Semua Bab คุณภรรยามาเฟีย: Bab 1 - Bab 10

เริ่มต้นวันใหม่มาไม่นาน สำหรับใครคนหนึ่ง วันนี้ไม่ใช่วันที่สดใสเหมือน ๆ กับวันอื่น ทว่าวันอื่นยังได้เป็นวันธรรมดา แต่วันนี้เป็นวันที่แย่ที่สุดในชีวิตของเขา เขาไม่อยากให้มันมาถึง และไม่อยากให้เกิดขึ้นมากที่สุด“รบกวนหลับตาหน่อยนะคะ” ช่างแต่งหน้าสาวพูดกับ เชส ใครคนนั้นซึ่งกล่าวถึงไปก่อนหน้า ทว่าสิ่งที่เธอได้ตอบกลับจากเขาคือเสียงถอนหายใจแรง ไม่ต้องเดาก็รู้ ว่าเชสไม่เต็มใจมาอยู่จุดนี้สุด ๆ“เชส แม่ขอร้องล่ะ ให้ความร่วมมือกับช่างเขาหน่อย แค่หน้าบึ้ง ๆ เข้ม ๆ ของเรา ช่างเขาก็กลัวจะแย่แล้ว นี่ยังมาดื้อไม่ยอมทำตามที่เขาขออีก ให้เขาแต่งให้เราเกร็ง ๆ กลัว ๆ แบบนี้ เดี๋ยวแต่งออกมาไม่หล่อนะ” ธาริณี มารดาของเชสเอ่ย“แล้วทำไมต้องให้ผมตื่นมาแต่งด้วย งานแต่งบ้านี่ผมก็ยอมมาเป็นเจ้าบ่าวให้ตามที่พ่อต้องการแล้ว ทำไมต้องมาให้ทำอะไรไร้สาระแบบนี้อีก น่ารำคาญ ผมง่วงจะตายอยู่แล้ว เสียเวลานอน”“แล้วเป็นพระเอกของงาน ลูกจะหน้าจืดโชว์แขกคนอื่นเหรอ ยิ่งโดนแสงไฟส่องกระทบลงมาด้วย หน้าซีดเป็นผีเลยนะตาเชส”“หน้าอย่างผม ไม่ต้องแต่งอะไรคนก็ชมว่าหล่อ”“…”“ไม่แต่งแล้ว ผมจะไปนอน” เชสพูดพลันลุกจากที่นั่ง จากนั้นก็เดินออกจา

เมื่อมาถึงจุดหมายแล้ว ทั้งสองก็ต่างลงจากรถ เชสเดินไปคว้าจับแขนของโซฟี่ไว้ ก่อนจะพาเธอให้ตามตนไป“ฉันเดินไปเองก็ได้นะคะคุณเชส ไม่ต้องจับฉันแบบนี้ก็ได้ค่ะ” เธอพูดขณะปล่อยตัวเดินตามชายหนุ่ม ไม่ได้ขัดขืน“ชักช้า” เขาตอบกลับสั้น ๆ โดยไม่ได้หันมามองหญิงสาว“…”ไม่มีคำพูดใดเปล่งออกมาจากปากของทั้งคู่ต่อ จนเชสพาคนตัวเล็กไปถึงห้องนอนของตนในที่สุดคนตัวใหญ่เหวี่ยงร่างบางให้ไปหยุดยืนหน้าเตียงขนาดคิงไซซ์ เธอต้องนำมือสองข้างเท้ายันพื้นเตียงไว้ ตั้งหลักให้ตนเองเชสเดินเข้าไปใช้มือข้างหนึ่งจับบีบก้นภรรยาสาวเต็มมือ ทำให้เธอต้องรีบพลิกตัวกลับมามองเขา พลันนำมือปิดบั้นท้ายตัวเองไว้“คุณเชส..” เอ่ยชื่อเขาด้วยเสียงอ่อนหวานอย่างปกติ แสร้งทำเป็นว่าตกใจ มีสายตาหวั่นกลัว“ตกใจอะไร เดี๋ยวยังไงเธอก็ต้องโดนฉันจับมากกว่านี้อยู่ดี”“…”“นอนลงไป ฉันไม่อยากใช้กำลังกับเธอไปมากกว่านี้ อ่อนแอแบบเธอเดี๋ยวจะกลัวจนร้องไห้ตัวสั่น ฉันขี้เกียจรำคาญ”“ทำไมเราต้องมีลูกด้วยกันด้วยคะ”“นี่สรุปไม่รู้จริง ๆ เหรอ เหอะ แล้วเธอคิดว่าเราจะแต่งงานกันไปทำไม แต่งไปเดี๋ยวก็หย่า ถ้าแต่งเฉย ๆ ไม่ทำอะไรเลย รอแค่เวลาหย่า สู้ไม่ต้องแต่งตั้งแต่แ

หลังจากที่เชสทานอาหารเสร็จแล้ว โซฟี่ก็เก็บจานชามที่เหลือแต่วิญญาณอาหารเพื่อจะไปล้างเก็บเข้าชั้นดังเดิม“มันไม่ได้อร่อยหรอกนะ จืดอย่างกับอะไรดี ที่ฉันกินหมดนี่เพราะฉันหิวต่างหาก” ชายหนุ่มพูดบอกขณะดูหญิงสาวเก็บจาน“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ”“…” นี่เขาร้อนตัวคิดว่าเธอคิดภูมิใจไปเองเหรอเนี่ย แย่จริง ๆ เสียลุคหมด“เดี๋ยวค่อยล้างทีหลังไหม คุยกับฉันให้เสร็จก่อน” เชสเอ่ยต่อ“ฉันอยากทำให้เสร็จเป็นอย่าง ๆ ไปค่ะ ทานก็ส่วนทาน คุยก็ส่วนคุย ทานเสร็จแล้วก็ต้องล้างเลย ไม่ควรทิ้งจานเปล่าไว้นาน” ว่าจบก็ถือกองภาชนะในมือเดินไปยังอ่างล้างจาน“…” เชสไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วมองตามหลังเธอไปอย่างนั้นดูหญิงสาวยืนล้างจานได้ไม่นาน เขาก็นำมือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา เพียงครู่เดียวก็เหลือบตามองคนคนเดิมอีกครั้ง พลันเปิดกล้องในโทรศัพท์แล้วถ่ายรูปโซฟี่จากด้านหลังเก็บไว้เชสก้มมองดูผลลัพธ์ภาพแล้วก็หยักยิ้มบาง ๆ จากนั้นก็เปลี่ยนไปเล่นแอปพลิเคชันอื่นต่อเขาเข้าแอปพลิเคชัน NoirNet เพื่อดูช่อง Direct Message ว่าคนที่เขาคุยด้วยไปล่าสุดตอบมาหรือยัง ซึ่งก็เห็นว่าเธอตอบมาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำวันนี้แล้วBadBitchPh: ดีใจที่ชอบนะคะคุณซีBad

“ขออนุญาตนะคะ รองเท้าค่ะคุณผู้หญิง” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น ทั้งโซฟี่และเชสต่างหันไปมอง โซฟี่เห็นพนักงานคนนั้นวางรองเท้าดังกล่าวลงพื้น ทำท่าจะเปลี่ยนสวมมันให้เธอ จึงรีบย่อตัวลงห้ามพนักงานนั้นไว้ก่อน“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันใส่เองก็ได้ ขอบคุณนะคะ” พูดจบแล้วก็จะทำตามที่บอก แต่เชสกลับนั่งยองลงมาจับมือเธอห้ามไว้“เดี๋ยวฉันใส่ให้”“ไม่เป็นไรค่ะคุณเชส คุณเป็นมาเฟีย เป็นคนน่าเกรงขามในสายตาคนอื่น มาใส่รองเท้าที่เป็นของต่ำให้ฉัน คนอื่นจะมองไม่ดีนะคะ”“ฉันใส่รองเท้าให้เมียฉัน ใครมันมองว่าไม่ดีฉันจะเอาเลือดหัวมันออกมา” เขาตอบเสียงดัง ให้คนโดยรอบได้ยินด้วย“…”“ลุกขึ้นไปยืนดี ๆ จะได้ยกเท้าให้ฉันได้”หญิงสาวยอมทำตามที่เขาบอก สายตายังคงมองชายหนุ่มอยู่ตลอด เธอไม่คิดจริง ๆ ว่าคนอย่างเขาจะยอมลดตัวมายุ่งกับเท้าของเธอแบบนี้ ตั้งแต่ที่ทำทีหวงเธอกับผู้ชายคนอื่นเมื่อกี้แล้ว ไหนจะที่จูบแหวนแล้วพูดจาสุภาพแปลกหูกับเธออีกสามีเธอนี่เป็นอาหวังแน่ ๆ ทำดีให้เธอตายใจ เธอจะได้ยอมมีอะไรด้วย พอเธอท้อง เขาก็จะได้อิสระ ไม่เหลียวตามองเธออีก..ถ้าเป็นอย่างที่เธอคิดนี้จริง ก่อนจะถึงตอนที่เขาตั้งใจไว้ เธอจะทำให้เขาแพ้ภัย

เมื่อดูแลเท้าภรรยาเสร็จแล้ว เชสก็พาเธอไปส่งที่หน้าห้อง เนื่องจากโซฟี่ขอเขาว่าไม่ต้องเข้าไปส่งถึงข้างในก่อนจะแยกย้ายกัน เชสก็บอกว่าตนจะออกไปข้างนอก“ไปไหนเหรอคะ”“เพื่อนชวนไปผับน่ะ”“อ้อ..”“หึ ฉันจะกลับมา แต่เธอไม่ต้องรอนะ นอนไปเลย”“แล้วอาหารเย็นล่ะคะ”“เธอทำกินของเธอเองเลย นี่เดี๋ยวฉันจะไปแล้ว”“โอเคค่ะ งั้นขับรถดี ๆ นะคะ”“แสดงความรักแบบภรรยาหน่อยสิ”“คะ”เขาหันแก้มข้างหนึ่งยื่นไปหาหญิงสาวพลันพองแก้มเล็กน้อย บอกเป็นนัยว่าให้เธอหอมแก้มตนโซฟี่มองแล้วก็ยืนนิ่ง ไม่ได้ทำตามอย่างที่เขาต้องการ“เร็วสิ ฟอดหนึ่งเร็ว”“ทำไมฉันต้องทำด้วยคะ ฉันไม่ได้อยากสูดกลิ่นคุณเข้าจมูกสักหน่อย”เชสถอยหน้าออกไปมองใบหน้าหวาน สีหน้าเรียบเฉยลง“ดื้อจริง ๆ”“…”“งั้นฉันทำเอง” เขาบอกจบก็ยื่นหน้าสูดกลิ่นที่แก้มของโซฟี่อย่างรวดเร็ว เธอจึงเบิกตาโพลงเล็กน้อยด้วยความตกใจ“คุณเชส” เอ่ยพลางยกมือจับแก้มที่โดนหอมของตน“อ่าห์ กลิ่นเมียหอมชื่นใจ”“คุณนี่เอาแต่ใจตัวเองจริง ๆ นะคะ”“เอาแต่เธอด้วย เตรียมตัวดี ๆ นะ”“…”“ไปนะครับคุณภรรยา” บอกจบก็ขยิบตาให้เธอไปหนึ่งข้างพลางยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากบ้านไปในที่สุดโซ