แด๊กซ์ดูตื่นตระหนกในขณะที่กำลังอุ้มแนนซี่ "มีใครเป็นหมอไหม? มีไหม?"แนนซี่เป็นลมในอ้อมแขนเขา ดวงตาของเธอปิดสนิททุกคนที่กำลีงพูดคุยกันรีบมาที่ทั้งสองแล้วตะลึงเกิดอะไรขึ้น? ทำไมเธอถึงเป็นลม?ทุกคนหวังจะใช้โอกาสนี้ในการสร้างเส้นสายกับตระกูลแซนเดอร์ส แต่ไม่มีใครเลยที่เป็นหมอ!ในตอนนั้น มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมา เธอคือ เฮเลน ดาร์วิน หลานสาวของตระกูลดาร์วิน เธอเป็นเด็กเรียนและปัจจุบันก็กำลังเรียนอยู่ในคณะแพทย์ศาสตร์ปีที่สองแด๊กซ์รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเธอ เฮเลนตรวจชีพจรของแนนซี่ในสามวินาที เธอส่ายหัวแล้วกล่าว "มีบางอย่างไม่ปกติ ชีพจรของเธออ่อนมาก เธอเหลือเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง""คุณดาร์วิน คุณทำให้ผมกลัว คุณช่วยเธอได้ไหม?" ร่างของแด๊กซ์สั่นเทา เขาไม่เคยวิตกขนาดนี้มาก่อน เขากล้าแม้กระทั่งสู้กับคนนับร้อยมากแล้ว"ด้วยความสามารถของฉันตอนนี้ เกรงว่าคงไม่ได้" เฮเลนถอนหายใจ"อะไรกัน?" แด๊กซ์ตะลึงเฮเลนเป็นนักเรียนแพทย์ระดับท๊อปในคลาสของเธอ ทักษะการแพทย์และความรู้ของเธอยอดยเยี่ยมเท่ากับหมอที่มีประสบการณ์ในโรงพยาบาลใหญ่ แด๊กซ์นั้นทั้งกังวลทั้งโมโหเมื่อได้ยินคำพูดของเฮเลน เขาจ้องเคนท์ "เคนท์
"ถูกต้อง แกอยากตายรึไง?" เคนท์ตะโกนด้วยความหงุดหงิดแดร์ริลไม้ได้ตอบในทันที เขาโบกมือแล้วกล่าว "ก็ได้งั้น ถ้านั่นเป็นเหตุผล พวกนายสองคนก็ดูแลเธอเองแล้วกัน"ทั้งสองถึงกับพูดไม่ออก พวกเขาจะไปรักษาอากการป่วยเธอได้ยังไง!"ดี งั้นพวกแกสองคนก็หุบปาก" แด๊กซ์สะบัดมือ เขาวางแนนซี่ลงบนตักของแดร์ริลอย่างนุ่มนวล"แด๊กซ์ ช่วยหารากไม้แล้วก็หนอนข้างนอกให้ที" แดร์ริลกล่าวในขณะที่กดนิ้วลงบนท้องของแนนซี่!จุดผังเข็มอาทิตย์อุทัย ในสมัยที่เขาร่ำเรียนศิลปะการต่อสู้ อาจารย์ของเขาได้เตือนว่าจุดฝังเข็มนั้นไม่ควรแตะต้องหากไม่จำเป็น เพราะว่าพลังงานและเลือดนั้นจะถูกปิดกั้น มันอาจนำมาซึ่งภาวะการหยุดไหลเวียนของเลือดได้ง่ายหลังจากแด๊กซ์จากไป ลิลี่ก็เข้าหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว "แดร์ริล หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว อาการของแนนซี่แย่มาก นายแน่ใจเหรอว่าทำได้? อย่าฝืนตัวเองสิ!"ลิลี่ไม่พอใจเลยที่แนนซี่กำลังพิงร่างของแดร์ริลอย่างใกล้ชิด เธออึดอัดมาก"ไม่ต้องห่วง ผมจัดการได้"เขาจัดการได้? เขาเป็นหมอรึไง?ลิลี่โมโหมาก "แดร์ริล นายกำลังพาตระกูลลินดันไปสู่ปัญหา! เรารับมือความโกรธของตระกูลแซนเดอร์สไม่ได้"แดร์ริลไม่ได้ตอบ เ
แดร์ริลไม่สนใจเสียงหัวเราะเขายักไหล่ในขณะที่หยิบเหยือกเซรามิกขึ้นมาจากพื้น มีขวดและเหยือกมากมายในถ้ำ ไม่แน่ใจว่าใครบ้างที่ทิ้งพวกมันไว้เขาล้างกระป๋อง มองไปรอบ ๆ แล้วกล่าว "จัสติน, วิลเลียม, และเคนท์ ถอดเสื้อของพวกนายออกซะ""ทำไมฉันต้องทำ? แกบ้ารึไง?" เคนท์ตะโกน"ฉันต้องจุดไฟเพื่อทำโอสถ แล้วกิ่งไม้ก็เปียกฝนหมดแล้ว เพราะฉะนั้นฉันเลยต้องการเสื้อของพวกนายเพื่อก่อไฟ" แดร์ริลตอบอย่างสุขุมจัสตินร้อง "แล้วทำไมต้องเป็นเสื้อพวกเรา? ทำไมแกไม่ใช้เสื้อของแกเอง? ไม่คิดเหรอว่าพวกฉันอาจเป็นหวัดจากอากาศแบบนี้?"แดร์ริลตอบ "ได้ งั้นเสื้อของพวกนายก็สำคัญกว่าชีวิตของแนนซี่สินะ"“แกกล้าดียังไง?!”เคนท์โมโหมาก "ได้! ฉันจะให้มันกับแก ฉันจะรอดูว่าแกจะทำยังไงต่อไป ถ้าแนนซี่ไม่ตื่นขึ้นมา"พวกเขาทั้งสามคนมองหน้ากันเองแล้วเริ่มถอดเสื้อออกในขณะที่คนอื่น ๆ หัวเราะใส่พวกเขาไฟถูกจุดในเวลาต่อมา พร้อมกับชามเซรามิกที่เดือดปุด ๆ ในขณะที่แดร์ริลกำลังปรุงโอสถแดร์ริลนั้นระวังและจริงจังในทุกการลงมือวิลเลียมและเคนท์นั้นหัวเราะใส่เขา "เขาดูตลกชะมัด! นั่นเป็นวิธีทำโอสถของแกเหรอ? ปลอม!"เคนท์กุมท้องในขณะที่หัว
แด๊กซ์ทำเหมือนเขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย และนั่งเงียบ ๆ อย่างไร้อารมณ์ข้างภรรยาของเขาอีวอนรู้สึกแย่มากเมื่อเห็นทุกคนหัวเราะใส่แดร์ริล "ฉันไม่มีประสบการณ์ ฉันเองก็ไม่แน่ใจ มันอาจมีบางคนที่ใช้เหยือกเซรามิกในการผลิคโอสถ..."นี่เธองี่เง่าขนาดไหนกัน เธอวุ่นวายกับการอธิบายความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการปรุงโอสถจนมันกลายเป็นการดูถูกแดร์ริลโดยไม่ตั้งใจ"ฮ่าฮ่า คุณยัง คุณไม่จำเป็นต้องปกป้องเขาอีกแล้ว""ใช่ ต่อให้เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ช่วยคุณจากฉลามเมื่อเช้านี้ คุณก็ไม่จำเป็นต้องกตัญญูแบบนั้น เขามันเสแสร้ง!"วิลเลียมหัวเราะ "บางทีหม้อนั้นอาจจะระเบิดด้วยซ้ำ เขาปรุงอะไรไม่ได้ทั้งนั้น แดร์ริล หยุดแสดงสักที แกไม่เหนื่อยเหรอ?"เปรี๊ยะ! เสียงสะท้านจากในเหยือกเซรามิกดังออกมาจนทำให้ทุกคนตกใจจนต้องถอยหลัง เหยือกเซรามิกนั้นไม่ได้แตก เพราะมันคือเสียงที่มาจากการรวบรวมพลังงานในเหยือกเซรามิกแดร์ริลค่อย ๆ เปิดฝาเหยือกออกมาช้า ๆ พร้อมกับทุกคนที่แอบดูอย่างกังวลก่อนที่จะพลันพูดไม่ออก หญิงสาวบางคนกรีดร้องออกมาและรู้สึกอ่อนเปลี้ยมีโอสถสีดำนอนนิ่งอยู่ที่ก้นเหยือกเซรามิกและมันก็ปลดปล่อยกลิ่นอายที่ดีมากออกมาในเวลา
มิส ลาน่า โทมัส นั้นสวยมาก แต่เธอก็เข้มงวดมากด้วย รูปถ่ายของเธอจากมุมต่าง ๆ นับสิบรูปนั้นแสดงเรือนร่างอันไร้ที่ติของเธอแล้วจีเซลล์ต้องการอะไรกัน? รูปของลาน่าพวกนี้มันอะไร?เวร! ในขณะที่รูปเหล่านั้นอยู่ คนบางคนที่อยู่รอบเขาก็เห็นรูปด้วยเช่นกัน และตามมาด้วยเสียงตะโกนของเคนท์ "มาดูนี่เร็ว! แดร์ริลกำลังดูรูปสาวฮอตด้วย ฮ่าฮ่า นี่มันน่าขยะแขยงนะ อย่างน้อยก็ไปทำในที่ลับตาสิ!"หญิงสาวเกือบทั้งหมดมองแดร์ริลด้วยความโกรธเมื่อได้ยินแบบนั้น สตรีทุกคนดูหมิ่นชายที่น่ารังเกียจแดร์ริลรู้สึกอาย เขาปิดมือถือทันทีแล้วแกล้งมองไปรอบ ๆ ในขณะที่พยายามจัดการบรรยากาศน่าอึดอัดไปด้วยจากนั้นเขาก็ยืนขึ้นพร้อมกับคิ้วที่ขมวดแน่น"แกทำอะไร? เป็นบ้าเหรอ?" เคนท์ตะโกนแดร์ริลไม่ได้ตอบ เขามองไปตรงหน้ากำแพงถ้ำจากนั้นก็เดินไปทางออกของถ้ำ เขาถอนหายใจแล้วกล่าว "มีบางอย่างไม่ปกติเกี่ยวกับถ้ำนี้"ลิลี่และแด๊กซ์รู้สึกจนปัญญา เขาพูดถึงอะไร? ถ้ำนี้มันมีปัญหาอะไร?แดร์ริลชี้ไปที่อ่าวตรงข้ามถ้ำห่างออกไปหลายร้อยไมล์แล้วกล่าวอย่างช้า ๆ "ถ้าเรามองจากที่นี่ไปถึงอ่าวตรงหน้าที่เราแข่งว่ายน้ำกัน ไม่คิดว่ามันดูเหมือนมังกรหลับเหร
เกิดอะไรขึ้นกับลิลี่? ทำไมเธอถึงหน้าแดง?"ฉัน… ฉันจะไปกับนาย" อีวอนเดินออกมาจากกลุ่มคนในตอนนั้น เธอต้องสนับสนุนเขาเพราะก่อนหน้านี้คำพูดของเธอทำให้แดร์ริลถูกพวกเขาดูถูก อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นที่ได้ทำแบบนี้อะไรนะ? อีวอนจะไปกับแดร์ริล? ทำไม? ทำไมเทพธิดาถึงไปกับเขา?ตระกูลยังนั้นถึงกับทนไม่ได้ แดร์ริลเป็นแค่ลูกเขยบ้านอื่น ในขณะที่อีวอนนั้นยังคงโสด ทำไมเธอถึงอยากไปกับเขา?"คุณยัง อย่าไปฟังเขา""ใช่ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะทำอะไร เขาแสร้งทำเป็นปรุงโอสถ แต่คุณนายแซนเดอร์สก็ยังไม่ได้สติ! อย่าโดนเขาหลอก!"เมื่อได้ยินแบบนั้น "ประธานแซนเดอร์ส หมอนี่พยายามจะหนีเพราะเขารู้ว่าโอสถมันไม่ได้ผล อย่าถูกเขาหลอก"เคนท์มั่นใจมากในตอนที่เขาพูด เขาคิดในใจ 'แดร์ริลไม่มีทางหลอกเราได้'"ใช่ เคนท์พูดถูก""เขาแค่พยายามจะหนีเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าจะไม่มีใครไปกับเขา เขาแค่ถามเป็นมารยาทไปแบบนั้น"แด๊กซ์เมินพวกเขาในขณะที่แดร์ริลนั้นโมโหเมื่อได้ยินคำพูดพวกนั้น เมื่อไหร่คนพวกนี้จะหุบปากลงสักที!แดร์ริลไม่อยากจะอธิบายมากไปกว่านี้อีก "มันเรื่องของพวกนายว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อฉัน แต่อย่ามาหาฉันแล้วร้องไห้ข
โอ้ ใช่ แดร์ริลสร้างกระท่อมใบไม้เพียงแค่หลังเดียว พวกเธอทั้งหมดจะอยู่ยังไง?อีวอนและลิลี่พลันรู้สึกฉงนแดร์ริลหัวเราะและกล่าว "มันไม่ง่ายที่จะสร้างสักหลังขึ้นมา อีกอย่าง คืนนี้ก็หนาวเย็น เราจะแบ่งปันความอบอุ่นกันได้หากอยู่ใกล้กัน พวกคุณไม่เห็นด้วยเหรอ?"ฮ่าฮ่า จะมีเทพธิดาถึงสองคนใช้เวลายามราตรีกับเขา เขาจะสร้างกระท่อมอีกหลังทำไม?ลิลี่หน้าแดง "นายอยากจะนอนอยู่ระหว่างพวกเราใช่ไหม? อย่าแม้แต่จะคิดเชียว!" จากนั้นเธอก็ดึงอีวอนไปแล้วกล่าว "เราเข้าไปพักกันเถอะ"ลิลี่ตะโกนเมื่อพวกเธอเข้าไปในกระท่อม "แดร์ริล ได้โปรดเฝ้าข้างนอกกระท่อมด้วย นายเก่งที่สุด!"ลิลี่ถึงกับตัวสั่นเมื่อพูโแบบนั้น เธอไม่เคยอ่อนโยนกับแดร์ริลแบบนี้มาก่อน"คุณ… คุณจะทิ้งผมไว้ข้างนอก?" แดร์ริลขอร้องในขณะที่ลิลี่เพียงหัวเราะออกมา "นายเข้ามาไม่ได้เพราะว่าอีวอนยังโสดอยู่"เฮ้อ! แดร์ริลจุดบุหรี่แล้วหลับตาลงแดร์ริลตื่นขึ้นมาเพราะความหนาวโดยที่ไม่รู้เวลา เขาเพียงได้ยินเสียงหายใจของสตรีด้านในและถึงกับกลืนน้ำลายแดร์ริลคิด 'พวกเธอหลับอยู่รึเปล่า? ฉันควรแอบดูไหม? ไม่ทำอะไร ก็แค่แอบดูนี่ ใช่ไหม?'ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะคลาน
คนทั้งหมดในถ้ำเริ่มตอบสนอง "คุณแดร์ริล ดึงฉันขึ้นไปก่อน...""แดร์ริล ช่วยฉันก่อน...""คุณแดร์ริล ช่วยภรรยาฉันก่อน เธอท้องสองเดือน..."มันยังมีหินที่ตกลงมาในถ้ำอีก และดูเหมือนว่าถ้ำกำลังจะถล่มอีกครั้งในอีกไม่นานภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ทุกคนล้วนต้องการถูกช่วยเหลือก่อนเพราะยิ่งนานไปก็ยิ่งอันตราย!เคนท์ร้องออกมาในขณธที่เขาดันตัวเองไปข้างหน้า เขาเงยหน้าไปหาแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง "คุณแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ช่วยฉันก่อน ฉันจ่ายให้คุณได้..."เคนท์ไม่สนใจว่าเขาจะเคยมีความแค้นกับแดร์ริลหรือไม่ เขาเพียงต้องการมีชีวิตรอด!แดร์ริลมองเขาด้วยรอยยิ้ม "เคนท์ นายลืมไปแล้วเหรอว่าพูดอะไรกับฉันไว้? ไม่ใช่ว่านายบอกว่าจะเรียกฉันว่าคุณพ่อเหรอ?""แก!"ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ล้ำเส้นเกินไปแล้ว!เคนท์จะไม่สนใจมันเลย หากไม่ใช่เพราะว่าเขาอยู่ต่อหน้าคนนับร้อย! มากไปกว่านั้น เมแกนก็อยู่กับเขาด้วย!แดร์ริลแค่นเสียงหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วเมินเขาก่อนจะกล่าวเสียงดัง "ทุกคนเงียบลงก่อน ฉันจะช่วยทุกคน แต่สุภาพสตรีก่อนนะ"หลังจากที่แดร์ริลกล่าวจบ เขาก็มองที่เมแกน "มาสิ คุณรออะไรอยู่?"แดร์ริลต้องช่