ซูอินพยักหน้า “ได้ งั้นเราไปกันเลย”“ซูอิน ฉันไปส่งเธอที่ท่าเรือนะ”“ได้เลย”หวังเสวียนกับซูอินออกจากคอนโดมาด้วยกัน เดินมาถึงถนนใหญ่ หวังเสวียนกำลังคิดหาวิธีส่งข่าวไปถึงฟู่อวิ๋นเซินโดยไม่ให้ถูกสงสัยแน่นอนว่าเธอไม่สามารถโทรหาฟู่อวิ๋นเซินโดยตรงได้ เพราะจะถูกสงสัยทันที ต้องทำให้ตัวเองดูสะอาดที่สุดแต่ตอนนี้ซูอินอยู่ข้างๆ เธอตลอด จะทำยังไงให้ส่งข่าวไปได้โดยไม่ให้ถูกจับได้ล่ะ?ซูอินเร่ง “หวังเสวียน รีบโบกรถเถอะ อย่าชักช้าเลย!”เธอเดินไปข้างหน้า ยกมือโบกรถแท็กซี่อยู่ริมถนนระหว่างที่หวังเสวียนกำลังคิดอย่างร้อนรน ลูกบอลลูกหนึ่งกลิ้งมาตกตรงเท้าเธอ แล้วเด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตามมา “คุณน้า ลูกบอลของหนูค่ะ”หวังเสวียนยิ้มขึ้นมาทันที เหมือนสวรรค์ส่งโอกาสมาให้เธอจะใช้เด็กคนนี้เป็นทางออก!หวังเสวียนหันไปมองซูอิน เห็นซูอินยังโบกรถอยู่ ไม่ทันสังเกตมาทางนี้ นี่คือจังหวะดีที่สุดหวังเสวียนก้มลงเก็บลูกบอล “หนูจ๊ะ นี่ลูกบอลของหนูใช่ไหม?”เด็กหญิงพยักหน้า “ใช่ค่ะ คุณน้า หนูเตะพลาดไปหน่อย น้าช่วยคืนลูกบอลให้หนูได้ไหม?”หวังเสวียนยิ้มบาง “แน่นอนจ้ะ แต่…”เธอก้มเสียงลง “หนูช่วยน้าทำอย่างหนึ่งไ
หวังเสวียนลนลาน ไม่รู้ว่าซูอินจะพูดอะไรต่อไปแต่ซูอินไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม แค่บอกว่า “หวังเสวียน ฉันแค่พูดเล่นเฉยๆ ถ้าเธอไม่มีอะไรจะพูด งั้นช่วยฉันเรื่องหนึ่งได้ไหม?”หวังเสวียนโล่งอกมาก เธอไม่อยากเถียงกับซูอิน อยากรีบส่งซูอินเข้าไปเป็นแพะรับบาปให้เสร็จเรื่องหวังเสวียนทำท่าซื่อสัตย์ “ซูอิน เราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกันนะ ถ้าต้องการให้ฉันช่วยอะไร บอกมาได้เลย ถ้าทำได้ฉันจะช่วยเต็มที่”ซูอินจับมือหวังเสวียนไว้ “ฮวนเอ่อร์กับลูกในท้องจากไปแล้ว และพิษก็อยู่ในซุปไก่ที่ฉันต้มเอง ทำให้ประธานฟูส่งคนมาจับฉัน จะเอาฉันเข้าไปไว้ในที่คุมขัง”นี่ก็เป็นเรื่องที่หวังเสวียนแปลกใจเหมือนกัน เพราะที่โรงพยาบาลเธอเห็นฟู่อวิ๋นเซินสั่งให้คนจับซูอิน แต่ตอนนี้ซูอินกลับมายืนที่หน้าประตูคอนโดของเธอได้หวังเสวียน “ซูอิน ประธานฟู่สั่งจับเธอจริงๆ เหรอ เธอหนีออกมาเหรอ?”ซูอินพยักหน้า “ใช่ ฉันหนีออกมา ฉันบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำแล้วโดดออกทางหน้าต่าง ตอนนี้ประธานฟูต้องส่งคนมาจับฉันแน่ๆ ฉันต้องห้ามถูกจับได้ ฉันบริสุทธิ์นะ หวังเสวียน เธอเชื่อฉันใช่ไหม?”หวังเสวียน “ซูอิน ฉันเชื่อเธอสิ! เราสามคนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เธอไม่
ซูอิน “นี่เป็นผลจากการตรวจของหมอ ผลชัดเจนแน่นอน ฮวนเอ่อร์ถูกวางยา และพิษนั่นมาจากซุปไก่สมุนไพรที่ฉันต้มเองกับมือ”“อะไรนะ?” หวังเสวียนรีบแสดงฝีมือการแสดงทันที สีหน้าตกใจสุดขีด “ซูอิน ซุปไก่ที่เธอต้มให้ฮวนเอ่อร์มีพิษเหรอ? ทำไมเธอต้องวางยาฮวนเอ่อร์ด้วย?”ซูอิน “ไม่ใช่ฉัน! ฉันไม่รู้เลยว่ามีพิษอยู่ในซุปไก่นั่นนั้น!”“แต่ว่าซุปนั่นเธอต้มเองกับมือนะ!”ซูอินมองหวังเสวียนตรงๆ “ใช่ ฉันต้มเอง แต่ตอนที่ฉันต้ม เธอก็อยู่ที่นั่นด้วย! ตอนนั้นเธอก็อยู่ในครัว!”หัวใจของหวังเสวียนสะดุ้งวาบ ซูอินกำลังสงสัยเธอแน่ๆ!แต่เธอรีบคิดได้ว่า ตอนนั้นเธอไม่ได้แตะต้องซุปด้วยมือจริงๆ ซึ่งต้องขอบคุณซูอินเสียด้วยที่ตอนนั้นกันเธอออกไว้ นั่นกลายเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดว่าตัวเองบริสุทธิ์หวังเสวียนรีบทำหน้าใสซื่อ “ซูอิน ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดเรื่องอะไร ตอนเธอต้มซุป ฉันอยู่ก็จริง แต่ฉันไม่ได้แตะต้องซุปเลยนะ เธอกำลังจะพูดว่าอะไรเหรอ?”ซูอินก้าวเข้ามาใกล้หนึ่งก้าว น้ำเสียงเย็น “หวังเสวียน ฉันไม่ได้เป็นคนวางยาฮวนเอ่อร์ ตอนนั้นมีแค่ฉัน เธอ แล้วก็ฮวนเอ่อร์ ที่ได้แตะต้องซุป ดังนั้น... ฉันสงสัยว่าเธอเป็นคนที่ใส่ยาพิษลงไปในซุ
ในซุปไก่สมุนไพรนี้มียาพิษร้ายแรง!ซูอินตกใจสุดขีด “เป็นไปไม่ได้! ซุปไก่ที่ฉันต้มจะมียาพิษได้ยังไง ไม่มีทาง! ไม่มีทาง!”ฟู่อวิ๋นเซินมองซูอิน “ซุปไก่สมุนไพรนี้ เธอเป็นคนต้มเองใช่ไหม”ซูอินพยักหน้า “ใช่ ฉันทำเองทั้งหมด”แววตาของฟู่อวิ๋นเซินเย็นเฉียบ “ใครก็ได้!”ทันใดนั้น บอดี้การ์ดในชุดดำกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามา “ครับ ประธานฟู่!”ฟู่อวิ๋นเซินสะบัดมือ “จับเธอไว้!”บอดี้การ์ดทั้งหมดเข้าควบคุมซูอินทันทีซูอินหน้าถอดสี “เดี๋ยวก่อนประธานฟู่! คุณจับผิดคนแล้วแน่ๆ! คุณจะจับฉันทำไม?”ฟู่อวิ๋นเซินเสียงเย็น “ฮวนเอ่อร์โดนวางยาจากซุปไก่สมุนไพร และซุปนั่นเธอเป็นคนต้ม ดังนั้นคนร้ายก็ต้องเป็นเธอ! ใครที่ฆ่าฮวนเอ่อร์กับลูกของฉัน ฉันจะให้มันชดใช้ด้วยชีวิต!”หวังเสวียนที่ยืนแอบอยู่มุมหนึ่งแอบยิ้มอย่างพอใจ ตอนนี้ซูอินได้ทำหน้าที่ของเธออย่างเต็มที่ กลายเป็นแพะรับบาปในแผนของเธอโดยสมบูรณ์ซูอินร้องเสียงสั่น “อาจารย์ฟู่ ไม่ใช่ฉันนะ ฉันไม่มีวันทำร้ายฮวนเอ่อร์ ฮวนเอ่อร์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน!”ฟู่อวิ๋นเซินตัดบทเสียงแข็ง “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเธอเป็นเพื่อนจริงหรือแค่เสแสร้ง? พวกเธอเคยทะเลาะกันไม่ใช่เหรอ?
ฟู่อวิ๋นเซินวางมือบนท้องกลมของเย่ฮวนเอ่อร์ “ลูกของเรา! ลูกของเรายังไม่ได้ลืมตาดูโลกเลยนะ! ฉันไม่เชื่อ! ฮวนเอ่อร์ ตื่นสิ! ตื่นขึ้นมาหาฉันเดี๋ยวนี้!”หมอพยายามห้าม “ประธานฟู่ ใจเย็นๆ นะครับ คนไข้จากไปแล้วจริงๆ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่ปล่อยให้เธอจากไปอย่างสงบเถอะครับ”ฟู่อวิ๋นเซินส่ายหน้า “ไม่! ฮวนเอ่อร์ไม่มีวันทิ้งฉันไป!”หวังเสวียนยืนอยู่มุมหนึ่ง มองเหตุการณ์ทั้งหมด เธอหลบอยู่ในเงามืดตั้งแต่ฟู่อวิ๋นเซินมาถึงตอนนี้เธอไม่อยากให้ใครเห็นหน้า แค่ยืนอยู่ตรงนี้ดูละครที่เธอสร้างไว้ก็พอทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผน เย่ฮวนเอ่อร์ได้สัมผัสยาพิษและสิ้นใจจริงๆหวังเสวียนมองเย่ฮวนเอ่อร์ที่นอนอยู่บนเตียงเข็น หญิงสาวผู้เกิดมาพร้อมแสงไฟแฟลชรายล้อม เป็นคุณหนูผู้สดใสร่าเริง มีคนรักมากมาย และก็รักคนอื่นมากมายเช่นกัน สิ่งเหล่านี้แหละคือสิ่งที่หวังเสวียนเกลียดที่สุดในตัวเย่ฮวนเอ่อร์หวังเสวียนรู้ดีว่าตัวเองเป็นเพียงคนที่แอบอยู่ในมุมมืด คอยมอง คอยอิจฉา และคอยเกลียดเธอ เธอเคยอยากมีชีวิตแบบเย่ฮวนเอ่อร์ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นอีกแบบหนึ่ง ถูกกลืนกินด้วยความโลภและความอิจฉาตอนนี้เธอเดินมาถึงจุดที่ไม่มีวั
เธอต้องการเห็นฟู่อวิ๋นเซินเจ็บปวด!และเมื่อเย่ฮวนเอ่อร์จากไป เส้นทางชีวิตต่อจากนี้ยังอีกยาวไกล เธอมีวิธีมากมายที่จะทำให้ฟู่อวิ๋นเซินตกอยู่ในมือของเธอตำแหน่งคุณนายฟู่นั้น ต้องเป็นของเธอ!ซูอินหน้าซีดจนไร้สีเลือด “หวังเสวียน เธอว่าตอนนี้ควรทำยังไงดี? เมื่อกี้ฮวนเอ่อร์ยังดีๆ อยู่ ทำไมจู่ๆ ถึงต้องเข้าไปในห้องผ่าตัด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หวังเสวียนด่าซูอินในใจว่าโง่ ซูอินคือแพะที่เธอเลือกไว้อย่างดีหวังเสวียนยกมือวางบนบ่าซูอิน ทำทีปลอบใจ “ซูอิน ใจเย็นๆ ฮวนเอ่อร์ต้องไม่เป็นอะไรแน่ เราต้องเชื่อแบบนั้น”ซูอินพยักหน้า “ใช่ ฮวนเอ่อร์กับลูกในท้องจะต้องปลอดภัยแน่”หวังเสวียนพูดต่อ “ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ คงต้องรอให้ประธานฟู่มาถึงก่อน เขาคงตรวจสอบให้รู้แน่นอน”ซูอินค่อยๆ สงบลง ขณะนั้นเอง เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “ฮวนเอ่อร์เป็นอะไร?”หวังเสวียนหันไป เห็นร่างสูงสง่าของฟู่อวิ๋นเซินฟู่อวิ๋นเซินมาถึงเร็วกว่าที่เธอคิดไว้มากถ้าเย่ฮวนเอ่อร์เป็นอะไรขึ้นมา เขาก็คงจะพุ่งมาด้วยความเร็วเหมือนจรวด เธอแทบจะจินตนาการได้เลยว่าอีกไม่นานเขาจะเจ็บปวดแค่ไหนซูอินรีบเข้าไปต้อนรับ “อาจารย์ฟู่