บทที่ 2045

ทันทีที่กุ่ยกู่จือออกไป ทุกคนในห้องโถงก็ถอนใจอย่างโล่งอก

กุ่ยกู่จือนั้นน่าหวั่นเกรงเกินไป ตอนที่เขาอยู่ในห้องโถงทุกคนต่างก็กลั้นหายใจ และพวกเขาพากันรู้สึกปลอดโปร่งเมื่อเขาจากไป

หลังจากที่ถอนใจอย่างโล่งอกแล้ว ทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นเต้นมาก

วิธีการของกุ่ยกู่จือเพื่อรับมือกับกองทัพโมอาน่าเหนือนั้นสามารถช่วยโลกใต้เมฆีได้ แน่นอนว่าทุกคนต้องรู้สึกมีความสุข

แดร์ริลเองก็ถอนใจอย่างโล่งอก พวกเขาต่างก็ดูผ่อนคลายและไม่หม่นหมองอีกต่อไป

ฟ้าหลังฝนย่อมงดงาม

ตอนแรกแดร์ริลคิดว่า จะหนีออกจากโลกใต้เมฆีพร้อมจักรพรรดินีและควินซี่ ดังนั้นเขาจึงตกใจเมื่อปล่อยกุ่ยกู่จือออกมาจากเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ

แม้ว่ากุ่ยกู่จือจะไม่เห็นว่าเขาเป็นเจ้านาย แต่เขาก็ยังใจดียอมเสียเวลาช่วยโลกใต้เมฆี

นี่มันเกินคาดจริง ๆ

โอ้ ให้ตาย…

ทันใดนั้นแดร์ริลก็ตบหน้าผากเพราะนึกบางอย่างได้ เขาดูกลัดกลุ้ม

ในที่สุดพวกเขาก็มีทางรับมือทัพโมอาน่าเหนือและแดร์ริลก็รู้วิธีทำโอสถวารี แต่ว่าทหารของโลกใต้เมฆีนั้นมีนับแสน ต้องใช้เวลาเท่าไรถึงจะทำโอสถให้พอทุกคน?

‘ฉันกลัวว่าทัพโมอาน่าเหนือจะบุกเมืองหลวงก่อนที่จะทำโอสถวารีเสร็จเนี่ยสิ’

“แดร์ริล”