เธอเดินเข้าไปนั่งยังเก้าอี้ทำงานตัวโปรด เลขาหนุ่มที่เดินตามเข้ามาก็รีบวางแฟ้มเอกสารที่เธอต้องเซ็นไว้ตรงหน้าของรองประธานสาว
“นี่ครับ นี่เป็นรายงานที่คุณต้องเซ็นครับ”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวลินเซ็นให้นะคะแต่ตอนนี้ขอกาแฟหน่อยค่ะ”
“ได้ครับ”
และเมื่อเลขาหนุ่มได้เดินออกไปแล้วลินดาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดวิดีโอคอลไปหาสามีหนุ่มสุดหล่อของตัวเอง
“ฮัลโหลค่ะเฮีย” เสียงหวานเอ่ยออกไปก่อนทำให้เจมส์ที่นั่งอยู่กับพ่อยิ้มตอบรับพร้อมทั้งเคลื่อนมือถือให้เห็นไปยังพ่อของเขาด้วย
(ฮัลโหล ฉันอยู่ที่ทำงานกับพ่อแล้วนะ พ่อครับช่วยบอกภรรยาผมหน่อยว่าวันนี้พ่อจะสอนงานอะไรผมบ้าง)
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ” ลินดารีบกล่าวคำทักทายไปยังผู้เป็นพ่อของสามีตัวเอง พ่อที่ได้ยินเสียงลูกสะใภ้ก็รีบยิ้มรับแล้วรีบฟ้องถึงเรื่องของลูกชาย
(หวัดดีหนูลินดา วันนี้ฟ้าฝนต้องตกหนักมากแน่ๆเลยที่อยู่ดีๆเจ้าเจมส์ก็อยากทำงานขึ้นมา)
“ลินเป็นคนบอกให้เฮียเข้าไปบริษัทเองค่ะ ลินอยากให้เขาเริ่มทำงานสักที”
(อ๋อที่แท้เป็นเพราะหนูลินนี่เอง หึ เจ้าเจมส์มันเชื่อฟังหนูน่าดู พ่อพูดจนปากเปียกปากแฉ
ขอเชิญคุณอลินดา ศิริพิทักษ์กุลรับยาที่ช่อง 2 ค่ะ~เสียงประกาศจากคุณพยาบาลดังขึ้นจึงทำให้ลินดายกมือขึ้นเพื่อบอกให้พยาบาลรับรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้“ค่ะแม่งั้นลินขอวางสายก่อนนะคะ พยาบาลเรียกไปรับยาแล้วค่ะ”(ไว้เจอกันลูกสาวแม่)ติ้ด~ครืด~เธอลุกขึ้นยืนเดินไปรับยายังช่องที่ 2 จากนั้นก็พาตัวเองเดินไปนั่งลงตามเดิม ลินดาเก็บถุงยาไว้ในกระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือนำขึ้นมากดเปิดเข้าไปดูข้อความจากพ่อตัวเองที่ส่งกลับมาแล้ว(พ่อยินดีกับลินด้วยนะ ดีใจเหลือเกินที่ได้รับข่าวดีแบบนี้ ถ้าว่างโทรกลับหาพ่อด้วย)ทันทีที่เห็นข้อความจากพ่อเธอก็รีบต่อสายไปหาพ่อตัวเองทันทีและเพียงไม่นานพ่อก็กดรับสาย(ว่าไงลูก)“พ่อคะ ลินจะโทรมาบอกว่าลินท้องลูกฝาแฝดค่ะ พ่อกำลังจะเป็นคุณตาของหลานทั้งสองนะคะ”(แฝดเลยเหรอ หึ ลูกเขยพ่อเก่งมาก)แทนที่จะดีใจกับเธอแต่พ่อกลับเอาแต่ชมเชยผู้เป็นลูกเขย“แล้วนี่พ่อทำอะไรอยู่คะอย่าบอกนะว่าอยู่ที่บริษัทของเรา”(ก็ใช่น่ะสิ ลิน..พ่อมีเรื่องที่อยากจะขอโทษลูก)“เรื่องอะไรเหรอคะ”(ที่ผ่านมา..พ่อรักลินกับแม่มากนะแต่พ่ออาจจะแสดงออกไปไม่เก่ง) ลินดายิ้มที่ได้ยินแบบนั้น หัวใจของเธอก็เต้นแรงมากขึ้นเรื่อย
“พวกเราไปกินอะไรกันดี” ความใหญ่โตกระตุกหงึดๆพ่นน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในร่องของภรรยาสาวโดยในทันทีที่เสร็จกิจกรรมรักสุดร้อนแรงเขาก็รีบถามลินดาด้วยความที่อยากเอาใจ“เข้าไปกินอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่าค่ะ” ลินดาขยับยกร่างกายตัวเองขึ้นเพื่อให้แก่นกายของเขาได้ผละออกไปจากร่องสวยของเธอโดยทันทีที่ส่วนนั้นแยกออกจากกันน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลย้อยออกมาตามเรียวขา เจมส์ที่เห็นแบบนั้นก็รีบหยิบทิชชูเปียกที่อยู่ไม่ไกลมาเช็ดทำความสะอาดให้กับเธอจนเมื่อเสร็จแล้วเขาก็ช่วยเธอสวมใส่เสื้อต่อ“ได้สิ ฉันตามใจเธออยู่แล้ว” ลินดาที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบกลับมาให้ความสนใจในตัวของสามีหนุ่ม เธอช่วยเขาแต่งตัวจนเสร็จเหมือนกัน คนทั้งคู่ลงจากรถแล้วสาวเท้าเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าเพื่อที่จะรับประทานอาหารญี่ปุ่นกันและหลังจากวันนั้นก็ไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาทำให้ลินดาได้กังวลอีกเลย เจมส์ทั้งรักและดูแลเธอเป็นอย่างดีทั้งสองอยู่ด้วยกันในคอนโดของเขา เช้าแยกกันไปทำงานเย็นต่างก็กลับห้องมาใช้ชีวิตดูหนังด้วยกันจนกระทั่ง..3 เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหกคอนโดเจมส์“บ้านของเราเสร็จแล้วนะ” เสียงทุ้มของเจมส์บอกไปยังภรรยาสาวตัวเล็กที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ
เจมส์ที่เห็นเธอนิ่งเขาจึงเริ่มถอดกางเกงของตัวเอง ก็ได้..ในเมื่อเธอไม่ยอมถอดให้เขางั้นเขาถอดกางเกงออกเองก็ได้ ถอดกางเกงเองแบบนั้นเล็กน้อยมากถ้าเทียบกับการที่จะได้เอาภรรยาคนสวยในรถแบบนี้เพราะมันทั้งน่าตื่นเต้นและเร้าใจอย่างถึงที่สุด“โกรธทั้งคู่ค่ะ!! มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้” เธอเปิดริมฝีปากพูดบอกความในใจออกมา เจมส์ที่ได้ยินแบบนั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าภรรยาสุดที่รักคงจะงอนเรื่องหนิงอย่างแน่นอนแต่ทว่าระหว่างเรายังมีเรื่องที่สำคัญที่ต้องรีบทำมากกว่านั้นไง“แล้วไม่อยากแล้วเหรอ” ริมฝีปากหนาเอ่ยถามออกไป มือหนาเอื้อมไปเขี่ยสะกิดหัวนมของเธอจนมันลุกสู้นิ้วมือของเขา“ก็..” เธอเม้มริมฝีปากแน่นตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่าต้องการอยู่แต่ใจมันกลับรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ เจมส์โน้มใบหน้าเข้าหาแก้มเนียนของภรรยาสาว ‘จุ๊บ’ เขาหอมแก้มเธออย่างปลอบโยน มือหนาโอบกอดร่างบางให้ขยับร่างกายแนบชิดสนิทกันไปทุกสัดส่วน“แบบนี้เขาเรียกว่าหึง เธอกำลังหึงหวงฉัน หึง..ที่ฉันกับผู้หญิงคนนั้นเคยคบกันใช่ไหม” เสียงแหบพร่ากระซิบบอกภรรยาสาว เขารู้สึกดีอยู่นะที่เห็นเธอรู้สึกหึงหวงเขาแบบนี้และคนอย่างเขาเข้าใจเธอได้เป็นอย่างดีว่าเธอกำลังเป็นอะไรอ
“ลินไม่ได้ท้องค่ะแต่ภาพที่เฮียจูบกับเธอเมื่อครู่นี้ติดตาลินมากเลยนะ” นี่เขาเบี่ยงเบนพูดไปถึงเรื่องอื่นอย่างนั้นใช่ไหม ได้..งั้นเธอนี่แหละที่จะดึงวนกลับเข้าเรื่องเดิมให้ เจมส์เลิ่กลั่กขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินภรรยาสุดที่รักพูดแบบนั้น“ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉัน อย่าโกรธเลยนะ”“ถ้าอยากให้หายโกรธ บ้านที่กำลังสร้างต้องเป็นชื่อของลินเท่านั้นค่ะ” คนตัวเล็กยิ้มที่มุมปากแล้วยกเรื่องบ้านขึ้นมาเป็นข้อต่อรอง ปากบอกเธอว่ารักนักรักหนางั้นก็มาดูกันว่าจะยอมยกให้เหมือนดั่งที่ปากพูดคำว่ารักหรือเปล่า“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงบ้านเป็นชื่อเธออยู่แล้ว”“จะ จริงหรือคะขอบคุณค่ะ” ลินดาเบิกตากว้างนี่เขายกบ้านให้เป็นชื่อของเธอแล้วจริงๆน่ะเหรอ เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายตรงหน้าจะดีกับเธออะไรขนาดนี้ สรุปแล้วเขารักเธอจริงๆใช่ไหมงั้นแบบนี้เธอก็ต้องมีสิทธิ์ขาดในตัวเขาแต่เพียงผู้เดียวสินะ“ไปกินข้าวกันฉันหิวมากเลย” เจมส์ชวนลินดาให้ออกไปทานอาหารด้วยกันแต่ทว่ามือเล็กกลับดึงรั้งมือหนาของเขาไว้ สายตาที่มองไปยังสามีหนุ่มทำเจมส์สงสัย“อย่าพึ่งไปค่ะ”“ทำไม”“ตรงนี้มีกล้องวงจรปิดไหมคะ”“น่าจะไม่มีนะ” เขาเงยหน้าม
“และฉันคงให้เขากลับไปหาเธอไม่ได้หรอกนะเพราะเขากับฉันน่ะกำลังจะมีลูกด้วยกัน!!” ลินดายกมือขึ้นลูบท้องตัวเองเบาๆเธอยิ้มกริ่มออกมาอย่างคนที่ชนะ ตอนนี้อะไรที่อ้างได้เธอยกมาอ้างหมด ยัยผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางรู้แน่ว่าเธอกำลังโกหก“ว่าไงนะ!” เจมส์เบิกตากว้างทันทีที่ได้ยินว่าภรรยาตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาและเพียงไม่นานเขาก็ยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาอย่างนึกรู้ไปกับความคิดของเธอ ความคิดที่จะหลอกหนิงให้ถอยห่างออกไปเขามั่นใจว่าที่ผ่านมาลินดากินยาคุมฉุกเฉินมาตลอด ลูกของเราคงยังไม่มาแน่...“ลินกะจะเก็บความลับนี่ไว้บอกเฮียในตอนที่ลูกของเราได้สัก 3 เดือน เฮ้อ~ แต่ตอนนี้คงเก็บต่อไปไม่ได้แล้ว” เธอแกล้งทำเป็นตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ มือเล็กยังคงลูบวนหน้าท้องตัวเอง ดวงตากลมมองไปยังสามีหนุ่มที่ก็ทำหน้าเศร้าไม่ต่างไปจากเธอเลยนี่เขาคงรู้ถึงแผนของเธอแล้วสินะ...“นะ..นี่เธอท้องอย่างนั้นเหรอคะเฮีย” หนิงถามย้ำเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย ความคิดที่อยากได้เขากลับคืนมามันเกือบทำร้ายเด็กน้อยๆคนหนึ่งเลยนะแล้วไหนจะยังผู้หญิงคนนี้ที่เป็นภรรยาของเขาด้วยอีก ความบ้าของเธอเกือบที่จะทำร้ายคนถึง 2คนเลยนะ“ใช่
“เอาแบบนั้นเหรอ ก็ได้ เธอเข้าไปนั่งรอฉันก่อนเลยนะแล้วเดี๋ยวฉันจะรีบตามเข้าไป” เจมส์เบิกตากว้างเพราะไม่นึกว่าภรรยาตัวเองจะใจดีขนาดที่ให้สามีตัวเองไปคุยเป็นการส่วนตัวกับแฟนเก่า ลินดาที่ได้ยินคำพูดของสามีก็รีบสาวเท้าเดินเข้าไปด้านในของร้านทันทีเพราะขืนอยู่ต่อมีหวังเธอต้องไม่ยอมแน่“ตามมาสิ” เจมส์เอ่ยบอกให้หนิงเดินตามเข้าไปยังหน้าประตูลิฟท์แต่ทว่าหนิงที่คิดว่ายังไม่เงียบและเป็นส่วนตัวพอเธอจึงบอกให้เขาเดินตามเธอไปยังบันไดหนีไฟซึ่งทันทีที่ทั้งสองได้เดินมาถึงเจมส์ก็รีบถาม“มีอะไรก็ว่ามา” เจมส์ยืนมองหนิงนิ่งพร้อมทั้งยกมือขึ้นกอดอก สายตาของเขาที่มองไปยังผู้หญิงตรงหน้ามีแต่ความว่างเปล่าทำเอาหญิงสาวแฟนเก่ารับรู้ได้เป็นอย่างดีแต่ทว่ามันก็ยากเกินกว่าที่จะยอมรับ“หนิงแค่อยากจะขอโทษเฮียค่ะที่วันนั้นตัดสินใจเลือกเดินออกมา” เธอเลือกที่จะพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ออกมาซึ่งเหตุการณ์ในวันนั้นมันคือความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ที่เลือกจะเลิกกับเขาแล้วเดินจากมา“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ!” เจมส์แสยะยิ้ม หนิงไม่สมควรที่จะต้องมาขอโทษเขาแบบนี้ด้วยซ้ำเพราะคนที่ผิดของเรื่องนั้นก็คือเขาคนนี้ ผิด..