บทที่ 489

เปรี๊ยะ!

แรงฟาดครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งก่อน จีนรู้สึกว่านั่นยังแรงไม่พอเธอกำลังกลายเป็นคนบ้าคลั่ง

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!

เสียงดังก้องสะท้อนกังวาลไปทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้

แด๊กซ์แบกรับต่อไปอีกไม่ไหว "ตายห่าซะพวกแกทั้งหมด" แด๊กซ์ร้องตะโกน "แกระวังตัวไว้ให้ดี ฉันจะฆ่าแกแน่นอนตอนที่ฉันออกไปได้!"

"แกกล้าพูดกลับงั้นเหรอ?" จีนหน้าบึ้งตึง เธอกล่าวเย็นชา "ได้เลย แกยังทนได้ใช่ไหม? ฉันจะเฆี่ยนเมียแก และปู่ของแกด้วย!"

แนนซี่ส่งเสียงกรีดร้องอันน่าขนพองสยองเกล้าขณะที่จีนฟาดไปที่ไหล่ของเธอ แด๊กซ์เสียสติไปอย่างสิ้นเชิง เขาเกรี้ยวกราดและโกรธจัด เขาพยายามที่จะดิ้นหลุดแต่มันก็เป็นไปไม่ได้เขาถูกมัดกับท่อนไม้ไว้อย่างแน่นหนา

จีนยิ้มอย่างชั่วร้าย “แด๊กซ์ บอกมา ถ้าฉันเฆี่ยนปู่ของแก แกจะรู้สึกแย่กับเขาไหม?”

จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นและเล็งไปที่ซาอูล “อย่า!” แด๊กซ์ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง น้ำเสียงของเขาแหบแห้ง เขามองดูแส้ที่ฟาดลงมาเป็นภาพสโลว์โมชั่น แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะช่วยเหลืออะไรได้

"หยุด!" เสียงขัดจังหวะและกริชก็บินผ่านเธอไป ใบมีดผ่าทะลุแส้ของจีน ตัดแส้ไปครึ่งก่อนจะฝังตัวเข้ากับกำแพง

“ใครกล้ามายุ