เกิดอะไรขึ้น?เงินสดมากมายอะไรเช่นนี้! มันจะต้องมีมูลค่าอย่างน้อยหลายร้อยล้านใช่ไหม?แลร์รี่ยิ้มแห้ง ๆ และพูดว่า "คุณเบลคลีย์ คุณเจด ไอ้หนุ่มคนนี้นำเงินสดหลายพันล้านเหรียญมาซื้อห้างของเราแล้วเขาก็ตบผมด้วย เขาคงเบื่อที่จะใช้ชีวิตแล้ว ผมกำลังจะสอนบทเรียนให้กับเขา…"จากนั้น แลร์รี่ก็ชี้ไปที่แดร์ริลที่ยืนอยู่ไม่ไกล'อะไรนะ?'เงินสดหนึ่งพันล้านเหรียญเพื่อซื้อห้างสรรพสินค้า?'เฟลิกซ์และเจดตกตะลึง พวกเขามองไปตามทางของนิ้วที่แลร์รี่ชี้ไปเฟลิกซ์แทบจะเป็นลม เขาหันมาสบตากับเจด จากนั้นทั้งคู่ก็ตื่นเต้นมาก!เป็นเวลานานนับปี เจดได้โทรหาแดร์ริลนับครั้งไม่ถ้วนแต่ก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้เลย เจดรู้สึกราวกับว่าขาของเธอกลายเป็นเยลลี่เมื่อเธอได้เห็นแดร์ริลยืนอยู่ตรงหน้าจนเธอแทบจะน้ำตาไหล“จะสั่งสอนบทเรียนให้เขาเหรอ?”เฟลิกซ์มองดูแลร์รี่ด้วยใบหน้าที่เย็นชาในขณะที่เขาระงับความโกรธเอาไว้ แลร์รี่พยักหน้าซ้ำ ๆ และพูดเยาะเย้ยว่า “เขาคงจะเบื่อการมีชีวิตอยู่ เขาถึงได้กล้ามาสร้างปัญหาที่ห้างของเรา...”“ไอ้บ้า ไอ้โง่เอ้ย!”ก่อนที่เขาจะได้พูดจบ เฟลิกซ์ก็เตะเข้าที่ท้องของแลร์รี่และตะคอกด้วยเสียงอันดัง "แ
แดร์ริลพยักหน้า จากนั้น เจดก็พาเขาไปที่ห้องทำงานบนชั้นสอง“แลร์รี่!” ทันทีที่แดร์ริลจากไป เฟลิกซ์ก็ตะคอกและเตะเข้าที่หัวของแลร์รี่ “ฟังนะ! จะไม่มีการร่วมมือกันระหว่างเราอีกต่อไป! และในเมื่อนายยังมีหุ้นของห้างอยู่ 20 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้น นายก็ไปรับส่วนแบ่งแล้วออกไปจากที่นี่ซะ!”“คุณเบลคลีย์...”แลร์รี่ตัวสั่นในขณะที่เขานั่งลงกับพื้นด้วยความมึนงง'มันจบลงแล้ว ชีวิตที่ดีของฉันจบลงแล้ว ตั้งแต่ที่ฉันทำให้เฟลิกซ์ขุ่นเคือง'"ระยำ!"เฟลิกซ์โกรธจัด เขาตบแลร์รี่อีกครั้งจนแลร์รี่วิ่งหนีไปหัวซุกหัวซุนเฟลิกซ์ถ่มน้ำลายในขณะที่เขามองตามหลังแลร์รี่ก่อนที่เขาจะเดินตามแดร์ริลไปที่สำนักงานชั้นสองแดร์ริลนั่งลงบนเก้าอี้ภายในสำนักงาน ในขณะที่จีเวลยืนอยู่ข้าง ๆเฟลิกซ์และเจดยืนอยู่ที่นั่นด้วยความเคารพเจดชงชามาให้แดร์ริล เธอยื่นมันให้เขาก่อนที่เธอจะพูดกับเขาว่า “แดดดี้…อสังหาริมทรัพย์วินดันของเราไปได้สวยและธุรกิจของเราก็เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ แต่เมื่อไม่นานมานี้ ราคาบ้านลดลงไปมาก ดังนั้นเราควรทำยังไงต่อไปดีคะ? ในอนาคตจะสามารถทำเงินให้เราต่อไปได้ไหม… แล้วถ้า… ถ้าหากว่าเราเปลี่ยนจากธุรกิจอสังหาริมทรัพ
ความแข็งแกร่งในการต่อสู้โดยรวมของกองทัพเวสต์ริงตันนั้นอ่อนแอกว่ากองทัพโลกใหม่เป็นอย่างมาก มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะทำลายกองทัพของโลกใหม่โดยอาศัยเพียงแค่ความแข็งแกร่งของเขาสงครามได้มาถึงทางตันเป็นเวลาหลายวัน ซึ่งทำให้ขวัญและกำลังใจของกองทัพเวสต์ริงตันลดลงเป็นอย่างมาก ทันใดนั้น องคมนตรีในชุดเกราะสีดำก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถมากที่สุดของโดน็อก จอช ยาร์ด!จอชถามอย่างระมัดระวัง “ท่านนายกรัฐมนตรี วันนี้เราจะโจมตีหรือไม่?”โดน็อกตอบอย่างโกรธเคือง “นายคิดว่ายังไงล่ะ? เราเสียเปรียบมาหลายวันแล้ว ดังนั้นเราจะสู้ไปเพื่ออะไร? แค่สงบศึกและพักก่อน!”จอชดูลังเลเล็กน้อย จากนั้นเขาก็แนะนำด้วยเสียงต่ำ “ท่านนายกรัฐมนตรี ผมมีความคิดเห็นในการแก้ไขสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้ และผมก็รับรองได้ว่า กองทัพเวสต์ริงตันของเราจะไม่เผชิญกับการสูญเสียชื่อเสียงอย่างแน่นอน”เขาเดาได้ว่าโดน็อกไม่ต้องการต่อสู้อีกต่อไปและกำลังคิดจะถอยกลับอย่างไรก็ตาม มันคงจะน่าละอายเกินไป ถ้าหากว่าพวกเขาจะต้องล่าถอย นั่นคือเหตุผลที่ทำให้โดน็อกอารมณ์เสีย“ว่ามา!" โดน็อกจิบไวน์แล้ว
หลังจากการประชุมจบลงในตอนเช้า คนรับใช้สองคนรับคำสั่งและมุ่งหน้าไปยังที่พักของเจ้าหญิงอีเวตต์ทันทีภายในจดหมายมีเพียงคำแค่ไม่กี่คำที่มีเนื้อหามีดังนี้ ‘อีวอน ยังจะได้รับตำแหน่งเป็นเจ้าหญิงอีวอนและแต่งงานกับโดน็อก นายกรัฐมนตรีแห่งทวีปเวสต์ริงตัน' …อีกด้านหนึ่ง!ที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ในทวีปจักรวาลโลก!โซรันที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและพ้นขีดอันตรายโดยอาการของเขาคงที่แล้วสามพี่น้องร่วมสาบานนั่งอยู่ด้วยกันภายในห้องโถง“แดร์ริล ในตอนนี้พ่อทูนหัวก็พ้นขีดอันตรายแล้ว เราเดินทางไปยังโลกใหม่กันเถอะ เราไม่ควรจะรออีกต่อไป” เชสเตอร์กล่าวแด็กซ์เองก็พูดอย่างกระตือรือร้นว่า “ใช่แล้ว เราสามพี่น้องจะทำลายล้างสำนักประกายแสงเพื่อล้างแค้นให้กับลิลี่! ฆ่าพวกมันให้สิ้นซาก!”“ไปกันเถอะ!”แดร์ริลกำหมัด เขากัดฟันและพยักหน้า ความเจ็บปวดที่เขารู้สึก ราวกับมีดที่ปักลงกลางหน้าอกแทงทะลุหัวใจของเขาเมื่อใดก็ตามที่เขานึกถึงความตายอันน่าสลดใจของลิลี่สามพี่น้องลุกขึ้นยืนและเตรียมตัวออกเดินทางทันใดนั้น สาวใช้ของตระกูลคาร์เตอร์ก็เดินเข้ามาโค้งคำนับอย่างสุภาพ ก่อนที่เธอจะพูดเบา ๆ ว่า “ท่านอาจารย์สาวกของพระราชวังฟูเ
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้สนิทสนมกับเทพธิดาทั้งเจ็ดแต่เชสเตอร์ก็ชื่นชมพวกเธอทั้งเจ็ด เมื่อเขานึกถึงวันที่พวกเธอได้ร่วมต่อสู้กับสโลนอย่างกล้าหาญฟืด!แดร์ริลสูดหายใจเข้าและพยักหน้าหลังจากที่เขาได้ฟังเชสเตอร์ “ตกลง ฉันจะไปพระราชวังฟูเหยาก่อน ฉันจะใช้เวลามากสุดหนึ่งวัน บราเธอร์เชสเตอร์และแด็กซ์ รวบรวมสาวกของสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะก่อน เราจะทำลายล้างสำนักประกายแสงเมื่อฉันกลับมาจากพระราชวังฟูเหยาแล้ว!"จากนั้นแดร์ริลก็มองไปที่เดบร้าด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน “เดบร้า คุณและจีเวลอยู่ที่นี่ก่อนและช่วยดูแลพ่อทูนหัวของผมหนึ่งวัน”“นายท่าน… ดูแลตัวเองด้วย” จีเวลกล่าวอย่างไม่เต็มใจเธอติดตามแดร์ริลมานานกว่าหนึ่งปีและไม่เคยแยกจากเขาเลยแดร์ริลยิ้มและลูบหัวจีเวล “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันกำลังจะไปช่วยคน ไม่ได้ไปสู้รบกับใคร ทุกอย่างจะเรียบร้อย”แดร์ริลหันหลังและเดินออกจากห้องโถงไป …ในอีกด้านหนึ่งภายในห้องโถงร้อยบุบผาของพระราชวังฟูเหยาลีรอยนั่งอยู่ที่นั่น โดยมีสาวใช้หลายคนคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา พวกเธอถือถาดที่เต็มไปด้วยไวน์และผลไม้ในพระราชวังฟูเหยา ผู้ชายมีสถานะต่ำต้อย แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี
"ออกไป!"โคลอี้ตื่นตระหนกและโกรธแค้น เมื่อเธอได้เห็นลีรอยเดินเข้ามาใกล้ด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย หลังจากที่เทพธิดาทั้งเจ็ดดื่มไวน์ของลีรอยเข้าไป พวกเธอก็ไม่สามารถใช้กำลังภายในได้อีกต่อไป ไม่เพียงแต่โคลอี้จะถูกสะกัดจุดเท่านั้น แต่เธอยังสูญเสียการควบคุมกำลังภายในของเธอไปอีกด้วย"ออกไปเหรอ?"ลีรอยค่อย ๆ เดินเข้ามาและมองดูเธอด้วยรอยยิ้ม “เทพธิดาคนที่สอง นี่คือห้องนอนของฉันและในตอนนี้ฉันก็เป็นเจ้าพระราชวังฟูเหยาแล้ว เธอลืมไปหรือเปล่า? ทำไมฉันจะต้องออกไปด้วย? วันนี้เป็นวันที่ฉันพลิกแผ่นหยกและเธอก็คือผู้โชคดี แล้วเธอจะให้ฉันออกไปได้ยังไง?”ในขณะที่เขาพูด รอยยิ้มอันชั่วร้ายของลีรอยก็กว้างขึ้น “ฉันทำแผ่นหยกให้พี่น้องทั้งเจ็ดของเธอด้วย และใครก็ตามที่ถูกเลือกในคืนนั้น ก็จะได้รับความรักอันแสนหวานของฉัน และเธอก็ควรจะรู้สึกเป็นเกียรติที่เธอถูกเลือกในคืนแรก ฮ่าฮ่า!”'อะไรนะ?'พลิกแผ่นหยก!'ร่างกายของโคลอี้สั่นสะท้านเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น “ลีรอย แกมันโสโครกไร้ยางอาย! แกมันไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉานเลยแม้แต่น้อย”เทพธิดาทั้งเจ็ดที่เป็นเจ้าพระราชวังผู้สง่างามกำลังจะถูกลีรอยทำให้แปดเปื้อนและอัปยศเธอย
เหล่าพี่น้องสตรีได้พยายามหาวิธีบอกเรื่องนี้กับแดร์ริลเมื่อพวกเธอถูกขังอยู่ที่นี่ เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขาพระราชวังฟูเหยาได้แยกตัวออกจากโลกแห่งการบ่มเพาะมานานนับพันปี ดังนั้นเพื่อนเพียงคนเดียวที่พวกเธอรู้จัก คือแดร์ริลแดร์ริลถูกลีรอยหลอกล่อให้มาที่นี่ แล้วถ้าเขาถูกจับได้...พระราชวังฟูเหยาก็จะต้องจบลงด้วยน้ำมือของคนเลวโคลอี้เป็นกังวล เมื่อความคิดเหล่านั้นผ่านเข้ามาในหัวของเธอ …ในอีกด้านหนึ่งเมื่อแดร์ริลมาถึงพระราชวังฟูเหยาแล้ว สาวกหญิงผู้หนึ่งก็นำเขาไปสู่เส้นทางที่ห่างไกลออกไป เธอบอกกับเขาว่าเทพธิดาตัวน้อยกำลังรอเขาอยู่ในห้องลับหลังจากเดินผ่านเส้นทางที่มืดมิด แดร์ริลก็ถูกพามาในถ้ำ“ท่านประมุขแดร์ริล นี่คือห้องลับของพระราชวังฟูเหยา เจ้าพระราชวังกำลังรอคุณอยู่ข้างใน คุณเข้าไปได้เลยค่ะ” สาวกหญิงกล่าว เธอไม่กล้าสบตาแดร์ริลเพราะความตื่นตระหนก แต่เขาก็ไม่ได้สังเกตเห็นมันมันน่าแปลกสถานที่นั้นมืดมิด อับชื้น และดูไม่เหมือนห้องบ่มเพาะแดร์ริลพึมพำอยู่ภายในใจแต่เขาก็ยังเดินเข้ามาฟึบ!ทันใดนั้น กรงขนาดใหญ่ก็ตกลงมาจากเหนือศีรษะของเขาด้วยความเร็วสูง!ตู้ม!มันเกิดขึ้น
ลีรอยจ้องเขม็งไปที่แดร์ริล “เทพธิดาทั้งเจ็ดเป็นผู้หญิง และแน่นอนว่าพวกเธอจะต้องการความรักและการดูแลเอาใจใส่ ดังนั้น ฉันจะต้องถนอมพวกเธออย่างแน่นอน แต่ก่อนที่แกจะเป็นห่วงพวกเธอ แกควรจะเป็นห่วงตัวเองก่อนดีกว่า”ลีรอยก้าวไปข้างหน้าและมองแดร์ริลด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้าย “ไม่ต้องกังวล ถึงแม้ว่าฉันจะจับแกมา แต่ฉันก็จะไม่ปล่อยให้แกเหงาอยู่เพียงลำพัง เพราะฉันจะใช้วิธีเดียวกัน เพื่อพาพี่น้องของแก แด็กซ์และเชสเตอร์มาที่นี่ในวันพรุ่งนี้ และวันถัดไปก็จะเป็นพ่อแม่ของแก จะไม่มีใครหลบหนีไปได้ ฉันจะทำให้แกต้องชดใช้มากกว่าที่แกทำลายสำนักคุนหลุนของฉันเป็นสิบเท่า!"รอยยิ้มของลีรอยจางหายไป จากนั้นดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด!“ลีรอย!”แดร์ริลโกรธจัด เขารวบรวมกำลังภายในอีกครั้งก่อนที่เขาจะทุบฝ่ามือลงบนกรงตู้ม!แดร์ริลใช้กำลังเกือบทั้งหมดเพื่อทำลายกรงจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว! อย่างไรก็ตาม ไม่มีท่าทีว่ากรงจะบุบสลายเลย!ลีรอยหัวเราะดังลั่นเมื่อได้เห็นเช่นนั้น “แดร์ริล อย่าอย่าพยายามเลยดีกว่า กรงนี้ทำจากเหล็กชั้นดีหมื่นปี มันแข็งแกร่งจนแม้แต่จักรพรรดิยุทธขั้นห้า ก็ไม่สามารถทำให้มันบุบสลายได้ แล้ว