Chapter 107

Chapter 107

“ตอนนั้นผมไปเรียนเฉพาะทางเพิ่มเติมที่เยอรมัน คืนเกิดเรื่องผมไปนั่งดื่มแก้เครียด แล้วมันทำให้ผมได้เจอกับเกรซที่เมาไม่ได้สติ เราสองคนคุยกันไม่กี่ประโยค ผมก็พาเกรซเข้าโรงแรม พอเช้ามาผมตั้งใจรับผิดชอบเกรซ เพราะพอใจในความสวยของเกรซ อีกทั้งเธอยังบริสุทธิ์ แต่ว่าผมมีงานด่วนเข้ามาก็เลยทิ้งโน้ตไว้ให้เกรซโทรกลับ ผมรอโทรศัพท์จากเกรซนานหลายเดือน จนกระทั่งผมกลับเมืองไทย” ภาคินทร์เว้นวรรคการเล่าเรื่อง มองหน้าพลอยพัตราด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่มีความรู้สึกใดกับเธอทั้งสิ้น คนถูกมองตัวชาวาบ เธอมองเห็นสายตาไร้ความรู้สึกต่อกันของภาคินทร์ “เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นกับผม ภามน้องชายผมไปติดพันแม่ม่ายลูกติดคนหนึ่ง ผมได้ยินแต่ชื่อตามคำเล่าเรื่องของภาม จนมาวันหนึ่งผมได้เจอกับผู้หญิงที่ภามมีใจให้ ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ผมเฝ้ารอโทรศัพท์จากเธอ ผมรู้อีกว่าเกรซมีลูก และลูกอายุได้ห้าขวบกว่าๆ ผมจึงอดสงสัยไม่ได้ว่า น้องแก้มคือลูกของผมหรือไม่ ผมเลยต้องหาทางพิสูจน์ ด้วยการวางแผนหลอกล่อจนได้เนื้อเยื่อในช่องปากน้องแก้มมาตรวจดีเอ็นเอ ผลออกมาคือ น้องแก้มเป็นลูกสาวของผม”

อัยการ จิรวรรณและพลอยพัตรายังคงอึ้งปนตกใจกับเรื่องเล