แดร์ริลยิ่งรู้สึกร้อนใจเมื่อคิดเช่นนี้“ราชบุตรเขย”แม่ทัพคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องโถงอย่างรีบร้อนและบอกว่า “ผมมีข่าวดี ผมเจอร่องรอยของเดบร้าแล้ว”แดร์ริลไม่ได้อยู่ในเวสต์ริงตัน ดังนั้นเขาเลยไม่ให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเรียกเขาว่าจักรพรรดิแต่ให้เรียกว่าราชบุตรเขยแทนอะไรนะ?แดร์ริลตัวสั่นเทิ้ม เขาเกือบจะกระโดดลุกจากเตียง เขามองแม่ทัพอย่างจดจ่อและถาม “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”เขาอยากจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปเดี๋ยวนี้เลย“ราชบุตรเขย โปรดอย่าเพิ่งร้อนใจ” แม่ทัพส่ายหน้าและพูดอย่างหนักใจว่า “เราแค่เจอว่าเธอเคยอยู่ที่ไหน แต่เราไม่ได้พบเธอ ดังนั้นจากแหล่งข่าวของเรา เดบร้าออกจากโลกใต้เมฆีไปแล้วครับ”อะไรนะ?แดร์ริลรู้สึกผิดหวังเดบร้าออกจากโลกใต้เมฆีไปแล้วงั้นเหรอ?“ราชบุตรเขย” แม่ทัพอธิบายสถานการณ์ให้เขาฟังอย่างรู้สึกช่วยไม่ได้หลายคนทิ้งบ้านไปเมื่อตอนที่หยางเจียนรุกโลกใต้เมฆี ดูเหมือนว่าเดบร้าเองก็ทำแบบเดียวกันเมื่อเขาเล่าเกือบจบ แม่ทัพก็บอกอย่างระมัดระวังว่า “ราชบุตรเขย ผมมีข่าวจากอีกแหล่งว่า เดบร้าติดตามพวกกลุ่มพ่อค้าไปที่ทวีปมหาสมุทรอำพัน”ทวีปมหาสมุทรอำพัน?แดร์ริลนิ่วหน้า ในหัวเขา
'เขาอยากแอบเข้าไปในงานชุมนุมกระบี่เหรอ?’เจอโรมพ่อบ้านมองแดร์ริลหัวจรดเท้า เขาไม่อาจปกปิดแววตาเหยียดหยามไว้ได้ “นายจะเข้าไปโดยไม่มีบัตรเชิญไม่ได้ ฉันไม่สนว่านายจะมาที่นี่ทำไม ฉันจะให้โอกาสนายถอยไป ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าหยาบคาย”‘พวกไร้ค่าในโลกผู้บ่มเพาะนับวันจะยิ่งขวัญกล้า กล้าเดินดุ่ม ๆ เข้ามาในงานชุมนุมกระบี่แบบนี้ได้ยังไง? หน้าด้านนัก’ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องสุภาพกับคนพวกนี้เจอโรมเองก็คิดเหมือนยามว่า แดร์ริลอยากจะแอบเข้าไปในงานชุมนุมเพื่อขโมยอาวุธ‘อะไรกันเนี่ย? คนของคฤหาสน์เกียรติกระบี่นี่จองหองกันขนาดนี้เหรอ?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขารู้สึกหงุดหงิดใจนิดหน่อย แต่ว่าก็ยังคงยิ้มและมองเจอโรมก่อนบอกว่า “คุณคงเป็นพ่อบ้านของคฤหาสน์เกียรติกระบี่ใช่ไหม? ช่วยไปแจ้งนายหญิงของคุณให้ด้วยว่ามีแขก”แดร์ริลรู้สึกอับจนปัญญาเมื่อพูดออกไปตอนที่เขาร่ำลากับปาร์คเกอร์ เธอบอกว่าจะต้อนรับเขาด้วยตัวเองหากว่าเขามาเยี่ยมเธอแต่แดร์ริลไม่คิดว่าพ่อบ้านและยามจะกันไม่ให้เขาเข้าไป หากว่าเขาไม่ได้พบปาร์คเกอร์ แล้วเขาจะขอให้เธอช่วยหาเดบร้าได้อย่างไร?หืม?ตอนนั้นเจอโรมอึ้งไป จากนั้นเขาก็แค่นเสียงว่า “นี่ฟั
ท่ามกลางเสียงซุบซิบ ผู้ชายหลายคนต่างก็จ้องปาร์คเกอร์ตาเป็นมัน ลูกตาพวกเขาแทบถลนออกจากเบ้าปาร์คเกอร์นั้นใส่ชุดยาวสีเหลืองซึ่งขับเน้นเรือนร่างของเธอ ใบหน้างดงามก็ยิ่งดูไม่อาจละสายตา เธอมีลูกปัดร้อยประดับที่ศีรษะ เธอนั้นงดงามน่าตื่นตะลึงจนเกินบรรยายเฮือกตอนนั้นแดร์ริลเองก็ตะลึง เขาอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง‘ให้ตายสิ นี่มันคนเดียวกับปาร์คเกอร์ที่แต่งเป็นผู้ชายแน่เหรอ?’เขาไม่คาดคิดว่า เธอจะสวยงามเย้ายวนขนาดนี้ตอนที่สวมเสื้อผ้าผู้หญิงแดร์ริลเคยเห็นแต่เธอใส่ชุดผู้ชายตอนที่อยู่ในการประลองยุทธเลือกคู่ที่โลกใหม่ อีกอย่างปาร์คเกอร์คงโดนจักรพรรดิสั่งตัดหัวหากว่าเธอใส่ชุดผู้หญิงตอนที่อยู่ในงานประลองดังนั้นแดร์ริลจึงตะลึงเมื่อได้เห็นปาร์คเกอร์ในชุดสวยเย้ายวนงามมาก เธอสวยเหลือเกิน“คุณผู้หญิง”เจอโรมรีบเดินเข้าไปหาและทักทายเธอ เขายิ้มและบอกว่า “มีพวกเหลือขอพยายามจะแอบเข้ามาในงานชุมนุมกระบี่ ผมกำลังจะไล่เขาไปครับ”เมื่อเขาพูดเช่นนั้น เจอโรมก็เหลือบมองแดร์ริลอย่างเหยียดหยามอืมปาร์คเกอร์พยักหน้าและพูดเบา ๆ ว่า “ถึงอย่างงั้นก็เถอะ อย่าสู้กันเลย ตอนนี้มีแขกที่มีเกียรติมากมาย เราต้องรัก
เจอโรมฝืนยิ้มให้แดร์ริล “ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นแขก ผมต้องขอโทษ ขอโทษด้วยครับ”แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะฟังดูสุภาพ แต่แววตาเจอโรมก็เต็มไปด้วยความเหยียดหยามทุกคนในคฤหาสน์เกียรติกระบี่รู้ว่า ปาร์คเกอร์ชอบแต่งกายเป็นชายและท่องโลกไปทั่ว แม้ว่าเธอจะเป็นทายาทของคฤหาสน์เกียรติกระบี่ อีกอย่างเธอก็เป็นคนช่างคุย เธอมีสหายไปทั่วทุกที่ เธอคงเป็นเพื่อนกับพวกคนสามัญด้วยดังนั้นแม้ว่าแดร์ริลจะเป็นเพื่อนกับปาร์คเกอร์ เขาก็คงจะเป็นแค่คนที่ไม่สำคัญ เขานั้นทำตัวหยาบคายกับแดร์ริลแต่ปาร์คเกอร์ก็ไม่ได้ลงโทษเขา เธอแค่ตำหนิไม่กี่คำหากว่าแดร์ริลเป็นแขกคนสำคัญ ปาร์คเกอร์ต้องไม่ปล่อยไปง่าย ๆ แบบนี้แน่“คนนี้ดูเหมือนไม่สำคัญอะไร แต่เขาเป็นเพื่อนของคุณปาร์คเกอร์เหรอ?”“ใช่ ฉันได้ยินมาว่าคุณปาร์คเกอร์ชอบท่องไปทั่ว และเธอก็ชอบมีเพื่อน ชายคนนี้คงจะโชคดีที่ได้รู้จักกับเธอ”“ดูเหมือนว่าเราคงต้องคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของคุณปาร์คเกอร์แล้ว ครั้งหน้าที่เธอออกท่องเที่ยว ฉันก็อยากได้เจอกับเธอเหมือนกัน” เสียงหัวเราะดังขึ้นคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับเจอโรมที่คิดว่า แดร์ริลเป็นแค่คนธรรมดาที่ปาร์คเกอร์ไปเจอเข้าแดร์ริลได้ยินพวกเขา
สายตาของลูคัสทำให้แดร์ริลหงุดหงิดใจมาก แต่แดร์ริลก็ยังยิ้มและบอกว่า “ผมก็แค่คนไม่สำคัญในโลกของผู้บ่มเพาะ ผมโชคดีมีโอกาสได้รู้จักกับคุณปาร์คเกอร์ แต่ผมก็ไม่ได้มีเบื้องหลังยิ่งใหญ่อะไร”แดร์ริลรู้ดีกว่าการปิดบังตัวตนนั้นจะนำความไม่สะดวกมาให้แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น หยางเจียนอยากจะรุกรานทวีปอื่นดังนั้นสถานการณ์ตอนนี้จึงตึงเครียดมาก อีกอย่างเขาเพิ่งเอาชนะหยางเจียนมาได้ที่โลกใต้เมฆีซึ่งเป็นการทำลายชื่อเสียงของหยางเจียน หากว่าหยางเจียนรู้ว่าเขาอยู่ที่ทวีปมหาสมุทรอำพันตามลำพัง หยางเจียนจะต้องส่งคนมาฆ่าเขาแน่ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของตน แดร์ริลจำต้องปิดบังตัวตนไว้ปาร์คเกอร์เองก็บอกว่า “ใช่ เขาเป็นเพื่อนฉันเอง”ญาติของเธอชอบรังแกคนอื่นมาตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นปาร์คเกอร์จึงไม่เคยชอบเขาเพื่อนเหรอ?ลูคัสและคนอื่น ๆ ต่างก็มองแดร์ริลอย่างเย้ยหยัน“พรวด”ญาติอีกคนของปาร์คเกอร์หัวเราะออกมาเสียงดัง “น้องปาร์คเกอร์ เพื่อนของเธอนี่ใครกัน? ทำไมเขาถึงดูโง่เง่าแบบนี้”ตอนนั้นลูคัสก็ตั้งสติได้และแค่นเสียงหยัน เขาพูดน้ำเสียงแปลกแปร่ง “ญาติที่รัก ทุกคนต่างก็รู้ว่าเธอชอบมีเพื่อนไปทั่วทุกที่ แต่นี่
โอ้ตอนนั้นเอง แดร์ริลก็มองจาค็อบ เขาลอบชื่นชมอยู่ในใจ‘นี่เหรอประมุขคฤหาสน์เกียรติกระบี่? พ่อของปาร์คเกอร์? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกลิ่นอายของเขาถึงโดดเด่นนัก’จาค็อบยิ้มและโบกมือให้ฝูงชนขณะที่แลกเปลี่ยนคำทักทายกันเขาเองก็เห็นแดร์ริลที่อยู่ข้างปาร์คเกอร์ ตอนที่เขาเห็นเสื้อผ้าธรรมดา ๆ ของแดร์ริล เขาก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือเพื่อนของลูกสาวจากโลกของผู้บ่มเพาะจาค็อบรักปาร์คเกอร์ เขาไม่ถือสาที่เธอจัดให้คนธรรมดา ๆ มานั่งตรงเก้าอี้วีไอพีจากนั้นเขาก็เดินไปที่แท่นแสดงผลงานตรงกลางห้องโถง จาค็อบกระแอมก่อนที่เสียงทุ้มหนักแน่นจะดังก้องออกจากปาก “เหล่าสหายผู้บ่มเพาะ ขอบคุณที่สละเวลามาร่วมงานชุมนุมกระบี่วันนี้ เป็นเกียรติของเราที่พวกท่านทั้งหลายมาในวันนี้“ปีนี้คฤหาสน์เกียรติกระบี่ได้ปรับปรุงเทคนิคในการทำอาวุธ ดังนั้นโปรดเพลิดเพลินกับอาวุธใหม่ของเรา”จากนั้นจาค็อบก็โบกมือ แล้วมีศิษย์เดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมดาบยาวในมือแล้ววางไว้ที่แท่นแสดงงานโอ้สายตาทุกคนต่างจับจ้องอยู่ที่อาวุธ พวกเขาไม่สามารถเก็บซ่อนความตื่นตกใจไว้ได้“อาวุธแรกก็เป็นระดับสีฟ้าแล้ว”“สมกับเป็นคฤหาสน์เกียรติกระบี่ ฉันจำได้ว่
”เขาดูเหมือนไม่เคยพบเจอโลกภายนอกมาก่อน ดาบยาวระดับสีฟ้านี้ก็เป็นแค่ระดับต่ำสุดในงานชุมนุมกระบี่…”“แน่นอน เขาต้องเป็นพวกบ้านนอกเข้ากรุง คุณปาร์คเกอร์ไปเป็นเพื่อนกับคนแบบนี้ได้ไงกันนะ?”เสียงนินทาของคนรอบข้างดังไปทั่ว แดร์ริลนิ่วหน้า‘ให้ตายสิ คนพวกนี้น่าสนใจจริง ฉันก็บอกไปแล้วว่านี่เป็นอาวุธชั้นเลิศ แล้วทำไมยังมาเยาะเย้ยฉันอยู่อีก?’แดร์ริลเปลี่ยนความคิดเมื่อเขาตระหนักได้ว่าลูคัสตั้งใจสร้างปัญหาให้เขา ไม่ว่าเขาจะตอบไปว่าอย่างไร ลูคัสก็จะหาเรื่องมาเยาะเย้ยอยู่ดีดังนั้นเขาเลยยิ้มและไม่พูดอะไร เขาไม่ใส่ใจรับมือกับชายคนนั้นเพราะว่าแดร์ริลไม่ตอบโต้อะไร ลูคัสเลยคิดว่าเขาเป็นพวกขี้ขลาด เขายิ่งยิ้มกว้างและภาคภูมิยิ่งขึ้นปาร์คเกอร์ทนต่อไปไม่ไหว เธอนิ่วหน้าและบอกว่า “ลูคัสพอได้หรือยัง? เพื่อนของฉันก็บอกแล้วว่าดาบนี้ไม่เลว แต่นายก็ยังจะหัวเราะเยาะเขาอีก ต้องการอะไรกันแน่?”ปาร์คเกอร์ไม่เคยชอบลูคัส ดังนั้นเธอจึงไม่เคยเรียกเขาว่าพี่สักครั้ง“ฉันก็แค่คุยเท่านั้น ไปหัวเราะเยาะเขาตอนไหน?” ลูคัสพึมพำขณะนั่งลงจากนั้นอาวุธชิ้นใหม่ก็ถูกนำออกมาแสดงคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีชื่อเสียงเรื่องอา
ตอนนั้นหลายคนก็หายตะลึง พวกเขาอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาเสียงดัง“ระดับสีม่วงเหรอ? นี่ฉันประสาทหลอนไปหรือเปล่านี่?”“สวรรค์ นั่นมันอาวุธระดับสีม่วงสามชิ้นจริง ๆ ด้วย”“คฤหาสน์เกียรติกระบี่เป็นเลิศในการทำอาวุธจริง ๆ ฉันต้องนับถือพวกเขาเลย สามารถทำอาวุธระดับสีม่วงได้สามชิ้นแบบนี้”ฝูงชนต่างมองจาค็อบและแสดงความยินดีกับเขา พวกเขาไม่อาจเก็บซ่อนความชื่นชมและการประจบประแจงไว้ได้คฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นอยู่มาเป็นพัน ๆ ปี พวกเขาสร้างอาวุธระดับสีม่วงมามากมาย แต่ว่าพวกเขาก็ทำได้แค่ทุก ๆ 100 ปีเท่านั้น แต่ดูเหมือนพวกเขาทำได้สามชิ้นในรอบสิบปีนี้เหล่าแขกต่างก็พยายามเต็มที่ที่จะเอาใจจาค็อบ หากว่าสามารถมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคฤหาสน์เกียรติกระบี่ได้ อนาคตพวกเขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการได้ครองอาวุธดี ๆ อีกแล้วจาค็อบยิ้มอย่างมีความสุข เขานั้นพอใจมากเมื่อการชุมนุมกระบี่ในวันนั้นจบลง ชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่ก็จะยิ่งเพิ่มพูนในโลกของผู้บ่มเพาะ และยิ่งพาความภูมิใจมาให้แก่บรรพชน จาค็อบจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?โอ้แดร์ริลมองอาวุธระดับสีม่วงทั้งสามชิ้นและจมอยู่กับความคิดของตัวเองคฤหาสน์เกียรติก