บทที่ 380

มีหลายคนที่มีหน้าตาในสังคม รวมไปถึง แบรนดอน กาย, แอ๊บบี้ กาย, แม่ชีแห่งโชคชะตาและผู้อาวุโสของตระกูลต่าง ๆ

“พ่อ…”

เดรก ดาร์บี้ คุกเข่าอยู่ข้างเตียง สะอึกสะอื้น เขากำมือนายท่านชราดาร์บี้ เขาสำลักกล่าว “พ่อ ตื่นขึ้นมา...”

เดรก รู้สึกหนักหน่วงจาการที่พ่อเขาเสียไป สีหน้าของทุก ๆ คนที่รายล้อมเขาต่างเศร้าโศกพอ ๆ กัน

เดรกหันหลังไปหา ฟลอเรียนข้างหลังเขาและถาม “เกิดอะไรขึ้น? เขายังสภาพดีอยู่เลยก่อนที่เราจะกลับจากโรงพยาบาล? ทำไมเขามาจากไปกระทันหันแบบนี้?”

สายตาทุกคนมองไปที่ ฟลอเรียน ดาร์บี้

เขาตื่นตระหนกและมีความรู้สึกผิด เขาทุลักทุเลจะหาคำตอบขณะเขากล่าวติด ๆ ขัด ๆ “ฉัน... ฉันไม่รู้ เขาก็แค่...”

ยูมิยืนขึ้นและร้องลั่นด้วยความปวดร้าว “มันจะต้องเป็นแดร์ริลแน่! เขาคือคนที่ฆ่าคุณปู่ของเรา! เมื่อนายจากไป นายท่านชรากำหัวใจเขา หายใจไม่ออกในระหว่างบ่นพึมพัมว่าผิดหวังในตัวของแดร์ริลแค่ไหน! แดร์ริลนั้นโลภมาก และเขาก่อให้เกิดเรื่องเสื่อมเสียระหว่างพี่น้อง!”

ยูมิ แสดงท่าทางเล่นใหญ่ราวกับว่ามันเกิดขึ้น เธอกำไปที่หน้าอกแน่นและสำลัก “เราสองคนกลัวแทบตายเมื่อเราพยายามปลอบประโลมคุณปู่ เรากำลังจะโทรหาพยาบาล