บทที่ 315

แดร์ริลไม่ได้อยากจะพูดอะไรกับพนักงานขายอีก เขานำแบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์ออกมาแล้วโยนลงบนเคาน์เตอร์ เขากล่าวอย่างหมดความอดทน "เร็วเข้า ผมรีบ"

พนักงานขายหลายคนถึงกับตะลึง เพราะไม่รู้ว่าแบล็คการ์ดคืออะไร พวกเธอจึงระเบิดหัวเราะออกมา

หนึ่งในพวกเธออธิบาย "คุณผู้ชาย คุณยังฟังเราไม่ชัดเหรอ สร้อยนี่ราคา 65 ล้านบาท! ไม่ใช่หกหมื่นห้าพันบาท!"

แดร์ริลหมดคำพูด บัดซบ! แค่เจอเพื่อนของภรรยาเขาก็โชคร้ายพอแล้ว นี่ยังต้องมาเจอพยักงานขายห่วย ๆ อีก!

"ผมอยากคุยกับผู้จัดการของคุณ" แดร์ริลถอนหายใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบายให้พนักงานขายพวกนี้เข้าใจ

ผู้จัดการร้านได้เดินออกมาจากด้านหลัง เธอเป็นหญิงสาวอายุประมาณยี่สิบกว่า ๆ และมีรูปร่างดี เธอเหลือบมองแบล็คการ์ดที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์แล้วตะลึง

แน่นอน เธอต้องรู้จักแบล็คการ์ด! มันมีน้อยกว่าสามคนในเมืองตงไห่ที่มีมัน

"สบายดีไหมคะคุณผู้ชาย มีอะไรให้ฉันรับใช้คะ?" เธอถาม

"สร้อยนั่น เร็วเข้าสิ!" แดร์ริลกล่าว

พนักงานขายที่เหลือรีบเดินออกมาแล้วกล่าวเสียงแผ่วกับผู้จัดการ "ผู้จัดการลินน์คะ หมอนั่นมันตัวปัญหา เขาเป็นลูกเขยบ้านคนอื่น เขาเคยถูกจับเพราะขโมยมือถือก่อนหานี้