แชร์

Chapter 12

ผู้เขียน: อัญญาณี
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-29 21:02:27

Chapter 12

“กินข้าวแล้วก็ดูหนัง นี่ก็จะกลับแล้วแต่เกรซลืมซื้อมะเขือเปราะเลยไปซื้อที่ซุปเปอร์” ภาวิตตอบ “เย็นนี้เกรซจะทำกับข้าวเลี้ยงผม ที่ผมซื้อของฝากมาให้เกรซแล้วก็ซื้อของขวัญล่วงหน้ามาให้น้องแก้ม”

“วันเกิดล่วงหน้าน้องแก้มเหรอ วันไหนล่ะ”

ภาคินทร์อยากรู้ขึ้นมา

“วันอาทิตย์นี้พี่ธาม”

“วันที่ 31 นี้น่ะเหรอ”

“ใช่ครับ”

“เกิดวันเดียวกับแพทเลย” จบคำพูดประโยคนี้ของภาคินทร์ เสียงมือถือเขาได้ดังขึ้น “พูดถึงก็โทรมาพอดี”

ภาคินทร์กดรับสายและพูดคุยไม่กี่ประโยค การสนทนาก็จบลง ก่อนหันมาหาน้องชาย

“พี่ไปก่อนนะ แพทเปลี่ยนที่นัดเป็นร้านอาหารข้างบน” บอกภาวิตจบก็ก้มหน้ามองเด็กหญิงอลิสสา “ลุงไปก่อนนะครับ ไว้เจอกันคราวหน้านะครับ”

“ค่ะคุณลุง น้องแก้มจะคิดถึงคุณลุงธามนะคะ” อลิสสาช่างพูด ภาคินทร์ยิ้มหอมแก้มหนูน้อยเป็นการจากลา

“ลุงสัญญาว่า จะคิดถึงน้องแก้มทุกวันเลยครับ” ภาคินทร์วางมือลงบนศีรษะอลิสสาแล้วโยกเบาๆ “ลุงไปก่อนนะครับ”

ภาคินทร์ยิ้มให้เด็กหญิงอีกครั้ง ความรู้สึกของเขาตอนนี้ไม่อยากไปไหน อยากนั่งอยู่ตรงนี้ต่ออีกสีกนาทีสองนาที แต่ก็ทำอย่างนั้นไม่ได้ เขารีบลุกเดินไปทันทีที่พูดจบ

ร่างภาคินทร์เดินห่างไปไม่ถึงห
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 63

    Chapter 6318.30 น. อลิสสามีสีหน้าตื่นเต้นมากที่วันนี้จะได้ขึ้นเรือลำใหญ่ ต่างกับชมพลอยที่ดูตกใจมากกว่า เธอคิดว่าภาคินทร์พาตนกับลูกสาวไปกินมื้อเย็นในร้านอาหาร ทว่าชมพลอยคาดเดาผิด ผิดไปเยอะมากทีเดียว เพราะเขาเหมาเรือภัตตาคารของโรงแรมชื่อดังริมแม่น้ำเจ้าพระยา ล่องเรือหรูชมวิวสองฝั่งแม่น้ำยามค่ำคืน ที่ให้บรรยากาศดีและสุดแสนโรแมนติก “คุณธามไม่จำเป็นต้องเหมาเรือ พาเกรซกับน้องแก้มไปกินร้านอาหารอย่างที่เคยไปก็ได้นะคะ เหมาทั้งลำแบบนี้มันสิ้นเปลืองค่ะ” เหตุผลหลักคือ ชมพลอยเกรงใจ “อีกอย่างเกรซแต่งตัวธรรมดา ไม่ได้หรูหรา เกรซกลัวว่าคุณธามจะอาย” “เงินที่เสียไปเทียบไม่ได้กับความสุขที่ผมจะได้รับหรอกนะ ต่อให้เสียเงินมากกว่านี้แลกกับได้เห็นรอยยิ้มของคุณกับลูก ผมยอมแลก” ภาคินทร์พูดจากใจจริง “ส่วนเรื่องการแต่งตัวของเกรซ ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะไม่น่ามองตรงไหน ผมว่าเกรซสวยมากๆ สวยจนผมไม่อยากมองใคร” ภาคินทร์เอ่ยตามความรู้สึกในใจ ชมพลอยมีความงดงามไม่ว่าจะเป็นใบหน้าหรือรูปร่าง เขารู้เพราะเห็นด้วยตาตนเอง ความทรงจำในวันนั้นทำให้หัวใจเขาไขว้เขว วินาทีนี้เขาไม่ได้นึกถึงพลอยพัต

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 62

    Chapter 62 เรื่องนิสัยใจคอกฤตย์ เนตรนภารู้ดีว่า เป็นคนพูดจริงทำจริง น้ำเสียงและสีหน้ากฤตย์ตอกย้ำให้เนตรนภารู้ว่า ความหวังจะได้กลับมาเป็นเมียเขาอีกครั้งลิบหรี่ลงเต็มทน หัวใจของกฤตย์ไม่มีเธออีกต่อไปแล้ว น้ำฟ้าเข้ามายึดพื้นที่ไว้ทั้งหมด “คุณรักมันใช่ไหม” เนตรนภาถามตรงๆ กฤตย์ตอบไม่ได้ เพราะเขาไม่แน่ใจในความรู้สึกตนเอง “เธอไม่จำเป็นต้องรู้ ทำตามที่ฉันบอกก็พอ” กฤตย์พูดตัดบท “ฉันมีหลักฐานทุกอย่างนะ ไม่วาจะเป็นตัวบุคคล พนักงานเสิร์ฟคนที่เอายานอนหลับใส่ไปในแก้วน้ำส้ม กล้องวีดิโอที่นิวคิดจะถ่ายคลิปไว้ก็มีตอนที่นิวกำลังแก้ผ้าเตรียมทำชั่ว แล้วยังคำสารภาพของนิวที่มีทั้งภาพและเสียง เตือนอีกครั้งว่า อย่าทำให้ฉันหงุดหงิดหรือไม่พอใจ ไม่งั้นเธอกับน้องซวยแน่” กฤตย์กำชับพร้อมขู่ “เธอกับนิวไปได้แล้ว เธอกลับมาได้ในฐานะแม่ แต่อย่าคิดทำร้ายฟ้าอีก” เนตรนภาเหมือนคนจนแต้ม หญิงสาวไม่อาจสู้รบปรบมือกับกฤตย์ได้เลยในทุกทาง กฤตย์กุมความลับตนไว้มาก มากเกินกว่าจะต่อกรด้วย การล่าถอยจึงเป็นวิธีเดียว ณ ตอนนี้ กฤตย์มองตามร่างสองพี่น้องที่เดินออกไปจากบ้านเขม็ง เขาอ

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 61

    Chapter 61“อย่า...อย่าทำฉัน...โอ๊ยๆ โอ๊ย...พอแล้ว”คนไม่เคยถูกทำร้ายร่างกาย และอ่อนแอเมื่อถูกชกต่อยพูดห้ามเสียงหลง ปัดป้องตัวเองด้วยการตั้งการ์ดแขน ทว่าก็ตั้งรับได้ไม่นาน สุดท้ายก็ลงไปนอนบนพื้นในสภาพกึ่งเปลือย เนื่องจากผ้าขนหนูหลุดออกจากตัว เป็นเป้านิ่งให้ปวรณ์กับเบิ้มทำร้าย...จนสลบเป็นจังหวะเดียวกันกับที่กฤตย์มาถึงห้องที่เกิดเหตุ เขามองปวรณ์ที่ตอนนี้นอนสลบน่วมบนพื้นด้วยสายตาแข็งกร้าว เดินเข้าไปกระแทกเท้าลงบนตัวปวรณ์สามครั้งราวกับระบายอารมณ์“จะเอายังไงกับไอ้หมอนี่ครับ” ชุมพลถามกฤตย์“พามันไปที่บ้านฉัน บ้านหลังเล็กนะ แล้วฉันจะตามไป”ชุมพลรู้ว่า บ้านหลังเล็กที่ว่านี้อยู่ที่ใด เพราะเขาเคยไปนอนบ้านกฤตย์ครั้งหนึ่งเพื่อทำงานบางอย่าง และพักอยู่ในบ้านหลังเล็กหลังนั้น“ครับคุณกฤตย์” ชุมพลรับคำ “แล้วคุณฟ้าล่ะครับ”“ฉันพากลับบ้านเอง” กฤตย์เดินไปช้อนอุ้มร่างน้ำฟ้าที่นอนไม่ได้สติ จากนั้นก็พาออกไปจากห้อง โดยมีชุมพลกับเบิ้มช่วยกันพยุงร่างหมดสติของปวรณ์ที่ต้องสวมใส่เสื้อผ้าให้กันอุจาดตาไปยังรถของตน และไม่ลืมใช้ผ้ามัดมือมัดเท้าและปิดปาก สี่สิบห้านาทีต่อมา หญิงสาวรูปร่างดีใบหน้าสว

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 60

    Chapter 60เนตรนภาถึงกับหน้าตึง ไม่คิดว่าจะโดนย้อนเช่นนี้ แต่มีหรือที่เธอจะยอม“เธอไม่ต้องมายั่วฉัน เพราะฉันไม่นิยมกินของเก่า โละทิ้งก็คือโละทิ้งพูดแค่นี้คงเข้าใจ แล้วถ้าหากเธอเอาเรื่องความลับของฉันกับฟ้ามาขู่อีกล่ะก็ เรื่องที่เธอเป็นเมียลับๆ เสี่ยสมรู้ถึงหูคุณแก้วแน่ ฉันได้ข่าวมาว่า คุณแก้วตามหาเมียลับคนนี้ให้ควั่ก เพราะเสี่ยสมหลงหนักมากถึงกับประเคนอะไรให้หลายอย่าง แล้วที่เธอมาอยู่บ้านฉันเพราะต้องการที่กบดานไม่ให้คุณแก้วตามสืบเจอ ถ้าเธอไม่อยากให้เรื่องนี้รู้ถึงหูคุณแก้วก็เงียบปากไว้ซะ อย่าทำอะไรให้ฉันไม่พอใจ ไม่อย่างนั้นเธอกระดักแน่”กฤตย์พูดจบก็ทำบางอย่างกับเนตรนภา ที่มัวแต่ตกใจไม่คิดว่า กฤตย์จะรู้ความลับนี้ แล้วยังคาดการณ์ถูกด้วยว่า อีกเหตุผลหนึ่งที่มาอยู่บ้านเขาคืออะไร กฤตย์ผลักร่างเนตรนภาให้ออกจากตัก ร่างสาวล่วงลงไปก้นกระแทกพื้น“ว้าย!” เนตรนภาเจ็บก้นมาก แต่เจ็บใจมากกว่า เธอมองอดีตคนรักด้วยสายตาเจ็บแค้น “ฉันก็อยากรู้นักว่า ถ้าฟ้าเป็นของคนอื่น คุณจะยังต้องการมันอีกไหม คุณจะรังเกียจมันเหมือนกับที่รังเกียจฉันไหม”เนตรนภาไม่พูดตรงๆ มองกฤตย์นิ่ง กฤตย์กระตุกยิ้มก่อนตอบ“ไม่มีวันนั้นหรอ

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 59

    Chapter 59 “ถ้าอย่างนั้นฟ้าขอตัวกลับก่อนนะคะ ฟ้าคงอยู่ถึงเที่ยงคืนไม่ไหว” “เอาเป็นว่า ฟ้าดื่มกับผมสักแก้วก็ได้นะแล้วค่อยกลับ ผมรู้ว่าฟ้าไม่อยากมาเที่ยวกับผม ผมเองก็ไม่อยากบังคับใคร เพราะมันทำให้ผมหมดสนุกไปด้วย” ปวรณ์พูดตามตรง คำพูดเขาทำให้น้ำฟ้ารู้สึกผิดที่ทำให้เขาหมดสนุกขึ้นมาทันใด แต่ก็มีความจริงทั้งหมดอยู่ในคำพูดนั้น เธอไม่อยากมาจริงๆ “ฟ้าขอโทษที่ทำให้คุณนิวหมดสนุก แต่ฟ้าไม่ชอบเที่ยวกลางคืนค่ะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมค่อยมาชดเชยครั้งหน้าก็ได้เพราะผมมาที่นี่บ่อย” ปวรณ์พูดดีให้น้ำฟ้าตายใจ “แค่ฟ้าดื่มกับผมสักแก้วก็พอครับ ให้ผมรู้สึกว่า ฟ้ามาเที่ยวกับผม” “ค่ะ ได้ค่ะ” น้ำฟ้าตอบรับด้วยรอยยิ้ม เธอไม่อยากขัดปวรณ์เพราะตอนนี้อยากกลับบ้านกฤตย์เต็มทน ไม่นานนักน้ำส้มคั้นเย็นๆ ก็ถูกนำมาเสิร์ฟให้น้ำฟ้า “ชนแก้วกับผมหน่อยนะฟ้า” น้ำฟ้ายิ้มและพยักหน้า ก่อนที่แก้วเครื่องดื่มของทั้งคู่จะชนกัน ปวรณ์ดื่มเหล้าที่ถูกผสมกับโค้กไปครึ่งแก้ว ส่วนน้ำฟ้าดื่มน้ำส้มพร่องไปเพียงสามอึก เธอดื่มพอเป็นพิธีเท่านั้น ทว่าสำหรับปวรณ์เพียงแค่อึกเดียว ทุกอย่างก็เป็นไปตาม

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 58

    Chapter 58วิชชุดายืนอยู่หน้าประตูห้องกฤตย์อย่างชั่งใจว่า จะเคาะประตูห้องดีหรือไม่ ตอนนี้เด็กสาวมีทั้งความไม่กล้าและความกลัวในระดับที่เท่ากัน เธอกลัวว่ากฤตย์จะไม่อนุญาตในเรื่องที่ตนร้องขอ และนั่นทำให้เกิดความไม่กล้าขึ้นมา เธอยกมือขึ้นตั้งใจจะเคาะประตู แต่ก็ต้องลดมือลงด้วยความกล้าๆ กลัวๆ ทำเช่นนี้อยู่หลายครั้ง ขณะที่กำลังตัดสินใจอยู่ว่า จะทำความตั้งใจหรือเดินกลับห้องดี ประตูห้องนอนของบิดาก็เปิดเสียก่อน “อ้าวป่าน มายืนทำอะไรตรงนี้” กฤตย์ถามลูกสาว “อ๋อ...คือว่าป่านจะมาขอบคุณคุณพ่อค่ะที่วันนี้ตามใจป่านกับน้องแทน” วิชชุดาหาข้อแก้ตัว เห็นหน้ากฤตย์แล้ว วิชชุดารีบพับความตั้งใจลงทันที เนื่องจากความไม่กล้าและความกลัวบดบังจิตใจ “ไม่ต้องขอบคุณพ่อหรอก พ่อเป็นพ่อมีหน้าที่ให้ความสุขกับลูกสิ พ่อรู้ตัวว่าเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีเวลาให้ป่านกับน้องแทน”กฤตย์ยอมรับในข้อนี้ เขาไม่ได้สวมหน้ากากแพทย์เพียงอย่างเดียว ยังต้องดูแลกิจการของครอบครัวมูลค่าหลายพันล้าน เขาต้องทำหน้าที่ทั้งสองอย่างพร้อมกัน ไหนจะต้องดูแลลูกทั้งสองคน บางครั้งก็ไม่มีเวลาดูแก้วตาดวงใจ เมื่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status