดจาสุภาพแปลกหูกับเธออีกสามีเธอนี่เป็นอาหวังแน่ ๆ ทำดีให้เธอตายใจ เธอจะได้ยอมมีอะไรด้วย พอเธอท้อง เขาก็จะได้อิสระ ไม่เหลียวตามองเธออีก..ถ้าเป็นอย่างที่เธอคิดนี้จริง ก่อนจะถึงตอนที่เขาตั้งใจไว้ เธอจะทำให้เขาแพ้ภัย







