"ย๊า!"โซรันคำรามในขณะที่เขาคว้าดาบยาวและรีบวิ่งเข้าไปท่ามกลางเหล่าองครักษ์เขารู้ว่าคาร์เตอร์จะต้องถูกทำลายลง อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะต้องถูกทำลาย แต่โซรันก็เพียงต้องการที่จะโค่นล้มราชองครักษ์ให้ได้มากที่สุดก่อนที่พวกเขาจะถูกทำลาย! เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ คำพูดของเขาจะไร้ประโยชน์ ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงแค่ต่อสู้อย่างสิ้นหวัง"ฆ่ามัน!" เหล่าสาวกของคาร์เตอร์เริ่มมีสติ จากนั้น พวกเขาแต่ละคนก็หยิบอาวุธออกมาและเริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือดแต่ทว่า จำนวนที่มากกว่าขององครักษ์ของโลกใหม่นั้น ได้เปรียบกว่าเมื่อเทียบกับสาวกของคาร์เตอร์ที่ค่อย ๆ ล้มลงกับพื้นชิ้ง! แคร่ง! แคร่ง!เสียงปะทะกันของอาวุธและเสียงตะโกนของผู้คน ก็ดังก้องไปทั่วทั้งคฤหาสน์คาร์เตอร์!ในระหว่างการสู้รบ ซูซาน เรเชลและซาร่าก็ดึงดาออกมาด้วยเรเชลได้เห็นภาพพี่เลี้ยงของเธอตายลงในขณะที่เธอต่อสู้กับองครักษ์ เธอจึงรู้สึกโกรธและสำนึกผิด เธอพูดกับซูซานซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเธอว่า “คุณแม่ ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรจะเอาหินทิเบตมา…”ซูซานถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า “พูดไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร? มาปกป้องครอบ
แต่ถึงอย่างนั้น โซรันเองก็มีขีดจำกัดเช่นกัน ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถพลิกสถานการณ์ปัจจุบันได้ในขณะนั้น องค์รัชทายาทก็พูดขึ้นว่า “ฆ่าหัวหน้าตระกูลก่อน”ถึงแม้ว่า มหันตภัยเสียงกังวาลจะน่าทึ่ง แต่เจ้าชายคนโตก็สัมผัสได้ว่าโซรันกำลังหมดแรงหลังจากที่เขาใช้กระบวนท่านั้นถ้าหากว่าโซรันถูกฆ่าตาย คาร์เตอร์ก็จะสูญเสียกระดูกสันหลังของครอบครัวและจะต้องพ่ายแพ้ในที่สุด!“ฆ่ามัน!”หลังจากที่ได้ยินคำสั่งขององค์รัชทายาทสายตาของเหล่าองครักษ์ก็จับจ้องไปที่โซรัน จากนั้นพวกเขาก็คำรามและรีบวิ่งเข้ามา "คุณพ่อ!"“โซรัน!”"นายท่าน!"ซูซานและคนอื่น ๆ ตะโกนขึ้นด้วยความเป็นกังวลเมื่อพวกเขามองเห็นสถานการณ์ พวกเขาต้องการเข้าไปช่วยโซรันแต่พวกเขาก็ถูกรุมล้อมไปด้วยองครักษ์จนไม่สามารถหาทางออกไปได้สวบ!องครักษ์ผู้หนึ่งฟันดาบเข้าที่หลังของโซรัน โซรันตะโกนร้องก่อนที่เขาจะตกลงไปในแอ่งเลือด“แก แกมันเลว!” ซาร่าโบกดาบของเธอในขณะที่น้ำตารินไหล แต่เธอก็ไม่ได้หยุดโบกดาบเพื่อต่อสู้กับศัตรูที่อยู่ตรงหน้าเมื่อเห็นว่าพ่อของเธอตกอยู่ในอันตราย เธอก็ต้องการที่จะเข้าไปช่วยเขา แต่พลังของเธอก็เริ่มอ่อนลง ใ
"คุณพ่อ!"ซาร่าและเรเชลตะโกนขึ้นพร้อมกันในขณะที่น้ำตาของพวกเขาไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้สายตาอันน่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากดวงตาของโซรันในเวลานั้น โซรันเกือบจะเสียกำลังภายในทั้งหมดของเขาไปแล้ว เขากำลังยื้อชีวิตของเขาเอาไว้ด้วยลมหายใจเพียงอย่างเดียว แต่แล้วเขาก็ถูกแทงด้วยหอก แล้วเขาจะยื้อมันไว้ได้อย่างไร? อย่างไรก็ตาม เขายังคงกัดฟันแน่นและใช้กำลังทั้งหมดที่มีเพื่อยืนขึ้นองค์รัชทายาทฉีกยิ้มอย่างเย็นชาเมื่อเขาเห็นว่าโซรันอ่อนแอเพียงใด “จัดการซะ! อย่าทำให้มันยืดเยื้อ!”เขาไม่ต้องการเสียเวลาในการทำลายครอบครัวเล็ก ๆ มากไปกว่านี้จากนั้น องครักษ์จำนวนมากก็พุ่งเข้าหาโซรันตามคำสั่งของเขาในทันที องครักษ์หลายคนเดินเข้ามาจากด้านหลังด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าก่อนที่พวกเขาจะแทงโซรันด้วยหอกที่ด้านหน้าและด้านหลังของเขา!สวบ!หอกยาวหลายอันได้แทงทะลุร่างของโซรัน!สวบ!เลือดไหลพุ่งออกมาจากร่างของโซรัน เขารู้สึกว่าพลังของเขาเริ่มจะหมดลง!โซรันเดินเซและถอยหลังไปหลายก้าว เขาพยายามกัดฟันและทรงตัวเอาไว้“ถ้าพวกแกต้องการทำลายคาร์เตอร์ ก็ข้ามศพฉันไปก่อน!” ใบหน้าของโซรันกลายเป็นสีขาว แต่กลับไม่มีร่องรอย
’แดร์ริล... กลับมาแล้ว?’ ในเวลานั้นโซรันและซูซานต่างหันมามองหน้ากันในขณะที่ตกใจพอ ๆ กับคนอื่น ๆ ที่เหลือ‘นั่นมันแดร์ริลงั้นเหรอ? เขา เขายังไม่ตาย!’ในขณะเดียวกันบรรดาทหารหลวงก็ต่างตกตะลึงมึนงง โดยเฉพาะองค์รัชทายาทกับสีหน้าอันเยือกเย็นของเขา‘ชายคนนี้พร้อมจะปกป้องจักรวาลโลกด้วยชีวิตของตัวเอง? แดร์ริลใช้พลังสุดความสามารถของเขาเพื่อทำให้การพิชิตของโลกใหม่ล้มเหลวอย่างนั้นเหรอ?’เมื่อปีก่อน ทุก ๆ สำนักต่างบอกว่าแดร์ริลเสียชีวิตไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเขายังไม่ตาย!องค์รัชทายาทรู้สึกคับข้องใจกับความคิดเช่นนั้นและเปล่งรังสีสังหารออกมาอย่างแข็งกร้าว“พ่อทูนหัว!” แดร์ริลตัวสั่นพร้อมกับดวงตาแดงก่ำเขาเห็นได้ว่าตระกูลคาร์เตอร์กำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบาก โดยเฉพาะพ่อทูนหัวและน้าซูซานที่กำลังเสียเลือดมาก ความขุ่นเคืองในตัวแดร์ริลยิ่งทวีคูณเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ“พ่อทูนหัว ผมขอโทษที่ผมมาช้าเกินไป...” ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำขณะที่น้ำตาไหลอาบนองหน้า เขาสวมกอดโซรันและสะอื้นไห้เมื่อเขาได้ยินว่าราชวงศ์โลกใหม่ต้องการที่จะกวาดล้างตระกูลคาร์เตอร์ให้สิ้นซาก แดร์ริลก็วิ่งกลับมาหาสุดชีวิตอย่างไม่ลดละ!เขาไม่ท
’อะไร? จะให้คุกเข่าขอขมาแดร์ริลงั้นเหรอ?’ เรเชลตัวสั่นสะท้านอย่างขัดขืนและตะคอกเสียงแข็ง “ไม่! หนูจะไม่มีวันคุกเข่า!”“แกพูดว่าอะไรนะ?” ดวงตาของโซรันลุกโชนเป็นฝืนไฟ ขณะที่เขาตัวสั่นในความโกรธอย่างเดือดดาล“หึ!” เรเชลสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกับใบหน้าอันงดงามของเธอที่เปี่ยมไปด้วยความขัดขืน “หนูยอมรับก่อนหน้านี้ หนูเป็นคนล่อลวงแดร์ริลไปที่ปล่องภูเขาไฟ แต่หนูไม่เสียใจที่ได้ทำลงไป! ถ้าหากมีโอกาสอีกหน หนูก็จะเลือกทำแบบเดินอีกครั้ง! เขาโชคดีที่รอดมาได้ ไม่มีวันที่หนูจะยอมขอโทษเขาไปตลอดชีวิต นับประสาอะไรกับคุกเข่า!”“สารเลว!” โซรันเดือดดาล ทันทีที่เขาชี้หน้าเรเชลเขานั้นแทบจะเป็นลมในเวลาเดียวกัน ซูซานค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนข้าง ๆ พวกเขา เธอกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดจากอาการบาดเจ็บและตบเข้าไปที่หน้าของเรเชลซูซานใช้แรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเธอตบหน้าเรเชล ทำให้เรเชลส่งเสียงร้องอู้อี้ลงไปนอนกองกับพื้น รอยประทับสีแดงฉานปรากฏเด่นชัดอยู่บนแก้มของเรเชล“นี่แกจะทำให้พ่อแกโกรธจนอกแตกตายรึไง? คุกเข่าลงและขอโทษพี่ทูนหัวของแกซะ เดี๋ยวนี้!” ซูซานตำหนิด่าทอขณะที่มองหน้าเรเชลลูกสาวคนโตของเธอหุนหันพลันแล่นและเอ
คนเดียวที่หลงเหลืออยู่ในขณะนั้นก็คือ องค์รัชทายาท เขาถึงกับตกใจหน้าซีดเซียว ทหารหลวงกว่าหมื่นนายต้องมาเสียชีวิตเพราะน้ำมือของผู้หญิงคนนี้!ใบหน้าของเขาสั่นกระตุกในขณะที่พุ่งตัวบุกเข้าโจมตีเดบร้าพร้อมกับกระบี่เล่มยาวในมืออย่างดุเดือด!อย่างไรก็ตาม องต์รัชทายาทนั้นอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าเดบร้าหนึ่งระดับและแทบจะต่อกรไม่ได้กับสองกระบวนท่าของเดบร้า เขาได้รับบาดเจ็บฉึก!ในที่สุด เดบร้าก็สบโอกาส ขณะที่เธอสะบัดข้อมือและชักกระบี่เล่มยาวออกมาพร้อมกับแสงเจิดจรัสที่ปลายกระบี่ ก่อนจะเสียบแทงทะลุขั้วหัวใจขององค์รัชทายาทองค์รัชทายาทสั่นสะท้านไปทั้งตัว เมื่อกระบี่แทงทะลุตัวเขา!ตุ้บ! สติของเขาเริ่มจางหายไปในขณะที่เขาทรุดลงกับพื้นและสิ้นลมหายใจในทันทีเฮือก!เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น ตระกูลคาร์เตอร์ทั้งหมดก็แทบจะหยุดหายใจและตกอยู่ในความเงียบงัน‘ผู้หญิงคนนี้... แข็งแกร่งมาก! เธอทรงพลังเกินไป!’เดบร้าไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางใด ๆขณะที่เธอเดินกลับมายืนข้างแดร์ริลและหันไปกล่าวกับเขาเบา ๆ “เรียบร้อย”แดร์ริลพยักหน้า แต่เขานั้นไม่ได้ดีใจเลยแม้แต่น้อยคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์เปรียบเสมือนบ้านหลังที่
แดร์ริลยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับความกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างยิ่งเขารู้สึกอึดอัดเพราะเขาไม่อยากจะแต่งงานกับเรเชล คาร์เตอร์เลยแม้แต่นิดเดียว! เหมือนกับที่โบราณได้ว่าไว้ ‘ไม่มีอะไรดีจากการบังคับฝืนใจให้คบหากัน’ ถึงแม้ว่าเขาจะได้สัญญากับพ่อทูนหัวของเขาไว้ แต่เรเชลกับเขาคงไม่มีความสุขที่จะได้คบหากันอย่างแน่นอนเขายิ้มเจื่อน ๆ ขณะที่เขาคิดวกวนอยู่ในหัวและกำลังจะตอบปฏิเสธทันใดนั้น แม่ของเขา ลูน่าก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะต้องกล่าว “โซรัน ฉันว่าเราควรจะลืมเรื่องที่จะให้ลูกของเราแต่งงานกันได้แล้ว ในเมื่อแดร์ริลกับเรเชลนั้นไม่เข้าคู่กันเสียเลย การบังคับคลุมถุงชนพวกเขาคงจะเละไม่เป็นท่า”“เธอหมายความว่ายังไง?!”เรเชลลุกพรวดพราดขึ้นมาทันทีขณะเธอตัวสั่นไปด้วยความโกรธเคือง เธอชี้หน้าลูน่าและตะคอกใส่ “อายุเยอะกันจนป่านนี้แล้ว ทำไมพูดจาน่ารังเกียจแบบนี้? คิดว่าฉันยินดีที่จะได้แต่งงานกับลูกชายของแกงั้นเหรอ? คิดว่าฉันอยากได้เขารึไง?”เธอรู้สึกร้อนรนเป็นอย่างมาก ขณะที่เธอยอมตกลงที่จะแต่งงานกับแดร์ริลแล้ว แต่ลูน่ากลับมาปฏิเสธเช่นนี้? เธอเป็นใคร? เรเชลรู้สึกอับอายขายขี้หน้าเป็นอย่างยิ่งกับภาพลักษณ์ที่ชอ
”ประชาชนแห่งเมืองอตูลา ฟังให้ดี พวกแกมีแค่หนึ่งชั่วโมงที่จะยอมแพ้และเปิดประตูเมืองให้กับเรา ไม่อย่างนั้น พวกแกทั้งหมดจะต้องตาย” โดน็อกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวเหี้ยมโหด! มันไม่ได้เสียงดัง แต่รัศมีที่แผ่กระจายออกมาทำให้ผู้คนภายในเมืองถึงกับสำลักรัดคอเมื่อได้ยินเสียงเขาชาร์ลีลอยตัวขึ้นในอากาศและกล่าวกับโดน็อกอย่างเย็นชา “คนจากทวีปเวสต์ริงตันกล้าดียังไงถึงมาโจมตีพวกเราในโลกใหม่? ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่ แกก็ฝันไปเถอะว่าจะได้โจมตีเมืองอตูลา!”“ฮ่าฮ่า!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น โดน็อกก็หัวเราะออกมาเสียงดังสนั่น “แกหมายความว่าจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม?”ฉะฉิ้ง!ทันทีที่โดน็อกกล่าวจบ เขาไม่ได้กล่าวอะไรต่อ และขวานแยกนภาก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาอย่างถนัดถนี่หึ่ง!ทันใดนั้น รังสีของแสงระยิบระยับก็ปะทุขึ้นมาจากขวานแยกนภา ในเวลาเดียวกัน รัศมีที่ก้าวร้าวก็ปกคลุมไปทั่วพื้นดิน!โฮก!เสียงคำรามของมังกรก็ดังสนั่นทะลุทะลวงก่อนที่แสงอันเจิดจ้าของขวานแยกนภาซึ่งเคยแยกโลกมาก่อนจะพุ่งเข้ามาหาตัวชาลี!ครืด!ชาร์ลี วาร์ดไม่สามารถจะหลบหลีกการโจมตีได้ และมันทำให้ตัวของเขาปลิวกระเด็นลอยไปไกลกว่าสองสามร้อยเมตรจาก